Και μια άγνωστη επιστολή του Σοβιετικού στρατάρχη Ιβάν Κόνιεφ
Το Γενάρη του 1948, μαζί με άλλους συντρόφους και μια συντρόφισσα, φοιτήτρια της Ιατρικής, αναγκαστήκαμε σε μια γεμάτη περιπέτειες φυγή από την Αθήνα.
Μέσα από φουρτουνιασμένες θάλασσες, φτάσαμε σαν πρώτο σταθμό στη Νότια Ιταλία. Φυσικά, εκεί δε μας υποδέχτηκαν σύντροφοι Ιταλοί με χαμόγελα και ανθοδέσμες, αλλά συνοφρυωμένοι καραμπινιέροι, που μας έκλεισαν αμέσως στα κρατητήρια και μετά από πολυήμερες ανακρίσεις μας έστειλαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Λίπαρι, που έχει και την προσωνυμία «Νησί του Αιόλου», λόγω των πολλών ανέμων.