Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Ενας χρόνος πανδημίας.
Ενας
χρόνος που για την εργατική τάξη αυξήθηκαν τα βάσανα, ταλαιπωρήθηκε
αφάνταστα. Εζησε και ζει έχοντας το φόβο του κορονοϊού, αλλά και το φόβο
της ανεργίας, της απληρωσιάς, της περικοπής όσων δικαιωμάτων τής
απέμειναν. Εζησε και ζει την ασυδοσία των εργοδοτών στους χώρους
δουλειάς, που το μόνο που τους νοιάζει είναι πώς θα αυξηθούν τα κέρδη
τους. Να μην αγγίξει η κρίση την κερδοφορία τους. Οπως και το μόνο που
ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να προχωρήσει απρόσκοπτα η πολιτική που
ενισχύει την Υγεία ως εμπόρευμα, η πολιτική που οδηγεί την παράδοσή της
στους επιχειρηματικούς ομίλους.