Στην εκδήλωση χαιρέτισε ο Κώστας Σαπρανίδης πρόεδρος της Περιφερειακής Διοίκησης Κ. Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ
και μίλησε εκ μέρους της ΚΟ Κ. Μακεδονίας ο Θανάσης Χριστίδης μέλος του γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης.
«Είναι ώρα κόντρα στο παραγράψιμο της ιστορίας, στην διαστρέβλωση της να ακουστεί πιο έντονα, πιο πυκνά, πιο συχνά το σύνθημα ότι "Το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ- ΕΠΟΝ- ΕΛΑΣ"», τόνισε στην ομιλία του ο Θανάσης Χριστίδης. «Αυτό το σύνθημα, πρόσθεσε, συμπυκνώνει την αλήθεια, τονίζει την μεγάλη συμβολή του Κόμματος μας, συμβολή που για ευνόητους λόγους η αστική τάξη, τα κόμματα της, οι μηχανισμοί της προσπαθούν να την μηδενίσουν. Μελετάμε την Ιστορία μας, όχι εγκυκλοπαιδικά αλλά για να γίνουμε πιο ικανοί στο σήμερα, να διδαχθούμε, για να μάθουν τα παιδιά να παιδιά να παλεύουν καλύτερα από τους γονείς τους όπως έλεγε και ο Λένιν.
Για αυτό η δράση του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο είναι παρακαταθήκη. Γιατί έμπρακτα αποδεικνύει ότι ο συσχετισμός αλλάζει και γιατί φωτίζει τον ρόλο της πρωτοπορίας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Γιατί σε αντίθεση με ότι λένε όλοι οι άλλοι, η αστική τάξη, τα κόμματα της και οι μηχανισμοί της, αυτό που κάνει την διαφορά, αυτό που αλλάζει τα πράγματα είναι η πάλη, ο αγώνας ενάντια στον ταξικό αντίπαλο».
Πρόσθεσε ότι «είναι δηλητήριο αυτό που λένε ότι οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν, ότι οι αγώνες δεν έχουν αποτελέσματα.
Αυτός ο αγώνας απέδειξε ότι ο κάθε φορά αρνητικός συσχετισμός δεν είναι αμετάβλητος και ότι οι λαοί μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές της ιστορικής εξέλιξης. Αν η λογική του δήθεν ρεαλισμού της υποταγής επικρατούσε τα χρόνια της κατοχής, δεν θα υπήρχε η εποποιία της ΕΑΜικής Αντίστασης και η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Χορτάσαμε από τα ψέματα τους ότι με εθνική ενότητα έγιναν όλα.
Η Ιστορία διδάσκει ότι ούτε το 1940 ούτε και τα μετέπειτα χρόνια υπήρξε "εθνική ενότητα". Γιατί τέτοια ενότητα δεν μπορεί να υπάρξει σε μια ταξική κοινωνία, είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου.
Και τότε, από τη μια μεριά υπήρχε η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, οι στρατιωτικοί που εξέφραζαν το γνήσιο λαϊκό πατριωτισμό. Υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης και έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του, πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φυλακισμένοι και εξόριστοι από τη μεταξική δικτατορία κομμουνιστές ζήτησαν να σταλούν στο μέτωπο, κάτι που αρνήθηκε η δικτατορία Μεταξά, ενώ στη συνέχεια παρέδωσε τους κρατούμενους στους κατακτητές, ανάμεσά τους και τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη, που τον έκλεισαν στο Νταχάου.
Από την άλλη, υπήρχε η αστική τάξη, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, τόσο αυτές που ανοιχτά συνεργάστηκαν με τον κατακτητή όσο και αυτές που διέφυγαν στο εξωτερικό. Όσες παρέμειναν καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια. Υπήρχαν οι δωσίλογοι, ταγματασφαλίτες και μαυραγορίτες, τους οποίους εξυμνεί με κάθε ευκαιρία η εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Οι λιγοστές αστικές δυνάμεις που οργάνωσαν "αντιστασιακές ομάδες", με την καθοδήγηση των Βρετανών, είχαν τα μάτια τους στραμμένα κυρίως στις μεταπολεμικές εξελίξεις, για να σταθεροποιηθεί η κλονισμένη αστική εξουσία, καθώς και στην προσπάθεια να υπονομευτεί το αυξημένο κύρος και ο αγώνας του ΚΚΕ και του ΕΑΜ».
Η ιστορική πείρα μας δείχνει τον αναντικατάστατο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, την ανάγκη να δρα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, για να οδηγήσει στη νίκη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. «Εμείς οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης», σημείωσε ανοίγοντας την εκδήλωση ο Κώστας Σαπρανίδης πρόεδρος της Περιφερειακής Διοίκησης Κ. Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, «συνεχίζουμε τους αγώνες, αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά και οράματα της κοινωνικής απελευθέρωσης, καλούμε τους εργαζόμενους, που η εκμεταλλεύτρια άρχουσα τάξη με χίλια μέσα και τρόπους, τους έχει οδηγήσει στην αδράνεια, την απογοήτευση και την εξαθλίωση, να πιστέψουν στη δύναμή του οργανωμένου αγώνα και να κάνουν τη δική τους νέα αντίσταση».
Όπως θύμισε στην ομιλία του ο Κώστας Σαπρανίδης «Τον τελευταίο χρόνο της κατοχής, οι Γερμανοί, για να αντιμετωπίσουν τα σκληρά χτυπήματα του ΕΛΑΣ , που ήδη είχε απελευθερώσει μεγάλα τμήματα της χώρας, αλλά και για να εξασφαλίσουν την αποχώρησή τους, που ήταν πια προδιαγεγραμμένη, μετά τις συντριπτικές νίκες του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης στο Στάλινγκραντ, το Κούρσκ και αλλού, έκαναν δεκτό το αίτημα της κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη για τη δημιουργία των γνωστών προδοτικών ταγμάτων ασφαλείας, που όπως αποδείχτηκε και "εκ του αποτελέσματος" ήταν και υπόγειο αίτημα των Άγγλων και της κυβέρνησης του Καΐρου».
Με σκοπό βέβαια των Άγγλων οι «γερμανοταγματασφαλίτες να μετατραπούν σε αγγλοταγματασφαλίτες -όπως και έγινε- για να αποτελέσουν το στρατό τους που θα χρησιμοποιούνταν ενάντια στον ΕΛΑΣ, κατά τον εμφύλιο που προγραμμάτισαν με την άρχουσα τάξη της χώρας μας. Κι αυτό έγινε βέβαια με την μετονομασία των προδοτικών οργανώσεων σε ΕΔΕΣ. Ο οποίος ΕΔΕΣ φυσικά ήταν αγγλοδημιούργητη και αγγλοστήρικτη αντιστασιακή οργάνωση, οργάνωση της αστικής τάξης της χώρας και μάλιστα με μισθοδοσία σε λίρες, που όταν ευκαιρούσε από τις συγκρούσεις του με τον ΕΛΑΣ, "έπαιζε" και κάποια μάχη με τους Γερμανούς, με τους οποίους έκανε και κολεγιές, όταν του χρειαζόταν.
Οι Άγγλοι, όλους αυτούς, όπως αποδείχτηκε, τους προετοίμαζαν για τη δρομολογημένη δική τους νέα κατοχή και με την επανεγκατάσταση στην εξουσία της αστικής τάξης στη χώρα μας.
Έτσι στις αρχές Οκτώβρη ξεκίνησε για εφαρμογή σχέδιο των Άγγλων, για κατάληψη της Θεσσαλονίκης και για την εξόντωση, βέβαια, του ΕΛΑΣ. Αυτή η κατάληψη θα παρουσιαζόταν σαν απελευθέρωση από μια δύναμη δική τους μαζί με τους ταγματασφαλίτες τους μεταλλαγμένους σε ΕΔΕΣίτες αντιστασιακούς.
Για το σκοπό αυτό οι ταγματασφαλίτες (Κισά Μπατζάκ, Δαγκουλαίοι και άλλοι), με προτροπή τους προφανώς, βγήκαν από τη Θεσσαλονίκη στον Άγιο Αθανάσιο, όπου περίμεναν τους Άγγλους, για να μπουν "απελευθερωτές" στην πόλη μαζί με τα νέα αφεντικά. Δεν τους βγήκε όμως, γιατί ο ΕΛΑΣ, παρακούοντας την εκπορευόμενη από τα παραπάνω σχέδια διαταγή του στρατηγού Σκόμπι, κατέλαβε την πόλη και δεν … πρόλαβαν και τα νέα αφεντικά.
Τα παραπάνω σχέδια των Άγγλων συνδυαζόταν και κούμπωναν με τη μυστική συμφωνία των Άγγλων με τους Γερμανούς, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Σπέερ,υπουργού πολεμικής βιομηχανίας του Χίτλερ. Η συμφωνία προέβλεπε να παραδοθεί η Θεσσαλονίκη αμαχητί στους Άγγλους και οι Γερμανοί να αποχωρήσουν ανενόχλητοι από την Ελλάδα. Όπως και έγινε όσον αφορά την αποχώρηση. Μάρτυρες γι’ αυτό όλοι οι κάτοικοι του νομού Κιλκίς. Μάρτυρας κι εγώ, που ενώ από το χωριό μου (30 χιλ. από τη Θεσσαλονίκη), πριν λίγες μέρες, έβλεπα τα συννεφάκια από τις οβίδες των αντιαεροπορικών που έσκαγαν στον ουρανό της πόλης, δεν είδα κανένα αεροπλάνο να βομβαρδίζει τη φάλαγγα των αποχωρούντων γερμανών που περνούσε δίπλα από το χωριό μας, μέσα από ανοιχτούς κάμπους. Και βέβαια θα τους συνέτριβαν με την κυριαρχούσα πλέον αεροπορία τους οι Άγγλοι, οι οποίοι πριν λίγες μέρες βομβάρδιζαν μέσα στην πόλη, προκαλώντας και πολλές απώλειες κατοίκων.
Άλλες βέβαια ήσαν "αι βουλαί" του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Ήδη από τον Μάη του 44 ανάπτυξαν μια τέτοια δραστηριότητα, που από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβρη απελευθέρωσαν τις γύρω συνοικίες της Θεσσαλονίκης.
Εν τω μεταξύ ο Κόκκινος στρατός έχει απελευθερώσει την Ρουμανία και Βουλγαρία και απειλούσε την οδό διαφυγής των Γερμανών.
Ο ΕΛΑΣ, μη υπακούοντας στη δόλια διαταγή του Σκόμπι, να μη διαβούν τους ποταμούς Αξιό και Στρυμόνα προς Θεσσαλονίκη, για να μείνουν στην περιοχή οι ταγματασφαλίτες τους, με τους οποίους να μπουν στη Θεσσαλονίκη, ως απελευθερωτές, προχώρησε προς Θεσσαλονίκη.
-Στις 26 αρχίζει το πέρασμα του Αξιού από τμήματα του ΕΛΑΣ.
-Στις 27 αποβιβάζονται δύο τάγματα στην παραλία Μηχανιώνας.
-Στις 29 άλλα δύο τάγματα (αποβιβάζονται) στην παραλία Χαλάστρας.
-Με αυτά ενώνονται ένα τάγμα του 16ου συντάγματος και δύο λόχοι του 50ου, που πέρασαν τον Αξιό.
-Τις ίδιες μέρες το τρίτο τάγμα του 13ου συντάγματος του Κιλκίς μπαίνει στις βορειοδυτικές συνοικίες και το 19ο στην Πυλαία – Χαριλάου.
Οι Γερμανοί προκειμένου να αποχωρήσουν ναρκοθετούν ζωτικούς χώρους της Θεσσαλονίκης, για να παραλύσουν τη ζωή της πόλης.
Ξημερώματα της 30ης Οκτώβρη ανατινάζουν την Εφορεία Υλικού Πολέμου και εγκαταστάσεις στο Τελωνείο. Επιχειρούν να ανατινάξουν και το παγιδευμένο με εκρηκτικά κεντρικό υδραγωγείο της πόλης (περιοχή Παναγίας φανερωμένης) και την Ηλεκτρική Εταιρεία (εκεί που είναι σήμερα η ΔΕΗ της Αγίου Δημητρίου), που τα διασώζει το τρίτο τάγμα του 13ου συντάγματος Κιλκίς. Παράλληλα λόχος 120 μαχητών του εφεδρικού ΕΛΑΣ μυλεργατών αποτρέπει την ανατίναξη των αλευρόμυλων Αλλατίνι.
Τέλος οι δυνάμεις χωροφυλακής που είχαν οχυρωθεί στο κτίριο ΧΑΝΘ παραδόθηκαν και έτσι ολοκληρώθηκε η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 3 το μεσημέρι.
Η φάλαγγα των Γερμανών, κυρίως τανκς και μηχανοκίνητα, της οποίας πλαγιοφυλακή και οπισθοφυλακή υπεράσπισης αποτελούσαν οι ταγματασφαλίτες, υποχωρούσε από το δρόμο Θεσσαλονίκης - Κιλκίς καταδιωκόμενη από τον ΕΛΑΣ.
Τελικά οι Άγγλοι δεν τα κατάφεραν να αλώσουν την Θεσσαλονίκη όπως το είχαν σχεδιάσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου