Έξω οι φασίστες από τα σχολεία – Μικροί ήρωες υπάρχουν ακόμα

Η Χρυσή Αυγή κι οι άλλοι φασίστες, έδειξαν πια τις προθέσεις τους: 

Στοχεύουν στους μαθητές και στα σχολεία.

 Και ιδιαίτερα στοχεύουν στην ΚΝΕ και τη δράση της. 

Τα λένε όλα καθαρά.

Τώρα λοιπόν ανησυχούν για τη δράση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία και τον εθνικισμό που σέρνεται (μάλλον καλύτερα σπρώχνεται), ακόμα κι όλοι αυτοί που δεν το δικαιούνται, αφού το προκάλεσαν ή έστω το ανέχτηκαν. Τώρα όλοι τους έγιναν και λίγο “αντιφασίστες

Ανησυχούν διάφοροι αξιότιμοι διευθυντάδες σχολείων ή άλλοι “παιδαγωγοί” καθηγητές, που δεν έχαναν (και δεν χάνουν) ευκαιρία μέσα στα σχολεία να κυνηγάνε ΚΝΙΤΕΣ, να σπάνε καταλήψεις, να κάνουν συστηματικό αντικομουνισμό, να διδάσκουν τη θεωρία των δύο άκρων, να έχουν ακριβώς την ίδια φρασεολογία με τη ΧΑ, να χαϊδεύουν και να χρησιμοποιούν τα χρυσαυγητάκια (όπου υπήρχαν) ενάντια στις καταλήψεις και στους αγώνες των μαθητών (αλλά καμιά φορά και ενάντια ακόμα και σε απεργιακές φρουρές σωματείων και καθηγητών του ΠΑΜΕ).
Ανησυχούν κι οι “επιστήμονες παιδαγωγοί” (ακόμα και άνθρωποι καλών προθέσεων) που βλέπουν την “πολιτική έξω από το σχολείο” και στη διδασκαλία τους περιορίζονται να διδάσκουν μόνο ό,τι λέει το σχολικό βιβλίο. Να διδάσκουν δηλαδή την ιστορία με τα πόδια πάνω, τα θρησκευτικά της αγιαστούρας, τη γλώσσα χωρίς συναίσθημα, τη βιολογία μισή χωρίς Δαρβίνο, τη Φυσική χωρίς “γιατί” και “πώς” και τα μαθηματικά σαν κονσέρβες σάπιες που τα σιχαίνονται κι οι ίδιοι που τα διδάσκουν.
Ανησυχεί κι η ΟΛΜΕ, που χρόνια τώρα δε χάνει ευκαιρία να δημιουργεί «μαθητικές κινητοποιήσεις» διασπαστικές προς τους αγώνες των μαθητών και των Συντονιστικών τους, που τα αποκαλεί συνήθως «καπελωμένα».
Ανησυχούν κι οι γονείς, που στην πλειοψηφία τους (και πολλοί αριστεροί) είναι της λογικής «Κοίτα τα μαθήματά σου και μακριά από διαδηλώσεις και αγώνες. Έχεις καιρό γι’ αυτά» (πότε;). Γονείς που εμποδίζουν τα παιδιά τους (αντί να τα σπρώχνουν) να μπουν στους αγώνες. Να μπουν στην ΚΝΕ.
Ανησυχούν κι αυτοί που δικαιώνουν τη Χ.Α. και την εκτρέφουν με την νέα εθνικιστική πολιτική τους τύπου ΣΥΡΙΖΟΝΑΤΟ, τη νέα πατριδοκαπηλία όπου όλη την εξάρτηση και την υποτέλειά τους από ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ την βαφτίζουν “μεγάλο ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή”.

 Ανησυχεί κι η ΝΔ. Όχι βέβαια για τη δράση της ή τον εθνικισμό που έρχεται, αλλά ανησυχεί για τα εκλογικά της ποσοστά και ταυτίζεται όλο και περισσότερο με τη ΧΑ για να την αφομοιώσει. Κι έτσι γίνεται η ίδια φασισμός.

Ανησυχούν κι αυτοί που νομιμοποίησαν τη ΧΑ στις μοιρασμένες πλατείες της αγανάκτησης, όπου μοιράζονταν το χώρο, την ταυτότητα της κινητοποίησης και αρκετά συνθήματά της (χωρίς κόμματα, χωρίς συνδικάτα, κλπ.). Αλλά κυρίως μοιράζονταν “επιχειρήματα” ενάντια στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ (“δεν μας άφησαν να μπούμε στη βουλή”). Αλήθεια ποιοι θα έμπαιναν αν τους “αφήναμε” εκείνη τη μέρα;
Ανησυχούν κι αυτοί που μοιράστηκαν με τους φασίστες ακόμα και το χτύπημα στο ΠΑΜΕ, που το προανάγγελλαν τα διάφορα ιντιμίντια και το εκτελούσαν αναρχοφασίστες κουκουλοφόροι με τελευταίας τεχνολογίας χειροβομβίδες κρότου λάμψης και δακρυγόνα.
Ανησυχούν κι όλοι αυτοί που δεν κάνουν τίποτα για να τελειώσει η δίκη της ΧΑ και να μπουν εκεί που τους αρμόζει, όλοι αυτοί οι δήθεν “πολιτικοί” της ΧΑ.
Ανησυχούν κι αυτοί που στήνονται για επετειακές φωτογραφίες μαζί με τα καθίκια στο όνομα του “θεσμικού τους ρόλου” και τους δίνουν λόγο και ρόλο.
Ανησυχούν κι αυτοί που νομίζουν ότι ο φασισμός είναι κακό σπυρί χωρίς όμως αρρώστια από μέσα. Ότι μπορείς να κάνεις “antifa” χωρίς να κάνεις αντικαπιταλισμό κι αντιιμπεριαλισμό και πάλη για το σοσιαλισμό.
Ανησυχούν κι αυτοί που εξέθρεψαν και χρησιμοποίησαν τη ΧΑ από την αρχή, σαν δήθεν “πολιτικό κόμμα” και σαν έναν τρόπο μείωσης της εκλογικής δύναμης της Νέας ΦασιστοΔημοκρατίας (πρώτα το ΠΑΣΟΚ, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ).
Ανησυχούν κι αυτοί που μέσω των ΜΜΕ πρόβαλαν, δικαίωσαν και διαφήμισαν τη ΧΑ τους.

 Ας ελπίσουμε αγαπητοί “ανυσηχούντες” να μην είναι αργά. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον τώρα να δείτε ότι ο φασισμός είναι βλαστάρι του συστήματος που όλοι σας υπηρετείτε, είτε ευθέως (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι κλπ.), είτε μέσω του ρεφορμισμού και της σοσιαλδημοκρατίας (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Αναρχικοί). Ας το ελπίσουμε. Αλλά πάλι, δεν είμαστε και αφελείς να το περιμένουμε από σας.

 Μόνο από τους αγωνιστές μαθητές και την ΚΝΕ το περιμένουμε. Από τα «μικρά ηρωάκια» που δίνουν κάθε μέρα τη μάχη τους (πάντα η επαναστατική δράση ήταν και θα είναι «άνιση μάχη κι αγώνας») ενάντια στην ιδεολογία και το σύστημα όλων αυτών των υποκριτών. Μια μάχη που τη δίνουν μαζί με το εργατικό λαϊκό κίνημα, μαζί με το ΠΑΜΕ και με το ΚΚΕ.

 Μόνο από αυτούς ελπίζουμε και περιμένουμε, ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥΣ. Κι αυτό το «ενεργητικά» παντού και πάντα, παίρνει (και πρέπει να παίρνει) συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ειδικά για όσους έχουν παιδιά σ’ αυτές τις ηλικίες.