Μην παραχαράζετε την ιστορία

Αντικομουνιστική ιστορική παραχάραξη

Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και οι πρωτεργάτες της ήταν πάντα «καρφί στο μάτι» κάθε είδους αντικομουνιστών ακόμη και «ντυμένων» με την προβιά του «ιστορικού»

Στο περιοδικό που κυκλοφορεί ως ένθετο στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ «ALL ABOUT HISTORΥ» διαβάζουμε στο τελευταίο του τεύχος στο αφιέρωμα για την «Ρωσική Επανάσταση» και υπότιτλο «17 γεγονότα που παραμένουν άγνωστα» και τα παρακάτω μαργαριτάρια, τα οποία είχαν και παλιότερα δημοσιευτεί από διάφορες πλευρές και διαψεύστηκαν:

                                     1. «Ο Στάλιν μπορεί να ήταν πράκτορας του Τσάρου»

Η βρώμικη συκοφαντία για την δήθεν στρατολόγηση του Στάλιν από την Οχράνα, την τσαρική μυστική αστυνομία είχε αναδειχθεί στην ΕΣΣΔ το 1989 (περίοδος Γκορμπατσοφ όταν στις 30 Μαρτίου η Πράβδα δημοσίευσε ένα (ουσιαστικά πλαστό) έγγραφο του 1913, που βρέθηκε στα αρχεία και υπογράφεται από τον «συνταγματάρχη Eremin», που υπήρξε επικεφαλής του τμήματος της Οχράνα που έδρευε στην Τιφλίδα.… Το έγγραφο αυτό είχε πρωτοδημοσιευτεί το 1956 στο περιοδικό Life. Β. Αγτζίδης: «Όμως σήμερα οι καλοί μελετητές του Στάλιν, του σταλινισμού και των σταλινικών διώξεων, όπως ο Μοντεφιόρε, ο Σέρβις και ο Κόνκουεστ -οι οποίοι είναι γενικά πολύ κριτικοί προς το σοβιετικό πείραμα- δεν αποδέχονται την άποψη ότι ο Στάλιν υπήρξε πράκτορας της Οχράνα. Θεωρούν ότι το δημοσιευμένο έγγραφο είναι πλαστό Ο ιστορικός Simon Sebag Montefiore στο σημαντικό του βιβλίο που έχει τίτλο «Στάλιν. Η αυλή του Κόκκινου Τσάρου» αναφέρει ότι σε κανένα φάκελο της Οχράνα δεν υπάρχει τέτοια αναφορά και ότι ο Στάλιν περιγράφεται ως επαναστάτης και ποτέ ως κατάσκοπος. Ομοίως, ο Robert Conquest είχε την άποψη ότι οι ισχυρισμοί αυτοί «πρέπει να απορριφθούν».»

                                  2. «Η εξορία του Στάλιν έμοιαζε με διακοπές»

Άλλο ένα αντικομουνιστικό μαργαριτάρι που έρχεται σε αντίθεση με τη σκληρή και γεμάτη διώξεις ζωή του Στάλιν ως επαναστάτη. Γίνεται αναφορά στην εξορία του Στάλιν το 1914 στη Σιβηρία όπου δήθεν «περνούσε τον καιρό με ψάρεμα και κυνήγι». Πολλές ήταν οι φυλακίσεις και οι εξορίες του. Στις 23/2/1913 ο Στάλιν πιάστηκε σε μια εσπερίδα που οργανώθηκε από την επιτροπή των μπολσεβίκων της Πετρούπολης. Αυτή τη φορά η τσαρική κυβέρνηση των εξορίζει για 4 χρόνια στη μακρινή περιοχή του Τουρουχάνσκ. Στις αρχές ο Στάλιν μένει στο στρατόπεδο Κοστίνο, αργότερα στις αρχές του 1914 οι χωροφύλακες του τσάρου φοβούμενοι απόδραση του τον μετέφεραν ακόμη βοριότερα στο συνοικισμό Κουρέϊκα στην πολική ζώνη. Εδώ περνά το 1914, το 1915 και 1916. Αυτή ήταν η πιο σκληρή πολιτική εξορία που μπορούσε να γίνει στην ξεχασμένη γωνιά της Σιβηρίας. Το 1916 τον Δεκέμβρη ο Στάλιν που επιστρατεύτηκε στέλνεται διαδοχικά στο Κασνϊαρσκ και αργότερα στο Ατσλίνσκ. Στις 12/3 1917 ο Στάλιν αφού άντεξε παλικαρίσια σε όλες τις κακουχίες βρίσκεται μετά την νομιμοποίηση του κόμματος των μπολσεβίκων στην Πετρούπολη και αναλαμβάνει την διεύθυνση της «Πράβδα».

                                     3.«Ο Λενιν ήταν αριστοκρατικής καταγωγής»

Και εδώ γράφονται τα εξής: «…οι γονείς του Λένιν ήταν συντηρητικοί μοναρχικοί αλά το γεγονός αυτό όπως άλλωστε και η αριστοκρατική του καταγωγή, διαγράφτηκαν από την επίσημη βιογραφία του που περιέγραφε την ιστορία ενός ηρωικού λαϊκού αγώνα». Η πραγματικότητα όμως διαφορετική.
Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά μιας πολύ δεμένης και ευτυχισμένης οικογένειας, με γονείς υψηλής παιδείας και καλλιέργειας. Ο πατέρας του, Ίλια Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ (1831-1886), ήταν δάσκαλος και διευθυντής σχολείο και η μητέρα του, Μαρία Αλεξάντροβνα Μπλανκ (1835-1916), ήταν κόρη ιατρού που ονομαζόταν Μπεργκ. Δηλαδή οι γονείς του ανήκαν στο στρώμα της πρωτοπόρας ρωσικής διανόησης.

Να σημειώσουμε ότι και ο πατέρας του πέρασε επίσης δύσκολες ώρες ως επιθεωρητής σχολείου, καθώς είχε απειληθεί με πρόωρη συνταξιοδότηση για τη δράση του στο σχολικό κατεστημένο.

Η αδελφή του Λένιν, Αννα Ι. Ουλιάνοβα – Ελιζάροβα, γράφει στις αναμνήσεις της πως η οικογένεια που μεγάλωσε ο Λένιν ήταν σφιχτοδεμένη και μονιασμένη. «Το οικογενειακό περιβάλλον και οι όροι ανατροφής – σημειώνει – ήταν πολύ ευνοϊκοί για την ανάπτυξη του μυαλού και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών. Τα παιδικά χρόνια του Βλαντίμιρ Ιλίτς, των αδελφών και των αδελφάδων του πέρασαν πολύ φωτεινά και ευτυχισμένα»

Ο αδελφός του εκτελέστηκε στις 8/3/1887 από τα όργανα του τσαρισμού, ύστερα από τη συμμετοχή του στην προετοιμασία δολοφονικής απόπειρας κατά του τσάρου Αλεξάνδρου του Γ` κι ο θάνατός του «είχε δυνατή επίδραση στην απόφαση του νεαρού Λένιν να γίνει επαγγελματίας επαναστάτης».

Το 1887, λοιπόν, ήταν έτος στροφής για τον Λένιν. Από το σημείο αυτό και μετά, η επαναστατική του σταδιοδρομία υπήρξε έντονη, ορμητική, με σταθμούς ανεπανάληπτους, που σφράγισαν, όχι μόνον τη ρωσική, αλλά και την παγκόσμια ιστορία του εργατικού κινήματος. Τη χρονιά αυτή, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καζάν και πήρε ενεργά μέρος στο φοιτητικό κίνημα, με αποτέλεσμα, το Δεκέμβρη του ίδιου έτους, να συλληφθεί και να εξοριστεί στο χωριό Κουκούσκινο. Ενα χρόνο αργότερα, επέστρεψε στο Καζάν, αλλά δεν του επιτράπηκε να ξαναφοιτήσει στο πανεπιστήμιο.


Αλέκος Α. Χατζηκώστας