Προδιαγεγραμμένη αντιλαϊκή ατζέντα ανεξάρτητα από κυβερνητικό διαχειριστή

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΕΕ

Με διευρυμένη αντιλαϊκή ατζέντα και με ταξικό πρόσημο την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων «τρέχουν» οι διεργασίες γύρω από τις «εκκρεμότητες» του 3ου κύκλου της «μεταμνημονιακής αξιολόγησης». Αυτή με τη σειρά της αποτελεί τμήμα του γενικότερου σχεδίου για την επόμενη 4ετία, μέχρι και το έτος 2022, όπως προβλέπεται στη συμφωνία του ελληνικού κράτους με τους ευρωπαϊκούς
«θεσμούς», που βέβαια φέρει τη «σφραγίδα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό το φόντο, οι αντιλαϊκές συντεταγμένες είναι ήδη προδιαγεγραμμένες, και αυτό ανεξάρτητα από το κόμμα που θα βρεθεί στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης το επόμενο διάστημα. Θυμίζουμε ότι η συμφωνία για την «επόμενη μέρα» - μεταξύ άλλων - προβλέπει πως το ελληνικό κράτος «δεσμεύτηκε στο Γιούρογκρουπ να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις βασικές μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο του μνημονίου. Εχει δεσμευτεί επίσης να εφαρμόσει συγκεκριμένες δράσεις στους τομείς της φορολογικής και δημοσιονομικής διαρθρωτικής πολιτικής, της Κοινωνικής Πρόνοιας, της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, των αγορών εργασίας και προϊόντων, των ιδιωτικοποιήσεων και της δημόσιας διοίκησης». Με βάση και τα παραπάνω, ανάγλυφα προκύπτει το γεγονός ότι το ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο επεκτείνεται σε ολόκληρη την γκάμα της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων. Αλλωστε, η συμφωνία προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά τις «ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων τη μετα-προγραμματική περίοδο».

Ταυτόχρονα, καταγράφεται πως το ελληνικό κράτος «θα σεβαστεί πλήρως τη δέσμευσή του να εξασφαλίσει ότι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί θα επιτύχουν μεσοπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ».

Να δεις τι σου 'χω για μετά...

Αλλωστε, και οι πρόσφατες «μεταμνημονιακές» «αξιολογήσεις» της Κομισιόν εστιάζουν στην ανάγκη της σταθερότητας στην υλοποίηση της πολιτικής υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, που σημαίνει βεβαίως διατήρηση και επέκταση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων αλλά και εμπλουτισμό τους...

Ενδεικτικοί είναι και οι παρακάτω άξονες:

-- Ματωμένα πλεονάσματα: Σύμφωνα με την Κομισιόν, «οι ελληνικές αρχές πρέπει να συνεχίσουν να παρακολουθούν τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, και καλούνται να λάβουν μέτρα αντιστάθμισης, όπου είναι αναγκαία, για να ανταποκριθούν στους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους». Προσδιορίζουν μάλιστα το «κόστος» από τις δικαστικές αποφάσεις (όπως αναδρομικά σε μισθούς, συντάξεις) σε 1,3% του ΑΕΠ, δηλαδή σε περίπου 2,4 δισ. ευρώ. Παραπέρα, δείχνοντας τις πηγές αναπλήρωσης των «απωλειών», υπογραμμίζουν ότι «οι επαναλαμβανόμενες δημοσιονομικές επιπτώσεις τέτοιων αποφάσεων θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε μεγάλο βαθμό με μεταρρυθμίσεις και δράσεις στο ίδιο πεδίο πολιτικής», δηλαδή με περικοπές αντίστοιχου ύψους από τους ίδιους τους «ωφελούμενους».

-- Αφορολόγητο όριο: Σε ό,τι αφορά την περαιτέρω κατακρεούργηση του αφορολόγητου ορίου μισθωτών - συνταξιούχων από το 2020, η Κομισιόν επισημαίνει ότι «είναι κρίσιμο το φορολογικό σύστημα να γίνει πιο φιλικό προς την ανάπτυξη μέσω μιας διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και μέσω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για την εργασία και ιδίως για τις επιχειρήσεις».

-- «Κόκκινα» δάνεια: Στην αντιλαϊκή ατζέντα της προσεχούς περιόδου θα βρεθεί επίσης η νέα φουρνιά των παρεμβάσεων για τα «κόκκινα» δάνεια (συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας).

Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στην «επικαιροποιημένη» έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφορικά με τη ρύθμιση για τα «κόκκινα» δάνεια στην πρώτη κατοικία: «Οι ελληνικές αρχές καλούνται να δεσμευθούν ότι δεν θα επεκτείνουν παραπέρα (μετά τις 31/12/2019) τη διάρκεια ή το πεδίο εφαρμογής του νέου καθεστώτος και ότι θα λάβουν διορθωτικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης νομοθεσίας, σε περίπτωση που ανακύψουν προβλήματα εφαρμογής ή νομικά προβλήματα σχετικά με το καθεστώς».

Ταυτόχρονα, η τρέχουσα «αξιολόγηση» πλαισιώνεται από παρεμβάσεις, όπως η «μεταρρύθμιση» στα προνοιακά επιδόματα (με ακόμα περισσότερους «κόφτες»), η αναθεώρηση αντικειμενικών αξιών (επ' αυτών υπολογίζονται τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ κ.ά.), η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ, η επιτάχυνση παρεμβάσεων για το Κτηματολόγιο, η διενέργεια ανεξάρτητης «αξιολόγησης» για τη στελέχωση των υπουργείων κ.ά.

Προς νέο «επεκτατικό» αντιλαϊκό πακέτο

Τα ζητήματα αυτά, με επίκεντρο την πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού για το 2019, θα συζητηθούν στη συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ την ερχόμενη Δευτέρα, ενώ στο παρασκήνιο εξετάζεται το ενδεχόμενο να αναβληθεί η δημοσιοποίηση της νέας έκθεσης «ενισχυμένης εποπτείας» από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που προγραμματιζόταν για τις 5 Ιούνη, με φόντο βέβαια τα κάλπικα διλήμματα που επιχειρούν να στήσουν τόσο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ καθώς και άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης για τις βουλευτικές εκλογές στις 7 Ιούλη.

Την ίδια ώρα, ξεπροβάλλει το επόμενο αντιλαϊκό «πακέτο» και αυτό ανεξάρτητα από το κόμμα που θα βρεθεί στο τιμόνι της επόμενης κυβέρνησης και το όποιο αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα. Μάλιστα, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η Κομισιόν στην έκθεση «ενισχυμένης εποπτείας» εντοπίζει νέα και τεράστια «δημοσιονομικά κενά», όπως αυτά προκύπτουν από την αντιλαϊκή στοχοθεσία για τα φαραωνικά πλεονάσματα, προαναγγέλλοντας έναν νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης. Συγκεκριμένα, αυτά διαμορφώνονται στο 1% του ΑΕΠ για τον φετινό κρατικό προϋπολογισμό και στο 1,5% του ΑΕΠ για το 2020, δηλαδή σε ποσά της τάξης των 1,9 δισ. ευρώ για το 2019 και τουλάχιστον 2,9 δισ. ευρώ για το 2020.

Να σημειώσουμε ότι το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, με χτεσινή έκθεσή του επιμένει ότι «δεν υπάρχουν στοιχεία αυτήν τη στιγμή που θα μας επέτρεπαν να αμφισβητήσουμε τις σχετικές προβλέψεις ...σχετικά με τη διαμόρφωση του φετινού πρωτογενούς πλεονάσματος», ενώ αποτυπώνοντας και την πραγματικότητα για τα μέτρα της υποτιθέμενης «ανακούφισης» των λαϊκών στρωμάτων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για να «διευκολύνει» τα λαϊκά στρώματα να «προσέλθουν στο ταμείο» της φορολεηλασίας που θα συνεχίζεται, σημειώνει μεταξύ άλλων πως από τα μέτρα για τις 120 δόσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία και για τα χρέη προς την εφορία αναμένεται «δημοσιονομικό όφελος» 59 εκατ. ευρώ και 233 εκατ. ευρώ αντίστοιχα.

«Δημοσιονομικός χώρος» για τους επιχειρηματικούς ομίλους

Σε κάθε περίπτωση, δεδομένο απ' όλες τις πλευρές θεωρείται ότι τα λαϊκά στρώματα είτε έτσι είτε αλλιώς πρέπει να τροφοδοτήσουν τον «δημοσιονομικό χώρο», για τις παρεμβάσεις που αφορούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Στα σχέδια αυτά για την «επόμενη μέρα», «ένα το κρατούμενο» είναι η διατήρηση και παραπέρα απογείωση των φαραωνικών πλεονασμάτων, για τα οποία άλλωστε έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση.

Ενα πρώτο δείγμα γραφής δόθηκε από το Πρόγραμμα Σταθερότητας που υπέβαλε η κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», όπου σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς η σωρευτική «υπερπαραγωγή» πλεονασμάτων στην 4ετία 2019 - 2022, δηλαδή η υπέρβαση των αντιλαϊκών στόχων, φτάνει στο αστρονομικό ύψος των 5,5 δισ. ευρώ.
Το ποσό αυτό σηματοδοτεί τον λεγόμενο διαθέσιμο «δημοσιονομικό χώρο», που κατά ένα μεγάλο τμήμα του έχει ήδη μοιραστεί με αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις σε παρεμβάσεις τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, όπως η σταδιακή μείωση του φορολογικού συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών και των διανεμόμενων μερισμάτων, τη σταδιακή μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη κατά τέσσερις μονάδες, από το 29% στο 25%, σε βάθος τετραετίας, αρχής γενομένης από φέτος κ.ά, παρεμβάσεις που φέρουν τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τις οποίες έσπευσαν να υπερψηφίσουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ καθώς και τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής διαχείρισης, πλειοδοτώντας και παραπέρα.

Την ίδια ώρα - ανεξάρτητα από τον κυβερνητικό διαχειριστή - σε φάση τελικής επεξεργασίας περνά το σχέδιο για το νέο κρατικό πακέτο στήριξης των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, με στόχο να τους ξεφορτώσει από τα «βαρίδια» των «κόκκινων» δανείων, για να τα μεταφέρει σε λεγόμενες «κακές» τράπεζες ή εταιρικά σχήματα «ειδικού σκοπού» που θα συγκροτήσει η κάθε τράπεζα, με τη συμβολή νέων «επενδυτών» και «παικτών».

Ριζοσπάστης