Νέες αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο με αιχμή το χτύπημα της απεργίας

Η ομιλία του υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, στη διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων αποτύπωσε τόσο την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης ΝΔ να κλιμακώσει παραπέρα την αντεργατική επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου, όσο και το γεγονός ότι μια από τις βασικότερες αιχμές αυτής της επίθεσης θα είναι και η προώθηση νέων χτυπημάτων στα συνδικαλιστικά δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Καθόλου τυχαία, ο υπουργός Εργασίας της ΝΔ στην ομιλία του στη Βουλή προανήγγειλε με το «καλημέρα» νέες αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο και ειδικά στο απεργιακό δικαίωμα, πιάνοντας και εδώ το νήμα από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την απεργοκτόνα διάταξη που ψήφισε στις αρχές του 2018.
Το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν διαμορφώσει ήδη όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου είναι βέβαια τεράστιο, ειδικά στο ζήτημα των απεργιών είναι πραγματικά ανεξάντλητο, και πάνω σε αυτήν τη βάση ήδη τα αστικά δικαστήρια βγάζουν 9 στις 10 απεργίες παράνομες ή καταχρηστικές ή και τα δύο.

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν μένουν όμως εκεί: Θέλουν να έχουν τα χέρια τους εντελώς λυμένα απέναντι στους εργαζόμενους, θέλουν να επιβάλλουν πλήρη σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς.

Γι' αυτό και η απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου στόχευσε ακριβώς στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, βάζοντας επιπλέον εμπόδια στην κήρυξη απεργίας εκεί ακριβώς που είναι πιο έντονες οι πιέσεις και οι εκβιασμοί της εργοδοσίας. Γι' αυτό και η κυβέρνηση ΝΔ έρχεται να γενικεύσει αυτό το χτύπημα, προαναγγέλλοντας και τη θεσμοθέτηση «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας όλων των εργαζομένων» για την κήρυξη μιας απεργίας, με στόχο να χτυπήσει κι άλλο τις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να εντείνει τον ασφυκτικό έλεγχο του αστικού κράτους και της εργοδοσίας πάνω στη λειτουργία των συνδικάτων των εργαζομένων.

Πάνω στο έδαφος της απεργοκτόνας διάταξης Αχτσιόγλου...

Ο ασφυκτικός αυτός έλεγχος ενισχύθηκε σημαντικά με τη διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2018, επιβάλλοντας νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία, καθώς πλέον για τη λήψη απεργιακής απόφασης απαιτείται Γενική Συνέλευση με απαρτία το 1/2 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών, από το 1/3 (στην πρώτη Γενική Συνέλευση) έως το 1/5 (στην τρίτη Γενική Συνέλευση) που απαιτούνταν μέχρι τώρα.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 8 του συνδικαλιστικού νόμου (1264/1982) προστέθηκε παράγραφος που ορίζει πως «ειδικά για τη λήψη απόφασης κήρυξης απεργίας απαιτείται η παρουσία τουλάχιστον του ενός δευτέρου (1/2) των τακτοποιημένων μελών». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπερδιπλασίασε τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου η Γενική Συνέλευση ενός πρωτοβάθμιου σωματείου να έχει απαρτία και να μπορεί να προκηρύξει απεργία.
Στο επίπεδο αυτό, στο επίπεδο της επιχείρησης, εκεί ακριβώς όπου οι πιέσεις και οι απειλές της εργοδοσίας είναι πιο έντονες από οπουδήποτε αλλού, εκεί που τα πρωτοβάθμια συνδικάτα «φτύνουν αίμα» για να γίνει μια Γενική Συνέλευση κόντρα στους εκβιασμούς της εργοδοσίας, οι οποίοι φυσικά εντείνονται όταν το αντικείμενο της συνέλευσης είναι η λήψη απεργιακής απόφασης, ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να προσθέσει ένα τέτοιο τεράστιο εμπόδιο στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους...

...η κυβέρνηση ΝΔ εντείνει την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα

Συνεχίζοντας από εκεί που την άφησαν οι προκάτοχοί της, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να εντείνει την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα.

Στην παρέμβασή του στη Βουλή, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, εξήγγειλε την καθιέρωση «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις διαδικασίες της απεργίας».
Και εδώ, με το πρόσχημα της «δημοκρατίας», κλιμακώνονται ο ασφυκτικός έλεγχος και το χτύπημα στις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων.

Η θέση αυτή είχε διατυπωθεί από τη ΝΔ ήδη κατά τη συζήτηση του νόμου που είχε φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ το 2018. Εκεί μάλιστα η ΝΔ υπερθεμάτιζε, απαιτώντας για την κήρυξη απεργίας να είναι απαραίτητη «η σύμφωνη γνώμη από το 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών» του σωματείου. Δηλαδή απαιτούσε όχι μόνο την παρουσία του 1/2 των μελών στη συνέλευση, αλλά και την υπερψήφιση της απεργίας από το 1/2 και πάνω, του συνόλου των μελών του σωματείου...
Στην πράξη, ο συνδυασμός αυτών των δύο «προτάσεων» - εξαγγελιών της ΝΔ, της «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας» και του απαιτούμενου ποσοστού υπερψήφισης της απεργίας, καθιστά ουσιαστικά αδύνατη την προκήρυξη απεργίας στο πρωτοβάθμιο σωματείο, λαμβάνοντας υπόψη και όλους τους παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω. Παράλληλα, ανοίγει το δρόμο για γενίκευση αυτού του χτυπήματος και σε άλλα επίπεδα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων.

Το χτύπημα μέσω της «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας» είναι μάλιστα ακόμα πιο βαθύ: Στόχος του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του είναι να χτυπηθούν οι ίδιες οι ζωντανές, συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων. Προφανώς και δεν θέλουν Γενικές Συνελεύσεις εργαζομένων με ζωντανή συζήτηση, μεταφορά πείρας από άλλους αγώνες σε χώρους δουλειάς, συμμετοχή των εργαζομένων στη διαμόρφωση του διεκδικητικού πλαισίου και την οργάνωση της πάλης, στήριξη εργαζομένων που επηρεάζονται από τους εκβιασμούς της εργοδοσίας κ.ο.κ. Θέλουν τους εργαζόμενους στον καναπέ, ο καθένας μόνος του, χωρίς καμία συμμετοχή στη δράση, να καλούνται... να πατήσουν ένα κουμπί, πιο ευάλωτοι από ποτέ στις πιέσεις αλλά και στα ιδεολογήματα της εργοδοσίας.

Επιχείρηση «φακελώματος» και ακόμα πιο ασφυκτικού ελέγχου

Οι αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, μάλιστα, δεν περιορίζονται στο χτύπημα της απεργίας.
Οπως ανέφερε ο Γ. Βρούτσης, συνεχίζοντας την υλοποίηση μνημονιακών προαπαιτούμενων που ψήφισαν μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ΝΔ θα δημιουργήσει «ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων και στελεχών», τάχα για να γνωρίζει, όπως είπε, η κυβέρνηση «τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους συνδικαλιστές και τα στελέχη, ποιοι είναι...» και για «να αντιμετωπίσουμε το κατακερματισμένο οργανωτικό συνδικαλιστικό σύστημα της χώρας μας».

Στόχος της κυβέρνησης βέβαια είναι το «φακέλωμα» και ο ασφυκτικός έλεγχος των πραγματικών συνδικάτων από το αστικό κράτος και όχι η... «γνωριμία» με τα σωματεία. Αλλωστε, όταν πρόκειται για σωματεία - φαντομάδες που στήνουν κατά βούληση μαζί με την εργοδοσία οι εργατοπατέρες, οι κυβερνήσεις δεν φαίνεται να δείχνουν τέτοια δημοκρατική ευαισθησία... Μάλιστα, αναγγέλλεται ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, τη στιγμή που οι εργοδότες έχουν πλήρη ελευθερία να μην παραδίδουν στο υπουργείο Εργασίας τα δικά τους μητρώα επιχειρήσεων, όταν πρόκειται αυτά να χρησιμοποιηθούν για να γίνει η επέκταση κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας!

Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι η εξαγγελία του συγκεκριμένου μέτρου ακόμα πιο ασφυκτικής παρέμβασης στη λειτουργία των συνδικάτων συνοδεύτηκε με τις αναφορές του υπουργού Εργασίας της ΝΔ για τις εξελίξεις στη ΓΣΕΕ, όπου έκανε προκλητικά λόγο για... «εικόνες που δεν τιμούν τον θεσμό». Δεν μπορούν να κρύψουν τη βαθύτερη στόχευση, που είναι η συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων και μάλιστα των ταξικών συνδικάτων, τα οποία έδωσαν και θα συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη απέναντι στην προσπάθεια της συνδικαλιστικής μαφίας στην ηγεσία της ΓΣΕΕ να «νομιμοποιήσει» τα όργια νοθείας και την απροκάλυπτη εργοδοτική παρέμβαση στις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Ξέρουμε τον τρόπο για να τους αποκρούσουμε!

Η νέα επίθεση στα συνδικάτα είναι φανερό ότι προετοιμάζει το έδαφος για την κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα, για να αποδυναμωθεί η αντίσταση των εργαζομένων μπροστά στο νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, στη λαίλαπα των απολύσεων που συνεχίζεται, στην επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση που κλιμακώνεται, δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο ποιο πραγματικά είναι το αντίπαλο δέος στην αντεργατική πολιτική.

Οπως υπογράμμισε όμως σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ, το ταξικό εργατικό κίνημα «γνωρίζει τον τρόπο που μπορεί και πρέπει να αποκρουστεί η κυβερνητική πολιτική και το μακρύ χέρι του κράτους και της εργοδοσίας που επιδιώκουν να βάλουν μέσα στις εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από τις δικές του διαδικασίες και έξω από την παρέμβαση του κράτους και των εργοδοτών μπορεί και πρέπει να ανασυνταχθεί σε ταξική κατεύθυνση, να δυναμώσει, να πετάξει έξω τα τσιράκια και τους ανθρώπους της εργοδοσίας από τις γραμμές των σωματείων, να γίνει πράξη το σύνθημα "Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών"».