60 χρόνια από την Κουβανική Επανάσταση

ΕΛΛΗΝΟΚΟΥΒΑΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Tα 60 χρόνια από το θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης, τίμησε ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, με μια πολύ όμορφη εκδήλωση που πραγματοποίησε σήμερα στο δημαρχείο
Θεσσαλονίκης και με κεντρικό σύνθημα - αίτημα να σταματήσει ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός της Κούβας.


Στην εκδήλωση μίλησαν η Zelmys Maria Dominguez Cortina, πρέσβης της Δημοκρατίας της Κούβας, ο Νίκος Μόττας, γενικός γραμματέας Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης και ο Νίκος Ζώκας, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ). Στη διάρκεια της εκδήλωσης τιμήθηκε ο επίτιμος πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης, Φώτης Γεωργιάδης. Η εκδήλωση έκλεισε με μουσική και τραγούδια από την Κούβα που ερμήνευσε το λάτιν συγκρότημα Duo Los Capos.

Εκ μέρους του ΚΚΕ, στην εκδήλωση παραβρέθηκε η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας.

Μέσα από την εκδήλωση αναδείχθηκε ότι σήμερα είναι πιο επιτακτική από ποτέ η στήριξη στις αρχές και τις αξίες της Κουβανικής Επανάστασης. Όπως είπε ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης, Απόστολος Σκούφας, «κόντρα σε αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις που επιχειρούν να συκοφαντήσουν την προσφορά του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα, είναι αναγκαία η ανάδειξη, η διαφύλαξη και το βάθεμα των σπουδαίων κατακτήσεων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Κούβα. Εξήντα χρόνια από το θρίαμβο της Επανάστασης, οι εργαζόμενοι, ο λαός της Κούβας χρειάζεται την ολόπλευρη διεθνιστική στήριξη και αλληλεγγύη μας. Έτσι ώστε, να συνεχίσει στο δρόμο που χάραξε ο αλησμόνητος ηγέτης της Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, το σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης, με οδηγό και πυξίδα τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού». (Δείτε εδώ σε video απόσπασμα του χαιρετισμού του).

Στην ομιλία της η Zelmys Maria Dominguez Cortina, ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Η στήριξη και η αλληλεγγύη των φίλων της Κούβας ήταν πολύ σημαντική όλα αυτά τα χρόνια του σκληρού αγώνα του λαού μας. Αγώνα για να διατηρήσει την εθνική του κυριαρχία, απέναντι σε απειλές και εχθρικές ενέργειες από πλευράς του ισχυρού μας γείτονα, που ποτέ δεν αποδέχτηκε ότι έχασε ένα πολύτιμο απόκτημά του, ούτε περιορίστηκε να παρακολουθεί παθητικά το παράδειγμα ενός λαού που δεν ακολουθεί τις εντολές του, και είναι αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία στη γη, η οποία διαθέτει μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη και ένα ισχυρό βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα και εξαπολύει πολέμους σ' όλο τον κόσμο, χωρίς να νοιάζεται για τα θύματα ούτε για τα δικαιώματα των λαών.

Η Κούβα είναι ο Δαυίδ απέναντι στο γίγαντα Γολιάθ. Οι άλλοι λαοί βλέπουν την Κούβα σαν ένα φάρο, σαν παράδειγμα αξιοπρέπειας, σταθερότητας. Και ακριβώς αυτό είναι που φοβούνται οι ΗΠΑ. Η Κούβα δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή, είναι μια μικρή χώρα χωρίς πολλές φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, χωρίς τα πλούτη που διαθέτει μια χώρα σαν τις ΗΠΑ, αλλά διαθέτει το μεγάλο πλούτο της ιστορίας της, των ηρωικών ανθρώπων της που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία της.

Αλλά η αξιοπρέπεια έχει το αντίτιμό της, ένα αντίτιμο που οι Κουβανοί πληρώνουν κάθε μέρα αυτά τα 60 χρόνια της επανάστασης, 60 χρόνια αγώνων, νικών, θυσιών και αντίστασης ενός ηρωικού λαού. Είναι ένας διαρκής αγώνας να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον και να αφήσουν πίσω το παρελθόν τότε που ήταν ένα ακόμα αγαθό στην κατοχή των ΗΠΑ.

Το αίμα αυτών που έπεσαν μας δείχνει το δρόμο του αγώνα. Παίρνουμε από τα χέρια τους της σημαίες της πατρίδας και του καθήκοντος. Οι Κουβανοί θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των ηγετών μας, θα δώσουμε τη ζωή μας αν χρειαστεί για την υπεράσπιση της επανάστασης. Σας διαβεβαιώνω φίλοι μου, ότι ο λαός της Κούβας δεν τα παρατάει, θα συνεχίσει τον αγώνα και την ηρωική αντίσταση για να διατηρήσει την πραγματική ανεξαρτησία του με την κραυγή "Πατρίδα ή Θάνατος, θα νικήσουμε!"». (δείτε εδώ video με την ομιλία).

Ο Νίκος Μόττας, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι η Κουβανική Επανάσταση συνεχίζει να μαγνητίζει το ενδιαφέρον ανθρώπων όλων των ηλικιών γιατί: «Η Επανάσταση της Κούβας εκφράζει μια βαθύτατη ιστορική αλήθεια. Ότι ένας λαός, όσο μικρός κι αν είναι, όσο δυνατούς αντιπάλους κι αν έχει, μπορεί αν πραγματικά το θελήσει, να σηκώσει κεφάλι, να επαναστατήσει, να ανατρέψει την εις βάρος του τάξη πραγμάτων και να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του. Όπως άλλωστε έγραφε ο εθνικός ποιητής της Κούβας, ο Χοσέ Μαρτί: "Τα δικαιώματά σου δεν τα ζητιανεύεις, αλλά τα κατακτάς!".
(...) Η Επανάσταση της Κούβας αποτέλεσε κοσμοϊστορικό γεγονός στην Ιστορία του 20ού αιώνα, καθώς σηματοδότησε την πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση στην αμερικανική ήπειρο και ευρύτερα στο δυτικό ημισφαίριο.

Ο θρίαμβος των Κουβανών επαναστατών πριν από 60 χρόνια -όπως άλλωστε και η προηγηθείσα Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση το 1917 στη Ρωσία- αποτελεί πηγή πλούσιων συμπερασμάτων, από τα οποία αξίζει και πρέπει να διδαχτούμε.
Ένα πρώτο και βασικό συμπέρασμα είναι πως το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων δεν είναι ανίκητη. Μπορεί να ανατραπεί. Επιβεβαιώθηκε η ζωτικότητα του μαρξισμού-λενινισμού, της επαναστατικής πάλης και του προλεταριακού διεθνισμού απέναντι στην ηττοπάθεια και την υποταγή στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης.

Ένα δεύτερο -εξίσου σημαντικό- συμπέρασμα είναι ότι η ανατροπή αυτή του καπιταλισμού δε μπορεί, σε καμία περίπτωση, να έρθει με "ειρηνικά μέσα", δηλαδή με αυταπάτες περί "μεταρρύθμισης του καπιταλιστικού συστήματος", "κοινοβουλευτικού δρόμου προς το σοσιαλισμό".
(...) Η Κουβανική Επανάσταση παρέλαβε μια χώρα, κυριολεκτικά αποικία των ΗΠΑ. Επί δικτατορίας Μπατίστα στην Κούβα κυριαρχούσαν μια χούφτα αμερικάνικα μονοπώλια και οι ντόπιοι συνεργάτες της, παράσιτα, γκάνγκστερς, μαφιόζοι, που λυμαίνονταν τον πλούτο της χώρας. Το δε επίπεδο παραγωγικών δυνάμεων ήταν πολύ χαμηλό.

 Με την καθοριστική οικονομική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και άλλων σοσιαλιστικών κρατών, η επαναστατική κυβέρνηση του Κάστρο κατάφερε να αλλάξει σταδιακά το πρόσωπο της Κούβας, δημιουργώντας ένα κράτος με υψηλού επιπέδου, προσβάσιμες στο σύνολο του λαού, δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Αθλητισμού και Πολιτισμού.
(...) Σήμερα, η στήριξη και αλληλεγγύη απέναντι στον κουβανικό λαό δεν αφορά μονάχα τους κομμουνιστές, μόνο όσους εμπνέονται και παλεύουν για τη σοσιαλιστική και κοινωνική επανάσταση. 

Αφορά τους εργαζόμενους σε κάθε γωνιά του κόσμου. Αφορά όλους όσους συνειδητοποιούν το προφανές: Ότι δηλαδή είναι ιστορική αναγκαιότητα να ενταθεί η πάλη ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά κρίσεις, φτώχεια, πολέμους, δυστυχία και προσφυγιά. Την ιστορία, άλλωστε, τη γράφουν με τους αγώνες τους οι λαοί, οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου» (διαβάστε στο συνημμένο και δείτε εδώ σε video απόσπασμα από την ομιλία του).

Ο Νίκος Ζώκας, στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα της αλληλεγγύης: «Από το 1959 μέχρι και σήμερα, η σοσιαλιστική Κούβα δέχτηκε, αλλά και πρόσφερε ολόψυχα και απλόχερα, την πολύτιμη διεθνιστική βοήθεια κι αλληλεγγύη στους λαούς, που είναι θύματα του ιμπεριαλισμού, που αγωνίζονται να αποτινάξουν από πάνω τους το ζυγό της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
(...) Η διεθνής αλληλεγγύη όλων των κομμουνιστών του κόσμου, των άλλων δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων έπαιξε σημαντικό ρόλο. Εμείς, που βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ξέρουμε τι σημαίνει διεθνισμός, ξέρουμε τι σημαίνει η φιλία με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, ειδικά με την ΕΣΣΔ.

Σε κόντρα με μια ιστορία αδικιών, επεμβάσεων, επιθετικότητας, απειλών και αποκλεισμού από τον ιμπεριαλισμό, έχουμε μια υπέροχη ιστορία σχέσεων με την ΕΣΣΔ, στήριξης από την πρώτη στιγμή, οικονομικής βοήθειας και υπέροχων εμπορικών σχέσεων ανάμεσα στις χώρες μας. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ την αρχή της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Την αρχή αυτή του μαρξισμού - λενινισμού.

Το παράδειγμά του λαού της Κούβας, στα 60 χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, είναι ίσως και το πολυτιμότερο που μας έχει προσφέρει.
Έδειξε - ακόμη και στις συνθήκες της σκληρής ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης - τι μπορεί να κάνει ένας λαός, όταν έχει στα δικά του χέρια τα μέσα παραγωγής, τα εργαλεία που παράγουν τον πλούτο. Πως μπορεί να διανείμει αυτόν τον πλούτο προς όφελος των εργαζόμενων κι όχι προς όφελος μιας δράκας εκμεταλλευτών.

Η νίκη της επανάστασης και η επικράτηση του σοσιαλισμού στην Κούβα διέλυσαν πολλούς μύθους. Ίσως όμως ο πιο σημαντικός είναι αυτός, που η αστική τάξη και οι διάφοροι υπηρέτες της καλλιεργούν με ξεχωριστό ζήλο και πονηριά, και εδώ στην πατρίδα μας. Ότι δηλαδή δεν μπορεί ένας λαός μόνος του, κόντρα στη θέληση των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, να αποφασίσει ελεύθερος για την τύχη του, για το δρόμο ανάπτυξης, που θα ακολουθήσει η χώρα του, για το πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του.

Η σοσιαλιστική Κούβα απέδειξε, ότι ποτέ ένας λαός δεν είναι μόνος. Ότι στον αγώνα του πάντα θα έχει την πολύτιμη συμπαράσταση των εργαζόμενων και των λαών όλου του κόσμου.
Σήμερα αυτό το δίδαγμα είναι πάρα πολύ σπουδαίο και σημαντικό για μας, εδώ στην πατρίδα μας. Κόντρα στην άρχουσα τάξη, στην κυβέρνηση και τους άλλους πολιτικούς της εκφραστές, που εκφοβίζουν το λαό, ότι θα μείνουμε μόνοι και απροστάτευτοι, ότι δε θα έχουμε στηρίγματα και συμμάχους. Κόντρα στη λογική του εφικτού και το συμβιβασμό.

Γι' αυτό τάχα και πρέπει να δεχτούμε να είμαστε μαντρωμένοι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Να δεχόμαστε τη φτώχεια και την εξαθλίωση, για να διαθέτουμε τα τεράστια ποσά για τους Νατοϊκούς εξοπλισμούς. Να γίνεται η χώρα μας ορμητήριο ενάντια σε άλλους λαούς και κράτη. Να δεχτούν τα παιδιά μας να χύσουν το αίμα τους πλάι στους Αμερικανούς και Νατοϊκούς ιμπεριαλιστές δολοφόνους, για ξένα κι άνομα συμφέροντα» (διαβάστε στο συνημμένο και δείτε εδώ σε video την ομιλία του).

Απονομή τιμητικής πλακέτας

Συγκινητική ήταν η στιγμή που τιμήθηκε ο Φώτης Γεωργιάδης, επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου, για την 60χρονη προσφορά του στη στήριξη της Κουβανικής Επανάστασης. Ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του, το 1992, στα δύσκολα χρόνια των αντεπαναστατικών ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης και στη Σοβιετική Ένωση και Φ Φ. Γεωργιάδης παρέμεινε πρόεδρος για 23 χρόνια.

Ο Απ. Σκούφας του απένειμε την αναμνηστική τιμητική πλακέτα θυμίζοντας τα αγαπημένα λόγια του επίτιμου προέδρου ότι «η Κουβανική Επανάσταση είναι υπόδειγμα αντίστασης κατά των Αμερικανών και των Ευρωπαίων Ιμπεριαλιστών, εχθρών των λαών όλου του κόσμου. Η αλληλεγγύη είναι το μεγαλύτερο όπλο των λαών κατά της Νέας Τάξης των Ιμπεριαλιστών. Αν εκλείψει θα είναι το τέλος του ανθρώπινου γένους».

Ο Φ. Γεωργιάδης, ευχαρίστησε για την τιμή και θυμήθηκε: «Πρώτη φορά πήγα στην Κούβα το 1978. (...) Κάθε φορά που πήγαινα έβλεπα την επανάσταση που δυνάμωνε. Γι' αυτό είμαι σίγουρος ότι η επανάσταση στην Κούβα δεν γυρίζει πίσω όσο και να θέλουνε οι εχθροί της. Θα συνεχίσω τον αγώνα για την Κούβα με όλη την ψυχή μου μέχρι το τέλος της ζωής μου, καθώς τη θεωρώ δεύτερη πατρίδα».