Αποφοίτησε από τη Νομική του πανεπιστημίου Witwatersrand για να ενταχθεί δυναμικά στο πλευρό του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ΑΝC) το 1944.
Σύμφωνα με τον Βρετανό πανεπιστημιακό ιστορικό Στέφεν Ελις, που επικαλείται στοιχεία από μυστικές συναντήσεις στελεχών του Νοτιοαφρικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (SACP), ο Νέλσον Μαντέλα
ήταν μέλος του Νοτιοαφρικανικού ΚΚ ήδη από τη δεκαετία του '60.
Το 1960 το ANC κηρύσσεται παράνομο από το ρατσιστικό καθεστώς των Αφρικάνερς, γεγονός που ατσαλώνει τη θέληση του Μαντέλα για κλιμάκωση του απελευθερωτικού αγώνα.
Στις 12 Ιούνη 1964 μαζί με άλλους επτά συναγωνιστές καταδικάζεται σε ισόβια και στέλνεται στις φυλακές του νησιού Ρόμπεν, όπου μένει ως το 1982 οπότε μεταφέρεται στις φυλακές του Πόλσμουρ μέχρι τις 11/2/90 καθώς απελευθερώνεται με απόφαση του τότε προέδρου Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, εξαιτίας ώριμων πολιτικών εξελίξεων.
Το Δεκέμβρη του 1993 βραβεύτηκε από κοινού με τον Φρεντερίκ Ντε Κλερκ με το Νόμπελ Ειρήνης.
Η ανάδειξή του στον προεδρικό θώκο το 1994 φούντωσε τις ελπίδες του νοτιοαφρικανικού λαού για ουσιαστική αλλαγή στη βελτίωση της ζωής του που ως τότε ταλανιζόταν από το ρατσισμό, ακραία φτώχεια, κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες, πραγματικότητα που συνεχίζει να υφίσταται.
Ο Νέλσον Μαντέλα αποσύρθηκε από το δημόσιο βίο το 2004.
Πέθανε από αναπνευστική λοίμωξη στις 5 Δεκέμβρη 2013 σε ηλικία 95 ετών, στο σπίτι του στο Χάουτον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου