Ακονίζουν μαχαίρια για το νέο γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης

Αποκαλυπτικές για τον επικείμενο νέο γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης, όσο και προκλητικές για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις, που προκύπτουν από το μόχθο του εργαζόμενου λαού, όπως η σύνταξη, η Υγεία, οι κοινωνικές παροχές, ήταν οι τοποθετήσεις του υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, εκπροσώπων ασφαλιστικών εταιρειών και γνωστών «ειδικών» που αξιοποιούνται σε κάθε χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, σε συνέδριο του «Economist» την προηγούμενη βδομάδα στο Λαγονήσι.

Στο φόντο της επιχείρησης ιδιωτικοποίησης των επικουρικών συντάξεων

Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο φόντο του περιβόητου πορίσματος της «Επιτροπής Πισσαρίδη» για λογαριασμό της κυβέρνησης, το οποίο μεταξύ άλλων «προτείνει» την «εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στις επικουρικές συντάξεις».

Για το ίδιο θέμα, πόρισμα με αντίστοιχη «πρόταση» είχε συντάξει πριν από ένα χρόνο μια άλλη «επιτροπή σοφών» στο υπουργείο Εργασίας, υπό την πολιτική εποπτεία του Ν. Μηταράκη, που εκείνη την περίοδο ήταν υφυπουργός Εργασίας.

Σήμερα η κυβέρνηση, αξιοποιώντας το αντιασφαλιστικό πλαίσιο που έχουν συνδιαμορφώσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, δρομολογεί το επόμενο χτύπημα σε βάρος συνταξιούχων και ασφαλισμένων, δημιουργώντας ακόμα πιο ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Ασφάλισης και των συντάξεων.

Οπως φάνηκε καθαρά και στο συνέδριο, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να βάλουν χέρι στα τεράστια αποθεματικά από τις εισφορές των εργαζομένων, τα οποία θα αποτελέσουν μια πολύ φθηνή πηγή χρηματοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα, όμως, με την «κεφαλαιοποιητική» λειτουργία, οι ασφαλισμένοι θα ξέρουν τι εισφορές θα δίνουν αλλά δεν θα ξέρουν αν και τι σύνταξη θα πάρουν. Και αυτό γιατί το κεφάλαιο που θα δημιουργείται από τις εισφορές, θα γίνεται αντικείμενο τζόγου στις αγορές, με τους ασφαλισμένους να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να χάσουν τις εισφορές τους, όπως έχει ήδη συμβεί και συμβαίνει όπου εφαρμόζεται το εν λόγω σύστημα. Οι ασφαλιστικές εισφορές και το δικαίωμα στη σύνταξη, στις παροχές Υγείας κ.ά. δίνουν τη θέση τους σε «επενδυτικά προϊόντα», «ρίσκα» και «αποδόσεις»...

Γ. Βρούτσης: «Είμαστε πίσω στην ιδιωτική ασφάλιση, θέλει ενίσχυση και κίνητρα...»

To θέμα του συνεδρίου ήταν «Το Ασημένιο Τσουνάμι» («The Silver Tsunami»), δηλαδή το πώς το κεφάλαιο με πρόσχημα την αντιμετώπιση της δημογραφικής γήρανσης, που την παρουσιάζουν ως λόγο «μη βιωσιμότητας» του Ασφαλιστικού, θα βρει νέους και αποτελεσματικούς τρόπους να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους έως τα βαθιά γεράματα.

Ο υπουργός Εργασίας. Γ. Βρούτσης, επανέλαβε τον ισχυρισμό που είχε διατυπώσει για το Ασφαλιστικό το 2013, και τότε ως υπουργός Εργασίας, προκαλώντας τις αντιδράσεις συνδικάτων.

Ενας ισχυρισμός που μαζί με άλλους συγκροτούν το «άλλοθι» για την προώθηση του επόμενου κύκλου της αντιασφαλιστικής επίθεσης.
Το 2013 είχε ισχυριστεί ότι το ασφαλιστικό σύστημα «οικοδομήθηκε διαχρονικά στη βάση πελατειακών αντιλήψεων». Την προηγούμενη βδομάδα, αφού επανέλαβε το ψέμα ότι το Ασφαλιστικό «ήταν μια από τις κύριες αιτίες του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της Ελλάδας», πρόσθεσε πως «το ασφαλιστικό σύστημα χρησιμοποιήθηκε από όλο το πολιτικό σύστημα (...) περισσότερο για πολιτικούς λόγους και λιγότερο για να αποδώσει πραγματικά τη σύνταξη, τη δίκαιη, που ανήκει σε κάποιον λόγω των εισφορών που είχε καταβάλει. Είχε μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο».

Στη συνέχεια υπεραμύνθηκε του αντιασφαλιστικού νόμου που ψήφισε η κυβέρνηση τον περασμένο Φλεβάρη, ενισχύοντας το νόμο Κατρούγκαλου, ωστόσο ανέφερε ότι ακόμα υπάρχουν... «αδυναμίες».
Δείχνοντας τι εννοεί, ουσιαστικά είπε ότι στόχος είναι η αποτίναξη του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα έχει απομείνει στο ασφαλιστικό σύστημα, αλλά αυτό πρέπει να γίνει «με ήπιο τρόπο».

Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Πέρα από τις αδυναμίες των συστημάτων που συμφωνώ με τον κ. Γιαννίτση ότι υπάρχουν. Και με τον κ. Νεκτάριο. Πάντα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Αλλά πρέπει να πατάμε και στη γη (...) Δεν μπορούμε να τινάξουμε το κοινωνικό πρόσωπο μιας στήριξης στους ανθρώπους, από τη μια μέρα στην άλλη. Ολα αυτά θέλουν μια μετάβαση ήπια, με κοινωνικό πρόσημο».

Ακόμα διαφήμισε πτυχές του αντιασφαλιστικού έργου της ΝΔ σημειώνοντας: «Οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και το ασφαλιστικό σύστημα υπονομεύουν και την αγορά εργασίας και τους εργαζόμενους. Η Ελλάδα δυστυχώς είχε από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΟΣΑ. Το 2013 τις μειώσαμε κατά 6%. Τώρα με τον νόμο αυτό μειώθηκαν κατά 0,90 και έχουμε δεσμευθεί ως κυβέρνηση (...) ότι μέσα στην επόμενη τετραετία θα μειωθούν κατά 4 μονάδες, συνολικά 5».
Και πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Να συμφωνήσω ότι το κομμάτι της ιδιωτικής ασφάλισης μπορεί να έρθει συμπληρωματικά και θέλει ενίσχυση. Είμαστε πίσω στην Ελλάδα στην ιδιωτική ασφάλιση. Θέλει ενίσχυση, θέλει κίνητρα».

Αντιασφαλιστικές «σταυροβελονιές»

Ενδιαφέρον για το πώς κόβουν και ράβουν τα επιτελεία του κεφαλαίου σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν οι τοποθετήσεις ανθρώπων στους οποίους η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη είχε αναθέσει πρωταγωνιστικούς ρόλους στην προώθηση των τότε αντιασφαλιστικών σχεδιασμών, οι οποίοι τελικά πήραν μορφή με τον νόμο Ρέππα.

Ο Τ. Γιαννίτσης, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθήνας (υπουργός Εργασίας 2000 - 2001), υποστήριξε ότι «το Ασφαλιστικό που έχουμε μπορεί θεωρητικά να συνεχίσει ως έχει με ένα τεράστιο όμως κόστος (...) Οσο το Ασφαλιστικό θα εξακολουθεί να βρίσκεται σε συνθήκες έντονης ανισορροπίας, τόσο η οικονομία θα παραμένει ευάλωτη (...) Η σημερινή κατάσταση δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας ομαλής εξέλιξης πληθυσμιακών δεδομένων αλλά πολιτικών επιλογών που μετέτρεψαν ένα δυσανάλογο μεγάλο τμήμα ηλικιών κάτω των 60 ή των 65 ετών σε συνταξιούχους».

Ο Μ. Νεκτάριος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς (διοικητής του ΙΚΑ, 1999 - 2004), στην αρχική τοποθέτηση αφού διατύπωσε τον αστείο ισχυρισμό ότι οι εργαζόμενοι «δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα ούτε και τη θέληση να κάνουν αποταμίευση γιατί είναι ο τρόπος ζωής έτσι» (!), πρόβαλε ωμά τη θέση της λεγόμενης «υποχρεωτικής αναγκαστικής αποταμίευσης», «μέσω της θεσμικής αποταμίευσης που επιβάλλουν τα συστήματα συντάξεων και αυτή είναι η κεφαλαιοποιητική πλευρά των συστημάτων συντάξεων». Με άλλα λόγια, προτείνει να αρπάζουν υποχρεωτικά από τον εργαζόμενο τα λιγοστά χρήματα που δεν του φθάνουν για να ζήσει, για να εξασφαλίζονται «θεσμικοί» πόροι για την παραπέρα στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Σε δεύτερο χρόνο σημείωσε ότι «επείγει να ολοκληρωθεί μια σοβαρή και πλήρης μεταρρύθμιση του συστήματος συντάξεων σε τρεις κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι μία δραστική μείωση των εισφορών κατά 30% στην κατεύθυνση που είπε και ο υπουργός προηγουμένως. Η δεύτερη είναι η εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος με παράλληλη μείωση του διανεμητικού και η τρίτη είναι η λεγόμενη μείωση του αφανούς χρέους».

Ο Πλάτων Τήνιος, αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά (σύμβουλος του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, 1996 - 2004), επικαλούμενος τις επιπτώσεις της μακροβιότητας, ισχυρίστηκε ότι το κράτος χρειάζεται «βοήθεια» και ότι «αυτό σημαίνει να αναζητηθεί ένα μοντέλο συνεργασίας με τον ασφαλιστικό κλάδο», προτείνοντας τη μεγαλύτερη εμπλοκή των επιχειρήσεων στο ασφαλιστικό σύστημα.

Μονά - ζυγά δικά τους

Αποκαλυπτικές ως προς την αδηφαγία των κεφαλαιοκρατών ήταν και οι τοποθετήσεις εκπροσώπων των ασφαλιστικών εταιρειών.

Ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, πρόεδρος της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας, ζήτησε από την κυβέρνηση να ληφθούν μέτρα για την ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος και κατ' επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης, αλλά και να μπει εγγυητής το Δημόσιο - με τα χρήματα από την αντιλαϊκή φοροληστεία - στις ελάχιστες υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες έναντι των ασφαλισμένων.
Ισχυρίστηκε ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες καλύπτουν «κινδύνους» που αφορούν σε υγεία, συντάξεις και άλλα θέματα και ότι «η ιδιωτική ασφάλιση λειτουργεί συμπληρωματικά προς την κοινωνική». Με αφορμή την πανδημία, υποστήριξε ότι ο κίνδυνος οδηγεί «στην ανάγκη ενός ΣΔΙΤ (σ.σ. Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα), μιας συνεργασίας με το Δημόσιο, όπου το Δημόσιο μπαίνει ως τελικός αντασφαλιστής σε τέτοιου είδους καλύψεις. Δηλαδή, οι ασφαλιστικές εταιρείες αναλαμβάνουν τον κίνδυνο, συμπληρωματικά όπου χρειάζεται, και εάν συμβεί ένα γεγονός που περάσει τέσσερις, πέντε φορές τα ασφάλιστρα που έχει εισπράξει, τελικός αντασφαλιστής μπαίνει το κράτος»!

Ακόμα σημείωσε ότι «το "Silver Tsunami" σημαίνει ότι η γενιά των baby boomers, η πιο πολυπληθής γενιά του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, βγαίνει τώρα στη σύνταξη και στην Ελλάδα είμαστε ανασφάλιστοι. Για να καλύπτεσαι πρέπει να έχεις αγοράσει μια κάλυψη, τη σωστή κάλυψη, με τη σωστή συμβουλή και όταν επέλθει ο κίνδυνος να καλύπτεσαι» και ζήτησε από την κυβέρνηση φορολογικά κίνητρα ώστε να ενισχυθεί η ιδιωτική ασφάλιση, «όπως το να εκπίπτει το ασφάλιστρο για να αγοράσεις μια ιδιωτική ασφάλιση υγείας. Στην Ελλάδα δεν εκπίπτει».

Προηγουμένως ο Χριστόφορος Σαρδελής, πρόεδρος της «Εθνικής Ασφαλιστικής», «φωτογραφίζοντας» ουσιαστικά την προοπτική ενός νέου πετσοκόμματος στις συντάξεις για να καλυφθεί το κόστος μετάβασης στην ιδιωτικοποίηση των επικουρικών, ισχυρίστηκε ότι οι συνταξιούχοι θα πρέπει να επωμιστούν τα βάρη που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση και να στηρίξουν οικονομικά τους νέους. Ανέφερε συγκεκριμένα: «Τώρα που έρχεται η οικονομική κρίση, η επόμενη φάση, οι πιο εκτεθειμένοι σε αυτήν την κρίση είναι οι νέοι, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι ακριβώς στο οικονομικό πρόβλημα, στο οικονομικό σκέλος, και τώρα η παλιά γενιά θα πρέπει να κληθεί να κάνει κάποιες θυσίες για να στηρίξει τη νέα γενιά»!

Ο Σταύρος Κωνσταντάς, διευθύνων σύμβουλος της «Εθνικής Ασφαλιστικής», παραδέχθηκε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι «τα φορολογικά κίνητρα (σ.σ. να εκπίπτει το ασφάλιστρο) είναι μια απώλεια εσόδων» για το κράτος, επιχειρώντας να τη δικαιολογήσει με την υπόθεση ότι θα εξισορροπηθεί από την ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος που θα αυξήσει τις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα (από τα λεφτά που θα έχει αρπάξει από τους εργαζόμενους). Εθεσε κι αυτός με τη σειρά του το θέμα της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών και σημείωσε ότι «ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να συμμετάσχει ενεργά σε κεφαλαιοποιητικά συστήματα».

Χαρακτηριστικά για το τι θα σημάνει για τους ασφαλισμένους και τις εισφορές τους το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, ήταν και τα όσα ανέφερε στη συνέχεια: «Τα αρνητικά επιτόκια που είναι μια πραγματικότητα ήδη πριν από την πανδημία αποτελούν μια απειλή για πολλούς τομείς της οικονομίας αλλά ιδιαίτερα για τα συνταξιοδοτικά ταμεία και για τις ασφαλιστικές εταιρείες ζωής που στην πλειονότητά τους διατηρούν χαρτοφυλάκια συνταξιοδοτικά με μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις. 
Ολες οι ενδείξεις καταδεικνύουν τη συνέχιση της αρνητικής τάσης. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στα συνταξιοδοτικά ταμεία; (...) Τα περισσότερα συνταξιοδοτικά ταμεία σε κεφαλαιοποιητική βάση σύντομα θα κληθούν να επανεξετάσουν συνολικά τις επενδυτικές στρατηγικές τους, ειδικά με τα επιτόκια να βαίνουν συνεχώς μειούμενα επηρεάζοντας έτσι τις μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις τους».