Γιατί οι Αμερικανοί έκαναν το έγκλημα

Αύγουστος 1945: Οι Αμερικανοί, αν και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ουσιαστικά έχει τελειώσει, ψάχνουν προσχήματα για να προχωρήσουν στο μεγαλύτερο έγκλημα που πραγματοποιήθηκε τότε, σε περίοδο ιμπεριαλιστικού πολέμου: Τη ρίψη ατομικής βόμβας σε κατοικημένες περιοχές της Ιαπωνίας. Και ως συνήθως η ιμπεριαλιστική πολιτική δράση, είτε με «ειρηνικά διπλωματικά μέσα» είτε με τη συνέχισή της με άλλα «στρατιωτικοπολεμικά μέσα», απαιτεί τη δημιουργία ανάλογων άλλοθι, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα μέσα προς εκπλήρωση των πραγματικών σκοπών για τα οποία τα χρησιμοποιεί. Η διαμόρφωση εικονικής πραγματικότητας, δηλαδή «φανταστικών» προβλημάτων με την εικόνα του «πραγματικού», αποτελεί προσφιλή μέθοδο της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, αξεχώριστη από την ιμπεριαλιστική δράση.

Ετσι, η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ, διά μέσου του Προέδρου Χάρι Τρούμαν, προπαγανδίζοντας το «φανταστικό» για την αναγκαιότητα «της χαριστικής βολής» στην Ιαπωνία, φτιάχνοντας δηλαδή πραγματικότητες στα μέτρα τους, δοκιμάζει την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Γιατί όμως αυτή η επιλογή; Είχε πράγματι στόχο το γοργότερο τερματισμό του πολέμου; `Η άλλοι ήταν οι σκοποί των ΗΠΑ;

Οι πραγματικοί στόχοι

Είναι γεγονός ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ως συνέπεια της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε συνθήκες επαναλαμβανόμενων οικονομικών κρίσεων από τα τέλη της δεκαετίας του '20 έως τα τέλη της δεκαετίας του '30, δημιουργούσε προσδοκίες ταυτόχρονα με την ανατροπή και καταστροφή του πρώτου τότε στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, και το μοίρασμά του, να αλλάξει τα δεδομένα, σχετικά με το εδαφικό μοίρασμα και το γεωστρατηγικό έλεγχο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, ανάμεσα στις τότε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η περιοχή της Απω Ανατολής και του Ειρηνικού ήταν μέσα στους στόχους των μονοπωλιακών συμφερόντων των ΗΠΑ ενάντια σ' αυτά της Ιαπωνίας. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη ως προς αυτό από την υπόθεση της επίθεσης της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ, την οποία, ενώ οι Αμερικανοί μπορούσαν να την αποτρέψουν, αποφεύγοντας τη μεγάλη καταστροφή, την άφησαν να εξελιχθεί. Ετσι, άνοιξε το μέτωπο στον Ειρηνικό. Ηθελαν οι Αμερικανοί να ανοίξει, προκειμένου να έχουν το πρόσχημα κήρυξης του πολέμου στην Ιαπωνία και ανάλογα με τα αποτελέσματα του πολέμου να περιορίσουν, σε όφελός τους φυσικά, τη δράση του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού.

Βεβαίως, τα αποτελέσματα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου δεν ήταν αυτά που προσδοκούσαν οι ιμπεριαλιστές. Η ΕΣΣΔ όχι μόνο δεν ανατράπηκε, αλλά ήταν η βασική δύναμη ήττας της χιτλερικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Ο μεταπολεμικός κόσμος αλλάζει ραγδαία και η αντιφασιστική νίκη των λαών συνοδεύεται με χτυπήματα στον ίδιο τον ιμπεριαλισμό. Η ΕΣΣΔ, σηκώνοντας το κύριο βάρος του πολέμου, γίνεται για τους λαούς «σύμβολο» που οδηγεί την πάλη τους, αλλά και δύναμη που τους ωθεί σε αυτό που η ίδια οικοδομεί, στο σοσιαλισμό. Σύμβολο και υλική δύναμη της πάλης των λαών είναι ο σοσιαλισμός. Ο ιμπεριαλισμός αισθάνεται τις αλλαγές, προβλέπει το μέλλον και συνειδητοποιεί ότι του λιγοστεύει το οξυγόνο. Αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων εις βάρος του. Το πεδίο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, γίνεται εύφορο για να καρποφορήσουν οι ιδέες που κυοφορούν τη νέα κοινωνία. Ετσι, μετά τον πόλεμο, σε μια σειρά από χώρες της Ευρώπης και της Ασίας άρχισε να οικοδομείται ο σοσιαλισμός, αφού εγκαθιδρυόταν σ' αυτές λαϊκή εξουσία. 

Επομένως, στένευαν τα περιθώρια της ιμπεριαλιστικής δράσης από την άποψη της επέκτασης της παγκόσμιας αγοράς, της εξαγωγής κεφαλαίων, σε συνδυασμό επίσης και με την κατάρρευση του αποικιοκρατικού συστήματος, κάτω και από τη δράση των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Στην περιοχή της Απω Ανατολής, εκτός από το γεγονός ότι εκτείνονταν σοβιετικά εδάφη, εξελισσόταν και η Κινεζική Επανάσταση, η οποία νίκησε και άρχισε τότε στο έδαφος της Κίνας η οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η ίδια κατάσταση εξελισσόταν και στην Κορέα.

Οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν να φράξουν το δρόμο που μπορεί να οδηγήσει το ιμπεριαλιστικό σύστημα στο θάνατο. Και χρησιμοποιούν ως επίδειξη δύναμης για την επιβολή των συμφερόντων τους το ατομικό όπλο μη διστάζοντας να το ρίξουν, όχι σε στρατιωτικούς στόχους αλλά σε άμαχο πληθυσμό. 

Με την αποτρόπαια αυτή πράξη θέλησαν να επιβάλουν την ιμπεριαλιστική παγκόσμια κυριαρχία και κυρίως τη δική τους ηγεμονία, σώζοντας ό,τι απέμενε από το σάπιο σύστημά τους στον πλανήτη. 

Πραγματικός σκοπός ήταν να τρομοκρατήσουν την ΕΣΣΔ, τη νεοσύστατη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τον αγώνα του εργατικού κινήματος στις καπιταλιστικές χώρες για κοινωνική απελευθέρωση, ουσιαστικά να σταματήσουν την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης προς τα μπρος και, αν μπορούσαν, να την «αντιστρέψουν».

Και οι ομολογίες

Στις 12 Μάη 1945, τρεις μόλις μέρες μετά την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας και την Αντιφασιστική Νίκη των λαών, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, όλος αγωνία, τηλεγραφούσε στον Αμερικανό Πρόεδρο Χάρι Τρούμαν: «Η ευρωπαϊκή κατάστασις με ανησυχεί πάρα πολύ... Πολύ σύντομα η στρατιωτική ισχύς μας θα σβήσει στην ηπειρωτική Ευρώπη, εκτός από μέτριες δυνάμεις που θα παραμείνουν για την κατοχή της Γερμανίας. Τι θα συμβεί εν τω μεταξύ από την πλευρά της Ρωσίας;... Δοκιμάζω πολύ ζωηρά ανησυχία από την εσφαλμένη ερμηνεία που δίνουν στις αποφάσεις της Γιάλτας, από τη συμπεριφορά των στην Πολωνία, από τη συντριπτική των υπεροχή στα Βαλκάνια, εκτός από την Ελλάδα, από τις δυσκολίες που δημιουργούν στο ζήτημα της Βιέννης, από το συνδυασμό της ισχύος των στα κατεχόμενα ή ελεγχόμενα από αυτούς εδάφη, με τη χρησιμοποίηση της κομμουνιστικής τακτικής σε τόσα μέρη του κόσμου και, κυρίως, από τη δυνατότητα που έχουν να διατηρούν επί μακρόν τεράστιες στρατιές εν εκστρατεία. Ποια θα είναι η κατάστασις ύστερα από ένα ή δύο χρόνια; Οι αμερικανικές ή βρετανικές στρατιές θα έχουν τότε διαλυθεί, οι Γάλλοι δε θα έχουν ακόμη οργανωθεί αρκετά και δε θα διαθέτομε παρά λίγες μεραρχίες, κατά το πλείστον γαλλικές, ενώ η Ρωσία θα είναι ελεύθερη να διατηρεί 200 ή 300 εν ενεργεία. Ενα Σιδηρούν Παραπέτασμα έπεσε σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου των... Ο στρατηγός Αϊζενχάουερ πρέπει να λάβει όλα τα δυνατά μέτρα για να προλάβει νέα ομαδική έξοδο των γερμανικών πληθυσμών όταν οι Μοσχοβίτες πραγματοποιήσουν την τεράστια προέλασή των προς το κέντρο της Ευρώπης... Σε λίγο θα είναι εύκολο στους Ρώσους να προχωρήσουν, εάν θέλουν, έως τις ακτές της Βορείου Θαλάσσης και του Ατλαντικού».

Τα παραπάνω αποτελούν άλλη μια μαρτυρία για την κατανόηση της ιμπεριαλιστικής δράσης στο μεταπολεμικό κόσμο, που περιγράφει με σαφήνεια ο Τσόρτσιλ, βάζοντας ως κύριο καθήκον του διεθνούς ιμπεριαλισμού την πάλη ενάντια στην ΕΣΣΔ και στο διεθνές επαναστατικό κίνημα.

Αλλά και ο Χ.Τρούμαν στις «Αναμνήσεις» του αναφέρει: «Θεωρούσα τη βόμβα ως ένα πολεμικό όπλο και ποτέ δεν είχα την οποιαδήποτε αμφιβολία αν θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί... όταν συζήτησα με τον Τσόρτσιλ ανεπιφύλακτα μου είπε ότι εννοούσε τη χρησιμοποίηση της ατομικής βόμβας».

Ο ναύαρχος Ουίλιαμ Λάρι επίσης, ο οποίος διατέλεσε διευθυντής προσωπικού των Προέδρων Ρούσβελτ και Τρούμαν στο βιβλίο του «I was there» που εκδόθηκε το 1950, γράφει: «Η γνώμη μου είναι ότι η χρήση αυτού του βάρβαρου όπλου ενάντια στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν επέφερε υλική βοήθεια στον πόλεμό μας ενάντια στην Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες ήταν ήδη ηττημένοι και έτοιμοι να παραδοθούν».

Η Ιαπωνία είχε εκφράσει την επιθυμία για την παράδοσή της από τον Απρίλη ακόμα του 1945. Στα πλαίσια αυτά είχαν γίνει κινήσεις του Γιαπωνέζου πρεσβευτή στην Ελβετία, οι οποίες είχαν επί τούτου γίνει γνωστές στην υπηρεσία πληροφοριών OSS (πρόδρομος της CIA) και από κει στον Τρούμαν, αλλά και μέσω της ΕΣΣΔ η οποία δεν είχε κηρύξει τότε ακόμη τον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, επιζητώντας μία διαθέσιμη διαμεσολαβητική οδό με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αρα οι Αμερικανοί το γνώριζαν και από τη Διάσκεψη του Πότσδαμ (17 Ιούλη - 2 Αυγούστου 1945), όπου ο Στάλιν έθεσε τις σχετικές κινήσεις και πρωτοβουλίες των Ιαπώνων σε γνώση του Τρούμαν.

Αλλά και το ότι ο πόλεμος στο μέτωπο του Ειρηνικού βρισκόταν στο τέλος του φάνηκε όταν ο Στάλιν στη συνδιάσκεψη του Πότσδαμ διαβεβαίωσε τον Τρούμαν ότι η ΕΣΣΔ θα τηρούσε την υπόσχεση που είχε δώσει κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης της Γιάλτας (Φλεβάρης 1945) να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, γεγονός που έπραξε στις 8 Αυγούστου 1945, όταν στρατεύματά της εισβάλλουν στη Μαντζουρία και στην Κορέα. Επομένως, οι Αμερικανοί επιδίωκαν «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», ρίχνοντας τις ατομικές βόμβες. Και την ηγεμονία τους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα να εξασφαλίσουν μαζί με τα δικά τους συμφέροντα στην Απω Ανατολή και επίδειξη δύναμης κατά του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ, με σκοπό την έναρξη εφαρμογής της στρατηγικής ανατροπής του, να δείξουν, απειλώντας ταυτόχρονα τα λαϊκά κινήματα στον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη...

Σ

Το βομβαρδιστικό αεροσκάφος B-29 Enola Gay

«Little Boy»

Το βομβαρδιστικό αεροσκάφος B-29 Enola Gay των ΗΠΑ μετέφερε 12μελές πλήρωμα και έριξε την βόμβα, στην οποία είχε δοθεί το παρατσούκλι «Little Boy»