Μετράμε τους νεκρούς μας
Με σκοτεινά τα μάτια να στάζουνε οργή,
τα σφαλισμένα χείλη να κρύβουν την κραυγή,
με τις γροθιές σφιγμένες, τα νύχια να τρυπούν
κόκκινες τις παλάμες που τη φωτιά ζητούν,
μετράμε τους νεκρούς μας.
Με αγκάθια στην ανάσα, ακίδες στην καρδιά,
στη συρματοπλεγμένη θανάτου την ποδιά,
με φλέβες να ανοίγουν στου κόσμου τη σιωπή,
πέρασμα σαν γυρεύουν, ν’ ανοίξουνε ρωγμή,
μετράμε τους νεκρούς μας.
Με χρόνο που τελειώνει, καθήκον που κρατά,
με τα όρια του καιρού μας στο σώμα σαν θηλιά,
με θέληση από ατσάλι και δίκιο σαν βουνό,
με μίσος που θεριεύει μέσα στη στενωπό,
μετράμε τους νεκρούς μας.
Δεκέμβρης 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου