Ο δρόμος για την «πρόοδο» ανοίγει με καταστολή!

Και να που λεφτά πάντα υπάρχουν!

Οταν οι τακτικοί προϋπολογισμοί όλων συνολικά των πανεπιστημίων της χώρας είναι όλα κι όλα 236 ε
κατ. ευρώ και από πέρυσι λιγόστεψαν κι άλλο, ένεκα η πανδημία, τα έκτακτα μέτρα στήριξης της οικονομίας και τα συναφή...

Οταν κάθε χρόνο τα πανεπιστήμια μετά βίας καλύπτουν φως - νερό - τηλέφωνο, με τις κτιριακές υποδομές χρόνια χωρίς συντήρηση και τις διοικήσεις να παλεύουν να διαχειριστούν τα ψίχουλα...

Οταν το μεγαλύτερο μέρος των προϋπολογισμών πάει στη λεγόμενη φοιτητική μέριμνα, αλλά οι φοιτητές μένουν σε άθλιες εγκαταστάσεις και ο σχεδιασμός της σίτισής τους γίνεται με τα «επιστημονικά» διαιτολογικά κριτήρια των 1,80 ευρώ το κεφάλι...

Βρέθηκαν 30.000.000 ευρώ για πανεπιστημιακή αστυνομία στο άψε - σβήσε.

Οταν οι μισθοί μας είναι από τους χαμηλότερους στην ΕΕ, που μας την φέρνουν ως παράδειγμα σε τόσα αλλά ποτέ στους μισθούς, οι δε φοιτητές μας ζουν με πολύ λιγότερα και δουλεύουν μεροκάματα από δω κι από κει, σε άσχετες δουλειές, για να τα φέρουν βόλτα...

Οταν χρόνια τώρα δεν φτάνουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες των προγραμμάτων σπουδών και όταν ζητάμε προσλήψεις μάς δίνουν ψίχουλα για να προσλάβουμε προσωρινό, κακοπληρωμένο προσωπικό...

Οταν καθηγητές και φοιτητές κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και βάζουν το χέρι στην τσέπη για εργαστηριακά αναλώσιμα, ασκήσεις και εργασίες...

Οταν ο εξοπλισμός που χρειαζόμαστε εμείς και οι φοιτητές μας, για να κάνουμε μάθημα με σύγχρονα μέσα σήμερα στον 21ο αιώνα, θεωρείται προσωπική υπόθεση του καθενός και καθεμιάς από μας...

Βρέθηκαν 30.000.000 ευρώ για πανεπιστημιακή αστυνομία, στολές και συστήματα παρακολούθησης.

Οταν καθαρίζουμε μόνοι τα γραφεία και τα εργαστήριά μας γιατί οι υπηρεσίες καθαριότητας, με τις πανάκριβες εργολαβικές συμβάσεις και το ξεθεωμένο προσωπικό, δεν καλύπτουν τις ανάγκες κτιρίων στα οποία μπαινοβγαίνουν χιλιάδες άτομα...

Οταν ξοδεύουμε χρόνο και κόπο στο ατέρμονο κυνήγι χρηματοδότησης, να γράφουμε προτάσεις και παραδοτέα και να πουλάμε την πραμάτεια μας σε χορηγούς, funds και venture capitals, για να προχωρήσουμε την έρευνά μας και να εκπαιδεύσουμε νέους ερευνητές, που πρέπει να πληρώνονται βεβαίως για το έργο που παράγουν και όχι να αντιμετωπίζονται σαν λόρδοι χομπίστες του 19ου αιώνα...

Οταν στην εποχή της πανδημίας το άνοιγμα των σχολών με ασφάλεια κοστίζει, και έτσι έχουμε στερηθεί την αλληλεπίδραση με τους φοιτητές μας, τη ζωντάνια τους, το δυναμισμό τους, που μας ανατροφοδοτεί και μας ξανανιώνει, κι αντί γι' αυτό μιλάμε στο κενό, μπροστά σε οθόνες με ονοματισμένα παράθυρα...

Βρέθηκαν 30.000.000 ευρώ για πανεπιστημιακή αστυνομία, εν μέσω πανδημίας και με τους φοιτητές απόντες.

Γιατί οι κυβερνώντες έτσι αντιλαμβάνονται την αριστεία: Η υψηλού επιπέδου εκπαίδευση δεν θέλει εξοπλισμό και προσωπικό, αλλά συστήματα παρακολούθησης και περιπόλους. Ο δρόμος για την «πρόοδο» ανοίγει με καταστολή (όπως και η αντιμετώπιση της πανδημίας εξάλλου...).

Στεκόμαστε δίπλα στους φοιτητές μας και όχι απέναντι. «Η βία και η ανομία» που επικαλούνται καλλιεργήθηκαν από τις παρατάξεις των κομμάτων που κυβέρνησαν αυτή τη χώρα, που έχτισαν ένα κράτος που ανταμείβει την κλοπή της δουλειάς του εργαζόμενου, μέσα από ένα πολυπλόκαμο σύστημα με ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις. Η «ανομία» δεν βρήκε ποτέ χώρο ανάμεσα στους φοιτητές μας, που αγωνιούν και αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους κάτω από τον ήλιο, να σπουδάσουν και να δουλέψουν, να γεμίσουν χαρά και περηφάνια τις οικογένειές τους.

Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την ανάγκη για πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης. Αντιλαμβανόμαστε την οργανική σύνδεση του επιστήμονα με την παραγωγική διαδικασία. Αναγνωρίζουμε την ανάγκη για ομαδική δουλειά και ανοιχτές διαδικασίες. Ασφυκτιούμε κάτω από την πίεση των νόμων της αγοράς στην προσπάθειά μας να προάγουμε την επιστήμη μας, να συντηρήσουμε τις ομάδες και τα εργαστήριά μας, να ανταποκριθούμε στα διδακτικά και διοικητικά μας καθήκοντα χωρίς εκβιασμούς και οδυνηρούς συμβιβασμούς.

Οι κυβερνώντες, που προς τα έξω διαφημίζουν την εκλεκτή πραμάτεια και το υψηλό επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων και προς τα μέσα λοιδορούν και συκοφαντούν την ακαδημαϊκή κοινότητα, ας λάβουν υπόψη τούτο: Ο,τι έχει κατακτηθεί μέχρι σήμερα στο πανεπιστήμιο, παρά και ενάντια στο χτύπημα που δέχεται, στον οικονομικό στραγγαλισμό, στον ασφυκτικό εναγκαλισμό με επιχειρήσεις, έχει προκύψει ακριβώς γιατί φοιτητές, καθηγητές και λοιποί εργαζόμενοι δεν πάψαμε να αμφισβητούμε και να διεκδικούμε.

Η θέση μας στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας είναι δίπλα στο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα που θα αντιταχθεί στους σχεδιασμούς για ένα Πανεπιστήμιο ΑΕ και θα χτίσει ένα Πανεπιστήμιο στην υπηρεσία της κοινωνίας.

Αφροδίτη ΚΤΕΝΑ
Καθηγήτρια στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας