Τώρα που κατακάθεται ο κουρνιαχτός από τα «μέτρα αποκατάστασης» των πυρόπληκτων που ανακοίνωσε και ψήφισε η κυβέρνηση στη Βουλή, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για μέτρα που δεν ικανοποιούν ούτε τις πιο άμεσες ανάγκες των πληγέντων, πόσο μάλλον το δίκαιο αίτημά τους να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο τους.
Χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, που το βιος τους καταστράφηκε από τις πυρκαγιές στη Βόρεια Εύβοια, στην Ηλεία, στην Αχαΐα, στην Αττική, βλέπουν τώρα τα ετοιμόρροπα σπίτια τους να χαρακτηρίζονται «κίτρινα» για να μειωθούν τα κόστη της κρατικής αποζημίωσης και να επωμιστούν οι ίδιοι το βάρος της αποκατάστασης, προκειμένου να γίνουν ξανά κατοικήσιμα.
Εκατοντάδες αγροτοκτηνοτρόφοι δεν βλέπουν καμιά προοπτική με τα ποσά που προβλέπονται για αποζημίωση των καμένων καλλιεργειών, ζώων και εγκαταστάσεων, κι από πάνω πετιούνται εκτός αποζημιώσεων επειδή δεν μπορούν να αποδείξουν το αυτονόητο: Οτι τα κοπάδια τους που κάηκαν και οι στάβλοι που καταστράφηκαν ανήκουν στους ίδιους και ότι είναι αυτά που τους εξασφάλιζαν ένα εισόδημα επιβίωσης όλα αυτά τα χρόνια, για να μένουν και να δουλεύουν στα χωριά τους.
Είναι όλα αυτά που κάνουν τους αγροτοκτηνοτρόφους στις πυρόπληκτες περιοχές να λένε πως «τελειώσαμε» και ότι «με αυτές τις αποζημιώσεις δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσεις να ξεκινήσεις από την αρχή».
Για όσους πάλι αποζημιώνονται για τα καμένα σπίτια τους, προβλέπεται τραπεζικός δανεισμός που σημαίνει νέα χρέη, τη στιγμή μάλιστα που για πολύ καιρό ακόμα θα πρέπει να ζουν με μηδενικό εισόδημα. Αλλά και η κουτσουρεμένη απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ για τρία χρόνια ισχύει μόνο για όσους κάηκε η πρώτη ή κύρια κατοικία, που σημαίνει ότι εκατοντάδες βιοπαλαιστές που έσωσαν τα σπίτια με τα χέρια τους, παλεύοντας με τη φωτιά και τη γύμνια του κράτους, θα συνεχίσουν να πληρώνουν κανονικά, κι ας μην έχουν πια καμιά πηγή εισοδήματος!
Για κερασάκι στην τούρτα, καταφτάνουν αυτές τις μέρες τα μηνύματα της ΕΥΔΑΠ, με τα οποία «μαλώνει» τους πυρόπληκτους ότι ξόδεψαν πολύ νερό τον τελευταίο μήνα και τους προειδοποιεί με χαράτσια (!) επειδή προσπάθησαν με τα λάστιχα να σώσουν τις περιουσίες τους.
Κάθε μέρα που περνάει στα καμένα, επιβεβαιώνει ότι η ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων που διαμόρφωσαν συλλογικά οι πυρόπληκτοι, μέσα από τα σωματεία τους, τους φορείς και τις Επιτροπές Αγώνα, είναι η ελάχιστη προϋπόθεση για να μπορέσουν να ζήσουν στον τόπο τους.
Για παράδειγμα, το αίτημα για 100% αποζημίωση όλων των καταστροφών από το κράτος είναι το ελάχιστο που μπορεί να τους δοθεί για να σταθούν στα πόδια τους και να δώσουν τη μάχη με τις νέες αντιξοότητες που προκάλεσε η πυρκαγιά, καταστρέφοντας τη βασική πηγή των εισοδημάτων στην περιοχή, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σχετίζεται με το δάσος.
Το ίδιο ισχύει και με το αίτημα για άμεσα αντιπλημμυρικά έργα και ολοκληρωμένη αντιπυρική προστασία των δασών, αφού οι επερχόμενες βροχές θα αποτελειώσουν ό,τι άφησε όρθιο η πυρκαγιά, ενώ και η όποια αναγέννηση του δάσους θα είναι σε μόνιμο κίνδυνο από μια επόμενη πυρκαγιά.
Το ίδιο κράτος που άφησε τα δάση απροστάτευτα από την πυρκαγιά και τους ίδιους έρμαια της φωτιάς την ώρα της ανάγκης, είναι αυτό που τώρα προσπαθεί να τους ξεγελάσει με μέτρα δήθεν αποκατάστασης πολύ πίσω από τις ανάγκες και με υποσχέσεις για «ανασυγκρότηση» των καμένων με τη συνταγή της «πράσινης ανάπτυξης», που ανοίγει νέους δρόμους στους ιδιώτες να εμπλακούν στη διαχείριση και τελικά στην εκμετάλλευση των δασών, συνολικά του περιβάλλοντος στην περιοχή.
Ο αγώνας των πυρόπληκτων για να ζήσουν στον τόπο τους είναι δίκαιος. Και για να έχει αποτέλεσμα και προοπτική χρειάζεται να βάλει στο στόχαστρο τον πραγματικό ένοχο και την πραγματική αιτία της καταστροφής, την πολιτική όλων των αστικών κομμάτων και του κράτους, που αντιμετωπίζει σαν κόστος τις λαϊκές ανάγκες και θυσιάζει το περιβάλλον, την υγεία, ακόμα και τη ζωή του λαού στο βωμό του κέρδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου