Ο λαός πληρώνει με απανωτά «ηλεκτροσόκ» τους μύθους του κεφαλαίου και των κομμάτων του

 ΑΥΞΗΣΕΙΣ - ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Αντιμέτωποι με ένα ηλεκτροσόκ αυξήσεων στα τιμολόγια ρεύματος βρίσκονται χιλιάδες λαϊκά σπίτια, όπως επίσης αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματίες, που σε συνδυασμό με τις αυξήσεις σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, τη φοροληστεία και την καθήλωση μισθών και συντάξεων, «εξαερώνουν» το λαϊκό εισόδημα. Οι εξελίξεις προσφέρονται για χρήσιμα συμπεράσματα, καθώς καταρρίπτονται μύθοι που καλλιέργησαν διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ:

• ΜΥΘΟΣ 1ος: Η «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας και η συμμετοχή στην ενιαία αγορά της ΕΕ σημαίνουν φτηνότερο ρεύμα για τον λαό.

Η «σημειολογία» είναι αποκαλυπτική: Ακριβώς ένα χρόνο πριν, τον Σεπτέμβρη του 2020, ο τότε υπουργός Ενέργειας, Κ. Χατζηδάκης, μιλώντας στο συνέδριο του «Economist» έλεγε ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει άμεσα το περιβόητο «target - model» («μοντέλο - στόχο») της ΕΕ για την Ενέργεια γιατί «αναγνωρίζουμε το δικαίωμα (...) του μέσου Ελληνα για χαμηλότερο κόστος Ενέργειας και θα ακολουθήσουμε τον ευρωπαϊκό δρόμο για να μειωθούν οι τιμές του ρεύματος»!

Οντως, μερικές βδομάδες μετά, την 1η Νοέμβρη, ο «πολυπόθητος» για όλα τα αστικά κόμματα στόχος της συμμετοχής του ελληνικού δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας στην αγορά χονδρεμπορικής της ΕΕ (target - model), έγινε πραγματικότητα, στο έδαφος των νόμων που είχαν ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ενώ ακολούθησαν και οι ενεργειακές διασυνδέσεις (π.χ. με την Ιταλία).

Τι αποδείχτηκε;

Οτι σε αντίθεση με όσα διακηρύττουν, και το νέο βήμα στην «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, όπως και όλα τα προηγούμενα, οδήγησε σε ακόμα ακριβότερο ρεύμα, με τραγικές συνέπειες για τα νοικοκυριά, που ήδη από πριν αδυνατούσαν να αντεπεξέλθουν στους τσουχτερούς λογαριασμούς.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι την πρώτη μέρα συμμετοχής στο target - model, η τιμή του ήταν στα 61 ευρώ/MWh, για να εκτοξευθεί κοντά στα 200 ευρώ (!) τον Αύγουστο του 2021, και σταθερά πάνω από τα 150 ευρώ/MWh εδώ και μήνες. Αυτός είναι ο «εξορθολογισμός» των τιμών που υποσχόταν η κυβέρνηση με την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας!

Αυτός είναι όμως και ο «ευρωπαϊκός δρόμος», για τον οποίο μιλάνε τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και τα άλλα αστικά κόμματα:

-- Στην Ιταλία το περασμένο τρίμηνο, το ηλεκτρικό ρεύμα αυξήθηκε κατά 20% και το επόμενο τρίμηνο θα αυξηθεί κατά 40% (!) σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, την ώρα που 2,3 εκατομμύρια νοικοκυριά βρίσκονται στο χείλος της απόλυτης ενεργειακής φτώχειας.

-- Στην Ισπανία η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας εκτινάχθηκε κατά 43,7% σε ετήσια βάση τον Αύγουστο. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.

Συνολικά για την πορεία της «απελευθέρωσης», που υπηρέτησαν με συνέπεια όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, «μιλάνε» τα στοιχεία:

-- Η ενεργειακή φτώχεια εκτοξεύτηκε μαζί με τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Την τελευταία δεκαπενταετία η λαϊκή οικογένεια είδε απανωτές αυξήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος - πάνω από 150% - που με τη σειρά τους οδήγησαν σε ένα «πογκρόμ» διακοπών ρεύματος.

Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία της ΡΑΕ, το 2019, που σημειώθηκε υψηλό επίπεδο ληξιπρόθεσμων οφειλών για δέκατη συνεχόμενη χρονιά, οι εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας απέστειλαν στον ΔΕΔΔΗΕ 360.644 εντολές αποσύνδεσης, από τις οποίες εκτελέστηκαν οι 227.418. Από αυτούς, 111.298 κατάφεραν, έχοντας το μαχαίρι των οφειλών στον λαιμό, να προχωρήσουν σε διακανονισμούς και να επανασυνδεθούν, ενώ 116.120 έμειναν χωρίς ρεύμα!

-- Με τους «συντηρητικούς» υπολογισμούς του Παρατηρητηρίου Ενεργειακής Φτώχειας της ΕΕ για το 2019, στην Ελλάδα, το 17,9% του πληθυσμού αδυνατούσε να διατηρήσει το σπίτι του «επαρκώς ζεστό», ενώ το 32,5% καθυστερούσε τις πληρωμές των λογαριασμών Ενέργειας. Δηλαδή, περίπου ένα στα πέντε νοικοκυριά παγώνει τον χειμώνα και ένα στα τρία δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώνει εμπρόθεσμα τους λογαριασμούς ρεύματος, συσσωρεύοντας χρέη.

Τα παραπάνω δείχνουν βέβαια και πόσο αξίζουν οι «διαβεβαιώσεις» της κυβέρνησης ότι οι τεράστιες αυξήσεις στα τιμολόγια ρεύματος αποτελούν τάχα ένα «προσωρινό» και «παροδικό» φαινόμενο, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με ορισμένα μέτρα μιας χρήσης και ημερομηνία λήξης. Αντίθετα, πρόκειται για μερικές μόνο από τις συνέπειες της στρατηγικής του κεφαλαίου για την Ενέργεια, που στο ξεδίπλωμά τους οδηγούν σε ακόμα πιο ακριβό ρεύμα για τα λαϊκά στρώματα.

• ΜΥΘΟΣ 2ος: Το «Πράσινο New Deal» θα διασφαλίσει φτηνό ρεύμα, ενεργειακή ασφάλεια, προστασία του περιβάλλοντος και «καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας».

Πρόκειται για ακόμα έναν μύθο που καταρρέει με πάταγο πάνω στα λαϊκά νοικοκυριά και τις ανάγκες τους. Οι τεράστιες αυξήσεις στο ρεύμα είναι «νύχι - κρέας» με τις «πράσινες» μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων και τον ενεργειακό σχεδιασμό που στοχεύει στη διασφάλιση ικανοποιητικού ποσοστού κέρδους από τις σχετικές επενδύσεις.

-- Με την επέκταση των πανάκριβων ΑΠΕ, που δεν μπορούν να καλύψουν πλήρως και σταθερά τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας, ιδιαίτερα σε συνθήκες δυσμενών καιρικών συνθηκών. Αλλά ακόμα κι εκεί που οι κλιματολογικές συνθήκες το επιτρέπουν, όπως δείχνουν τα ίδια τα στοιχεία για τις μέρες που η συμμετοχή των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα «έσπασε ρεκόρ», κάθε άλλο παρά μειώνονται οι τιμές για τα λαϊκά στρώματα. Αλλωστε, το πού θα διατεθεί το ρεύμα καθορίζεται από τα κέρδη των ομίλων στο πλαίσιο και της ενιαίας διασυνδεδεμένης αγοράς και όχι από τις λαϊκές ανάγκες για φτηνή Ενέργεια.

-- Με την αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου, που έχει επιλεγεί ως «μεταβατικό καύσιμο» στον σχεδιασμό της «πράσινης ανάκαμψης» και αυξάνει το κόστος της ηλεκτροπαραγωγής, το οποίο μετακυλίεται στον λαό, όπως και την ενεργειακή εξάρτηση.

-- Με τους «πράσινους» νέους φόρους για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ηλεκτρενέργεια που καταλήγουν αυτούσιοι στα τιμολόγια, για να «ενθαρρύνονται» τάχα η απολιγνιτοποίηση και η επέκταση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα των κρατών - μελών της ΕΕ. Δεν είναι δηλαδή ο «ακριβός» και «ασύμφορος» λιγνίτης που ακριβαίνει το ρεύμα, όταν χρησιμοποιείται για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση, αλλά τα «πράσινα» καπέλα στην τιμή του ρεύματος που παράγεται από τα λιγνιτικά εργοστάσια.

Κι αυτά είναι μόνο ένα μικρό μέρος, αφού ήδη η ΕΕ θεσπίζει μια σειρά από νέους «πράσινους» φόρους (π.χ. στα κτίρια και στις μεταφορές, επίγειες, θαλάσσιες και αεροπορικές), που θα σημάνουν έναν νέο γύρο «καπέλων» και ανατιμήσεων σε βάρος του λεηλατημένου λαϊκού εισοδήματος, προκειμένου να επιδοτηθούν με τεράστια κονδύλια οι επιχειρηματικοί όμιλοι μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης.

Τα παραπάνω αποτυπώνουν και ότι αυτό που το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του παρουσιάζουν ως «φάρμακο» για τα αδιέξοδα του σάπιου συστήματος, αποδεικνύεται τελικά «φαρμάκι», εξαιτίας της ίδιας της λειτουργίας και των αντιφάσεων του καπιταλισμού.

Ετσι, η κολοσσιαία κρατική στήριξη που συνοδεύει τον σχεδιασμό της «πράσινης» μετάβασης, για να απαξιωθεί κεφάλαιο, να γίνουν επενδύσεις και να ξεπεραστεί έτσι η οικονομική κρίση, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για αυξήσεις στις τιμές συνολικά και ειδικά στο ρεύμα. Κι ο λογαριασμός βέβαια καταλήγει πάντα στον λαό...

Οσο για τις «πολλές και ποιοτικές» θέσεις εργασίας, «μιλάνε» οι πάνω από 4.000 απολυμένοι εξαιτίας της απολιγνιτοποίησης σε Δ. Μακεδονία και Μεγαλόπολη, και συνολικά οι πάνω από 20.000 απολύσεις μόνιμου προσωπικού στη ΔΕΗ μέσα σε μια εικοσαετία (από 36.000 σε λιγότερους από 16.000).

Δίπλα σ' αυτά, το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, με τελευταίο παράδειγμα τη θεσμοθέτηση της 12ωρης βάρδιας, μαζί με απλήρωτες υπερωρίες για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στις εργολαβίες, με άθλιες εργασιακές σχέσεις, οι ελάχιστες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν στις περιβόητες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

• ΜΥΘΟΣ 3ος: Μπορεί να υπάρξει «δίκαιη πράσινη μετάβαση» με ένα άλλο «μοντέλο». Οι αυξήσεις μπορούν να συγκρατηθούν με ρυθμίσεις της ΡΑΕ, με ανεξάρτητες αρχές και με μέτρα, όπως αυτά που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Το ακριβώς αντίθετο προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω: Οι «εκκλήσεις» στους ενεργειακούς ομίλους να «απορροφήσουν» τις αυξήσεις δεν αξίζουν ούτε δεκάρα, την ώρα που με όλους τους νόμους της «απελευθέρωσης» το κράτος και η ΕΕ θωρακίζουν τα κέρδη τους. Αυτής της αγοράς είναι «θεματοφύλακες» και οι διάφορες «ανεξάρτητες αρχές» που κάνουν «συστάσεις» στους επιχειρηματικούς ομίλους να μη γράφουν στα «ψιλά γράμματα» το πώς κλέβουν τον λαό, αλλά να του τα λένε «φόρα παρτίδα».

Και βέβαια «κοροϊδία στο τετράγωνο» είναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια τα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, πως μπορεί τάχα και το κεφάλαιο να απολαμβάνει την «απελευθερωμένη αγορά Ενέργειας», και ο λαός να έχει φτηνό ρεύμα.

Αποδεικνύεται ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, που φορτώνει πάντα στην πλάτη του τα σπασμένα από την πολιτική στήριξης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, σε ανάπτυξη και κρίση.

Και βέβαια ούτε κατά διάνοια αλλάζουν την εικόνα για τα λαϊκά στρώματα οι εξαγγελίες της κυβέρνησης από τη ΔΕΘ, που θα πληρώνει ο λαός από την άλλη τσέπη (όπως από το ταμείο για τις ΑΠΕ), ώστε - αν «δεήσουν» και οι ενεργειακοί όμιλοι - οι αυξήσεις για ένα διάστημα να είναι ...λίγο μικρότερες από το αναμενόμενο.

Ακόμα κι αυτά τα μέτρα εντάσσονται στην προσπάθεια «να διασφαλιστεί η εισπραξιμότητα» για τους ομίλους, αφού έτσι κι αλλιώς τα εργατικά - λαϊκά στρώματα αδυνατούν να πληρώσουν τις νέες τεράστιες αυξήσεις.

Αξίζει άλλωστε να θυμίσουμε το πώς πέρυσι τέτοια εποχή, «μετά βαΐων και κλάδων», η ΔΕΗ μαζί με την κυβέρνηση ανακοίνωναν κάποιες «ευκολίες πληρωμής», στον απόηχο της «έκθεσης Πισσαρίδη» που εντόπιζε «αγκυλώσεις» σε ό,τι αφορά τον «ρυθμό είσπραξης των ληξιπρόθεσμων λογαριασμών που παραμένει χαμηλός και πρέπει να ενισχυθεί». Τα όσα μεσολάβησαν αποκαλύπτουν ότι όλα αυτά τα μέτρα δεν αντιστρέφουν την καθήλωση χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας.

* * *

Κάπως έτσι φτάνουμε στο μεγαλύτερο απ' όλα τα ψέματα, το οποίο με μια φωνή ξεστομίζουν κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα: Οτι δηλαδή η επιτάχυνση της πολιτικής της «απελευθέρωσης» και της στρατηγικής του «Πράσινου New Deal», που οδηγεί στα σημερινά αδιέξοδα, μπορεί να αποτελέσει λύση γι' αυτά.

Ακριβώς αντίθετα πρέπει να κοιτάξει ο λαός: Ο δρόμος για ρεύμα φτηνό, για ενεργειακή επάρκεια και ασφάλεια, στην υπηρεσία της ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, περνάει σήμερα μέσα από την οργανωμένη πάλη ενάντια στις ανατιμήσεις και στις διακοπές του ρεύματος, ενάντια στη στρατηγική της «απελευθέρωσης» και στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της «πράσινης» ανάπτυξης για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Τ. Γαλ