Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να αναπνεύσει ο λαός

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι

Είμαστε όλοι εδώ! Παρόντες! Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ είναι εδώ! Είμαστε εδώ, αποφασισμένοι να "γυρίσουμε τον ήλιο". Να κάνουμε πράξη "το όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων". Για "όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι"!

Η μεγάλη επιτυχία του φετινού Φεστιβάλ μάς γεμίζει όλους χαρά και αισιοδοξία. Είναι πραγματικά ένα μήνυμα αγωνιστικής ανάτασης, συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ.

Δεν είναι και λίγο πράγμα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε να υπάρχει ένας τέτοιος θεσμός που όχι μόνο να αντέχει στο χρόνο, αλλά και να δυναμώνει, να βελτιώνεται και να ανανεώνεται, να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους νέους και νέες.

Πολλοί βιάστηκαν στο παρελθόν να μιλήσουν για το τέλος των ιδεολογιών, ακόμα και για το τέλος της Ιστορίας. Τα ακούσαμε και πρόσφατα αυτά, με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη.

Τους διαψεύδουμε, με εκκωφαντικό τρόπο, όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ, κάτω από αυτές τις σημαίες και αυτά τα συνθήματα, κάτω από τις νότες του Μίκη και τους στίχους του Ρίτσου, όλων των μεγάλων ποιητών μας που θα πλημμυρίσουν σε λίγο αυτόν τον χώρο. Τους διαψεύδουν, βέβαια, και οι ίδιες οι αντιφάσεις του συστήματός τους.

Το γεγονός ότι αποτυγχάνει συστηματικά να δώσει ελπίδα στους νέους ανθρώπους, να απαντήσει στις ανάγκες τους που φυσιολογικά διευρύνονται. Αντίθετα, τους πάει από τη μία απογοήτευση στην άλλη, τους οδηγεί να αισθάνονται πως χάνουν τα χρόνια τους χωρίς να πετυχαίνουν αυτά που θα ήθελαν.

Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού η διεύρυνση της απόστασης ανάμεσα στο πώς ζούμε οι πολλοί και στο πώς θα μπορούσαμε να ζούμε με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες είναι η προϋπόθεση για να συσσωρεύεται αμύθητος πλούτος στους λίγους μετόχους των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι’ αυτό και είναι υποχρεωμένοι να προσπαθούν να πείσουν τη νέα γενιά να συμβιβαστεί με τα λίγα, να κάνει στόχους της τους στόχους των εκμεταλλευτών της και να αναζητά, πότε δεξιά και πότε αριστερά, κάποιον λίγο καλύτερο διαχειριστή της ίδιας βαρβαρότητας.

Όσο κι αν φαίνεται να τον έχουν πετύχει προσωρινά αυτόν τον στόχο, είναι αδύνατο να τον πετυχαίνουν διαρκώς. Άλλωστε, η πολύ μεγάλη συμμετοχή στο φετινό Φεστιβάλ αυτό ακριβώς δείχνει: Ότι υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και διευρύνεται μια κρίσιμη μάζα πρωτοπόρων νέων που "δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό", που ψάχνονται, που αμφισβητούν και αναζητούν, που δεν πείθονται τόσο εύκολα από το σχέδιο που παρουσίασε πριν λίγες μέρες στη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης.

Ένα σχέδιο που συνοψίζεται στο "όλα για τους λίγους κι αν περισσέψει κάτι, βλέπουμε…", που είναι σήμερα πιο υποψιασμένοι απέναντι στις παγίδες που τους ξαναστήνουν όσοι υπόσχονται ότι έχουν τη μαγική συνταγή για να κάνουν αυτό το βάρβαρο σύστημα λίγο πιο δίκαιο.

Αυτοί οι νέοι, όλο το προηγούμενο διάστημα, συναντήθηκαν με τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ. Πήραν ανάσα, εκτίμησαν ή έστω προβληματίστηκαν από το γεγονός ότι δεν τα διπλώσαμε σε πρωτόγνωρες -για έναν νέο άνθρωπο- συνθήκες, όταν όλοι παρουσίαζαν ως μονόδρομο την εμπιστοσύνη σε αυτό το κράτος.

Για να δυναμώνει μέρα με τη μέρα ένα κίνημα που θα οργανώνεται στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στις γειτονιές, αλλά θα αποκτά όλο και περισσότερο ενιαίους στόχους, πανελλαδικά χαρακτηριστικά και συντονισμό. Και ένα τέτοιο κίνημα το ΚΚΕ μπορεί να το εγγυηθεί ως νους, καρδιά και οργανωτής του. Υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε αυτή την υπόθεση.

Τους λέμε, επίσης, πως είναι ώρα οι νέοι και οι νέες να τολμήσουν! Να τολμήσουν να πάνε σε μεγαλύτερο βάθος την αμφισβήτησή τους προς το κράτος, το σύστημα και τα κόμματα που το υπηρετούν.

Να τολμήσουν να σκεφτούν έξω από τα σημερινά πλαίσια, να δουν τα πράγματα και τον κόσμο στην κίνησή του και όχι στη σχετική, φαινομενική στασιμότητα.

Να τολμήσουν να αναλογιστούν πώς θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να ζούμε στον 21ο αιώνα και ποιος είναι ο ένοχος που αυτό δεν συμβαίνει.

Να τολμήσουν να αφήσουν πίσω ενδοιασμούς, προκαταλήψεις και δισταγμούς. Να πάρουν και αυτοί τη θέση τους στις γραμμές της ΚΝΕ, της Οργάνωσης που πρεσβεύει και μάχεται για ό,τι πιο καινοτόμο, ό,τι πιο τολμηρό γέννησε η ανθρώπινη σκέψη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ έγιναν βήμα έκφρασης και προβολής των αγώνων του λαού και της νεολαίας, αγώνων στους οποίους τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ βρέθηκαν με συνέπεια και αυταπάρνηση στην πρώτη γραμμή.

Αγώνες για την προστασία του φυσικού πλούτου, των λαϊκών περιουσιών, της ανθρώπινης ζωής, από τις καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά πάνω από όλα από την εμπρηστική πολιτική που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

Αγώνες για την προστασία της υγείας και της ζωής, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, που τώρα επιχειρεί να επιφέρει νέο πλήγμα στο δημόσιο σύστημα Υγείας και τους εργαζόμενους σε αυτό, με πρόσχημα τον αναγκαίο εμβολιασμό, τροφοδοτώντας -βολικές για το σύστημα- ανορθολογικές σκοταδιστικές θεωρίες.

Αγώνες για την προστασία των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων από τα μέτρα που η κυβέρνηση έφερε μέσα στο καλοκαίρι, όπως ήταν οι νόμοι Χατζηδάκη, για την κατάργηση του 8ωρου, για την απαγόρευση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.

Αγώνες για τη μόρφωση των παιδιών μας, που έρχονται αντιμέτωπα με ένα ακόμη πιο σκληρό, ταξικό, σχολείο, ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, που η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής άφησε εκτός ΑΕΙ χιλιάδες νέους ανθρώπους.

Σε αυτούς τους αγώνες και σε πολλούς ακόμη γεννήθηκε ένα ξεχωριστό σύνθημα: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό! Αυτό το σύνθημα είναι κάτι παραπάνω από ένα κάλεσμα αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.

Είναι κάτι περισσότερο από ένα κάλεσμα λαϊκής οργάνωσης και αυτοοργάνωσης, όπως αυτή που με συγκινητικό τρόπο εκδηλώθηκε στις πρόσφατες πυρκαγιές στην Εύβοια και αλλού, για να σώσει ο λαός το βιος του που δεν μπορούσε να προστατεύσει το κράτος.

Το σύνθημα αυτό στοχεύει βαθιά, στην καρδιά του προβλήματος.

Καλεί τον λαό να πάρει συνολικά την υπόθεση στα χέρια του, να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στο σημερινό κράτος και τις κυβερνήσεις του, οι οποίες αρχικά εμφανίζονται ως σωτήρες και τελικά καταλήγουν σε εμπρηστές των λαϊκών συμφερόντων.

Το σημερινό κράτος, που εμφανίζεται γυμνό, ανίκανο και δυσκίνητο, όταν είναι να προστατεύσει τον λαό από τις φυσικές καταστροφές, είναι το ίδιο κράτος που μετά τις καταστροφές προωθεί ταχύτατα σχέδια δήθεν ανασυγκρότησης, μαζί με τα κοράκια της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, που προσδοκάνε νέα μεγάλα κέρδη από τις "πράσινες" -στην πραγματικότητα όμως κατάμαυρες- επενδύσεις.

Αυτό το κράτος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ΜΕΘ, νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, να οργανώσει ουσιαστική ενημέρωση για τον εμβολιασμό, να εξασφαλίσει αίθουσες και προσωπικό για την καθαριότητα και την υγιεινή στα σχολεία και τις σχολές, είναι το ίδιο κράτος που αποζημιώνει πλουσιοπάροχα τους ιδιώτες κλινικάρχες και τους άλλους επιχειρηματίες της Υγείας, γιατί -όπως λένε όλα τα άλλα κόμματα- ο δημόσιος τομέας πρέπει να συνυπάρχει με τον ιδιωτικό.

Αυτό το κράτος, που δίνει μόλις το ποσό των 1,7 εκατομμυρίων το χρόνο για τα Δασαρχεία της χώρας και για τον κρίσιμο τομέα της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών, που για τα δάση της Αττικής και άλλων περιοχών της χώρας δεν απασχολεί ούτε έναν δασεργάτη, είναι το ίδιο που δίνει 4 δισ. για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, που δίνει εκατ. ευρώ για να σώσει εταιρείες κολοσσούς, που έχει θεσπίσει εθελοντική -παρακαλώ- φορολογία για τους εφοπλιστές.

Αυτό το κράτος που με κάθε ευκαιρία τσακίζει τους μισθούς και το λαϊκό εισόδημα, εκτοξεύει τη φοροληστεία, είναι το ίδιο κράτος που σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στην ακρίβεια και τις ανατιμήσεις προϊόντων, γιατί εκεί κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς, δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Αμέτρητα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι το σημερινό κράτος δεν είναι κάτι ουδέτερο, δεν είναι ένα οικοδόμημα πάνω από κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα που υπάρχει τάχα για το καλό όλων και που ο λαός θα πρέπει απλά κάθε 4 χρόνια να βρίσκει τον κατάλληλο διαχειριστή αυτού του οικοδομήματος.

Το σημερινό κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός καταπίεσης, καταστολής, εκμετάλλευσης, διαιώνισης της αδικίας.

Είναι το κράτος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που έχει κάνει σημαία του την ατομική ευθύνη, για να κρύψει τον εχθρικό -για τις λαϊκές ανάγκες- χαρακτήρα του.

Ατομική ευθύνη η προστασία από την πανδημία και την πυρκαγιά, ατομική ευθύνη η μόρφωση των νέων ανθρώπων, ανάλογα όμως με το πορτοφόλι των γονιών τους, ατομική ευθύνη η εργασία, γιατί ο εργαζόμενος είναι αυτός που δήθεν ελεύθερα θα επιλέγει αν θα δουλεύει 10ωρα ή 12ωρα, ατομική ευθύνη η Ασφάλιση, αφού με βάση το νόμο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, ο ασφαλισμένος είναι επενδυτής που θα τζογάρει τους κόπους μιας ζωής στο χρηματιστήριο και από εκεί θα προκύπτει -αν θα προκύπτει- η όποια σύνταξή του.

Με αυτό το κράτος, με αυτή την οικονομία, με αυτήν την κοινωνική οργάνωση πρέπει να αναμετρηθεί, να συγκρουστεί ο λαός, αν θέλει να σώσει τον ίδιον του τον εαυτό και τα παιδιά του.

Κι αυτό δεν είναι μόνο το καταστάλαγμα των πρόσφατων εξελίξεων, είναι ένα δίδαγμα διαχρονικό και ιστορικό.

Από τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης στη χώρα μας, από τις μεγάλες εφόδους στους ουρανούς, όπως της Παρισινής Κομμούνας, τις νίκες όπως του Οκτώβρη στη Ρωσία. Όποτε η εργατική τάξη, ο λαός, απαίτησε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, πίστεψε στη δύναμή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, μόνο τότε ο τροχός της Ιστορίας γύρισε μπροστά.

Μόνο τότε ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν αποφασίσει να βαδίσει το δρόμο της ανατροπής, για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας. Κι αυτό το συμπέρασμα έχει τη δική του αξία σήμερα.

Σήμερα, που τα μεγάλα γεγονότα, όπως ήταν το ξέσπασμα και η διαχείριση της πανδημίας, όπως είναι οι τεράστιοι ανταγωνισμοί, οι πολεμικοί κίνδυνοι και οι μεγάλες προσφυγικές ροές, όπως είναι η απειλή και η καταστροφή του περιβάλλοντος…, αυτά τα μεγάλα γεγονότα θέτουν και μεγάλα ερωτήματα που χρειάζονται και μεγάλες απαντήσεις.

Αλήθεια, σήμερα, στην εποχή της ψηφιακής οικονομίας και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που υπάρχουν όλες οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες για να ζήσουμε πολύ καλύτερα:

Γιατί να βλέπουμε κατακτήσεις δεκαετιών όπως το 8ωρο να παίρνονται πίσω, αντί να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, απολαμβάνοντας καλύτερο επίπεδο ζωής, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, μόρφωσης και Πολιτισμού;

Γιατί να βλέπουμε κλάδους της οικονομίας, περιοχές ολόκληρες, με τεράστιες δυνατότητες, να ρημάζουν και να καταστρέφονται, μόνο και μόνο επειδή δεν χωράνε στο παραγωγικό μοντέλο της εξωστρέφειας και της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού;

Με δυο λόγια, τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία, τι είναι αυτό που κάνει τον τροχό της Ιστορίας να γυρνάει προς τα πίσω αντί προς τα μπρος;

Όποια πλευρά κι αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε και το ποιοι και το πώς θυσιάζουν τις ανάγκες μας στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Σήμερα, υπάρχει ακόμη πιο πλούσια πείρα:

Από τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την κρίση, που τον πληρώνουν διαρκώς με νέες θυσίες οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, από την πανδημία, με τις εκατόμβες νεκρών, με τα διαλυμένα συστήματα Υγείας, με τις θεραπείες και εμβόλια, που γίνονται αντικείμενο ανταγωνισμού και κερδοφορίας, από την έλλειψη αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, γιατί οι προτεραιότητες του κεφαλαίου και του αστικού κράτους κρίνουν ως περιττά τέτοια έργα, από όλα αυτά και άλλα πολλά, προκύπτει η σημερινή κοινωνία και οικονομία που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, είναι αυτά που ακυρώνουν τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης και της τεχνολογίας και πάνω απ΄ όλα την αξιοποίησή τους προς όφελος του λαού.

Φίλες και φίλοι,

Αυτά τα συμφέροντα έχουν υπηρετήσει όλες οι εκδοχές κυβερνήσεων που ζήσαμε την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία. Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας. Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές. Δεξιές και δήθεν αριστερές. Κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες και ειδικούς.

Όλα δοκιμάστηκαν και το συμπέρασμα ήταν ότι κάθε νέα κυβέρνηση έπαιρνε τη σκυτάλη και συνέχιζε από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες.

Από κάθε κυβερνητική θητεία, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία έβγαινε με λιγότερα δικαιώματα και με περισσότερα βάρη στις πλάτες της. Γιατί οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία, ποιος αποφασίζει και καρπώνεται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.

Σήμερα, όλα αυτοί που ευθύνονται για τα σημερινά αδιέξοδα υπόσχονται ξανά καλύτερες ημέρες.

- Προβάλλουν τη μετάβαση σε ένα πιο δίκαιο και φιλικό προς το περιβάλλον "πράσινο" καπιταλισμό.

- Μιλάνε για νέα κοινωνικά συμβόλαια, για μια νέα κοινωνική συμφωνία, για ένα νέο "πράσινο New Deal".

- Έχουν κάνει σημαία τους την νέα Ιερή Αγελάδα της ΕΕ, το Ταμείο Ανάκαμψης, που θα φέρει επενδύσεις, χρήμα και δήθεν καλές δουλειές για τον λαό.

Κι αυτά τα λένε -έστω και με αποχρώσεις ή παραλλαγές- όλα τα άλλα κόμματα. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να εξαπατήσουν.

Κι απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους, στα νέα παιδιά που δίκαια αγωνιούν και νοιάζονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Δεν μπορούν να προστατεύσουν το περιβάλλον οι κυβερνήσεις που ευθύνονται για την καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών όλα αυτά τα χρόνια, που έχουν ξεχειλώσει ο ένας μετά τον άλλο την περιβαλλοντική νομοθεσία για να γίνονται φαστ τρακ επενδύσεις.

Δεν είναι δυνατόν να είναι προστάτης και σωτήρας του περιβάλλοντος η ΕΕ που έχει ως βασική της πολιτική την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει", που σημαίνει ότι οι πολυεθνικές μπορούν ανενόχλητες να μολύνουν, αρκεί να καλύπτουν τα εγκλήματά τους με λίγα ευρώ παραπάνω στο παγκόσμιο χρηματιστήριο ρύπων.

Άρα, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Να, γιατί βλέπουμε να απαξιώνονται τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες στη χώρα που θα μπορούσαν να στηρίξουν έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης υπέρ του λαού.

Σε αυτές τις μπίζνες, λοιπόν, θα πάνε τα πακέτα του Ταμείου Ανάπτυξης και ο λαός θα τα πληρώσει πολύ ακριβά, όχι μόνο με φόρους και χαράτσια, όχι μόνο με αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, που είναι τα προαπαιτούμενα για τις δόσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης και που ψηφίζονται σωρηδόν στη Βουλή.

Θα τα πληρώσει και με πολλούς άλλους τρόπους:

Θα τα πληρώσει ως ακριβότερο ρεύμα, με τα τιμολόγια να έχουν πάρει ήδη φωτιά, γιατί εκεί οδηγεί η εξάρτηση από τις διακυμάνσεις της διεθνούς αγοράς, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και η απελευθέρωση της Ενέργειας, όπως είχε προβλέψει το ΚΚΕ, και όχι σε πιο φτηνό ρεύμα, όπως μας κορόιδευαν εδώ και χρόνια οι οπαδοί αυτής της πολιτικής.

Θα τα πληρώσει ως ανατιμήσεις στα προϊόντα που θα παράγονται με ακριβότερη Ενέργεια, ως ενεργειακή φτώχεια που στο μέλλον θα αφορά ακόμα περισσότερα νοικοκυριά.

Θα τα πληρώσει όμως και με νέους μεγάλους κινδύνους, γιατί οι νέες αγορές, στο έδαφος των σημερινών οξύτατων ανταγωνισμών, εξασφαλίζονται πάνω από όλα με νέους πολέμους, νέες επεμβάσεις, νέα επιθετικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στα οποία η χώρα μας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, συμμετέχει ενεργά και μάλιστα σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αυτό που έκαναν εδώ και μια εικοσαετία όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες. Και τώρα τα ίδια κόμματα, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, εμφανίζονται ως "αθώες περιστερές" και ως "τεθλιμμένοι συγγενείς", μιλώντας για δήθεν "αποτυχία της Δύσης να αποκαταστήσει τη δημοκρατία".

Τα νέα σχέδια εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στην περιοχή και ευρύτερα, είναι ήδη εδώ και έχουν τις υπογραφές όλων τους. Έχουν τις υπογραφές όλων οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, μετατρέποντας ακόμα περισσότερο τη χώρα σε μαγνήτη κινδύνων. Έχουν τις υπογραφές όλων τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας.

Έχουν τις υπογραφές όλων η συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, τα σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας και της Κίνας, η αποστολή πολεμικού στρατιωτικού υλικού στη Σαουδική Αραβία, οι πολύμορφες συνεργασίες με το Ισραήλ, το κράτος-δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και οι απάνθρωπες συμφωνίες για την αντιμετώπιση των προσφύγων που δημιουργεί αυτή η πολιτική.

Γι' αυτό και όλοι εισπράττουν τα εύσημα από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Και όλα αυτά τα εγκληματικά, προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν στο λαό, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας, της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από την τουρκική επιθετικότητα, που δήθεν θα διασφαλίσουν οι ισχυροί μας σύμμαχοι.

Είναι στάχτη στα μάτια. Είναι η άλλη όψη των παζαριών για διευθετήσεις με ΝΑΤΟική σφραγίδα σε Αιγαίο και Κυπριακό.

Οι αιτίες που τροφοδοτούν τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά αντίθετα δυναμώνουν, σ’ ένα παγκόσμιο περιβάλλον οξύτατων ανταγωνισμών και ανακατατάξεων, όπως η πρόσφατη συμφωνία AUKUS, ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ην. Βασίλειο και Αυστραλία.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν αποκαλύπτουν πώς συμπεριφέρονται ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ στους συμμάχους τους.

Γι' αυτό κι όταν τα ελληνικά κόμματα του ευρωατλαντισμού μας μιλήσουν την επόμενη φορά για τους "διαβολικά καλούς" και "ισχυρούς συμμάχους" μας, που δήθεν υπερασπίζονται τα "εθνικά συμφέροντά μας", ας φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα του αεροδρομίου στην Καμπούλ. Είναι πέρα για πέρα διδακτική!

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο. Πόσες φορές δεν ντύθηκαν με φανταχτερά χρώματα οι μύθοι, οι αυταπάτες, οι ψευδαισθήσεις ότι είναι δυνατόν να ταιριάξουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου με αυτά του λαού.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες αυταπάτες.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως και των προηγούμενων, αλλά και το πρόγραμμα όλων των αστικών κομμάτων είναι ήδη γραμμένο. Είναι γραμμένο με βάση τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, που είναι το νέο υπερμνημόνιο της ΕΕ σε βάρος των λαών.

Είναι γραμμένο με βάση το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας που σηματοδοτεί την εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Αυτό το πρόγραμμα, η μεν ΝΔ το προωθεί περισσότερο με το "μαστίγιο" και την πυγμή, βάζοντας πότε - πότε μια μικρή δόση καρότου, ο δε ΣΥΡΙΖΑ κυρίως με το "καρότο" και την κοροϊδία μέσα από την καλλιέργεια νέων ψευδαισθήσεων, αν κι αυτός ως κυβέρνηση δεν έχασε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει πότε - πότε και το μαστίγιο της καταστολής.

Δεν είναι τυχαίο ότι ανέσυραν και το χρεοκοπημένο σύνθημα "η Ευρώπη αλλάζει", συνδέοντάς το με την πιθανή επικράτηση στη Γερμανία του πιο "αμαρτωλού" κόμματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Εδώ βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να αποθεώνει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν και να εμφανίζει την εκλογή του ως ελπίδα των λαών και των κινημάτων. Αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτός, ο Μπάιντεν, που οργανώνει στα πρότυπα του Τραμπ το πιο εξοντωτικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα.

Γι' αυτό και εμείς όλοι και όλες εδώ στην Ελλάδα "είμαστε Κουβανοί". Η Κούβα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας, "hasta la victoria siempre".

Φίλες και φίλοι,

Είναι μέγιστη υποκρισία εκ μέρους των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται και να υψώνουν τόνους για τους αντιλαϊκούς νόμους της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που αποδέχονται το στρατηγικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτοί βασίζονται, ενώ παράλληλα έχουν ψηφίσει τους μισούς και πάνω από τους νόμους αυτούς.

Γι αυτό κοροϊδεύει τον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει "ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του", επειδή δήθεν "δεν θα δεσμεύεται από μνημόνια".

Δεν υπάρχει πιο χοντρό ψέμα από αυτό. Αφού δεσμεύεται από το μνημόνιο των μνημονίων, τη στρατηγική της ΕΕ. Προσπαθεί να ξαναπουλήσει το ίδιο παραμύθι με λίγο διαφορετικό περιτύλιγμα.

Τι έλεγε τότε, την περίοδο 2012-2015; Ότι μπορούν να υπάρχουν δανειακές συμβάσεις χωρίς μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα. Τι λέει τώρα; Ότι μπορεί να υπάρχει ένα καλό Ταμείο Ανάκαμψης, με δανεικά, χωρίς αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Άλλη μια κοροϊδία δηλαδή.

Αυτή η κοινή στρατηγική, παρά τις επιμέρους διαφορές, είναι που επιτρέπει και τη μεταπήδηση στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο.

Αυτή η κοινή στρατηγική είναι που επιτρέπει για παράδειγμα στον κ. Μητσοτάκη, στον πρόσφατο ανασχηματισμό, από τη μία να τοποθετεί ακροδεξιούς υπουργούς και από την άλλη να συζητά με πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν τελικά ο αρραβώνας δεν καταλήγει πάντα σε γάμο.

Αυτή είναι η αποκρουστική "σούπα" του αστικού πολιτικού συστήματος, που μπορεί να ανακατεύεται κάθε φορά, όμως την κουτάλα την κρατά σταθερά η ολιγαρχία του πλούτου.

Γι' αυτό και κανένας δεν πρέπει να παρασυρθεί από τη φαγωμάρα τους κι από την προσπάθειά τους να εμφανιστούν με αγεφύρωτες διαφορές, ενισχύοντας ψεύτικα διλήμματα παγίδευσης του λαού. Με την ίδια ευκολία που τρώγονται σήμερα, με την ίδια ευκολία αύριο και μεθαύριο, ψηφίζουν από κοινού αντιλαϊκούς νόμους.

Ο λαός πρέπει να τους πετάξει στα μούτρα αυτά τα ψεύτικα διλήμματα.

Και το δίλημμα "Μητσοτάκης ή χάος" της ΝΔ και το δίλημμα "προοδευτική διακυβέρνηση ή Μητσοτάκης" του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποδείχθηκε ότι καμία τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να βγει έξω από τις ράγες που καθορίζει η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, η στρατηγική της ΕΕ και η εξουσία του κεφαλαίου.

Ο δε μύθος της δήθεν "προοδευτικής διακυβέρνησης" έχει χρεοκοπήσει σ’ όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Εδώ βρίσκεται και η προοδευτική διέξοδος.

Σ’ αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία για να ανοίξει ο δρόμος μια πραγματικά ελπιδοφόρα διέξοδο σας καλούμε να συμπορευτούμε.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, για να καθορίζουν οι εργαζόμενοι τις εξελίξεις προς όφελός τους. Να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε πολύτιμα, αλλά ακόμη αναξιοποίητα, όπλα:

Πολύτιμο όπλο είναι η οργάνωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης, στις εργατικές γειτονιές. Όλες οι προσπάθειες θα ξεκινούν από καλύτερη αφετηρία, αν βγαίνουν πιο ενισχυμένα τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της υπαίθρου, των βιοπαλαιστών αγροτών, οι Σύλλογοι Γυναικών, οι φορείς των νέων που είναι στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στις Σχολές Κατάρτισης.

Πολύτιμο όπλο είναι η κοινωνική συμμαχία. Γιατί υπάρχει ένας κοινός αντίπαλος και είναι το μεγάλο κεφάλαιο και η εξουσία του, οι κυβερνήσεις του και τα κόμματά του. Γιατί απέναντι στον κατακερματισμό, τη λογική "ο καθένας για τον εαυτό του" πρέπει να αντιπαρατεθούν τα κοινά αιτήματα, ενότητα και πάλη όλου του εργαζόμενου λαού:

- Για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργατικού - λαϊκού εισοδήματος.

- Για την κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων κάθε είδους.

- Για την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, για να μείνουν στα χαρτιά και νόμος Χατζηδάκη και όλοι οι άλλοι αντεργατικοί νόμοι που διαμορφώνουν τη σημερινή ζούγκλα.

- Για να πληρώσουν οι λίγοι και μεγάλοι και όχι τα μόνιμα υποζύγια, ο λαός.

- Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, το κύμα πλειστηριασμών, οι ταξικοί φραγμοί στην Εκπαίδευση, η υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών ενάντια στην κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις, η υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού, η διεκδίκηση ουσιαστικής ανακούφισης των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών είναι στην προμετωπίδα των λαϊκών διεκδικήσεων.

- Με απεμπλοκή και απεξάρτηση της χώρας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς με το λαό στην εξουσία. Το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό "ευρωΝΑΤΟική εποπτεία".

Πολύτιμο όπλο είναι η αλληλεγγύη. Η πρόσφατη εμπειρία από τις πυρόπληκτες περιοχές, η διαρκής προσπάθεια εργατικών σωματείων, φορέων της νεολαίας για να στηρίξουν έμπρακτα τους πυρόπληκτους, τα παραδείγματα από χώρους δουλειάς, όπου η δράση της εργοδοσίας βρίσκει απέναντί της δεκάδες εργάτες που η απόλυση του ενός γίνεται υπόθεση εκατοντάδων εργατών, μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση αγωνιστικής ανάτασης κάνοντας κανόνα το "ένας για όλους και όλοι για έναν".

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εργαζόμενοι στην αλυσίδα "e-food", με τις δυναμικές κινητοποιήσεις τους αυτή την εβδομάδα που κατάφεραν να κάμψουν την εργοδοσία. Έχουν την αλληλεγγύη μας και το παρατεταμένο χειροκρότημά μας.

Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Απέναντι σε έναν ισχυρό και πανούργο -αλλά όχι παντοδύναμο- αντίπαλο πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας.

Να είστε σίγουροι: Κανένα αντεργατικό μέτρο, κανένας αντεργατικός νόμος από αυτούς που διαμορφώνουν τη σημερινή γαλέρα δεν θα καταργηθεί, αν δεν νιώσουν οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους την καυτή ανάσα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αν αυτούς τους νόμους δεν τους αχρηστεύσει η ίδια η εργατική - λαϊκή πάλη.

Φίλες και φίλοι,

Η πολιτική των αστικών κομμάτων, εκτός από πυγμή φανερώνει και φόβο. Υπηρετούν μια τάξη που ξέρει πολύ καλά ότι ο τροχός της ταξικής πάλης δεν μπορεί να σταματήσει.

Είναι μάλιστα τέτοιος ο φόβος τους, που έφτασαν στο σημείο να σπαταλήσουν τον -πολύτιμο γι' αυτούς- χώρο και χρόνο στα Μέσα Ενημέρωσής τους και να κάνουν μέγα πολιτικό θέμα το γεγονός ότι ένα νέο κορίτσι φόρεσε μια μπλούζα με το σφυροδρέπανο, ακριβώς επειδή η νεολαία όλου του κόσμου ταύτισε τα "θέλω" της με τη δική της στάση.

Τόσο τους πονάει και τόσο τους φοβίζει ο σοσιαλισμός, η κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο.

Κι αυτό είναι το πιο πολύτιμο όπλο που μπορεί να δώσει δυναμική και προοπτική στον καθημερινό αγώνα.

Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος, η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν απ’ το περιθώριο της πολιτικής ζωής και συμμετέχουν ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Η κοινωνική ιδιοκτησία είναι το πραγματικά νέο, ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Πάνω σ' αυτό το γόνιμο έδαφος ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής μπορεί να θέσει και να πετύχει επιστημονικά καθορισμένους κοινωνικούς στόχους στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Και το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που με το Πρόγραμμά του φωτίζει ότι αυτός ο δρόμος και μπορεί και πρέπει να ανοίξει.

Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα που φωτίζει αυτή τη διέξοδο, τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα.

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Όταν πριν 30 χρόνια, λυσσομανούσαν όλοι -δεξιοί, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, μετανοημένοι αριστεροί- πως "δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική" πέρα από το γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, το ΚΚΕ κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία!

Κρατήθηκε όρθιο, γιατί έμεινε πιστό στα "Μεγάλα Μεγέθη" που μας υπενθύμισε ο μεγάλος Μίκης στην τελευταία του επιστολή. Και αυτά τα Μεγάλα Μεγέθη, της ιστορικής μας διαδρομής, αλλά και όσα μεγάλα κατακτήσαμε αυτά τα 30 χρόνια, είναι που κρατάνε ζωντανή την ελπίδα και εμπνέουν την καθημερινή πάλη σήμερα.

Όλα αυτά τα χρόνια:

Υπερασπιστήκαμε χωρίς ταλαντεύσεις, αλλά και χωρίς εξιδανικεύσεις, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, κόντρα στον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης.

Εξετάσαμε κριτικά και επιστημονικά την ιστορική πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, ως αναπόσπαστο κομμάτι του. Επεξεργαστήκαμε σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα. Αποκαλύψαμε στον λαό την αλήθεια για την ΕΕ, γι' αυτήν τη σιδερένια φυλακή των λαών της Ευρώπης, όταν όλοι οι άλλοι την εμφάνιζαν ως μονόδρομο και απάνεμο λιμάνι.

Παλέψαμε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς τους σχεδιασμούς που μετατρέπουν τη χώρα μας σε θύτη άλλων λαών.

Στηριγμένοι στο Πρόγραμμά μας, δεν προδώσαμε την εργατική τάξη και τον λαό, όταν σύσσωμοι οι μηχανισμοί του συστήματος πάσχιζαν να συρθεί το Κόμμα πάση θυσία σε μια κυβέρνηση της καπιταλιστικής -εχθρικής από χέρι για το λαό- διαχείρισης.

Δεν κάτσαμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους εκμεταλλευτές και τους άρπαγες. Δεν υπογράψαμε "κοινωνικά συμβόλαια" που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κωδική ονομασία της ταξικής συμφιλίωσης, δηλαδή της υποταγής των πολλών στους λίγους.

Δεν χτίσαμε Μόριες, όπως άλλοι, αλλά οργανώσαμε την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Δεν είδαμε ως διαβολικά καλό κανένα κοράκι, είτε ονομάζεται Τραμπ, είτε Μπάιντεν, αλλά συνεχίσαμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των λαών που αγωνίζονται και αντιστέκονται.

Είμαστε περήφανοι γι' αυτές τις επιλογές μας που σήμερα μπορούν να τις κατανοήσουν πολύ περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Ήταν επιλογές που έδωσαν τη δυνατότητα στο εργατικό κίνημα, στο λαό και στη νέα γενιά να συνεχίσει να "αναπνέει".

Χάρη σε αυτή τη στάση όλα αυτά τα χρόνια το Κόμμα μας μπόρεσε να είναι νους και καρδιά, μπροστάρης σε κάθε μάχη, για την απόκρουση και την καθυστέρηση αντιλαϊκών μέτρων, για την απόσπαση έστω και της παραμικρής κατάκτησης.

Με βαθιά ταυτόχρονα γνώση ότι στο σημερινό σύστημα μπορούν να υπάρχουν και κατακτήσεις, αλλά κεκτημένα μόνιμα και σταθερά δε μπορούν να υπάρξουν, όσο δεν ανοίγει ο δρόμος της ριζικής ανατροπής.

Το Κόμμα μας συνεχίζει να ανοίγει ρωγμές στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας δεν "κλάψαμε τη μοίρα μας", γίναμε φωνές ενωμένες και δυνατές. Γιατί η πανδημία μπορεί να άφησε και να συνεχίζει να αφήνει ένα τραγικό αποτύπωμα, όμως φανέρωσε ποιος είναι αυτός που έχει την πραγματική αξία, την πραγματική δύναμη. Ποιος είναι ο αναγκαίος και ο απαραίτητος και ποιος ο περιττός και ο επιζήμιος για την κοινωνία.

Για πρώτη φορά χειροκροτήθηκαν όσοι κινούν τον κόσμο, έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούμε όλοι στην ολότητά του: Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι των δημόσιων μονάδων Υγείας, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ, οι εργαζόμενοι διανομής φαγητού και ποτού, οι εργάτες στην παραγωγή και διανομή Ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, οι ταχυδρόμοι και οι courier, όλοι οι εργαζόμενοι.

Αυτοί κρατάνε όρθιες και ζωντανές τις κοινωνίες. Όταν σταματήσουν αυτοί, σταματούν τα πάντα, οι πόλεις νεκρώνουν! Το είδαμε με τα μάτια μας.

Είδαμε ότι είναι αλήθεια αυτό που λέει το σύνθημα που φωνάζουμε εδώ και χρόνια στις συγκεντρώσεις μας: "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά"!

Αυτά είναι λοιπόν τα Μεγάλα Μεγέθη και μέσα στις περιπέτειες που ζούμε, μέσα στα αδιέξοδα που βιώνουμε, ας κάνουμε όλοι και όλες έναν άλλον απολογισμό. Πέρα από λεπτομέρειες, πέρα από επιμέρους διαφορές και προβληματισμούς, που μπορούν να λυθούν μέσα στη ζωή και τον αγώνα, να κρατήσουμε τα Μεγάλα και Σημαντικά.

Και να πάρουμε την απόφαση:

Να συμπορευτούμε με το ΚΚΕ, να κάνουμε πράξη το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ:

"Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς - Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό".

Γεια σας! Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες! 

 https://gkagkarin.blogspot.com/2021/09/blog-post_7875.html

Η Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, μέσα από φωτογραφίες