Βαρύ τίμημα

 
Στους χώρους δουλειάς και στα νοσοκομεία πληρώνεται ξανά αυτές τις μέρες το πιο βαρύ τίμημα από τα αδιέξοδα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, με τους εργαζόμενους να ζουν από πρώτο χέρι τις συνέπειές της. Ειδικά σε μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων και επιχειρήσεις διαπράττεται ένα έγκλημα διαρκείας, καθώς μετατρέπονται σε εστίες συρροών και υπερμετάδοσης λόγω της έλλειψης ουσιαστικών μέτρων προστασίας των εργαζομένων.

Ακόμα και τα στοιχεία του ΕΟΔΥ για το τωρινό κύμα της πανδημίας δείχνουν ότι πάνω από το 75% των δεκάδων χιλιάδων καθημερινών κρουσμάτων είναι μέχρι 59 ετών, αφορά δηλαδή στις παραγωγικές ηλικίες. Πού «κολλάνε» όλοι αυτοί τον ιό; Κατά βάση, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, αφού τα «πρωτόκολλα» της εργοδοσίας ακυρώνουν ακόμα και την όποια προσπάθεια καταβάλλει ο καθένας να αυτοπροστατευτεί.

Οι καταγγελίες που πέφτουν βροχή τις τελευταίες μέρες από σωματεία και οι μαρτυρίες από εργαζόμενους είναι αποκαλυπτικές. Σε βιομηχανίες, αποθήκες, σούπερ μάρκετ, μεγάλα ξενοδοχεία κ.ά. είναι απανωτές οι «συστάσεις» σε εργαζόμενους με συμπτώματα να πάρουν ένα ...παυσίπονο και να πάνε για δουλειά. Συστηματική είναι και η απόκρυψη κρουσμάτων για να μην δίνονται άδειες, η άρνηση για μέτρα προστασίας, όπως η τήρηση αποστάσεων και οι απολυμάνσεις.

Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από όσα συνθέτουν τα «πρωτόκολλα της εργοδοσίας», με τις πλάτες της κυβέρνησης και των ανύπαρκτων κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών, που είναι γυμνοί από προσωπικό. Μάλιστα, η κατάσταση χειροτέρεψε τους τελευταίους μήνες, αφού με άλλοθι τους εμβολιασμούς ακυρώθηκαν ακόμα και μέτρα όπως τα δωρεάν προληπτικά τεστ, που κι αυτά είχαν επιβληθεί μόνο κάτω από την πίεση των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να εξασθενίσει ακόμα περισσότερο η επιδημιολογική επιτήρηση και ιχνηλάτηση.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, από την προηγούμενη βδομάδα η κυβέρνηση φρόντισε να ικανοποιήσει άλλο ένα αίτημα της μεγαλοεργοδοσίας, νομιμοποιώντας αυτό που έκαναν έτσι κι αλλιώς «στα κρυφά»: Μείωσε τις απαραίτητες μέρες καραντίνας σε 5 από 10, για να μην ξεμένουν οι επιχειρήσεις από προσωπικό, λόγω των δεκάδων χιλιάδων κρουσμάτων!

Ετσι, στη δουλειά επιστρέφουν ακόμα και ασθενείς, συμβάλλοντας στη μεγαλύτερη διασπορά του ιού, γιατί όπως λέει η κυβέρνηση, «πρέπει να λειτουργήσει η οικονομία». Ρεπό και προγραμματισμένες άδειες κόβονται, η εντατικοποίηση, τα 10ωρα και τα 12ωρα πάνε σύννεφο και οι εργαζόμενοι, γονατισμένοι από την κούραση, γίνονται ακόμα πιο ευάλωτοι στην πανδημία, περιμένοντας απλά πότε θα βγει θετικό το τεστ.

Να λοιπόν ποιο είναι το τίμημα για τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας μέσα στην πανδημία: Εργαζόμενοι εκτεθειμένοι στον ιό, ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, ανεξέλεγκτη υπερμετάδοση και μεταφορά του κορονοϊού μέσα στα σπίτια.

Κι όλα αυτά επειδή οι «αντοχές της οικονομίας» που επικαλείται η κυβέρνηση, χωράνε τις κάθε είδους φοροαπαλλαγές και κρατικές επιδοτήσεις στις επιχειρήσεις, δεν χωράνε όμως τα δωρεάν και επαναλαμβανόμενα τεστ για όλο τον πληθυσμό, την οργάνωση της επιδημιολογικής επιτήρησης στους χώρους δουλειάς, τα μέτρα προστασίας και τις προληπτικές εξετάσεις σε βιομηχανικές ζώνες.

Η «αδιατάρακτη πορεία» των κερδών είναι που δεν επιτρέπει να δίνονται άδειες ειδικού σκοπού σε όσους εργαζόμενους βγαίνουν θετικοί, σε όσους βρίσκονται σε καραντίνα ή πρέπει να φυλάξουν τα παιδιά τους. Αυτή είναι που καθιστά «πολυτέλεια» την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, τον σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου εμβολιαστικού προγράμματος, με παράλληλη ανάπτυξη της ΠΦΥ με βάση τις ανάγκες.

Για όλα αυτά, που είναι αναγκαία για την προστασία του λαού, χρειάζεται τώρα να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο η πάλη σωματείων και φορέων σε όλη τη χώρα. Μαζί με διεκδικήσεις, όπως για την ενίσχυση των αστικών συγκοινωνιών, για να πάψει η εργοδοτική αυθαιρεσία, να περάσει επιτέλους τις πύλες των προσφυγικών καταυλισμών ο εμβολιασμός, να συμπεριλάβει μετανάστες εργάτες χωρίς όρους και προϋποθέσεις κ.λπ.

Είναι υπόθεση του οργανωμένου εργατικού κινήματος να επιβάλει μέτρα με την πάλη του, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο και το κράτος του, την ίδια τη βαρβαρότητα που θυσιάζει την υγεία του λαού στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.