Με αφορμή έναν ακόμα θάνατο ξεριζωμένου

Το πρόσφατο περιστατικό στη Χίο, με τη νεκρή από πείνα και δίψα μετανάστρια από τη Σομαλία που είχε καταφύγει στα βουνά για αποφύγει την επαναπροώθησή της στην Τουρκία, έρχεται να αναδείξει ξανά την τραγωδία που βιώνουν οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της φτώχειας και της ανέχειας. Στην αναζήτησή τους για μια καλύτερη ζωή πνίγονται στο Αιγαίο, χάνονται στα βουνά, αντιμετωπίζουν τη βία των διωκτικών αρχών της Ελλάδας και της ΕΕ και του γνωστού κατασταλτικού μηχανισμού της Frontex, που δρα σε όλη τη Μεσόγειο.

Στο μεταξύ, η παραπάνω τραγωδία στη Χίο ακόμα είναι σε εξέλιξη, αφού αγνοούνται άλλες δύο τουλάχιστον γυναίκες που ήταν μαζί με την άτυχη μετανάστρια. Μια τραγωδία που φέρει την υπογραφή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, την οποία στηρίζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές, όπως συμβαίνει και στη χώρα μας με τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ.

* * *

Δεν πέρασαν άλλωστε και πολλές μέρες από τη μαζική εξόντωση μεταναστών στον ισπανικό θύλακα της Μελίγια από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας, με τις ανατριχιαστικές εικόνες των στοιβαγμένων πτωμάτων δίπλα στον φράχτη από τις δυνάμεις καταστολής.

Είναι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που από κυβερνητικές και άλλες θέσεις έχουν βάλει το χέρι τους, μέσα από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τους άλλους δολοφονικούς οργανισμούς, στον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή κ.α., αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που διεξάγουν ή στηρίζουν, των κάθε είδους παρεμβάσεων στο εσωτερικό άλλων χωρών, της καταλήστευσης του πλούτου των λαών.

Και ενώ αυτή είναι η δραματική κατάσταση που βιώνουν τα μεγαλύτερα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η κυβέρνηση ετοιμάζεται για ένα ακόμα «φρούτο», με το πρόγραμμα που θα καθιστά «μέντορες» τα προσφυγόπουλα που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα μεγάλα εμπόδια και να αριστεύσουν στο ελληνικό σχολείο. Μέσα από αυτές τις αξιοθαύμαστες περιπτώσεις παιδιών, η κυβέρνηση ψάχνει να βρει άλλοθι για τον βίο που γίνεται αβίωτος σε χιλιάδες πρόσφυγες, μετανάστες και τα παιδιά τους, που δεν έχουν πρόσβαση στο σχολείο ή σε στοιχειώδη δικαιώματα, ζουν έναν αποκλεισμό διαρκείας, τους «βγαίνει η ψυχή» για να πάρουν χαρτιά ακόμα και παιδιά που γεννιούνται στη χώρα μας.

* * *

Και όσοι βγουν ζωντανοί από όλο το παραπάνω αιματηρό ξεσκαρτάρισμα, τους περιμένει η άγρια εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ΕΕ, με τη στρόφιγγα για την παροχή φθηνού εργατικού δυναμικού στο κεφάλαιο να ανοιγοκλείνει ανάλογα με τις «ανάγκες της αγοράς».

Αυτή είναι η άλλη όψη της καταστολής και των τραγικών αποτελεσμάτων της, το σκλαβοπάζαρο που στήνεται και μάλιστα με τη βούλα του ίδιου του κράτους, και όχι των κάθε λογής κυκλωμάτων. Αποκαλυπτική είναι η πρόσφατη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με αυτή του Μπαγκλαντές για εποχικούς εργάτες, που παρουσιάζεται ως παράδειγμα «κανονικής μετανάστευσης». Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σύγχρονο «σκλαβοπάζαρο» εργατών, που θα τους εκμεταλλεύονται με τους ίδιους άθλιους όρους που βλέπουμε σε διάφορα γκέτο εργατών γης στη χώρα μας ή σε άλλες χώρες της Μεσογείου, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (5 ετών), χωρίς δικαίωμα επανένωσης οικογενειών.

* * *

Τελικά αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των προσφύγων στο άσυλο, των μεταναστών στη δουλειά με δικαιώματα και στο να φτάσουν στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους, μπορεί να έρθει μόνο σε σύγκρουση με το ευρωενωσιακό πλαίσιο, ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ. Επίσης, για όσους πρόσφυγες και μετανάστες επιλέξουν να μείνουν στη χώρα μας, από παντού προβάλλει η ανάγκη της κοινής πάλης με τους Ελληνες εργαζόμενους, μέσα από το οργανωμένο εργατικό κίνημα, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου, για τη διεκδίκηση της ζωής που αξίζει στους παραγωγούς όλου του κοινωνικού πλούτου