Θα μπορέσει η Κίνα να λύσει προωθητικά το πρόβλημα του μετασχηματισμού του τρόπου σχεδιοποίησης τής οικονομίας της κατά τη μετάβαση από το εκτατικό στο εντατικό στάδιο ανάπτυξής της;
«[...] Οι προηγούμενοι τρόποι σχεδιοποίησης [στη Σοβιετική Ένωση] γίνονταν διαρκώς όλο και πιο αναποτελεσματικοί. Φανταστείτε ότι η παραγωγή είχε σχεδιαστεί, π.χ., για ένα εργοστάσιο ή για ένα πανεπιστήμιο, και ύστερα από λίγο χρόνο έχουμε να κάνουμε όχι με ένα, αλλά με χιλιάδες εργοστάσια είτε βιομηχανικά συγκροτήματα. Και, μάλιστα, με επιχειρήσεις που έχουν διαφορετικούς παραγωγικούς προσανατολισμούς και παράγουν εκατομμύρια είδη προϊόντων. Ο υπολογισμός όλων αυτών των στοιχείων απ' το κέντρο γίνεται ανέφικτος. Τα διαρκώς αυξανόμενα οικονομικά μεγέθη ήταν αδύνατο να υπολογιστούν με τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα. Στο παρελθόν, όταν η οικονομία ήταν ανεπαρκώς αναπτυγμένη, όταν η κλίμακα της βιομηχανίας ήταν σχετικά περιορισμένη, ο υπολογισμός αυτός, λίγο-πολύ, καλώς ή κακώς -κατά τη γνώμη μου, μάλλον καλώς- μπορούσε να πραγματοποιηθεί. [...]
Τι να κάνουν, λοιπόν, με αυτά τα μεγέθη κολοσσιαίας κλίμακας; Δύο εναλλακτικές λύσεις υπήρχαν, είτε να "εισαχθούν" οι σχέσεις της αγοράς, ώστε η αγορά να ρυθμίσει έστω αυθόρμητα την παραγωγή -η αγορά έχει αυτή τη δυνατότητα- είτε να αλλάξει κατά κάποιο τρόπο η σχεδιοποίηση. Πώς να αλλάξει, όμως, η σχεδιοποίηση, τη στιγμή που το παλαιό είχε γίνει συνήθεια, ενώ η αντίστοιχη επιστήμη δεν υπήρχε; [...]
Μπορούμε, βέβαια, να λογομαχούμε ατελείωτα πάνω στο δίλημμα: πλάνο ή αγορά. Όμως, αν δε γνωρίζουμε πώς να πραγματοποιήσουμε το πλάνο κατά την περίοδο της εντατικής ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικονομίας, οι λογομαχίες αυτές δε θα έχουν καμιά σημασία για την πραγματοποίηση των ιδεών εκείνων που προασπίζονται το πλάνο. [...]
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι είναι απαραίτητη η πολιτική οικονομία του σοσιαλισμού».
Β. Α. Βαζιούλιν, Να αναστοχαστούμε τη σύγχρονη εποχή, 1995.
Μετάφραση: Δ. Πατέλης.
"...η αγορά να ρυθμίσει έστω αυθόρμητα την παραγωγή -η αγορά έχει αυτή τη δυνατότητα..."
ΑπάντησηΔιαγραφήπροβληματισμοί, μύθοι και αυταπάτες εποχής ~'50-'60!
Το τι μπορεί να "ρυθμίσει" η αγορά το απολαμβάνουμε σήμερα σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια: Την ταχύτερη, την επιταχυνόμενη καταστροφή των πάντων.
Η "αγορά" μπορεί μόνο να χτυπάει το υποζύγιο με το καμτσίκι, για να τρέχει με πολλές, ανείπωτες, ζημιές (που πληρώνουν άλλοι...) το κάρο πιο γρήγορα προς τον γκρεμό. Οσο το κάρο γι αυτό επιταχύνεται και πάει πιο γρήγορα υπάρχουν μόνο οι θριαμβολογίες των φιλελέδων και των "ρινότσνικοι", και φυσικά η αμηχανία των αδιάβαστων κομμουνιστών, που υποστηρίζουν την σχεδιομετρική οικονομία περισσότερο από ταξικό ένστικτο και λιγότερο από γνώση.
Αλλά, με αυτές τις ανεπάρκειες, την διστακτικότητα, την υποστολή της σημαίας και το γκρέμισμα του "Τείχους", φτάσαμε πια να μην ξέρουμε τι θα ξημερώσει αύριο, αν θάχουμε να φάμε, να ζεσταθούμε, πως θα αντιμετωπίσουμε την καταρρέουσα υγεία κλπ. και ψάχνουμε τη λύση στην προσφυγιά, στους ...πολέμους και στον ...Πούτιν!
Δεν ξέρω, τι εννοεί ο κ. Βαζιούλιν με τον όρο "Πολιτική Οικονομία του Σοσιαλισμού" και να αυτό είναι κάτι ανάλογο με την απάτη της αστικής "Πολιτικής Οικονομίας", που ξετίναξε ο "Μαυριτανός".
Εκείνο, που ξέρω είναι πως πολύ νωρίς, από την δεκαετία του '50 με αρχές '60, σαμποταρίστηκε συνειδητά η προσπάθεια αναβάθμισης του σοσιαλιστικού επιστημονικού κοινωνικού σχεδιασμού και οργάνωσης της σοσιαλιστικής οικονομίας σε αντιστοιχία με την ορμητική ακόμη τότε ανάπτυξή της.
Κι αυτά τα απλοϊκά σχήματα "εντατική" vs. "εκτατική" ανάπτυξη τα ακούω βερεσέ. Η Σοβιετική Οικονομία στα χρόνια της ορμητικής της ανάπτυξης δεν ήταν μόνο "εκτατική" (ποσοτική;) αλλά και ποιοτική, γιατί συμβάδιζε και αρμονικά αξιοποιούσε πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά από την "αγορά" τις κατακτήσεις της Σοβιετικής Επιστήμης. Απόδειξη η για πολλά χρόνια υπεροχή της σοβιετικής αεροπλοϊας, που η κληρονομιά της συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην στρατιωτική αεροπορία και στην πυραυλική επιστήμη με τους υπερηχητικούς πυραύλους, η πρωτοπορία στη διαστημική τεχνολογία κλπ. Αλήθεια, ποιός γνωρίζει σήμερα ότι τα laser και οι ημιαγωγοί ανακαλύφθηκαν από σοβιετικούς επιστήμονες της δεκαετίας του '40, αλλά ...μείνανε στο συρτάρι γιατί κατά τους "αγοραίους" δεν ήταν οικονομικά "ανταποδοτικά" αξιοποιήσιμα!
Κι επίσης δεν καταλαβαίνω αυτά τα περί "σχεδιοποίησης της οικονομίας της Κίνας", που μάλιστα χρήζει και "προωθητικού μετασχηματισμού"(; - τι εννοεί ο ποιητής;). H Κίνα από το 1978 εφαρμόζει το "μπάτε σκύλοι αλέστε" για να πετύχει την περιπόθητη (για τους Κινέζους αλλά και τους δυτικούς...) καπιταλιστές ,b>καπιταλιστική "ανάπτυξη", που έχει συσσωρεύσει στον Κινέζικό Λαό τεράστια προβλήματα, πέρα από τις ανείπωτες θυσίες, που τώρα τα βρίσκει μπροστά της και είναι όλα δικά της. Γιατί οι δυτικοί πρόλαβαν να φορτώσουν τα σκουπίδια της δικής τους καταστροφής στις αποικίες, στον Τρίτο Κόσμο όπου ανήκε και ακόμη εν μέρει ανήκει και η Κίνα! Θα βρεί, ήδη βρίκσει, όλες τις αντιφάσεις του Καπιταλισμού μπροστά της και σε πολλαπλάσιο βαθμό. Και τα σχέδια για "δρόμους του μεταξιού" και "μια Ζώνη, ένας Δρόμος" κι άλλα τέτοια ...Μαο-καπιταλιστικά(!), τα βλέπω σαν φρούδες ελπίδες καθυστερημένης εξαγωγής εκμετάλλευσης από αργοπορημένους κεφαλαιοκράτες. Ασε, που σήμερα, οι Αμερικανοί παίρνουν πίσω το τίμημα της μαοϊκής προδοσίας, που είχαν καταβάλει επί Νίξον στον Μάο με αντάλλαγμα τη διάσπαση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, του κομμουνιστικού κινήματος και του αντιϊμπεριαλιστικού μετώπου των "αδεσμεύτων", την μη αναγνώριση της Ταϊβάν, όπως βλέπουμε. (Παράλληλα και με το αντίστοιχο πούλημα του Γκορμπατσώφ και του διαδόχου του Πούτιν.... Αλλά ας μην το ανοίξω άλλο).....
... H Κίνα από το 1978 εφαρμόζει το "μπάτε σκύλοι αλέστε" για να πετύχει την περιπόθητη (για τους Κινέζους αλλά και τους δυτικούς...) καπιταλιστές καπιταλιστική "ανάπτυξη", που έχει ....
ΑπάντησηΔιαγραφή