Απ' την ανάποδη!

Την «ατομική ευθύνη» επιστρατεύει ξανά η κυβέρνηση, αυτήν τη φορά στο φόντο της εκτόξευσης των τιμών της Ενέργειας και για την «εξοικονόμησή» της.

Τι λένε; Οτι είναι «ατομική ευθύνη» του λαού να βγει ζωντανός από το ναρκοπέδιο που έφτιαξαν με τη στρατηγική της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την πολιτική που τον καταδικάζει στην ενεργειακή φτώχεια.

Οτι ο λαός πρέπει να ρίξει τις απαιτήσεις του στον πάτο, να κόψει και τα πλέον στοιχειώδη, το φως, τη θέρμανση, να δεχτεί τα παιδιά του να πηγαίνουν σε κρύα σχολεία, να δεχτεί βασικές υπηρεσίες, νοσοκομεία, μονάδες Υγείας να βρίσκονται μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας», με ακόμα λιγότερο προσωπικό.

Για να «μείνουν στα ζεστά» τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και γεμάτο το κρατικό ταμείο που τους ταΐζει, προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία «πράσινης» κερδοφορίας με προμετωπίδα την «εξοικονόμηση» Ενέργειας.

Λένε ότι το κράτος «έκανε ό,τι μπορούσε» και ότι τώρα πρέπει και ο λαός «να αναλάβει τις ευθύνες του».

Σε ποιους απευθύνονται; Στα λαϊκά σπίτια, που ένα στα πέντε δεν είχε από πέρυσι να ζεστάνει το σπίτι του τον χειμώνα και να το δροσίσει το καλοκαίρι.

Στα 300 χιλιάδες λαϊκά σπίτια που το προηγούμενο διάστημα πήραν «ραβασάκια» για διακοπή ρεύματος.

Στους εργαζόμενους και άλλους βιοπαλαιστές που κόβουν από άλλες βασικές ανάγκες για να «φέρουν βόλτα» τους λογαριασμούς.

Αυτοί είναι σύμφωνα με την κυβέρνηση που θα πρέπει να μάθουν να ...εξοικονομούν, να κόψουν τις «σπατάλες» και να πάψουν να κυκλοφορούν «με το φανελάκι στο καταχείμωνο»! Για τέτοιο θράσος μιλάμε!

Πάνω σε αυτό το έδαφος προετοιμάζουν τώρα νέους μηχανισμούς ανακύκλωσης της φτώχειας και καταλήστευσης του λαού, αποθεώνοντας την ατομική ευθύνη: Είτε με ποινές σε βάρος όσων δεν συμμορφωθούν με τους στόχους «εξοικονόμησης», είτε με την προσδοκία μιας κάποιας κρατικής βοήθειας - που σε καμία περίπτωση δεν φτάνει για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα - για όσους «κόβουν» μια ώρα αρχύτερα κι από τα πιο στοιχειώδη για να μειώσουν την κατανάλωση.

Αυτές είναι οι «επιλογές» και «ευκαιρίες» που προσφέρει η «πράσινη ανάπτυξη», για τις οποίες μιλούσαν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ: Είτε ξεπάγιασε στο σπίτι για να πάρεις μερικά ψίχουλα παραπάνω από τα διάφορα pass της φτώχειας, είτε βάλε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσεις τη φοροληστεία και τα πανάκριβα «πράσινα» εμπορεύματα!

Το «έργο» της ατομικής ευθύνης είναι άλλωστε χιλιοπαιγμένο και κάθε φορά το ίδιο προκλητικό. Στην πανδημία, στις πλημμύρες, στα χιόνια και στις φωτιές, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, η συνισταμένη είναι σε κάθε περίπτωση κοινή:

Οι λαϊκές ανάγκες δεν χωράνε στον λογαριασμό του κεφαλαίου και του κράτους του, και η «ατομική ευθύνη» είναι ο φερετζές για μόνιμους «κόφτες» σε βάρος του λαού.

Το αστικό κράτος είναι γαλαντόμο και «πανταχού παρών» όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά «αδύνατο» να καλύπτει ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες του λαού, στον οποίο κουνάει το δάχτυλο για να ...αναλάβει τις ευθύνες του!

Και όντως έτσι είναι, αλλά... απ' την ανάποδη: Η μεγαλύτερη ευθύνη του κάθε εργαζόμενου, φτωχού αγρότη, αυτοαπασχολούμενου, νεολαίου είναι να συμβάλει στο να δυναμώσει η συλλογική διεκδίκηση και δράση απέναντι στο κεφάλαιο, στο κράτος του, στην κυβέρνηση και στα κόμματά του. Ολους όσοι προσπαθούν να στριμώξουν τις ανάγκες του στα διάφορα voucher και pass.

Για να μη μείνει κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα και θέρμανση, για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις που να καλύπτουν τις ανάγκες, για την κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων. Αυτό το μήνυμα θα ακουστεί αύριο δυνατά και στο μεγάλο συλλαλητήριο στη ΔΕΘ, αλλά και στις κινητοποιήσεις των συνδικάτων στις 13 και 15 Σεπτέμβρη, παράλληλα με μήνυμα απεργιακής κλιμάκωσης για να μην πληρώσει ξανά ο λαός!

 * Χιουμοριστική ατάκα του Βασίλη Λογοθετίδη, στο έργο «Ἕνα ΒΟΤΣΑΛΟ στήν ΛΙΜΝΗ...» το 1952.