Γιάννης Σπαρίδης

Ο Γιάννης Σπαρίδης. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1898.  Πέθανε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου του 1973. Ο Γιάννης Σπαρίδης (πραγματικό επώνυμο Σπανομαρίδης), ήταν λαϊκός κωμικός ηθοποιός, πολύ γνωστός για τον τύπο του Αρμένη που είχε δημιουργήσει και έπαιζε στις επιθεωρήσεις.

Εργάστηκε κυρίως σε μουσικούς θιάσους και βαριετέ. Πρωτοεμφανίστηκε ως ερασιτέχνης ηθοποιός στο Τσιβρίν της Μικρασίας, με θίασο ψυχαγωγίας των στρατιωτών του Μικρασιατικού Μετώπου (1920–1922).

Πρώτος του ρόλος ήταν ο Μπαρμπα-Χρόνης στον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Μουσούρη που έπαιξε το ρόλο του Λιάκου. Η φιλία του με το Μουσούρη τον έφερε το 1924, επαγγελματικά πια, στο “Θίασο Νέων” στο Παγκράτι.  Τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του Σ.Ε.Η.

Το 1929 εμφανίστηκε στην επιθεώρηση “Λοβιτούρα” στο “Θέατρο Λαού” και από τότε παρέμεινε στο μουσικό θέατρο. Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με το θεατρικό επιχειρηματία Ανδρέα Μακέδο, στο Θέατρο “Μοντιάλ”.

Συνεργαζόμενος με τον ίδιο επιχειρηματία έπαιξε το 1935 και στο Θέατρο “Αθήναιον” της οδού Πατησίων και λίγο αργότερα στο “Λυρικόν” (στην αρχή της οδού 3ης Σεπτεμβρίου).

Έτσι, τον συναντούμε εκείνη την περίοδο στο βαριετέ “Όασις” του Ζαππείου με καλλιτεχνικό διευθυντή το γνωστό επιθεωρησιογράφο Γ. Θίσβιο. Μεταξύ άλλων, έλαβε μέρος και στο νούμερο “Περιφερόμενον κουρείον”, μαζί με τους Γιάννη Διανέλλο και Κίττυ Άλμα.

Από τη συμμετοχή του στην ταινία το «Νησί της Σιωπής»

Είχε πάρα πολές εμφανίσεις και στον κινηματογράφο. Σε ρόλους κωμικούς. Μια διαφορετική συμμετοχή του Γιάννη Σπαρίδη ήταν στην ταινία ”Νησί της Σιωπής” (πρώτη ταινία για τη Σπιναλόγκα το 1957). Συγκλονιστικός στον ”σοβαρό” του ρόλο, αυτόν του λεπρού που αποπειράται να κλέψει μορφίνες για να απαλύνει τον πόνο της αρρώστιας.

Ο Γιάννης Σπαρίδης ήταν γνωστός και ως κομμουνιστής. Δεν οργανώθηκε ποτέ, αλλά ακολουθούσε το Κόμμα όσο μπορούσε πιο πιστά. Στην Κατοχή ήταν οργανωμένος στο ΕΑΜ.

«Τίμιος άνθρωπος, αγαπητότατος συνάδελφος και με πολύ χιούμορ. Προς το τέλος της κατοχής, λοιπόν, τότε που οι Ρώσοι είχανε πάρει φαλάγγι τους Γερμανούς, ο Σπαρίδης διαπραγματευόταν με τον επιχειρηματία Αντώνη Ζερβό το μισθό του για τη συμμετοχή του στην επιθεώρηση που θα ανέβαζε ο Ζερβός στην “Αίγλη” του Ζαππείου. Οι διαπραγματεύσεις τραβούσανε μέρες και μέρες, με το Γιάννη να επιμένει να πάρει το μισθό του και τον πάμπλουτο Ζερβό να προσπαθεί να κόψει κάτι. Τελικά, ο Ζερβός, ήρθε με το μεγάλο επιχείρημα: “Κρίμα Γιάννη που λες, ότι είσαι κομμουνιστής. Δε σκέφτεσαι τις άμοιρες κομπάρσες και μπαλαρίνες. Δε σκέφτεσαι τις οικογένειές τους. Δε σκέφτεσαι τα παιδιά τους; Πώς θα ζήσουν αυτοί όταν κόψω από το δικό τους μισθό για να συμπληρώσω το δικό σου;”…

Οταν μας συνάντησε ο Γιάννης στο καφενείο των ηθοποιών, μας δήλωσε ότι φεύγει για το εξωτερικό. “Πώς αυτό βρε Γιάννη ;”. “Πάω να κρυφτώ κάπου, γιατί κατεβαίνουν οι Ρώσοι και μας βγήκε ο Ζερβός κομμουνιστής και εγώ δοσίλογος”» (Μαρτυρία Τίτου Βανδή).

 Ηρακλής Κακαβάνης