Από μια τρίχα...

Για πολλές ώρες το βράδυ της περασμένης Τρίτης, τα βλέμματα όλων «καρφώθηκαν» σε ένα μικρό χωριό στα πολωνο-ουκρανικά σύνορα, όπου ένας πύραυλος κατέστρεψε αποθήκη σιτηρών και σκότωσε δύο ανθρώπους.

Οι υποψίες και μόνο ότι το πυραυλικό πλήγμα έγινε με ευθύνη της Ρωσίας, πυροδότησαν σενάρια γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, με την ενεργοποίηση του άρθρου 5 για τη «συλλογική άμυνα» του ΝΑΤΟ, αφού η Πολωνία είναι μέλος του.

Μετά την αποκάλυψη ότι ο πύραυλος προερχόταν τελικά από την ουκρανική αεράμυνα, πολλοί ήταν αυτοί που δήλωναν «ανακουφισμένοι», επειδή «αποφύγαμε τα χειρότερα». Είναι όμως έτσι;

Το περιστατικό έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η απειλή ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου κρέμεται κάθε στιγμή πάνω από τα κεφάλια των λαών. Αρκεί ένα τυχαίο συμβάν, ή μια προβοκάτσια για να γίνει η σπίθα πυρκαγιά.

Ολα επιβεβαιώνουν άλλωστε ότι η Ρωσία και το ΝΑΤΟ προετοιμάζονται πυρετωδώς γι' αυτό το ενδεχόμενο, προσθέτοντας «εύφλεκτο υλικό» με τη συγκέντρωση τεράστιας δύναμης πυρός στην περιοχή, ενώ κλιμακώνεται η αντιπαράθεση στην Ουκρανία.

Η ανάπτυξη δεκάδων χιλιάδων ΝΑΤΟικών στρατιωτών στην Ανατ. Ευρώπη και η στρατοπέδευση 5.000 Αμερικανών πεζοναυτών στα σύνορα Ρουμανίας - Ουκρανίας είναι η ευρωατλαντική εμπροσθοφυλακή, μια ανάσα από το μέτωπο των πολεμικών επιχειρήσεων.

ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ στηρίζουν με στρατιωτική τεχνογνωσία και πολεμικό υλικό τα ουκρανικά στρατεύματα, με τη Μόσχα να στέλνει τελεσίγραφα για στρατιωτικά χτυπήματα σε ξένες εγκαταστάσεις και αποστολές, που μεταφέρουν όπλα στο μέτωπο.

Πακτωλός χρημάτων και μια πανίσχυρη πολεμική βιομηχανία τροφοδοτούν τον πόλεμο, ενώ οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου του ΝΑΤΟ διαμορφώνουν νέα «προπύργια», ενισχύοντας τις στρατιωτικές βάσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Γιγαντιαίες ΝΑΤΟικές ασκήσεις προσομοιώνουν τη γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ακόμα και με πυρηνικά σενάρια, όπως αυτά με τη «Steadfast Noon», όπου παραμένει ακόμα αδιευκρίνιστη η εμπλοκή της χώρας μας.

Είναι φανερή επομένως η πολεμική προετοιμασία, στο έδαφος ανταγωνισμών που οξύνονται και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να «χωνευτούν» σε συμβιβασμούς, διαπραγματεύσεις και παζάρια που συνεχίζονται παράλληλα με τον πόλεμο.

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι πότε θα ανάψει η πυρκαγιά, αλλά τι πρέπει να κάνει ο λαός απέναντι στον πόλεμο που μαίνεται και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πάρει πιο γενικευμένα χαρακτηριστικά. Κι εδώ δεν χωράνε μισόλογα και «ήξεις αφήξεις»...

Ολα τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου στη χώρα μας στηρίζουν τον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην Ουκρανία και παίρνουν ενεργά μέρος σ' αυτόν. Πρόσφατα μάλιστα στήριξαν από κοινού και ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για περισσότερα όπλα και χρήμα στην κυβέρνηση Ζελένσκι.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στηρίζουν τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ, με αναβαθμισμένο καταμερισμό στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

Η βάση της Αλεξανδρούπολης, ένα από τα βασικά προπύργια αυτού του σχεδιασμού, έχει την υπογραφή τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, που την ενέταξε στον «στρατηγικό διάλογο» με τις ΗΠΑ, όσο και της ΝΔ, που ολοκλήρωσε τη «δουλειά» και την πάει ένα βήμα πιο πέρα.

Σπρώχνουν τη χώρα όλο και πιο βαθιά στο στόμα του λύκου, την ώρα που ο κίνδυνος «φωνάζει» από παντού! Λοιδορούν ή προσπαθούν να καπηλευτούν τα αντιπολεμικά αισθήματα του λαού. Τον καλούν να σηκώσει σημαίες ξένες προς τα συμφέροντά του, παρουσιάζοντας ως «ρεαλισμό» και «μονόδρομο» την πολιτική της βαθύτερης εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, που αποδεδειγμένα οδηγεί σε μεγαλύτερες περιπέτειες και νέα δεινά.

Ως εδώ λοιπόν! Ούτε «τη γλίτωσε» ο λαός μετά το τελευταίο πολεμικό επεισόδιο στην Πολωνία ούτε μπορεί να αισθάνεται «ασφαλής» τη στιγμή που η χώρα αποτελεί προμαχώνα του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή. Μοναδική «ασπίδα» είναι να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στον πόλεμο, για καμιά εμπλοκή της χώρας, να κλείσουν τώρα όλες οι ξένες βάσεις.

Ασφάλεια για τον λαό σημαίνει αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και τις άλλες συμμαχίες του κεφαλαίου, στην πάλη για τη δική του εξουσία, που θα τσακίσει τη σημερινή βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και του πολέμου.