Οταν κάποια κόμματα βυθίζονται στη λήθη και κάποια άλλα μένουν στις επαναστατικές επάλξεις...

 
ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 

Εκτενή αποσπάσματα από την Ανοιχτή Επιστολή της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας προς τους συντρόφους του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος γίνεται εκείνο το σταυροδρόμι στο οποίο κάποια κόμματα εξαφανίζονται και κάποια άλλα μένουν στις επαναστατικές επάλξεις.

Την ώρα που εντείνεται η ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρωατλαντισμού και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ, και συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία εδώ και εννιά μήνες, βλέπουμε να διεξάγονται και σοβαρές διεργασίες σε διάφορα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα.

Σε κάποιες περιπτώσεις αυτές είναι θετικές, κινούνται στην κατεύθυνση της επαναστατικής ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος, ενώ σε άλλες κινούνται σε αρνητική κατεύθυνση. Τέτοια είναι η περίπτωση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), που τα τελευταία χρόνια έχει διολισθήσει σε θέσεις δικαιολόγησης της αστικής τάξης της Ρωσίας, αποδεχόμενο τεχνητά ιδεολογήματα όπως ο λεγόμενος «εξαγόμενος φασισμός», που θεωρεί ότι ΗΠΑ - ΕΕ είναι φασιστικές δυνάμεις που «εξάγουν» παντού στον κόσμο τον φασισμό, ενώ το αστικό καθεστώς της Ρωσίας, με βάση αυτήν τη θεωρία, σκιαγραφείται ως «αντιφασιστική δύναμη» στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας.

Για τη διαπάλη γύρω από αυτά τα ζητήματα έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» και του περιοδικού «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση». Σήμερα το ΚΕΚΡ, αφού τα τελευταία χρόνια έχει περάσει αρκετές διασπάσεις και αποχωρήσεις στελεχών του, χαράσσει μια πολιτική γραμμή πλήρως διαφορετική από όσα γνωρίζαμε. Ετσι, πρόσφατα βγήκε και χαιρέτισε την εκλογή στη Βραζιλία του σοσιαλδημοκράτη Λούλα Ντα Σίλβα, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στις φρούδες ελπίδες που οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας σπέρνουν γύρω από μια «πιο δίκαιη», σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του καπιταλισμού.

Η νέα πολιτική γραμμή του ΚΕΚΡ το έχει οδηγήσει ακόμα σε πολιτική συνεργασία όχι μόνο με το ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας, το οποίο προηγουμένως κατηγορούσε ως συμβιβασμένη και οπορτουνιστική δύναμη, αλλά ακόμα και με ακροδεξιές, φασίζουσες δυνάμεις, όπως είναι οι λεγόμενοι «εθνικομπολσεβίκοι».

Στις συνθήκες αυτές έχει ιδιαίτερη σημασία η Ανοιχτή Επιστολή της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας (ΕΚΟ) προς το ΚΕΚΡ, η οποία δημοσιεύτηκε στο SOLIDNET.

Η ΕΚΟ είναι μια πολιτική δύναμη στην Ουκρανία, που συγκροτήθηκε γύρω από το θεωρητικό περιοδικό που εξέδιδε η Ταμίλα Γιαμπρόβα, η οποία «έφυγε» από τη ζωή πέρυσι. Αν και μικρή δύναμη, η ΕΚΟ συμμετέχει στις Διεθνείς Συναντήσεις των ΚΚ από τα πρώτα κιόλας χρόνια, καθώς επίσης στη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση» και την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, ενώ σήκωσε το ανάστημά της τόσο απέναντι στο αντιδραστικό καθεστώς που επικράτησε στην Ουκρανία μετά το 2014, όσο και ενάντια στη ρωσική εισβολή, συνυπογράφοντας την Κοινή Ανακοίνωση των 44 πλέον ΚΚ και 30 Κομμουνιστικών Νεολαιών από όλο τον κόσμο η οποία έχει εκδοθεί ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Μεξικού και του ΚΚ Τουρκίας.

Ε. Β.

***

Σύντροφοι! Αυτήν τη δύσκολη στιγμή, που οι υποκινητές του ιμπεριαλιστικού πολέμου κατάφεραν να στρέψουν τον έναν ενάντια στον άλλο τους λαούς δύο μέχρι πρόσφατα αδελφών Δημοκρατιών, οι οποίες ήταν συνιδρυτές της Σοβιετικής Ενωσης - της Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρωσίας και της Ουκρανικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, των δύο Δημοκρατιών που είχαν τη μεγαλύτερη συμβολή στις μεγαλειώδεις πράξεις της εκβιομηχάνισης, στη νίκη επί του γερμανικού ναζισμού, στην κατάκτηση του Διαστήματος, στην ανάπτυξη των μοναδικών σοβιετικών κοινωνικών σχέσεων, στη δημιουργία της υψηλότατης σοβιετικής κουλτούρας - απευθυνόμαστε σε σας, τους απλούς κομμουνιστές, σε εκείνους που όπως και εμείς είναι το ίδιο απλοί, δεν ψάχνουν «ζεστή θέση» στη Δούμα, στην Ανώτατη Ράντα ή στα τοπικά κοινοβούλια (...)

Επί τρεις δεκαετίες, ακολουθώντας τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, του επαναστατικού μαρξισμού και της ιστορικής ακολουθίας, η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας ήταν και ομοϊδεάτης και σύμμαχος και οργανωτική μονάδα του ΚΕΚΡ.

Ημασταν μαζί στα πλαίσια του Κινήματος Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας και της Μαρξιστικής Πλατφόρμας στο Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν προσπαθήσαμε αλλά αποδειχθήκαμε ανεπαρκείς να σώσουμε το Κόμμα και τη Σοβιετική μας Πατρίδα από την καταστροφή. Φέρουμε μαζί αυτήν την ιστορική ευθύνη της αδυναμίας να ξεσηκώσουμε τον λαό στον αγώνα και υφιστάμεθα τη χειρότερη δυνατή τιμωρία - στερούμαστε τη σοσιαλιστική Πατρίδα.

Ημασταν μαζί και τις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν, αν και ο καθένας στο δικό του «θραύσμα» της ΕΣΣΔ, σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, σε εισόδους εργοστασίων, σε πικετοφορίες, σε διαλέξεις στις εργατικές κολεκτίβες, στα διαμερίσματά μας που είχαν μετατραπεί σε γραφεία σύνταξης προκηρύξεων, φυλλαδίων, του περιοδικού «Μαρξίσμ ι σοβρεμένοστ» (σημ. μτφρ. «Μαρξισμός και Σύγχρονη Εποχή» - θεωρητικό περιοδικό που έβγαινε με ευθύνη της ΕΚ Ουκρανίας), της εφημερίδας «Τρουντοβάγια Ρωσία» (σημ. μτφρ. «Εργαζόμενη Ρωσία» - η εφημερίδα του ΚΕΚΡ) και άλλων έντυπων εκδόσεων.

Ημασταν μαζί στις εκτιμήσεις και τις δράσεις (με ορισμένη χρονική καθυστέρηση από την πλευρά της ηγεσίας του ΚΕΚΡ, η αλήθεια είναι), όταν το 2014 σάρωσε την Ουκρανία το Μαϊντάν (σημ. μτφρ. η λέξη μαϊντάν στα ουκρανικά σημαίνει πλατεία ή ανοιχτός χώρος και εδώ χρησιμοποιείται ως αναφορά στην αντισυνταγματική πολιτική ανατροπή στην Ουκρανία, με την αξιοποίηση και φασιστικών δυνάμεων), που το αντιμετώπισε και το σταμάτησε στα όριά του το Ντονμπάς. Οταν οι μάζες στο Ντονμπάς ανέδειξαν από τις γραμμές τους φιλοσοβιετικά διακείμενους μαχητές διοικητές, που οργάνωσαν αυτοτελή ένοπλα στρατιωτικά τμήματα, που ήταν άνθρωποι που βγήκαν μέσα από τον λαό - τον ίδιο τον σοβιετικό λαό που, πιστός στην προλεταριακή του διαίσθηση και στην ηρωική παράδοση της αντιφασιστικής αντίστασης του Ντονμπάς, δεν υποτάχθηκε στην επίθεση της ακραίας αντίδρασης, πληρώνοντας το μεγαλύτερο τίμημα γι' αυτό, με τις ζωές χιλιάδων ηρώων.

Εκείνα τα μέλη του ΚΕΚΡ, που από τα καυτά ίχνη των γεγονότων εκτίμησαν σωστά την κατάσταση, εντάχθηκαν στην Ομάδα Εργασίας και είχαν μεγάλη συμβολή στην αντιφασιστική αντίσταση στο Ντονμπάς, και στα λόγια και στην πράξη: Με δεκάδες ταξίδια στις πόλεις του και στην πρώτη γραμμή, με την προπαγάνδιση των κομμουνιστικών ιδεών, τη δημιουργία κομμουνιστικών πυρήνων και οργανώσεων, τη διάδοση του κομματικού Τύπου και την πολύπλευρη βοήθεια σε όσους αγωνίζονταν. Οπως για δουλειά, και όχι από τεμπέλικη περιέργεια, όχι σαν ριψοκίνδυνοι τουρίστες, όχι για να ρίξουν σε στόχους με πολεμικό όπλο και να πιουν ένα - δυο ποτηράκια με τους φιλόξενους νοικοκύρηδες, αλλά κάτω από πυροβολισμούς, στον καύσωνα και στο κρύο των -20 βαθμών, κάτω από καταρρακτώδη βροχή και μερικές φορές περνώντας τρεις συνοριογραμμές πήγαιναν οι σύντροφοί μας στο Ντονμπάς, διπλωμένοι στα δύο από το βάρος των εφημερίδων, των περιοδικών και των ζεστών ρούχων για τους μαχητές, με τα καπίκια που είχαν μαζέψει από τους εργάτες. Τους καρπούς της δικής τους δουλειάς, των δικών τους επαφών χρησιμοποιούν σήμερα εκείνοι που καλύπτονται πίσω από τη γνώμη ορισμένων από το Ντονιέτσκ και το Λουγκάνσκ, που ακόμα κρατιούνται από τον αραχνοειδή ιστό μιας φανταστικής ελπίδας προς τον «μεγάλο αδελφό», δικαιολογώντας έτσι τη δική τους υποστήριξη στη στρατιωτική επίθεση της αστικής Ρωσίας.

Τι συνέβη στην ηγεσία του ΚΕΚΡ σήμερα; Πού πήγαν η επαναστατική στάση αρχών, ο διεθνισμός, οι πεποιθήσεις και η τιμιότητα; Πού πήγε η κομμουνιστική τιμή; Είναι ντροπιαστικό να βλέπουμε τις πολιτικές τους πράξεις, όπως η ένταξη σε συμμαχίες με αμφίβολες και ανοιχτά αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις, πράξεις ανακόλουθες, όχι κομμουνιστικές, που οδηγούν το κόμμα στην απώλεια του προσώπου του ως προλεταριακού κόμματος. Απευθυνόμαστε σε σας λόγω του «δαμόκλειου κινδύνου» για το ΚΕΚΡ, του κινδύνου της πλήρους πολιτικής μετάλλαξης, της τελεσίδικης απομάκρυνσης από τις ταξικές θέσεις, που σημαίνει, και της άμεσης απειλής του πλήρους ιδεολογικού εκφυλισμού και της αναπόφευκτης διάλυσης του κόμματος.

Αυτός ο εκφυλισμός παρατηρείται και στο επίπεδο της προσωπικής ηθικής της ηγεσίας του ΚΕΚΡ, καθώς προχωρά σε αναίσχυντη χρήση του ονόματος της Ταμίλα Ιωσήφοβνα Γιαμπρόβα, της συντρόφισσας Ρόζα (σημ. μτφρ. «Ρόζα» ήταν το επαναστατικό ψευδώνυμο της σ. Ταμίλα Γιαμπρόβα), προσπαθώντας να κρυφτεί πίσω από το αναμφισβήτητο κύρος της, το φωτεινό της όνομα και τις ένδοξες πράξεις της για να στηρίξει τη δική της θέση, που κατά την πεποίθησή μας είναι ριζικά εσφαλμένη. (...)

Ο Β. Α. Τιούλκιν ελπίζει πως η σ. Γιαμπρόβα δεν θα μπορέσει να εμποδίσει αυτήν τη χρήση του ονόματός της, αλλά δεν είναι έτσι. Ολη η μαρξιστική διαλεκτικότητα της προσέγγισής της στις εκτιμήσεις των γεγονότων στον κόσμο και των κομματικών υποθέσεων, που υλοποιείται τόσο πλήρως και λαμπρά στις τοποθετήσεις στις εσωκομματικές και τις διεθνείς θεωρητικές εκδηλώσεις, στις συζητήσεις με πρωτοπόρους παράγοντες του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, δείχνουν ποια θέση θα έπαιρνε τώρα. Αυτή η θέση είναι εκείνη της αποφασιστικής καταδίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου που ξέσπασε.

Ο σ. Τιούλκιν αποσιωπά τις σοβαρές διαφωνίες μεταξύ της καθοδήγησης του ΚΕΚΡ και της ΕΚ Ουκρανίας, που εκτείνονταν όλα τα τελευταία χρόνια της σ. Τ. Ι. Γιαμπρόβα, τόσο σχετικά με τη θεωρητική δουλειά όσο και σχετικά με την οργανωτική δουλειά, και την εστίαση των προσπαθειών στις εκλογές, καθώς και για τη μισή και ανακόλουθη δουλειά με τους συντρόφους του Ντονμπάς. Αυτές οι διαφωνίες βάθυναν τόσο πολύ, που ο σ. Τιούλκιν δήλωσε ότι αποχωρεί από τη Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού «Μαρξίσμ ι σοβρεμένοστ» και η σ. Γιαμπρόβα ότι αποχωρεί από την ΚΕ του ΚΕΚΡ. Επιπλέον, ανησυχώντας πολύ για την κατάσταση στο κόμμα, μας έθετε συχνά το ερώτημα μήπως έπρεπε να αποχωρήσει η ΕΚ Ουκρανίας από το ΚΕΚΡ, και κάθε φορά αποφάσιζε χάριν της διατήρησης της κομματικής ενότητας να το αναβάλει και να προσπαθήσει ξανά και ξανά να μεταπείσει τους πρώην ομοϊδεάτες.

Δεν είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος γίνεται όχι απλά μια δοκιμασία, αλλά εκείνο το σταυροδρόμι στο οποίο όταν φτάσουμε, οι αριστεροί πολιτικοί παράγοντες και ολόκληρα κόμματα είτε βυθίστηκαν στη λήθη (για παράδειγμα, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της περιόδου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τα κοινοβουλευτικά κόμματα που εμφανίστηκαν πάνω στις αρχές της ανεξαρτησίας στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες τη δεκαετία του '90) είτε παρέμειναν στις επαναστατικές επάλξεις.

Οι θέσεις που προβάλλει το ΚΕΚΡ για «εντελώς κακό» και «όχι τόσο κακό» ιμπεριαλισμό είναι η πλήρης διαστρέβλωση της λενινιστικής θεωρίας της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η καθοδήγηση του ΚΕΚΡ με ακλόνητο πείσμα άρπαξε το σύνθημα περί «αποναζιστικοποίησης», που τόσο επιδέξια χρησιμοποιούν οι αστικές αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι οποίες συμπαθούν ανοιχτά φασίστες φιλοσόφους, πολιτικούς και πολεμικούς εγκληματίες. Και όλα αυτά για την ντροπιαστική προεκλογική συμμαχία με τα οπορτουνιστικά ΚΚΡΟ και ΚΚ Ουκρανίας, και, ακόμα περισσότερο, με τους «εθνικομπολσεβίκους» και την υπόλοιπη αντιδραστική και φιλοφασιστική «πατριωτική» σαβούρα;

Σύντροφοι! Στηρίζοντας αυτήν την ψευτοαποναζιστικοποίηση, στηρίζετε την καταστροφή των ουκρανικών πόλεων και της ειρηνικής υποδομής, τον θάνατο άμαχου πληθυσμού.

Τέτοια ήταν η πολεμική τακτική του Κόκκινου Στρατού κατά την απελευθέρωση της Γερμανίας το 1945; Οχι! Ηταν διαμετρικά αντίθετη από τις ενέργειες των συμμάχων στην αντιχιτλερική συμμαχία, που βομβάρδισαν δεκάδες γερμανικές πόλεις - Δρέσδη, Αμβούργο, Μαγδεμβούργο, Βόννη, Ντόρτμουντ, Μόσμπουργκ, Νυρεμβέργη κ.ά. Σήμερα στην Ουκρανία, ως αποτέλεσμα της εισβολής έχουν καταστραφεί ή μισοκαταστραφεί δεκάδες πόλεις: Χάρκοβο, Μαριούπολη, Ιρπεν, Βολχοβάνκα, Ιζιούμ, Ποπάσναγια, Ρουμπέζνογιε, Σεβεροντονιέτσκ, Αρτιόμοφσκ...

Ποιον αποναζιστικοποίησαν στο Κίεβο οι καταστροφές του ηλεκτρικού δικτύου και των συστημάτων ύδρευσης; Τις φασίζουσες ουκρανικές αρχές; Σε καμία περίπτωση! Αυτές αισθάνονται απολύτως άνετα με την αυτόνομη τροφοδοσία τους από κάθε πηγή. Αυτό το κακό χτυπάει τους κατοίκους της πόλης, μάλιστα τους περισσότερο ευάλωτους, εκείνους που δεν μπορούν να προφυλαχθούν. Πλήττει εκείνους που δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο, αποταμιεύσεις, που έχουν προβλήματα υγείας, που αναγκάζονται να κουβαλάνε νερό στον νιοστό όροφο του σοβιετικού πολυώροφου κτιρίου όταν δεν λειτουργεί το ασανσέρ, ή δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν ηλεκτρογεννήτριες. Εκείνους που δεν έχουν ούτε βίλες, ούτε καν ένα μικρό εξοχικό με τζάκι, για να καταφύγουν από την πόλη και να επιβιώσουν στο κρύο. Και τέτοιες οικογένειες στην πρωτεύουσα δεν είναι λίγες, ιδιαίτερα συνταξιούχοι, που δούλεψαν στις σοβιετικές επιχειρήσεις μεγάλο μέρος της εργασιακής ζωής τους και δεν έχουν αποδεχτεί τις καινούργιες ουκρανικές εθνικιστικές «αξίες».

Και τι ακόμα υποστηρίζουν οι πατριωτικοί αντιφασίστες - υπερασπιστές του πολέμου; Τη στέρηση από τον ουκρανικό λαό του δικαιώματος στην εθνική ταυτότητα; Ακριβώς όπως στην τσαρική εποχή και καθόλου όπως στη Σοβιετική Ρωσία. Το ΚΕΚΡ επίσημα δεν έχει τοποθετηθεί με κανέναν τρόπο σε σχέση με αυτά τα αποκρουστικά λεγόμενα του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Εμείς, η πλειοψηφία της ΕΚ Ουκρανίας, που η καθοδήγηση του ΚΕΚΡ μάς κρέμασε (ενίοτε αρκετές φορές σε μια σελίδα) τις ταμπέλες «αυτών που απομακρύνθηκαν από τις ταξικές θέσεις», «οπορτουνιστών», «όχι πολεμικών» (σημ. μτφρ. πρόκειται για σύνθετη λέξη - λογοπαίγνιο, την οποία χρησιμοποιεί το ΚΕΚΡ ως «ρετσινιά» σε όσους αντιδρούν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο) κ.λπ., ακριβώς από ταξική - διεθνιστική θέση δηλώνουμε:

-- Απορρίπτουμε κάθε παρόμοια κατηγορία προς εμάς, μιας και στην πράξη «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Επίσης, θεωρούμε συντροφικά ανήθικο έως απαράδεκτο στη συζήτηση για σοβαρότατα ζητήματα αρχής της επικαιρότητας να θίγονται προσωπικότητες, πόσο μάλλον να αποκαλύπτονται λεπτομέρειες της προσωπικής βιογραφίας προσώπων σε στιγμές που αυτό απειλεί την προσωπική ασφάλεια αυτών των Ουκρανών συντρόφων.

-- Εμείς εξαντλήσαμε τις δυνατότητες διαλόγου με την κομματική καθοδήγηση του ΚΕΚΡ (αυτές εφαρμόστηκαν σε αρκετές ανοιχτές διεθνείς εκδηλώσεις και σε προσωπική αλληλογραφία). Καμία ουσιαστική απάντηση στην επιχειρηματολογία μας δεν λάβαμε, εκτός από το ότι λέμε «πάρα πολλά λόγια» ή την απολύτως παράλογη και προσβλητική κατηγορία ότι δήθεν «επιθυμούμε την ήττα του Ντονμπάς».

-- Πιστεύουμε για τον εαυτό μας ότι είναι αδύνατον να παραμείνουμε στις γραμμές ενός κόμματος που λεκιάστηκε με την τακτική της «ουράς» σε σχέση με τη δική του αστική κυβέρνηση, και στηρίζει το αδελφοκτόνο σφαγείο που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές στον σκληρό ανταγωνισμό για πρώτες ύλες και για ηγεμονία, στον οποίο πεθαίνουν πρώτα απ' όλα εκπρόσωποι του προλεταριάτου και στις δύο πλευρές του μετώπου.

-- Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό μέσα από τις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, πρώτα απ' όλα με εκείνα τα επαναστατικά κόμματα που έχουν δοξασμένη Ιστορία και κρατούν αλύγιστη και ασυμβίβαστη στάση απέναντι στην αστική τάξη, και που το κύρος τους και το προσωπικό παράδειγμα των στελεχών τους επιτρέπουν να κινητοποιούν εργαζόμενες μάζες στις χώρες τους, πραγματοποιώντας ενεργητικές δράσεις ενάντια στην προώθηση πολεμικών εξοπλισμών, οι οποίοι διογκώνουν την εστία του πολέμου στην επικράτεια της Ουκρανίας.

-- Γνωρίζουμε ότι στο ΚΕΚΡ υπάρχουν σύντροφοι που έχουν άλλη άποψη από την ηγεσία, και στην περίπτωση που η θέση τους υπερισχύσει και το κόμμα αλλάξει εκτίμηση για την τρέχουσα κατάσταση, και κυρίως την τωρινή του τακτική, εμείς θα είμαστε ξανά μαζί τους στην υπόθεση της υπηρέτησης του προλεταριάτου, με εκείνες τις μορφές που αντιστοιχούν στην ιστορική περίοδο στην οποία έτυχε να ζούμε και να δρούμε. Μέχρι τότε οι δρόμοι μας χωρίζουν. (...)

-- Παρακαλούμε τους συντρόφους να λάβουν ιδιαίτερα υπόψη ότι λόγω του γεγονότος ότι ο πρώην σύντροφός μας, υπεύθυνος για την ιστοσελίδα της ΕΚ Ουκρανίας, παραμένει πιστός στην ηγεσία του ΚΕΚΡ και αναρτά υλικά που έρχονται σε αντίθεση με την ιδεολογική μας γραμμή, η δεδομένη ιστοσελίδα δεν αποτελεί πλέον την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΚ Ουκρανίας. Εμείς οργανώσαμε νέα ιστοσελίδα, με το όνομα «Ροζενγκάρτεν» («ο κήπος της Ρόζας»), στη διεύθυνση https://rosengartenjournal.com