Νέα φουρνιά

Μια νέα φουρνιά «κόκκινων» δανείων εκκολάπτεται αυτήν την περίοδο, εξαιτίας των μεγάλων αυξήσεων στα επιτόκια των τραπεζών. Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις, για το 30% των στεγαστικών η δόση θα αυξηθεί κατά 25% τουλάχιστον σε σχέση με τον περασμένο Ιούνη, επιβαρύνοντας κι άλλο τα λαϊκά νοικοκυριά που «παλεύουν» με το τεράστιο κόστος της στέγης.

Η κατάσταση «μυρίζει» νέο γύρο πλειστηριασμών, δίπλα στους 40.000 που υπολογίζεται ότι θα γίνουν το 2022 από τράπεζες και funds, με τους νόμους των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Τραγική ειρωνεία: Τα λαϊκά νοικοκυριά που στενάζουν ήδη από την αύξηση των δόσεων και θα βρεθούν κατά χιλιάδες στον προθάλαμο των πλειστηριασμών, πληρώνουν την αύξηση των επιτοκίων που γίνεται για λόγους ...«αποπληθωρισμού»!

Πληρώνουν δηλαδή την προσπάθεια των κεντρικών τραπεζών, των κυβερνήσεων και των άλλων αστικών κομμάτων να αντιμετωπίσουν με άλλα αντιλαϊκά μέτρα τον πληθωρισμό, που εκτοξεύτηκε από την εκτεταμένη κρατική στήριξη στους επιχειρηματικούς ομίλους για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας.

Και ενώ ο λογαριασμός καταλήγει ξανά στον λαό, έχουν το θράσος να χαρακτηρίζουν «μπαταχτσήδες» τους δανειολήπτες που δεν μπορούν να πληρώσουν, όταν η απόκτηση ενός σπιτιού, εκτός από πανάκριβη υπόθεση, τους δένει πισθάγκωνα στα σκαμπανεβάσματα της καπιταλιστικής αγοράς και πληρώνουν αυτοί τα σπασμένα, για να διασφαλίζεται η κερδοφορία ομίλων και τραπεζών.

Έτσι φτάσαμε σήμερα η πλειοψηφία των δανειοληπτών να δυσκολεύεται να πληρώσει τη δόση του δανείου. Να γίνεται έρμαιο εκβιασμών από τις τράπεζες και τα κάθε είδους αρπακτικά, με τον κίνδυνο του πλειστηριασμού να καραδοκεί στην επόμενη στροφή, αφού καμιά ουσιαστική προστασία δεν υπάρχει από το κράτος.

Και ενώ η ομηρία τους έχει τη σφραγίδα όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, η κοροϊδία απογειώνεται με αφορμή τα παζάρια κυβέρνησης - τραπεζών για τη διαχείριση των συνεπειών από τη νέα αύξηση των επιτοκίων, για να μην ξεφύγουν τα «κόκκινα» δάνεια και η λαϊκή δυσαρέσκεια που φουντώνει με κάθε πλειστηριασμό.

Το πλαίσιο της «λύσης» που συζητούν είναι δεδομένο και επιβεβαιώνει ότι τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός: Δεν πρέπει να έχει δημοσιονομικό κόστος για το κράτος. Δεν πρέπει να επιβαρύνει τα κέρδη των τραπεζών, την ώρα που συζητιέται η είσοδος επενδυτών στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Θα πρέπει να αφορά ελάχιστους και να τα εγκρίνει προηγουμένως ο αρμόδιος μηχανισμός της ΕΕ.

Προετοιμάζουν ορισμένες «διευκολύνσεις» μόνο για όσους βρίσκονται στα όρια της ανέχειας και τα δάνειά τους κινδυνεύουν άμεσα να κατρακυλήσουν στα «μη εξυπηρετούμενα», χωρίς να τους ανακουφίζουν πραγματικά.

Όλοι οι υπόλοιποι, ακόμα και όσοι βρίσκονται σε ρυθμίσεις και προσπαθούν με το ζόρι να πληρώσουν τις δόσεις, θα χρειαστεί να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, να κόψουν κι από τα ...κομμένα (!) για να μην κινδυνεύσουν να χάσουν το σπίτι τους.

Σε όλους αυτούς που η κυβέρνηση πουλάει «συμπάθεια», ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται «παρηγοριά στον άρρωστο» στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής», με «κοστολογημένα» μέτρα στα όρια των «αντοχών της οικονομίας», που έχουν δοκιμαστεί και ποτέ δεν χαλάρωσαν τη θηλιά στον λαιμό των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Ούτε απέτρεψαν τους χιλιάδες πλειστηριασμούς, όπως αποδείχτηκε, ενώ το κόστος τους επέστρεψε από άλλον δρόμο ξανά στον λαό.

Ξιφουλκεί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για τα κέρδη των τραπεζών, ενώ όλοι μαζί τα στήριξαν και τα στηρίζουν, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, με τις ανακεφαλαιοποιήσεις, τους νόμους για τα «κόκκινα» δάνεια και τους πλειστηριασμούς, που υλοποιούν κατά γράμμα τις μνημονιακές και «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις τους.

Στο έδαφος αυτής της βάρβαρης πολιτικής και των σιδερένιων νόμων του κέρδους, διέξοδο για το συμφέρον των νοικοκυριών κανένας «σωτήρας» - παλιός και νέος - δεν μπορεί να δώσει. Το κεραμίδι της λαϊκής οικογένειας θα παραμένει ακριβό εμπόρευμα και πάντα σε κίνδυνο.

Λύση και διέξοδο μπορεί να δώσει μόνο με την πάλη του ο λαός. Διεκδικώντας ουσιαστική ανακούφιση από τα δάνεια, με αιτήματα όπως αυτά που προβάλλουν τα συνδικάτα και στηρίζει το ΚΚΕ, σε σύγκρουση με την κερδοφορία ομίλων και τραπεζών. Παλεύοντας για φτηνή και σύγχρονη στέγη, που δεν είναι πολυτέλεια αλλά δικαίωμα και πραγματική ανάγκη.