Με δισέλιδο φυλλάδιο απευθύνεται το ΚΚΕ στον λαό, αναδεικνύοντας τις πραγματικές αιτίες για τις τραγικές ελλείψεις φαρμάκων, τις ευθύνες των κυβερνήσεων, αλλά και το πού πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη για να έχουν οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους φάρμακο δωρεάν όποτε το χρειάζονται.
* * *
Το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης των αναγκαίων φαρμάκων για την έγκαιρη, ασφαλή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας του λαού είναι αποτέλεσμα της «χρόνιας νόσου» της καπιταλιστικής οικονομίας που διαμορφώνει το Φάρμακο ως πανάκριβο εμπόρευμα για τον λαό και ως μέσο απόσπασης τεράστιων κερδών από φαρμακοβιομήχανους και φαρμακέμπορους, είτε αυτοί έχουν την «έδρα» τους στην Ελλάδα είτε αλλού.
Τα φάρμακα:
- Είναι κρίσιμα προϊόντα, αποτέλεσμα της συλλογικής κοινωνικής εργασίας χιλιάδων εργαζομένων, όπου η έρευνα, η παραγωγή και η διακίνησή τους θα έπρεπε να καθορίζονται με το κριτήριο των λαϊκών αναγκών
- Στις συνθήκες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας δεν μπορούν να έχουν οποιονδήποτε κοινωνικό χαρακτήρα.
Είναι ψέματα ότι δεν «φτάνουν» οι «πρώτες ύλες» για την παραγωγή και τη συσκευασία των φαρμάκων σε συνθήκες τεράστιων δυνατοτήτων της τεχνολογίας, της επιστήμης και της παραγωγικότητας.
- Οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΕΕ και Κίνα - Ινδία και για τα μερίδια των αγορών στα φάρμακα είναι αυτές που οξύνονται και βάζουν σε κίνδυνο την υγεία των λαών.
- Αποκαλύπτεται για μία ακόμη φορά ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και η «μεγάλη αγορά» της, που έχουν ως ευαγγέλιο όλα τα υπόλοιπα κόμματα, όχι μόνο δεν μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία των λαών αλλά τους στερεί και βασικά αγαθά, όπως είναι τα φάρμακα, η Ενέργεια κ.ά. Αποκαλύπτεται αυτό που πάντα έλεγε το ΚΚΕ, ότι οι περίφημες ελευθερίες κίνησης κεφαλαίου και εμπορευμάτων, είναι «ελευθερία» μόνο για να μεγαλώνουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων ενώ για τους λαούς αποτελεί μία μεγάλη «φυλακή».
Στην Ελλάδα:
- Το «θαύμα» της καπιταλιστικής ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, με τον τεράστιο εξαγωγικό της χαρακτήρα, αλλά με τα «άδεια» ράφια των φαρμακείων και με την αξιοποίηση των ελλείψεων για ανατίμηση πολλών φαρμάκων που παράγουν, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
- Το Φάρμακο αποτελεί το 2ο εξαγώγιμο προϊόν της ελληνικής οικονομίας το 2022 και μάλιστα σε 147 χώρες. Αλήθεια, σε αυτά τα φάρμακα πώς και δεν υπήρξε έλλειψη «πρώτων υλών»; Οι φαρμακοβιομήχανοι που επαίρονται για τις τεράστιες επενδύσεις τους πώς και δεν «σκέφθηκαν» την προσαρμογή της παραγωγής πριν δημιουργηθεί το πρόβλημα; Απλούστατα διότι η καπιταλιστική φαρμακοβιομηχανία καθορίζει αν, πότε και πού θα ερευνηθούν, παραχθούν και διακινηθούν τα φάρμακα, δηλαδή με κριτήρια αντίθετα και εχθρικά με τις λαϊκές ανάγκες.
Ο λαός είναι χαμένος και όταν υπάρχει ανεπάρκεια και όταν τα φάρμακα επαρκούν, αφού είναι πανάκριβα
Η επάρκεια των χρυσοπληρωμένων από τον λαό φαρμάκων και η ταυτόχρονη κατά διαστήματα ανεπάρκεια, όπως συμβαίνει σήμερα, είναι οι δύο όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που στηρίζει τους φαρμακοβιομήχανους - φαρμακέμπορους και το Φάρμακο ως εμπόρευμα και μέσο πλουτισμού. Σε αυτό ταυτίζονται τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό:
- Από όλα τα μέτρα που πήραν σχετικά με την πολιτική στο Φάρμακο, μόνιμα κερδισμένοι βγήκαν οι φαρμακοβιομήχανοι και μόνιμα χαμένοι οι εργαζόμενοι και οι ασθενείς.
- Στηρίζουν την πολιτική των «παράλληλων εξαγωγών» που στερούν κρίσιμα φάρμακα για τον λαό, αλλά ενισχύουν την κερδοφορία των φαρμακέμπορων.
- Υλοποίησαν πολιτική μείωσης της κρατικής δαπάνης για τα φάρμακα και απογείωσαν τις άμεσες και έμμεσες πληρωμές των ασθενών για τη φαρμακευτική περίθαλψη.
- Εκτόξευσαν τα «δωράκια» εκατομμυρίων ευρώ προς τους φαρμακοβιομήχανους ως κίνητρα για επενδύσεις και την «καινοτομία».
Πρόσφατα οι συγκλίσεις έγιναν ακόμα περισσότερες αφού συμφώνησαν στην αύξηση των τιμών. Ο τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως «έχει μειωθεί η τιμή σε πάρα πολλά φάρμακα καθημερινής χρήσης. Και αυτός είναι ένας παράγοντας, όχι ο μοναδικός, που ευνοεί τις παράλληλες εξαγωγές και την κερδοσκοπία η οποία γίνεται», δικαιολογώντας την πολιτική της κυβέρνησης για αύξηση της τιμής του Φαρμάκου.
Αυτή η λογική βέβαια της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί «βαρέλι δίχως πάτο» αφού πάντα θα υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερες τιμές και οι οποίες θα προσελκύουν τις «παράλληλες εξαγωγές», οπότε πάντα θα υπάρχει «ανάγκη» για αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων, για να αντιμετωπίζονται οι ελλείψεις και πάντα θα «φουσκώνουν» τα κέρδη των φαρμακοβιομήχανων και φαρμακέμπορων.
Καμία αυταπάτη, καμία αναμονή
Η περιπλάνηση ανάμεσα στο «πρωτότυπο» φάρμακο της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας και στο «αντίγραφο» του ΣΥΡΙΖΑ και των κάθε λογής ομοίων τους δεν αλλάζει τη «δραστική ουσία» της αντιλαϊκής τους πολιτικής.
Η εξασφάλιση της έγκαιρης, σύγχρονης, πλήρους και απολύτως δωρεάν φαρμακευτικής περίθαλψης μπορεί να πραγματοποιηθεί με την οργανωμένη πάλη του ίδιου του λαού και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού.
Εδώ και τώρα:
- Να καταργηθούν οι παράλληλες εξαγωγές, τώρα, πλήρως και για πάντα
- Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να προχωρήσει σε αύξηση τιμών στο όνομα της επάρκειας
- Δωρεάν Φάρμακο για τον λαό, για κάθε ασθενή, την ώρα που το χρειάζεται
Για να αξιοποιηθούν οι τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν στην έρευνα και την παραγωγή των φαρμάκων, με τη δημιουργία ενιαίου κρατικού φορέα φαρμακοβιομηχανίας, στο πλαίσιο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, της αξιοποίησης του πολυάριθμου και υψηλής εξειδίκευσης προσωπικού του κλάδου στη βάση μιας άλλης ανάπτυξης που θα καθορίζεται από τις λαϊκές ανάγκες. Με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτάρκεια της χώρας σε φάρμακα και εμβόλια. Για την παραγωγή φαρμάκων που δεν θα είναι εμπορεύματα αλλά κοινωνική ιδιοκτησία.
Με αυτήν την προοπτική η πάλη του λαού μπορεί να διαμορφώσει τις εξελίξεις υπέρ του. Για να αποτελεί η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καθολικό δημόσιο και δωρεάν αγαθό αντίστοιχο με τις κάθε φορά λαϊκές ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου