Ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση», για τις ανάγκες του λαού και όχι για τα κέρδη των ομίλων

Με τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να ανακοινώνουν καθημερινά τους υποψηφίους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» μπροστά στη νέα μεγάλη πολιτική μάχη των τοπικών και περιφερειακών εκλογών του Οκτώβρη, ενισχύεται και η πολιτική δράση για την ισχυροποίηση του Κόμματος.

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιούνη, η διακριτή άνοδος που κατέγραψε το Κόμμα, η συσπείρωση που αποτυπώθηκε στη σύνθεση των ψηφοδελτίων του και αποτυπώνεται ξανά στα δημοτικά και περιφερειακά ψηφοδέλτια φανερώνουν τις δυνατότητες που υπάρχουν. Δυνατότητες για ακόμα πιο μαχητικό και πλατύ άνοιγμα σε περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, με στόχο να κερδίσει νέες ψήφους το Κόμμα, να χάσουν δυνάμεις τα αστικά κόμματα και οι υποψήφιοι που στηρίζουν, να δεχθούν πλήγμα από τον λαό για την πολιτική που τον τσακίζει καθημερινά.

Να είναι περισσότεροι οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», να επανεκλεγεί ο κομμουνιστής δήμαρχος στην Πάτρα, να εκλέξει ο λαός κι άλλους δημάρχους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που θα στέκονται μαζί του στην πρώτη γραμμή της πάλης του. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα θα είναι που θα «μετρήσει» την επόμενη μέρα των εκλογών για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Στον αντίποδα των παραπάνω στέκονται οι υποψήφιοι που παρουσιάζουν και στηρίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που μετά από διάφορες καραμπόλες, ανακυκλώσεις και αλληλοϋποστηρίξεις φανερώνουν τη στρατηγική τους σύμπλευση και στο πεδίο της Τοπικής Διοίκησης (βλ. αναλυτικά στη σελ. 6).

* * *

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι με την υπερψήφιση των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» μπορεί να ενισχυθεί το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που καταγράφεται μέσα στον λαό και τη νεολαία, όπως στις μεγάλες κινητοποιήσεις των προηγούμενων μηνών, με αφορμή συμφορές που έφερε η πολιτική του κεφαλαίου και αποτυπώθηκε σε συνθήματα όπως «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», αλλά και στις βουλευτικές εκλογές με την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Τώρα λοιπόν το δίλημμα είναι ξανά σαφές μπροστά στην κάλπη:

Τι θα αντιπαρατάξει ο λαός απέναντι στο ενιαίο μπλοκ που συγκροτούν η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, οι εκλεγμένοι τους σε δήμους και Περιφέρειες, το ίδιο το αντιλαϊκό πλαίσιο λειτουργίας της Τοπικής Διοίκησης, αν όχι περισσότερους συμβούλους που συμπορεύονται με το ΚΚΕ, δημάρχους της «Λαϊκής Συσπείρωσης»;

Πώς θα δυναμώσει η αντιπαράθεση με την ενιαία πολιτική κράτους και κυβερνήσεων που εξειδικεύεται σε δήμους και Περιφέρειες; Ποιος μπορεί να εκφράσει μέσα στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια τους αγώνες και τις αγωνίες, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και της νεολαίας, την πάλη τους για όσα π.χ. είναι στην επικαιρότητα, για την προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος, απέναντι σε φυσικές καταστροφές;

* * *

Μπορούν να φέρουν σε πέρας ένα τέτοιο πραγματικά φιλολαϊκό έργο οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι των κομμάτων που δεσμεύονται από φανερά και αθέατα επιχειρηματικά συμφέροντα, που έχουν αναλάβει «εργολαβία» από τα κόμματά τους να προωθήσουν σε τοπικό επίπεδο την επιχειρηματική δράση σε κάθε πλευρά της ζωής του λαού, πνίγοντας τις ανάγκες του για τα κέρδη των λίγων;

Μπορούν να ασκήσουν πολιτική με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες οι υποψήφιοι εκείνων των κομμάτων που δεσμεύονται από τις «δημοσιονομικές αντοχές», που συμφωνούν ότι οι εργαζόμενοι και οι μισθοί τους είναι «κόστος», ότι είναι πιο «συμφέρουσα» η ανακύκλωση της ανεργίας με τα γνωστά δουλεμπορικά προγράμματα της ΔΥΠΑ σε δήμους και που πλέον θα αφορούν εργαζόμενους μέχρι και 74 ετών;

Υπάρχει περίπτωση αυτοί οι υποψήφιοι και εκλεγμένοι που προσκυνούν την ανταποδοτικότητα σε κάθε πλευρά της ζωής στην πόλη, δηλαδή τα χαράτσια, να διεκδικήσουν χρηματοδότηση από το κράτος; Με δεδομένη τη συμφωνία τους στη στρατηγική των κομμάτων και των κυβερνήσεών τους, υπάρχει περίπτωση να εξασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες στα σχολεία, έτσι που να μην πέφτουν ταβάνια, να μη φορτώνουν σε γονείς και εκπαιδευτικούς πλευρές της λειτουργίας των σχολικών μονάδων; Υπάρχει περίπτωση τέτοιες δυνάμεις να σταθούν στο πλευρό του λαού, που διεκδικεί τα δικαιώματά του απέναντι στην εργοδοσία; Να μπουν εμπόδιο σε αντιδραστικές αλλαγές όπως πχ. την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας;

* * *

Μοναδική εγγύηση ότι ζητήματα όπως τα παραπάνω θα βρεθούν ψηλά στην «ατζέντα» της «επόμενης μέρας» είναι οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ, οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», οι μόνοι που είναι δοκιμασμένοι, σταθεροί αγωνιστές του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Που σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, χωρίς να λογαριάσουν προσωπικό κόστος, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, υψώνοντας μαζί με σωματεία, συλλόγους και φορείς τείχος στην αντιλαϊκή βαρβαρότητα, κάνοντας πράξη από όποια θέση κι αν βρέθηκαν την εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση. Είτε είναι στη δημοτική αρχή, όπως στην Πάτρα, είτε σε θέσεις δημοτικής αντιπολίτευσης, οι εκλεγμένοι κομμουνιστές βρέθηκαν απέναντι σε κυβερνήσεις και κράτος. Από τέτοιες θέσεις άλλωστε ο Κ. Πελετίδης και η αγωνιστική δημοτική αρχή στην Πάτρα κατάφεραν όσα κατάφεραν σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τον λαό της πόλης: Από τη μείωση χαρατσιών και την εξασφάλιση ελεύθερων χώρων χωρίς επιβάρυνση του λαού, μέχρι τις μάχες για να μην ξεσπιτωθεί κανένας από τους πλειστηριασμούς, ενάντια σε απολύσεις, σε εργοδοτικά εγκλήματα, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για υποδομές και μέτρα προστασίας κ.ο.κ.

* * *

Ας σκεφτεί ο εργαζόμενος λαός: Τι τοπικές αρχές και εκλεγμένους έχει ανάγκη;

Τέτοιες που όταν απαιτεί έργα αντιπλημμυρικής ή αντιπυρικής προστασίας να του απαντούν ό,τι και οι κυβερνήσεις, πως οι «πόροι δεν φτάνουν», να του συστήνουν «ατομική ευθύνη» και να «νίπτουν τας χείρας τους» ως «αναρμόδιοι»; `Η ακούραστους αγωνιστές, που θα παλεύουν μαζί του, που δεν θα συμβιβάζονται με το ασφυκτικό πλαίσιο, αλλά θα δίνουν μάχες ενάντια σε καθετί που μπαίνει εμπόδιο στην ανακούφιση του λαού; Που μαζί του θα πηγαίνουν σε υπουργούς και άλλους κρατικούς παράγοντες, διεκδικώντας αποφασιστικά όσα χρειάζονται, που δεν θα αφήνουν τελικά σε «χλωρό κλαρί» κυβερνήσεις και επιτελεία, ή εκλεγμένους «μπροστινούς» κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων που αναλαμβάνουν ρόλο πυροσβέστη στις λαϊκές αντιδράσεις και διεκδικήσεις;

Ο λαός, μπροστά στις υποδομές - ρημαδιό που αφήνει πίσω της η πολιτική κόστους - οφέλους, έχει ανάγκη από περισσότερους εκλεγμένους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που δείχνουν και στην πράξη ότι για να γίνουν ολοκληρωμένα έργα αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης κ.λπ., εκτός από χρηματοδότηση χρειάζεται και σύγκρουση με μια πολιτική που εμπορευματοποιεί τη γη, που έχει ως πρώτη προτεραιότητα τον χωροταξικό σχεδιασμό των επενδυτικών πρότζεκτ του Ταμείου Ανάκαμψης, στα οποία δεν χωράνε έργα όπως τα παραπάνω. Επομένως, το δίλημμα είναι σαφές: Ο λαός ή θα έχει εκλεγμένους που συμφωνούν με την παραπάνω πολιτική και την εφαρμόζουν, οπότε θα παραμένει εκτεθειμένος σε όλο και μεγαλύτερους κινδύνους ή θα έχει περισσότερους κομμουνιστές εκλεγμένους, για να μεγιστοποιεί την πίεση που μπορεί να ασκήσει ώστε να πραγματοποιούνται τέτοια αναγκαία έργα, και ταυτόχρονα μέσα από έναν τέτοιο αγώνα να αποκτά και περισσότερη δύναμη για να οργανώσει την αντεπίθεση παντού.

Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα της διαχείρισης των απορριμμάτων: Τι έχει ανάγκη ο λαός; Από δημάρχους και περιφερειάρχες που τρέχοντας να υλοποιήσουν κυβερνητικές αποφάσεις, θα γίνονται «διαιτητές» της «πράσινης» επιχειρηματικής δράσης, που από τη μία φορτώνει τον λαό πανάκριβα τέλη και από την άλλη προωθεί ακόμα και τη δηλητηριώδη καύση απορριμμάτων; `Η δημάρχους και εκλεγμένους ανυποχώρητους αγωνιστές, που θα «κινούν γη και ουρανό» για να μπλοκάρουν τέτοιους εγκληματικούς σχεδιασμούς, που θα τους βρίσκει απέναντί της κάθε κυβέρνηση όταν επιχειρεί να τους υλοποιεί σε τοπικό επίπεδο; Πώς κατάφερε, για παράδειγμα, ο λαός της Βορειοανατολικής Αττικής να ακυρώσει στην πράξη τη χωματερή στο Γραμματικό; Μόνο με τον αγώνα του, έχοντας στο πλευρό του σταθερά τους εκλεγμένους κομμουνιστές σε δήμο και Περιφέρεια και απέναντί του σύσσωμους τους εκλεγμένους της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίστοιχα και στη φορομπηξία: Ο λαός ή θα έχει περισσότερους εκλεγμένους του ΚΚΕ, του κόμματος που δεν υποχωρεί από τη θέση ότι πρέπει να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο, να πληρώνουν υψηλότερα τέλη οι μεγάλες επιχειρήσεις σε κάθε δήμο (π.χ. τράπεζες, μεγάλα ξενοδοχεία, νυχτερινά κέντρα, εμπορικοί όμιλοι κ.λπ.), ώστε να μειωθούν όσα πληρώνουν εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι. `Η θα συνεχίζεται η σημερινή φορολεηλασία στον λαό από δημάρχους των άλλων κομμάτων, που ταυτίζονται με την κεντρική πολιτική η οποία φορτώνει το 95% των φόρων στα λαϊκά στρώματα. Οπότε, το πολύ που θα κάνουν τέτοιοι εκλεγμένοι είναι να ζητούν να περάσει π.χ. ο ΕΝΦΙΑ στους δήμους, ως ένα ακόμα ανταποδοτικό χαράτσι, όπως ήδη έχει προταθεί από δημάρχους και κυβερνητικά στελέχη.

Σημαντικό κριτήριο για τον λαό είναι και το εξής: Τα επόμενα χρόνια, με βάση την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία και την πρόσφατη απόφαση του αμερικανικού κράτους, θα προωθηθούν νέες ΝΑΤΟικές βάσεις σε όλη τη χώρα, ακόμα και στα νησιά του Αιγαίου. Εδώ διαμορφώνεται ένα ακόμα κρίσιμο δίλημμα: `Η θα είναι περισσότεροι οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ που θα στέκονται μαζί με τον λαό κόντρα σε αυτά τα φονικά σχέδια ή θα είναι περισσότεροι εκλεγμένοι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που όπως σε Αλεξανδρούπολη και Χανιά θα λένε «καλώς ήρθε το δολάριο», συμβάλλοντας στην έκθεση του λαού σε ανυπολόγιστους κινδύνους.

* * *

Απέναντι λοιπόν σε μια Τοπική Διοίκηση που από τη φύση της λειτουργεί ως μηχανισμός προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής, για την προσέλκυση επενδύσεων, ως φορομπηχτικός οργανισμός με ακρογωνιαίο λίθο την «ανταποδοτικότητα», τις ιδιωτικοποιήσεις και όλα τα υπόλοιπα «καλούδια» της πολιτικής του κεφαλαίου, ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από εκλεγμένους που αμφισβητούν την καρδιά αυτής της στρατηγικής.

Που δεν κρύβονται πίσω από παχιά λόγια για «οράματα», «όμορφες πόλεις», «νέες αρχές» και άλλα τέτοια κλισέ... Αντίθετα, πρωτοστατούν στην λαϊκή πάλη, καλούν κάθε εργαζόμενο να κάνει κριτήριό του το ότι οι ανάγκες του δεν συναντιούνται πουθενά με στόχους όπως οι παραπάνω και ότι για να ικανοποιηθούν απαιτείται σύγκρουση με αυτόν τον δρόμο, οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση.

Σε αυτόν τον δρόμο έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να αποσπαστεί το οποιοδήποτε θετικό μέτρο για τους εργαζόμενους. Μόνο έτσι μπορεί να σταθεί ο λαός απέναντι στη σημερινή και οποιαδήποτε αυριανή κυβέρνηση: Μαζί με το ΚΚΕ, με τους υποψηφίους και τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης», για να μη μετράει άλλες χαμένες τετραετίες για τα λαϊκά συμφέροντα σε κάθε δήμο, σε κάθε Περιφέρεια.