Ικανοί για ποιον;

«Ικανός», «συνεργάσιμος», με «επιχειρηματικό πνεύμα», να ξέρει «πώς λειτουργεί η αγορά», να έχει «αναπτυξιακό πρόσημο», να σέβεται τους «δημοσιονομικούς κανόνες»... Αυτά είναι τα κριτήρια «ικανότητας» περιφερειαρχών και δημάρχων με τα οποία η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα καλούν τον λαό να πάει στην κάλπη την Κυριακή.

Κριτήρια βγαλμένα απευθείας από τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων, δοκιμασμένα ξανά και ξανά, πασπαλισμένα πότε με ολίγη από «κοινωνική συνοχή» και πότε με άλλες φιοριτούρες για τις «όμορφες», τις «έξυπνες», τις «ψηφιακές» πόλεις... Τι σημαίνει όμως «ικανός» με βάση τα παραπάνω κριτήρια;

Ο δήμαρχος που «αφουγκράζεται την αγορά» είναι αυτός που θα δώσει «γην και ύδωρ» στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Που θα μετατρέψει σε «ευκαιρία επενδύσεων» ακόμα και τις τραγικές ελλείψεις προσωπικού, θα πρωτοστατήσει στην παραχώρηση υπηρεσιών σε εργολάβους, φορτώνοντας τα βάρη στον λαό και επεκτείνοντας τις «φτηνές και ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις.

Ο «αναπτυξιακός» δήμαρχος είναι αυτός που θα βάλει πρώτος τη σφραγίδα του μαζί με τους περιφερειάρχες στο ξεχείλωμα των ωραρίων, στις «Λευκές Νύχτες» και τις «Μαύρες Παρασκευές», στη δουλειά τις Κυριακές κατά παραγγελία των μονοπωλιακών ομίλων. Που θα προωθήσει τις ΣΔΙΤ, θα σταθεί απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής.

Ο «δημοσιονομικά πειθαρχημένος» δήμαρχος είναι αυτός που θα απογειώσει την ανταποδοτικότητα και τα δημοτικά τέλη, τα χαράτσια στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, για να μην ...επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες με «επιχειρηματικό πνεύμα» είναι αυτοί που ιεραρχούν έργα, κονδύλια και υποδομές σ' αυτό ακριβώς το ...πνεύμα: Από τα έργα βιτρίνας και τις βιοκλιματικές αναπλάσεις, μέχρι τις διαφημιστικές καμπάνιες για το «τουριστικό προϊόν». Την ίδια ώρα, έργα υποδομής που έχει ανάγκη ο λαός για να μην πνίγεται, να μην καίγεται, να μην κινδυνεύει από σεισμούς, να έχει ασφαλή σχολεία κ.ο.κ., είναι «μη επιλέξιμα», επειδή δεν έχουν ανταποδοτικότητα.

Είναι αυτοί οι περιφερειάρχες και δήμαρχοι που θέλει στο πλευρό της η κυβέρνηση της ΝΔ, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, για να υλοποιήσει το αντιλαϊκό της έργο. Είναι αυτοί οι περιφερειάρχες και δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, που θα συναινούν και θα στηρίζουν. Και η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση προτιμά τους μπλε, αλλά βολεύεται και με ροζ ή πράσινους, αρκεί να «πηγαίνουν το γράμμα» της αντιλαϊκής πολιτικής...

Δίπλα στα παραπάνω, οι υποψήφιοι των αστικών κομμάτων καλλιεργούν άλλο ένα «κριτήριο» ψήφου, που στην πραγματικότητα είναι εκβιασμός στον λαό που υποφέρει, ειδικά στις πληγείσες από τις καταστροφές περιοχές.

Λένε ότι πρέπει να ψηφιστούν υποψήφιοι «αρεστοί» στη σημερινή κυβέρνηση ή σε όποια κυβέρνηση μπορεί να προκύψει τα επόμενα χρόνια, γιατί αλλιώς θα χαθούν «ευκαιρίες χρηματοδότησης», «δεν θα υπάρχει συνεργασία και συνεννόηση με το κεντρικό κράτος» και άλλα παρόμοια.

Η ίδια η πείρα του λαού όμως είναι αμείλικτη: Με τους «αρμονικά συνεργαζόμενους» εκλεγμένους σε δήμους και Περιφέρειες πνίγηκε ο λαός της Θεσσαλίας, τόσο με τον «Ιανό» όσο και με τον «Ντάνιελ». Με τους ίδιους έμεινε ξεκρέμαστος από τις προηγούμενες καταστροφές. Οι «εκλεκτοί του συστήματος» με τις «προσβάσεις» τους στο κράτος έφεραν στον κατεστραμμένο λαό της Βόρειας Εύβοιας τα σχέδια «Μπένου» και, δύο χρόνια μετά, πλημμύρισαν εκεί που είχαν καεί!

Αν αποδείχθηκε όμως κάτι, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι πως ό,τι κέρδισε ο λαός, όποια μέτρα και ανάσες απέσπασε προς όφελός του, το κατάφερε όταν επέλεξε να συγκρουστεί οργανωμένα με αυτήν την πολιτική και τους εκπροσώπους της, στην κυβέρνηση, στις Περιφέρειες, στους δήμους, που του πουλούσαν συμπάθεια, υποσχέσεις και ...μεταξωτές κορδέλες.

Ικανοί λοιπόν για τον λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα είναι ο δήμαρχος, οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι που δίνουν μάχες στο πλευρό του για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις ΣΔΙΤ, στη φοροαφαίμαξη και την ανταποδοτικότητα που σημαίνει βάθεμα της εμπορευματοποίησης παντού.

Ικανοί για τον λαό είναι οι εκλεγμένοι που παλεύουν μέσα και έξω από τα Δημοτικά και τα Περιφερειακά Συμβούλια για μέτρα ανακούφισης των νοικοκυριών από φόρους και τέλη, μεγαλύτερη φορολόγηση των ομίλων. Αυτοί που συγκρούονται με την πολιτική που παραδίδει ελεύθερους χώρους στην επιχειρηματική δράση, με την πολιτική τού «πάμε κι όπου βγει». Που είναι «κακός μπελάς» για κυβέρνηση, υπουργούς και παρατρεχάμενους, για τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που δεν μπορούν να τους βάλουν στο χέρι.

Με ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση», με κριτήριο το να εκλεγούν περισσότεροι σύμβουλοι και δήμαρχοι με τέτοιες αγωνιστικές ικανότητες, δοκιμασμένοι στη μάχη για το δίκιο των πολλών, ο λαός μπορεί να είναι αισιόδοξος μπροστά στα ακόμα πιο δύσκολα που έρχονται, ώστε από καλύτερες θέσεις να δώσει τις μάχες για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του.