Τι ψηφίζεις, τι σου βγαίνει;

Η μόνη σταθερή ψήφος στο ΚΚΕ

Το προεκλογικό αλισβερίσι έχει απογειωθεί και πίσω του κρύβεται η εξαπάτηση του λαού, που θα δει για άλλη μια φορά την ψήφο του να κουρελιάζεται μετά τις εκλογές.

Τα κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων δίνουν εγγυήσεις για τη μετεκλογική «σταθερότητα», πράγμα που σημαίνει πως από την επομένη κιόλας μέρα, το αντιλαϊκό πρόγραμμα θα συνεχιστεί χωρίς καμία διαφοροποίηση.

Γι' αυτό άλλωστε...

Το ΠΑΣΟΚ τρέχει να προλάβει και να πει πως θα στηρίξει μια κυβέρνηση της ΝΔ, την ίδια στιγμή που άλλα στελέχη του έχουν αρχίζει ήδη να συζητούν και το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως θα βρεθούν δυνάμεις να στηρίξουν μια κυβέρνηση «προοδευτικού μετώπου», έχοντας στο νου του το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο...

Η ΝΔ εκβιάζει ότι εάν δεν υπάρχει αυτοδυναμία, θα ξαναγίνουν εκλογές, προκειμένου να «ανοίξει» η συζήτηση για συνεργασίες από άλλους πολιτικούς φορείς.

Το ΜέΡΑ25 δηλώνει την ετοιμότητά του να συνεργαστεί και με τη ΝΔ και με τον ΣΥΡΙΖΑ (όλους πλην Χρυσής Αυγής) μετά τις εκλογές.

Και βέβαια, όλοι αυτοί ήδη «ζυμώνουν» το θέμα της συγκρότησης του μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα ερωτήματα πληθαίνουν σε εκπροσώπους των αστικών κομμάτων γι' αυτό το ζήτημα στα τηλεοπτικά πάνελ αλλά και σχετική αρθρογραφία στον αστικό Τύπο.

Ξεδιπλώνεται δηλαδή μπροστά στο λαό η πλήρης αντιλαϊκή διάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων: Δύο πόλοι που διεκδικούν το ρόλο του κορμού της επόμενης κυβέρνησης και της «αξιωματικής αντιπολίτευσης», με δεδομένο το κοινό τους πρόγραμμα.

Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που διεκδικεί ρόλο στη στήριξη ή ανοχή της νέας κυβέρνησης.

Κόμματα μιας χρήσης που δηλώνουν την ετοιμότητά τους να στηρίξουν αν αυτό χρειαστεί.

Και βεβαίως τα πάρε - δώσε ανάμεσα στη ναζιστική Χρυσή Αυγή και στο ακροδεξιό μόρφωμα του Βελόπουλου που διεκδικεί έναν πιο χρήσιμο ρόλο στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Εχουμε και λέμε δηλαδή: Κόμματα που έχουν ψηφίσει και εφαρμόσει μνημόνια, που πίνουν νερό στο όνομα των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και τα φασιστικά και ακροδεξιά συμπληρώματά τους...

Απέναντι σε όλη αυτήν τη διάταξη βρίσκεται μόνο το ΚΚΕ.

* * *

Ετσι λοιπόν:

Η Φώφη Γεννηματά ενημέρωσε τους ψηφοφόρους της ότι το ΚΙΝΑΛ θα συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ.

Με το γνωστό: «Δεν θα επιτρέψουμε να μπει η χώρα σε περιπέτειες...».

Το σύνηθες: «Ζητάμε από τον ελληνικό λαό να μας δώσει δύναμη να έχουμε ρυθμιστικό ρόλο...».

Στην πραγματικότητα, η κα Γεννηματά καλεί τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ να ψηφίσουν ΚΙΝΑΛ για να κάνει συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.

Την ίδια στιγμή, άλλα στελέχη του ΚΙΝΑΛ αλληθωρίζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποκλείουν επίσης τη δυνατότητα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυπτε ως πρώτο κόμμα από την κάλπη, να τον στηρίξουν.

Πολλοί άλλωστε αναφέρονται στην ανάγκη συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων και βρίσκονται σε διάλογο με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τους καλούν στη μεγάλη «Προοδευτική Συμμαχία»...

Τι είναι αυτό που κάνει το ΚΙΝΑΛ με την ίδια ευκολία που λέει ότι θα στηρίξει ΝΔ με την ίδια στελέχη του να λένε ότι θα μπορούσαν υπό όρους να στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ ή να συμβάλουν σε μια κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης;

Μα το γεγονός ότι η απόσταση ανάμεσα και στους τρεις τους είναι πολύ μικρή.

Διαφορές προφανώς έχουν, όμως συμφωνούν στα κύρια, στα βασικά, κινούνται πάνω στο ίδιο πεδίο που θέλει:

-- Να στηριχθεί η ανάπτυξη με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και γι' αυτό συντονίζονται στα μνημόνια που άλλωστε ψήφισαν ή εφάρμοσαν από κοινού.

-- Να στηρίξει τον ευρωΝΑΤΟικό προσανατολισμό της χώρας.

-- Να εκπαιδευτούν οι εργαζόμενοι να ζουν με χαμηλές απαιτήσεις και προσδοκίες και να συναινούν σε αυτούς τους στόχους.

* * *

Ομως, το ζήτημα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ προσπάθησε το προηγούμενο διάστημα να πείσει ότι αποτελεί έναν τρίτο εναλλακτικό πόλο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.

Μάλιστα, δεν δίστασαν να ανεβάσουν τους αντιδεξιούς τόνους, να φωνάζουν «ΟΧΙ στη δεξιά παλινόρθωση» και να διαβεβαιώνουν ότι δεν θα γίνουν ούτε ουρά ούτε συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ ούτε της ΝΔ...

Τι γίνεται όμως με αυτόν τον κόσμο που ξαναγύρισε στο ΠΑΣΟΚ απογοητευμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του, πιστεύοντας ότι μπορεί έτσι να ξαναγίνει μια νέα αρχή;

Κόσμος λαϊκός, εργατόκοσμος, που είχε ή έχει ακόμα δεσμούς με το εργατικό - λαϊκό κίνημα και που βεβαίως δεν θέλει η ψήφος του να πάει στη ΝΔ;

Αυτός ο κόσμος έχει μια επιλογή: Οχι βεβαίως να βολοδέρνει ανάμεσα στα κόμματα της παλιάς και νέας σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή ανάμεσα σε ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, σε διαφορετική κατεύθυνση, να σπάσει το φαύλο κύκλο που τον οδηγεί πάντα σε αντιλαϊκούς δρόμους.

Να ψηφίσει το ΚΚΕ, ακόμα και αν το κάνει για πρώτη φορά, ακόμα και αν δεν έχει πειστεί συνολικά για την πολιτική του.

Μπορεί όμως να εκτιμήσει τη σταθερότητά του, που είναι πάνω απ' όλα σταθερότητα στην υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, να εκτιμήσει ότι γνωρίζει πολύ καλά πως η ψήφος του δεν θα αξιοποιηθεί αύριο εναντίον του αλλά θα τη βρει στους αγώνες, στις διεκδικήσεις, στην υπεράσπιση του λαού και γιατί όχι αργότερα και στο δρόμο για την πραγματική φιλολαϊκή και άρα προοδευτική διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση.

* * *

Χαμένη όμως ψήφος για το λαό, ιδιαίτερα για τους νέους, είναι και αυτή που πάει σε κόμματα μιας χρήσης για το κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό σύστημα, όπως το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη.

Αλήθεια, ξέρει πραγματικά τι θα ψηφίσει όποιος ψηφίσει αυτό το κόμμα; Ξέρει τι υπάρχει πίσω από το πολιτικό μάρκετινγκ, το ...«μεταμοντέρνο» προφίλ που πλασάρεται συστηματικά από τα ΜΜΕ;

Καταρχάς υπάρχει παρελθόν και του επικεφαλής, αλλά και στελεχών του. Και το παρελθόν αυτό δεν εγγυάται τίποτα στο λαό:

Στελέχη βγαλμένα από τα διάφορα «think tank» (τις «δεξαμενές σκέψης») επιχειρηματικών ομίλων, διαφόρων κέντρων και ινστιτούτων και ιδρυμάτων... τύπου Σόρος.

Ανθρωποι που έχουν πρωτοστατήσει ως απολογητές του ιμπεριαλισμού (βλέπε: Τ. Μίχας).

Αλλά και ο ρόλος που έπαιξε ο επικεφαλής του στην εξαπάτηση του λαού και στη μεθοδική προετοιμασία του 3ου μνημονίου, ως υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον, υπάρχει το παρόν των σημερινών θέσεων και τοποθετήσεών του.

Οι ύμνοι στην επιχειρηματικότητα, η αποδοχή της ΕΕ και οι ψευδαισθήσεις για τη βελτίωσή της, η επανάληψη της κοροϊδίας του 2015, η αποδοχή της θέσης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, η υπεράσπιση της ΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών, η διαθεσιμότητα να παίξει ρόλο σε κυβερνητικά σχήματα στο μέλλον...

Τρίτον, λοιπόν, υπάρχει ένα αβέβαιο μέλλον, όπως άλλωστε έγινε και με ανάλογα τέτοια κόμματα.

Είτε το κόμμα του κ. Βαρουφάκη θα αποκτήσει ρόλο συγκεκριμένο στο πλαίσιο της κυβερνητικής εναλλαγής είτε σε μια επόμενη φάση θα διαλυθεί όπως συγκροτήθηκε, για να εξυπηρετήσει άλλες διεργασίες στο πλαίσιο του αρνητικού αντιλαϊκού συσχετισμού.

Αβέβαιο μεν, σίγουρα αρνητικό για το λαό δε το μέλλον...

* * *

Ας αναρωτηθούν λοιπόν όλοι: Είναι σίγουροι για την ψήφο τους; Είναι σίγουροι πού θα μετρήσει την επόμενη μέρα. Πού θα αξιοποιηθεί. Πώς θα χρησιμοποιηθεί;

Ας προβληματιστούν.

Αν θέλουν να είναι σίγουροι, μια επιλογή υπάρχει: Η ψήφος στο ΚΚΕ. Η ψήφος που έχει μέλλον, αφού είναι στήριγμα στον αγώνα για ένα μέλλον διαφορετικό, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Κ. Πασ.