Ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης» της ΔΕΘ

Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα

Φίλες και Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Από το βήμα της ΔΕΘ, ο νέος πρωθυπουργός επανέλαβε το γνωστό αστικό μύθο ότι έρχεται πλέον η ανάπτυξη για όλους. Δεν πρωτοτύπησε φυσικά. Πέρυσι, ο κ. Τσίπρας έδωσε την ίδια κάλπικη υπόσχεση, για ένα δίκαιο δρόμο ανάπτυξης που θα ωφελεί ταυτόχρονα τους θύτες και τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.


Όμως, ο κ. Μητσοτάκης μπορεί σήμερα, χάρη στη δουλειά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ 4μιση χρόνια τώρα, να κλιμακώσει την επίθεση του κεφαλαίου. Εμφανίζει την κυβερνητική πολιτική ως αυτονόητη και αναγκαία για να μη χάσει η Ελλάδα το τρένο της ψηφιακής οικονομίας.

Αξιοποιεί τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ που συμφωνούν σ' όλες τις βασικές κατευθύνσεις και "διαμαρτύρονται" μόνο για τον τρόπο διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με την Κομισιόν και τη μη κοστολόγηση των μέτρων.

Το ΚΚΕ επιμένει να θέτει το ερώτημα: Ποιος και πόσο μπορεί να κερδίσει απ' αυτήν την ανάπτυξη; Τι σημαίνει για τους εργαζόμενους;

Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Καταρχάς, οι πανηγυρισμοί της ΝΔ για την ανάπτυξη είναι τουλάχιστον υπερβολικοί. Ο ρυθμός ανάπτυξης για το 2019 εκτιμάται ότι θα είναι μικρότερος από τις αρχικές κυβερνητικές προβλέψεις, ενώ ανοικτό είναι το ενδεχόμενο οι διεθνείς συνθήκες να οδηγήσουν σε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης σε σχέση με το 2018.

Κυρίως, όμως, η εστίαση στο ρυθμό ανάπτυξης παραγνωρίζει δύο δεδομένα. Πρώτα και κύρια η επίπτωση της περιβόητης εξωστρέφειας. Μια εξωστρεφής οικονομία, επηρεάζεται εντονότερα από μια διεθνή επιβράδυνση, σε σχέση με μια λιγότερο εξωστρεφή.
Πέραν αυτού, οι τομείς του Τουρισμού και της Ναυτιλίας που αποτελούν πλέον ακόμα σημαντικότερους στυλοβάτες της εγχώριας οικονομίας, είναι πολύ πιο ευαίσθητοι στις αλλαγές στη διεθνή οικονομία σε σχέση με άλλους, ακόμα και "εξωτερικούς".

Αν δε, συνυπολογίσουμε τις τάσεις προστατευτισμού που σαρώνουν την παγκόσμια οικονομία, η μεγάλη αυτή ευαισθησία αναμένεται να αυξηθεί. Μια μικρή επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομίας, μπορεί να σημαίνει, διπλάσια ή τριπλάσια εκδήλωσή της σ' αυτούς τους τομείς.
Και καθώς η ελληνική οικονομία είναι πλέον πολύ πιο "ανοιχτή" σε αυτούς τους τομείς, γιατί αυξήθηκε ο βαθμός εξωστρέφειάς της την τελευταία δεκαετία, μια επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομίας, μπορεί να ανακόψει ή ίσως και να ανατρέψει ακόμα και αυτούς τους ρυθμούς ανάπτυξης της εγχώριας οικονομίας.

Ύστερα, οι ίδιοι οι ρυθμοί ανάπτυξης, δεν συνιστούν κάποιο "ρεκόρ" για τον ελληνικό καπιταλισμό. Θυμίζουμε πως στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν το ΑΕΠ βρισκόταν στα ίδια επίπεδα, ο ρυθμός ανάπτυξης της εγχώριας οικονομίας ήταν περίπου διπλάσιος από σήμερα.
Θυμίζουμε πως η κρίση οδήγησε το ΑΕΠ στο 75% των επιπέδων προ κρίσης. Ακόμα και η κάλυψη αυτού του κενού, θέλει σχεδόν μια δεκαετία με ρυθμό ανάπτυξης 2%, χωρίς να μεσολαβήσει διακοπή του, ή νέα κρίση. "Όνειρο θερινής νυκτός....".

Φυσικά, είμαστε οι τελευταίοι που θα "τραβήξουμε το αυτί" της ελληνικής κυβέρνησης για υστέρηση στους ρυθμούς ανάπτυξης.
Άλλωστε το κάνουν άλλοι αυτό. Οι πιέσεις του ΣΕΒ, των εφοπλιστών, των τραπεζών για νέες μεταρρυθμίσεις και για επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης, φωτογραφίζουν αυτήν ακριβώς τη διαπίστωση.

Η ΝΔ προβάλει ότι η ανάπτυξη είναι προϋπόθεση για να κερδίσουμε όλοι: Θα δημιουργηθεί νέος πλούτος και αυτός μετά μπορεί να μοιραστεί.
Για να δούμε, λοιπόν, εάν είναι αλήθεια, ότι αυτή η ανάπτυξη είναι για όλους. Ας σκεφτούμε μόνο την κατάσταση μέχρι σήμερα:
Το 2009, οι συνολικοί μισθοί των εργαζόμενων ήταν 85 δισ. ευρώ με το ΑΕΠ στα 239 δισ. ευρώ και αντιστοιχούσαν στο 35% του ΑΕΠ. Το 2018 ήταν 23 δισ. ευρώ λιγότερο, μόλις 61.8 δισ. ευρώ και αντιστοιχούσαν στο 33% του ΑΕΠ.

Πριν την εκδήλωση της κρίσης, το 2008, ο μέσος μισθός των μισθωτών δηλωμένων στο ΙΚΑ ήταν 1.186 ευρώ, ενώ το 2016 ο μέσος μισθός διαμορφώθηκε στα 955 ευρώ, 16% χαμηλότερος. Και το ερώτημα που τίθεται είναι, πότε θα επανέλθει ο μέσος εργατικός μισθός στα επίπεδα που είχε πριν την εκδήλωση της κρίσης. Πότε θα δρέψουν τους καρπούς της περιβόητης ανάπτυξης οι μισθωτοί, τα λαϊκά στρώματα, που έχουν δει το βιοτικό τους επίπεδο να υποχωρεί στο 50%, αν συνυπολογίσουμε την πτώση του μέσου μισθού, την αύξηση της ανεργίας, τη δραστική αύξηση της φορολογίας;
Ξέρουμε ήδη την απάντηση. Δεν υπάρχει πρόθεση να επανέλθει ο μέσος μισθός στα προ κρίσης επίπεδα. Και δεν υπάρχει, γιατί οι ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής απαιτούν φθηνή εργατική δύναμη, απαιτούν τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, γιατί αυτή είναι η προϋπόθεση της ανάπτυξης. Η καπιταλιστική ανάπτυξη πατάει πάνω στη σφαγή των δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Και το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ που ανακοινώθηκε απ' τον Κ. Μητσοτάκη, φωτογραφίζει ακριβώς αυτήν την κατεύθυνση.

Το παράδειγμα της φορολογίας είναι χαρακτηριστικό. Οι μεγάλοι όμιλοι καταβάλουν περίπου το 1/20 των κρατικών εσόδων, δηλαδή γύρω στο 5%. Το υπόλοιπο 95% καταβάλλεται από μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και μικρές προσωπικές επιχειρήσεις.
Και "οι αναπτυξιακές" φορολογικές πρωτοβουλίες της ΝΔ, έρχονται πρακτικά να εξαλείψουν ακόμα και αυτό το 5% της συνεισφοράς των ομίλων στον κρατικό προϋπολογισμό.
Η μείωση του συντελεστή φορολογίας του κεφαλαίου κατά το 1/5 μεταφράζεται σε πάνω από 600 εκατ. ευρώ "μποναμά" προς τις επιχειρήσεις, ενώ η φορολόγηση των μερισμάτων υποδιπλασιάζεται, απ' το 10% στο 5%, σε μια κίνηση της κυβέρνησης να διευκολύνει τους μεγαλομετόχους των ομίλων να βγάλουν τα κέρδη τους με άμεση χρηματική μορφή.

Όμως, η τεράστια, πρωτοφανής κλοπή, η καθιέρωση της νόμιμης και πλήρους φορολογικής ασυδοσίας των μεγάλων ομίλων, το "colpo grosso" της επόμενης περιόδου, είναι οι λεγόμενες υπεραποσβέσεις, για τις οποίες πριν τις εκλογές "σφάχτηκαν κυριολεκτικά παλικάρια", αφού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκαν σε ένα κρεσέντο διακηρύξεων για το ποιος "τις έχει πιο μεγάλες".
Πρέπει λίγο να σταθούμε εδώ, για να καταλάβει ο ελληνικός λαός, αρχικά, πόσο πολύ τον κοροϊδεύουν και στη συνέχεια τι ακριβώς θα πληρώσει.

Ο ίδιος ο μηχανισμός των αποσβέσεων, δηλαδή ο υπολογισμός μιας δαπάνης, με την οποία η επιχείρηση γλυτώνει φόρους λόγω επενδύσεων, είναι από μόνος του τουλάχιστον προκλητικός.
Δίπλα όμως σ' αυτόν, έρχεται τώρα να προστεθεί και η "υπεραπόσβεση", που με βάση τις εξαγγελίες θα φθάνει ακόμα και το 200%.
Δηλαδή, μια ΑΕ που θα επενδύσει 1 εκατομμύριο ευρώ, θα γλυτώσει φόρο για τζίρο 2 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή θα έχει περίπου 500.000 ευρώ επιδότηση.

Το ελληνικό κράτος θα πληρώσει δηλαδή περίπου το 50% της επένδυσης μόνο μέσα απ' την φοροαπαλλαγή, ενώ αν συνυπολογίσουμε την πάγια τακτική της υπερτιμολόγησης μιας επένδυσης απ' τη μία και τον κυκεώνα άλλων μορφών χρηματοδότησης των επενδύσεων (όπως από το ΕΣΠΑ, τα ΣΔΙΤ, το φθηνό χρήμα από τις τράπεζες), καταλαβαίνουμε γιατί πραγματικά οι εργοδοτικές οργανώσεις πανηγυρίζουν.

Και "τι μας ενδιαφέρει εμάς", μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος εργαζόμενος που μας ακούει;

Μας ενδιαφέρει και μας παρα-ενδιαφέρει, γιατί η τεράστια μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων που έρχεται το επόμενο διάστημα, θα δημιουργήσει μια τρύπα στα φορολογικά έσοδα. Και την τρύπα αυτή, κάποιος πρέπει να την καλύψει, αφού οι δημοσιονομικοί στόχοι είναι δεδομένοι.
Τις τεράστιες εκπτώσεις στους φόρους των ΑΕ θα τις πληρώσουν οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, ο λαός γενικότερα. Θα τις πληρώσει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, με περικοπές δαπανών κοινωνικής πολιτικής, με περικοπές συντάξεων, με περισσότερους φόρους.
Θα μας πει πάλι κανείς: Ναι, αλλά η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει μειώσεις στη φορολογία των εργαζόμενων!
Καταρχάς, σας λέμε ότι "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι". Ας περιμένουμε να δούμε τι ακριβώς θα έρθει με το φορολογικό νομοσχέδιο, προτού αρχίσουμε να υπολογίζουμε τι χάσαμε και τι κερδίσαμε. Όμως, ας κάνουμε μια "αισιόδοξη" εκτίμηση: Ότι θα υλοποιηθεί το σύνολο των μέτρων που έχουν ήδη εξαγγελθεί.

Ας υπολογίσουμε, πόσο έχει αυξηθεί η φορολογική επιβάρυνση των εργαζόμενων την τελευταία 10ετία και πόσο μειώνεται. Θα δούμε απανωτά πακέτα εκτόξευσης έμμεσων φόρων, αύξησης των συντελεστών, μείωσης του αφορολόγητου, ηλεκτρονικών συναλλαγών που αύξησαν δραστικά τις φορολογικές υποχρεώσεις.
Ας σκεφτεί ο καθένας πόσα πλήρωνε το 2009 στην εφορία και πόσα πληρώνει το 2019.
Ας σκεφτούμε, πότε θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, που δεν υπήρχε το 2009, αν θα επανέλθει ο ΦΠΑ στα προ κρίσης επίπεδα, που είναι σήμερα μερικά δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα, αν θα επανέλθει η μέση φορολογική επιβάρυνση μιας οικογένειας στα επίπεδα προ κρίσης.
Και οι απαντήσεις σε όλα είναι "όχι".

Βέβαια, τα περιβόητα μέτρα ελάφρυνσης, για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, απλά μειώνουν λίγο τη δραστική επιβάρυνση που επήλθε την τελευταία περίοδο. Όμως και αυτά θα εξανεμισθούν απ' τις αυξήσεις του ηλεκτρικού ρεύματος, τις μειωμένες συντάξεις και πάει λέγοντας.

Κάποιοι ίσως κάνουν τη σκέψη πως οι κολοσσιαίες αυτές επενδύσεις θα φέρουν τουλάχιστον θέσεις εργασίας. Οπωσδήποτε θα φέρουν, κάποιες, όχι τόσες πολλές όσες φαίνεται, αφού η κεφαλαιουχική επένδυση ανά θέση εργασίας είναι πολύ μεγάλη.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως με βάση τις εξαγγελίες του Κ. Μητσοτάκη, στη φάση της κατασκευής, η επένδυση στο Ελληνικό αντιστοιχεί σε σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ ανά θέση εργασίας.
Κυρίως, όμως, πρέπει να σκεφτεί κανείς τι είδους θέσεις εργασίας θα είναι αυτές;
Και εδώ δυστυχώς, πάλι τα γεγονότα είναι πολύ πεισματάρικα. Μεγάλο ποσοστό των θέσεων εργασίας που εξήγγειλε απ' το βήμα της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός, αφορούν στον κλάδο του Τουρισμού.

Ας αναρωτηθεί κανείς τι σημαίνει για παράδειγμα, για την Αθήνα και την Αττική, η στροφή της στην τουριστική βιομηχανία. Με τι μισθούς και με τι συνθήκες εργάζονται εκεί οι εργαζόμενοι, μέχρι ποια ηλικία δουλεύουν εκεί και τι θα σημάνει αυτό για τις ανάγκες αναψυχής του λαού της χώρας μας.
Το τουριστικό "θαύμα" μέχρι σήμερα, ο κλάδος που υπεδιπλασιάστηκε μέσα στα χρόνια της κρίσης, από 15 εκατομμύρια αφίξεις, περίπου στα 30 εκατομμύρια, όχι μόνο δεν έδωσε κάτι στους εργαζόμενους που συνεχίζουν να εργάζονται με μισθούς πείνας, αλλά συνδυάστηκε με μια μείωση κατά τα 2/3 του εγχώριου τουρισμού, για να μπορέσει να βρει χώρο ο αλλοδαπός που δίνει τα μεγάλα κέρδη, ακριβώς όπως 10 χρόνια πριν συμβούλευε η έκθεση ΣΕΒ - "McKinsey" για την Ελλάδα του 2020.

Η ανάπτυξη που σχεδιάζουν δεν έχει καν πρόβλεψη για επανόρθωση του "χαμένου" εδάφους των τελευταίων 10 ετών, για ανάκτηση των απωλειών της κρίσης, πόσο μάλλον δεν έχει για μισθούς που να αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων.
Αντίθετα, οι νέες αλλαγές που έρχονται στο συνδικαλιστικό νόμο στοχεύουν στο να δυσκολεύουν περαιτέρω την οργάνωση της οικονομικής πάλης των εργαζόμενων απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι αλλαγές της ΝΔ στον τρόπο ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων είναι επίσης αποκαλυπτικές. Ποιο είναι το επιχείρημα: Πως η "αγορά" αντέδρασε στην τάχα "υπερρύθμιση" των σχέσεων εργασίας και άρα, πως πρέπει να τις ευθυγραμμίσουμε με τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς εργασίας.
Και τι προτείνει η ΝΔ; Ελαστικοποίηση των απολύσεων, έμπρακτη απαγόρευση των απεργιών, κινητικότητα στο δημόσιο τομέα και διαμόρφωση συνθηκών που να διευκολύνουν την ανταγωνιστικότητα.

Και εδώ ο Κ. Μητσοτάκης λέει μια αλήθεια. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις τους επενδυτές, την καπιταλιστική αγορά, την καπιταλιστική σχέση, να λειτουργήσει ενάντια στον εαυτό της. Ο καπιταλιστής ως "άνθρωπος" δεν μπορεί να είναι πάνω απ' τα κέρδη του.
Αλλά το δεύτερο σημείο του επιχειρήματος είναι πέρα για πέρα λαθεμένο. Γιατί, αν η αγορά δεν αντέχει την υπερρύθμιση, δεν αντέχει ανθρώπινες σχέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους, τότε το πρόβλημα δεν είναι στις σχέσεις εργασίας.

Δεν προκύπτει, δηλαδή, ως μονόδρομος το να αλλάξουμε τις σχέσεις εργασίας και να τις ευθυγραμμίσουμε με τις απαιτήσεις της αγοράς, να θεσμοθετήσουμε μια πλήρη αποδόμηση της εργασιακής νομοθεσίας, συνεχίζοντας την επίθεση που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σίγουρα, η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί συνεχή εξαθλίωση των εργαζόμενων και όποιος υποστηρίζει κάτι διαφορετικό, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το όλον ΠΑΣΟΚ εν γένει, απλά κοροϊδεύει. Αυτό το συμπέρασμα πρέπει να αφομοιωθεί και να καθορίζει τον προσανατολισμό και τα καθήκοντα ανασύνταξης του εργατικού κινήματος για να βαδίσει στο δρόμο της πραγματικής ανατροπής, για μια νέα κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, δηλαδή το σοσιαλισμό.

Η ΝΔ δεν μπορεί να κρύψει την ταξική της τοποθέτηση, όπως προσπάθησε, τουλάχιστον στην αρχή, να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλει, δεν μπορεί και πιθανά η ίδια η αστική τάξη κρίνει, πως δεν χρειάζεται να κρύβεται πλέον η ωμή πραγματικότητα.
Και γι' αυτό δεν επιχειρείται πια να συγκαλύπτονται οι ανάγκες της αγοράς.
Ίσως, αυτή η ωμή ειλικρίνεια, σε αντίθεση με τη δηλητηριώδη, ύπουλη τακτική του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρούσε να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και συνεχίζει ακόμα και σήμερα να φωνάζει πως μια άλλη καπιταλιστική ανάπτυξη είναι εφικτή, ίσως αυτή η ειλικρίνεια της ΝΔ, τελικά να αποβεί προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και των αγώνων της, αφού, την ίδια στιγμή, δεν μπορεί να "ξεχνάει" κανείς τις συνολικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Τα εμβληματικά παραδείγματα του Ελληνικού και του Χρυσού στη Χαλκιδική είναι αποκαλυπτικά. Η επένδυση του Χρυσού, εκτός απ' της τεράστιας κλίμακας περιβαλλοντική καταστροφή και τις επιπτώσεις στην οικονομική ζωή των κατοίκων της Χαλκιδικής, σημαίνει για τον ελληνικό λαό κυρίως απώλεια του χρυσού που του ανήκει, απώλεια που δεν μπορεί να αναπληρωθεί.
Η επένδυση στο Ελληνικό, μεταφράζεται σε τσιμεντοποίηση ενός απ' τους μεγαλύτερους ελεύθερους χώρους της Αττικής και μετατροπή του σε καζίνο, επιχειρήσεις της νύχτας και χώρο υποδοχής για πλούσιους τουρίστες.
Την ίδια ώρα που κυβέρνηση και ολόκληρη η αστική αντιπολίτευση "διαρρηγνύει τα ιμάτια της" για την κλιματική αλλαγή, όλοι τους κάνουν ότι δεν ξέρουν τις αναλύσεις των ειδικών για τη σημασία του πνεύμονα του Ελληνικού στη θερμοκρασία της Αττικής, βάσει των οποίων, ένα πάρκο στο Ελληνικό θα έριχνε τη θερμοκρασία της Αθήνας κατά 1-2 βαθμούς Κελσίου.

Η κυβέρνηση και γενικότερα όλο το "πράσινο κίνημα", προκαλεί όταν υποστηρίζει πως ενδιαφέρεται για το περιβάλλον. Σήμερα η ΝΔ, ακολουθώντας το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, προωθεί, επικαλούμενη και πάλι την ανάγκη ανάπτυξης, την πλήρη διάλυση όλων των όρων περιβαλλοντικής προστασίας στην αδειοδότηση της λειτουργίας μεγάλων μονάδων που έχουν απομείνει.
Στόχος είναι να μπορούν οι επιχειρήσεις να επενδύουν κατά το δοκούν, σε οποιοδήποτε μέρος, με ελάχιστο έλεγχο, που σταδιακά άλλωστε, ακόμα και αυτός ιδιωτικοποιείται.

Αποδεικνύεται περίτρανα πόσο πολύ κόπτονται για το περιβάλλον. Οι "πράσινες" προτάσεις της ΝΔ και οι αντίστοιχες του ΣΥΡΙΖΑ αφορούν αποκλειστικά στην κερδοφορία μεγάλων επενδυτικών ομίλων που βλέπουν την "πράσινη" ανάπτυξη ως ευκαιρία.
Αφορούν μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί το περιβάλλον και η αγωνία των εργαζόμενων γι' αυτό, σαν ο νέος μοχλός για την καπιταλιστική ανάπτυξη του επόμενου διαστήματος.
Τα μεγάλα "πράσινα" επενδυτικά πακέτα, η επέλαση των ΑΠΕ χωρίς όρους, η απολιγνιτοποίηση, έχουν τον ίδιο σταθερό προσανατολισμό. Αυτό όμως που δεν μας λένε είναι, για μια ακόμα φορά, ποιος πληρώνει το μάρμαρο...

Γιατί η ενέργεια από αιολικά πάρκα είναι 5-10 φορές ακριβότερη απ' την ενέργεια από λιγνίτη και υδροηλεκτρικά εργοστάσια, ενώ τα μεν πρώτα μπορούν να γίνουν πολύ πιο φιλικά στο περιβάλλον, τα δε υδροηλεκτρικά είναι φιλικότερα απ' τα γιγάντια αιολικά πάρκα σε δασικές εκτάσεις.

Η ανάπτυξη που σχεδιάζουν, είναι ανάπτυξη για το μεγάλο κεφάλαιο, είναι θωράκιση των κερδών του, σε βάρος των εργαζόμενων και των δικαιωμάτων τους. Ο λαός θα πληρώσει τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου. Θα εργάζεται με χαμηλούς μισθούς και άθλιες εργασιακές σχέσεις. Θα πληρώνει διπλά και τριπλά τα διόδια των δρόμων που θα γίνουν με ΣΔΙΤ και την απελευθερωμένη ηλεκτρική ενέργεια. Θα βλέπει να καταστρέφεται το περιβάλλον για να κερδίζουν μια χούφτα μονοπώλια. Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, γιατί αυτό απαιτεί η καπιταλιστική ανάπτυξη.
Στον αντίποδα βρίσκεται ο δρόμος ανάπτυξης με γνώμονα της ανάγκες της κοινωνίας που προτείνει το ΚΚΕ. Ο δρόμος της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας, της ενεργούς συμμετοχής των εργαζόμενων στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων.

Φίλες και φίλοι,

Στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση κινούνται οι νομοθετικές πρωτοβουλίες και οι εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη για τον εκλογικό νόμο. Ασφαλώς και πρέπει να διευκολυνθούν οι Έλληνες που εργάζονται σήμερα στο εξωτερικό, ώστε να μπορούν να ψηφίζουν και αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει με ορισμένες σχετικές προβλέψεις (όπως π.χ. ψήφος σε πρεσβείες, προξενεία, πρόβλεψη για μια ειδική εκλογική περιφέρεια με μικρό αριθμό βουλευτών που να εκπροσωπεί την ομογένεια). Όμως, οι εξαγγελίες δεν αφορούν αυτή τη διευκόλυνση. Επιδιώκουν να αλλοιώσουν τους εκλογικούς συσχετισμούς, δίνοντας εκλογικό δικαίωμα σε ομογενείς 3ης ή 4ης γενιάς, που δεν έχουν καμιά υποχρέωση στην Ελλάδα και δεν υφίστανται καμία συνέπεια απ' την κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει το γεγονός ότι ακόμα στην Ελλάδα εφαρμόζεται το αναχρονιστικό "δίκαιο του αίματος", που χορηγεί την ελληνική ιθαγένεια και το εκλογικό δικαίωμα, χωρίς άλλους περιορισμούς, αρκεί κάποιος προπάππους ή προγιαγιά να ήταν ελληνικής καταγωγής.
Αυτό δεν συμβαίνει στην αστική νομοθεσία των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, στη Βρετανία, στην Ιρλανδία και αλλού.

Το ΚΚΕ θα προτείνει μια σειρά κριτήρια - περιορισμούς που πρέπει να ισχύουν συνδυασμένα, ώστε το δικαίωμα της ψήφου να δίνεται μόνο σε εκείνους που σωρευτικά, πρώτον:
Απουσιάζουν από την Ελλάδα, συγκεκριμένο, εύλογο χρονικό διάστημα, μέχρι 30 χρόνια. Έτσι, μπορούν να καλυφθούν αυτοί που μετανάστευσαν από τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.

Δεύτερον: Όσοι και όσες υπόκεινται στο σύνολο των υποχρεώσεων, κυρίως οικονομικών, των πολιτών του Ελληνικού κράτους και άρα πρέπει να περιλαμβάνουν τα αντίστοιχα δικαιώματα, όπως αυτό της ψήφου, προκειμένου να μπορούν να τοποθετούνται για τα πολιτικά πεπραγμένα στην Ελλάδα, αφού θα υφίστανται τις συνέπειές τους. Στον πυρήνα του δικαιώματος της ψήφου βρίσκεται η συσχέτιση του δικαιώματος του εκλέγειν στις βουλευτικές εκλογές και του να θίγεται κανείς άμεσα απ' τις πράξεις των εκλεγμένων πολιτικών οργάνων της χώρας.

Τρίτον: Όσοι και όσες διατηρούν οικονομικούς και οικογενειακούς δεσμούς με την Ελλάδα, οπότε και τους αφορά άμεσα η καθημερινότητα στην Ελλάδα.

Παράλληλα, θα πάρουμε πρωτοβουλίες για την προβολή της απλής, γνήσιας και ανόθευτης αναλογικής, ενάντια στο σημερινό νόμο που επέβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θέλει να αλλάξει σε ακόμα πιο καλπονοθευτική κατεύθυνση η κυβέρνηση της ΝΔ, με την αύξηση του ορίου για είσοδο κομμάτων στη Βουλή και μεγαλύτερη ενίσχυση του πρώτου κόμματος. Είναι ζητήματα στοιχειώδους δημοκρατικής τάξης.

Φίλες και φίλοι,

Με αφορμή την επίσκεψή μας στη Θεσσαλονίκη, θέλουμε να επισημάνουμε ότι όσο περνάει ο καιρός, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε όλο και περισσότερο "καινούρια" προβλήματα που προκύπτουν, κυρίως από την αστάθεια του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος, την πιθανή, νωρίτερα ίσως από ό,τι αρχικά αναμενόταν, νέα καπιταλιστική κρίση που θα αγκαλιάζει τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.

Θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων για μοίρασμα και έλεγχο των αγορών με επίκεντρο τις πηγές ενέργειας, τον ορυκτό πλούτο, τις μεταφορές, τη διαχείριση της κλιματικής αλλαγής και ό,τι έχει να κάνει γενικότερα με τη διαχείριση του περιβάλλοντος, την ονομαζόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση, μαζί με τον ψηφιακό έλεγχο και ανταγωνισμό, κλπ. Ζητήματα που οδηγούν στο να πυκνώνουν οι αναδιατάξεις περιφερειακών και διεθνών συμμαχιών, να πυκνώνουν οι πολεμικές στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις και ανταγωνισμοί, παράλληλα και ταυτόχρονα με τις διαπραγματεύσεις, τους συμβιβασμούς και τις συμφωνίες κρατών που οδηγούν στην "ιμπεριαλιστική ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Στη διεθνή οικονομία, η επιβράδυνση στις ΗΠΑ, στην Ευρωζώνη, στην Κίνα, αυξάνει δικαιολογημένα την ανησυχία και τις δυσοίωνες προβλέψεις διεθνών οργανισμών (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, κλπ.) για την αυξημένη πιθανότητα εκδήλωσης νέας διεθνούς συγχρονισμένης κρίσης μέσα στην επόμενη τριετία.
Στις αναλύσεις τους, επισημαίνονται πλευρές που αναδεικνύουν το μεγάλο μέγεθος υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, το οποίο δεν βρίσκει σήμερα διεξόδους ικανοποιητικής κερδοφορίας.

Αναγνωρίζεται επίσης η περιορισμένη δυνατότητα της αστικής διαχείρισης (π.χ. της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, της μεταβολής των νομισματικών ισοτιμιών, του φθηνού δανεισμού) να μεταθέσουν χρονικά και να αμβλύνουν ουσιαστικά το βάθος της επερχόμενης κρίσης.
Βέβαια, οι κυβερνήσεις και οι Κεντρικές Τράπεζες των ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνας, Ιαπωνίας, επεξεργάζονται και ετοιμάζονται να εφαρμόσουν νέα μέτρα.

Οι προτάσεις τους συνδέονται άμεσα με την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και σε τμήματα του κεφαλαίου στο εσωτερικό των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, πάνω στο έδαφος της επιβράδυνσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, άλλα ισχυρά κράτη, συγκεντρώνουν την προσοχή τους σε περιοχές γεωπολιτικής σημασίας, όπου οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων οξύνονται, όπως στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, στη ΝΑ Μεσόγειο, στον Περσικό Κόλπο, στην Αρκτική, στην Αφρική και τον Αμαζόνιο.
Στη χώρα μας, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και κινείται στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσης των δεσμών της χώρας με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, της αναβάθμισης των σχέσεων με το Ισραήλ και συνέχιση της τριμερούς συνεργασίας με το Ισραήλ και την Κύπρο με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, της προώθησης της πολιτικής της "Ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης" στα Βαλκάνια και υλοποίηση της αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής Συμφωνίας των Πρεσπών, του "Επανακαθορισμού της τακτικής προσέγγισης προς την Τουρκία", που είναι μέρος των παζαριών που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Ειδικότερα, με την επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ στις ΗΠΑ τον περασμένο Ιούλη δρομολογήθηκε η δεύτερη φάση του αποκαλούμενου ελληνο-αμερικανικού "Στρατηγικού Διαλόγου" που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τη διαδικασία αυτή που σχεδιάζεται να προχωρήσει μέσα στο φθινόπωρο, προετοιμάζεται η ενίσχυση της "Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας". Με τη νέα συμφωνία επιδιώκεται ο πολυετής Αμερικανικός έλεγχος της βάσης της Σούδας. Παράλληλα, επιδιώκεται να ενταχθεί στη συμφωνία και να θωρακιστεί το καθεστώς που συμφώνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Αμερικανούς για τις βάσεις των DRONES στη Λάρισα, των ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και άλλες διευκολύνσεις στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό.

Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ επικίνδυνη και θα αποτελέσει τη βάση μεγαλύτερης εμπλοκής της χώρας και μεγαλύτερης ενσωμάτωσης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Η υπογραφή της ελληνο-αμερικανικής Συμφωνίας γίνεται σε περίοδο όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που κλιμακώνονται με την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη "Συνθήκη Πυρηνικών Δυνάμεων Μέσου Βεληνεκούς".
Είναι αναγκαίο σήμερα να επιδεικνύουμε υψηλή ετοιμότητα για τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο, το Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή, όπου οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τη Γαλλία και άλλα ισχυρά κράτη-μέλη της ΕΕ, τη Ρωσία και την Κίνα, με εμπλοκή της Τουρκίας, της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ιράν, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, κ.ά.
Και ενώ συνεχίζεται ο πόλεμος στη Συρία και τη Λιβύη, η Τουρκία ετοιμάζεται για νέα επιχείρηση στη Συρία κατά των Κουρδικών περιοχών και εμπλέκεται και στρατιωτικά στη σύγκρουση της Λιβύης, επιδιώκοντας να υπερισχύσει το καθεστώς της "εθνικής κυβέρνησης" που θα τη διευκολύνει στην οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη.

Περιπλέκεται η κατάσταση στον Περσικό Κόλπο, που συγκροτείται πολυεθνική δύναμη στο πλευρό των ΗΠΑ κατά του Ιράν.

Ταυτόχρονα, οξύνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας και κλιμακώνεται η τουρκική επιθετικότητα.

Ο κίνδυνος θερμού επεισοδίου είναι υπαρκτός και σε αυτό συντελούν: Η παραβίαση της ΑΟΖ της Κύπρου από τα τουρκικά πλωτά γεωτρύπανα "Πορθητής" και "Γιαβούζ", οι έρευνες του "Μπαρμπαρός", οι απειλές για νέο "Αττίλα", η συνέχιση των τουρκικών παραβιάσεων στον ελληνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο στο Αιγαίο, οι διαδοχικές "ΝΑVΤΕΧ" για στρατιωτικές ασκήσεις, ιδιαίτερα στην περιοχή Ρόδου - Καστελόριζου.

Στις συνθήκες αυτές, καιροφυλακτεί η αμερικανοΝΑΤΟική διαμεσολάβηση και επιδιαιτησία και ήδη έχει επανέλθει η τουρκική θέση για συνεκμετάλλευση, συνδιαχείριση του Αιγαίου, για λύση win-win (αμοιβαίου οφέλους) που προβάλουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ εξετάζεται η συνεκμετάλλευση, συνδιαχείριση κυπριακών θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία.
Μέσα σ' αυτό το τοπίο προετοιμάζεται το έδαφος για την επανέναρξη των δικοινοτικών συνομιλιών Αναστασιάδη - Ακιντζή και στη συνέχεια, η οργάνωση πενταμερούς διάσκεψης με τη συμμετοχή των δύο κοινοτήτων και των εγγυητριών δυνάμεων, με παρατηρητή την ΕΕ.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, ιδίως η Βρετανία, ασκούν πιέσεις για λύση "πάση θυσία" για την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Κυπριακής ΑΟΖ. Οι συνομιλίες αυτές εντάσσονται στις γενικότερες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και είναι εξαρχής υπονομευμένες. Η βάση τους είναι η διχοτομική λύση των "δύο συνιστώντων κρατών".

Από αυτή τη σκοπιά, δεν μας διέφυγε η τοποθέτηση του πρωθυπουργού κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Κύπριο Πρόεδρο. Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας "στα ανοικτά" της Κύπρου, ενώ συμβουλεύεται κείμενο που είχε μπροστά του. Κανονικά, θα έπρεπε να αναφερθεί στην ΑΟΖ ή την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου και όχι στο γενικό και αφηρημένο "στα ανοικτά".

Η αποφυγή να χρησιμοποιήσει τους ακριβείς όρους, φοβούμαστε ότι μπορεί να κρύβει -το λιγότερο- προσπάθεια υποβάθμισης του γεγονότος. Δικαιολογημένα δημιουργεί συνειρμούς για περισσότερη ευθυγράμμιση της ελληνικής κυβέρνησης με την αμερικανική θέση ότι η ΑΟΖ "διεκδικείται από την Κύπρο", κάτι το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να πει έτσι χοντροκομμένα ο έλληνας πρωθυπουργός.

Με ανησυχία επίσης παρακολουθούμε τις εξελίξεις σε όλα τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, την πορεία εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών, που επιβεβαιώνει το λάθος της ψήφισης μιας αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής συμφωνίας, που καμία σχέση έχει με τα πραγματικά συμφέροντα των δύο φίλων λαών.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς τον φίλο Παλαιστινιακό λαό και παρακολουθούμε την πορεία του αμερικανικού σχεδίου για το Παλαιστινιακό, που συνιστά διαιώνιση της Ισραηλινής κατοχής.

Ο ελληνικός λαός, η νεολαία, δεν πρέπει να εφησυχάζουν. Καλούμε σε συνεχή δράση, με ανάπτυξη πολύμορφων πρωτοβουλιών και δράσεων, ενάντια στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τους πολέμους, τις επεμβάσεις, για την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, χωρίς βάσεις και πυρηνικά, για την Ειρήνη, τη συνεργασία και την Φιλία των λαών.

Όλοι μαζί στην αντεπίθεση, με την εργατική τάξη μπροστά, με Κοινωνική Συμμαχία, για μια ανάπτυξη προς όφελος του λαού.