ΚΟΜΕΠ 6ο τεύχος του 2019

 Δύο σημαντικά κείμενα της ΚΕ του ΚΚΕ στην ΚΟΜΕΠ Νοέμβρη - Δεκέμβρη

Στο 6ο τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνεται η Απόφαση της ΚΕ με θέμα «Οι εξελίξεις μετά τις εκλογές της 7ης Ιούλη 2019. Εκτιμήσεις και βασικά συμπεράσματα από τη δράση μας. Νέος προγραμματισμός και καθήκοντα για το επόμενο διάστημα».

Περιλαμβάνεται επίσης η Εισήγηση της ΚΕ στην Πανελλαδική

Συνδιάσκεψη για την παρέμβαση του Κόμματος στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, που θα πραγματοποιηθεί το Φλεβάρη του 2020.

Στην υπόλοιπη ύλη του τεύχους:

• Το κείμενο με τίτλο «Για την πολιτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ» σχολιάζει το περιεχόμενο της συγκεκριμένης διακήρυξης, ξεχωρίζοντας τις επιδιώξεις που αυτή υπηρετεί. Παρουσιάζονται οι δύο βασικές απόψεις σχετικά με το χαρακτήρα που πρέπει να έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύεται ο κοινός παρονομαστής τους, που δεν είναι άλλος από τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και την ανάπλαση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου στην Ελλάδα. Μέσα από συγκεκριμένες αναφορές στο κείμενο, αποκαλύπτονται η προκλητική προσπάθεια καπηλείας των αγωνιστικών παραδόσεων του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ο απατηλός χαρακτήρας των διακηρύξεων για «ισότητα, δημοκρατία και αλληλεγγύη» στην κοινωνία της δικτατορίας του κεφαλαίου, ο μύθος της φιλολαϊκής ΕΕ αλλά και της δυνατότητας «προοδευτικής διακυβέρνησης» του καπιταλισμού.
• Στην ενότητα «Ιστορία», η ομιλία με τίτλο «Τα συμπεράσματα του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, με έμφαση στη δεκαετία του 1940, πηγή έμπνευσης για τους κομμουνιστές καλλιτέχνες» παρουσιάζει βασικά συμπεράσματα του Δοκιμίου και τα συνδέει με την ανάγκη να ενσωματωθούν αυτά τα συμπεράσματα στο πολύμορφο έργο των κομμουνιστών καλλιτεχνών, συμβάλλοντας έτσι στη σημερινή επαναστατική πάλη.
• Στην ενότητα «Φιλοσοφία» περιλαμβάνονται κείμενα που συνδέονται με ένα βασικό θέμα συζήτησης της διαλεκτικής λογικής, το ζήτημα της σχέσης ανάμεσα στην ιστορική και τη λογική μέθοδο της έρευνας. Η ενότητα αρχίζει με ένα σημείωμα της Συντακτικής Επιτροπής της ΚΟΜΕΠ, που μας εισάγει στο ζήτημα και στα τρία κείμενα που ακολουθούν. Ακολουθούν το κείμενο του Σοβιετικού φιλοσόφου Β. Α. Βαζιούλιν με τίτλο «Υπέρ της ιστορικής προσέγγισης στο πρόβλημα του ιστορικού και του λογικού» και τα δύο λήμματα πάνω στο ίδιο ζήτημα, τα οποία έχουν επιμεληθεί οι Ε. Β. Ιλιένκοφ και Β. Σ. Σβιριόφ αντίστοιχα.

«άρθρο της Σύνταξης»
 
Στρατηγικές συμφωνίες και ομολογίες...

Αποσπάσματα από το «άρθρο της Σύνταξης» του 6ου τεύχους της ΚΟΜΕΠ του 2019 (Νοέμβρης - Δεκέμβρης) που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες

Η στιχομυθία που ακολουθεί ανάμεσα στον πρώην υπουργό Ανάπτυξης και αντιπρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Δραγασάκη, και στον διάδοχό του, Αδ. Γεωργιάδη, είναι ενδεικτική για τη σύμπνοια που υπάρχει στη βασική κατεύθυνση του πρόσφατα ψηφισθέντος «αναπτυξιακού» νομοσχεδίου. Είναι χαρακτηριστική, όμως, και για τη γενικότερη «συνέχεια», όπως τη χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο Αδ. Γεωργιάδης, της αστικής πολιτικής σε όλα τα θεμελιώδη ζητήματα.

«Το βασικό πλαίσιο, το θεσμικό, σε ό,τι αφορά το αναπτυξιακό μέρος, τον νόμο για τις στρατηγικές επενδύσεις, την αναπτυξιακή τράπεζα (...) αλλά και το νομοσχέδιο που είχαμε ετοιμάσει εμείς για τα εθνικά προγράμματα ανάπτυξης, αυτή είναι η βάση του νομοσχεδίου (...) Θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου δημόσια, διότι ο κ. Γεωργιάδης τήρησε το λόγο του, σεβάστηκε το έργο το οποίο αφήσαμε».

«Δεν είμαστε εχθροί. Πέραν των ιδεολογικών μας διαφορών που προφανώς έχουμε, εγώ παρέλαβα από εσάς ως προκάτοχό μου συγκροτημένη εργασία, την αναγνώρισα από την πρώτη εβδομάδα στο υπουργείο και είπα ότι μεγάλο μέρος του νομοσχεδίου προέρχεται από προηγούμενα σχέδια νόμου που παρέλαβα (...) Προτιμώ να βλέπω την πολιτική σαν συνέχεια».

Ξεκινώντας από το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο, σημειώνουμε καταρχάς ότι αποτελεί «συμπαραγωγή» της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ τόσο επειδή αυτό το νομοσχέδιο της ΝΔ ενσωματώνει αυτούσια προηγούμενα σχέδια νόμου του ΣΥΡΙΖΑ όσο και επειδή αποτελεί συνέχεια παρόμοιων νομοθετικών πρωτοβουλιών της προηγούμενης κυβέρνησης. Η σημασία αυτού του γεγονότος αυξάνεται αν συνυπολογιστεί ότι δεν πρόκειται για ένα επιμέρους νομοσχέδιο αλλά για το νομοσχέδιο που οριοθετεί το βασικό πλαίσιο πολιτικής υποβοήθησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, το οποίο μπορεί να κωδικοποιηθεί σε τρεις άξονες. Ο πρώτος αφορά την άμεση κρατική στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων με τη διεύρυνση των επενδυτικών «κινήτρων και προνομίων». Ο δεύτερος αφορά τις άμεσες παρεμβάσεις σε βάρος της εργατικής τάξης και περιλαμβάνει τόσο το χτύπημα στις κλαδικές συμβάσεις όσο και την περαιτέρω επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Ο τρίτος αφορά τη σχετική προσαρμογή όλων των βαθμίδων του αστικού κρατικού μηχανισμού, η οποία περιλαμβάνει μέτρα όπως η άρση ή παράκαμψη πολλών από τους ελάχιστους διατηρημένους - περιβαλλοντικούς, χωροταξικούς, υγειονομικούς, αρχαιολογικούς κ.λπ. - περιορισμούς στην κερδοσκοπική κίνηση του κεφαλαίου, η «μείωση της γραφειοκρατίας» για την έγκριση επενδύσεων, η θέσπιση ποινών σε δημόσιους υπαλλήλους που ευθύνονται για την καθυστέρηση κάποιας επένδυσης, η διευκόλυνση της διαδικασίας εκχώρησης από τα Δημοτικά Συμβούλια μιας σειράς αρμοδιοτήτων τους σε ιδιώτες.

Το κόκκινο νήμα που διαπερνά όλα τα παραπάνω μέτρα και αποτελεί τη βάση της ουσιαστικής συμφωνίας των αστικών κομμάτων στην «καρδιά» του νομοσχεδίου είναι η κρατική στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανάπτυξης, η διάνοιξη νέων πεδίων δράσης για το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο. Αυτό το κόκκινο νήμα είναι που ενώνει σε μια γροθιά όλα τα αστικά κόμματα, με τις όποιες - δευτερεύουσες ή τριτεύουσες - διαφορές μεταξύ τους να περιορίζονται στα επιμέρους και να συμβάλλουν κι αυτές με τον τρόπο τους στην προσπάθεια στοίχισης του λαού πίσω από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης. Οπως ανέφερε και σε μία αποστροφή του λόγου του προς την Ε. Αχτσιόγλου ο Αδ. Γεωργιάδης - αναδεικνύοντας εμμέσως και το ...εύρος των διαφορών τους - «ίσως να είμαστε λίγο πιο φιλελεύθεροι στα Εργασιακά. Αλλωστε, άμα συμφωνούμε σε όλα, τι είδους διαφωνίες θα είχαμε;». Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ντ. Μπακογιάννη, η οποία δήλωσε: «Εχουμε ενδεχομένως (...) διαφορετικές προσεγγίσεις σε επιμέρους θέματα, συμφωνούμε όμως όλοι στον κεντρικό στόχο».

Με βάση τα παραπάνω, το νομοσχέδιο ήταν πολύ φυσικό να βρει την ένθερμη στήριξη των φορέων της καπιταλιστικής εργοδοσίας, με τα στελέχη του ΣΕΒ να δηλώνουν ότι «συμβάλλει θετικά στη διαμόρφωση ενός φιλικότερου επενδυτικού περιβάλλοντος» (Μ. Μητσόπουλος) και ότι «προβλέπει πρακτικές λύσεις σε μια σειρά από ζητήματα τα οποία για χρόνια εμπόδιζαν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη» (Κ. Δασκαλάκη). (...)

Οι κίνδυνοι απ' την πολιτική «σημαιοφόρου» του ΝΑΤΟ

Πέρα από την οικονομική πολιτική, η σύμπνοια του αστικού κόσμου εκφράζεται και στη γενική κατεύθυνση της ασκούμενης εξωτερικής πολιτικής. Χαρακτηριστικό είναι ότι με πρόσφατη δήλωσή του, ο Γ. Κατρούγκαλος ανέφερε απευθυνόμενος στον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης της ΝΔ, Ν. Δένδια: «Να συνεχίσετε να αξιοποιείτε το διπλωματικό κεφάλαιο που συσσωρεύσαμε το προηγούμενο διάστημα υπέρ της χώρας. Ξέρω ότι και εσείς συμμερίζεστε την άποψη ότι μπορεί να υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές, αλλά στα εθνικά ζητήματα, κατά το δυνατόν, πρέπει να έχουμε μία ενιαία άποψη». Το ίδιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε για την επίσκεψη Πομπέο πως «η επίσκεψη ήταν θετική στο βαθμό που συνέχισε την πορεία αναβάθμισης των διμερών σχέσεων που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια, με την έναρξη του Στρατηγικού Διαλόγου, την πετυχημένη ΔΕΘ με παρουσία πολλών επενδυτών και άλλες σημαντικές πρωτοβουλίες»!

Και εδώ, λοιπόν, είναι φανερό ότι οι όποιες επιμέρους διαφορές ούτε κατά διάνοια αγγίζουν «τα ιερά και όσια» της εξωτερικής πολιτικής του ελληνικού αστικού κράτους. Ετσι, σχεδόν θρησκευτική είναι η προσήλωση που επιδεικνύουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην ολοένα και μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, εκτιμώντας ότι αυτή η επιλογή συμβάλλει στην επιδίωξη του στρατηγικού στόχου της αστικής τάξης για μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο αλλά και για την καπιταλιστική αξιοποίηση των υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Παράλληλα, αυξάνεται η προσπάθεια ιδεολογικής στήριξης αυτής της επιλογής της αστικής τάξης με αμερικανικά προγράμματα στα σχολεία (βλ. πρόγραμμα FLEX), διαφημιστικό σποτ της αμερικανικής πρεσβείας στην Ελλάδα με κύριο μήνυμα «Σε κάθε επόμενο βήμα, μαζί», στοχευμένα άρθρα εφημερίδων κ.λπ.

(....)

Τα αστικά κόμματα αποκρύβουν τους κινδύνους που απορρέουν από τη μετατροπή της χώρας σε «κράτος πρώτης γραμμής» για τις ΗΠΑ στην περιοχή καθώς και το υπαρκτό ενδεχόμενο, σε περίπτωση περαιτέρω επιδείνωσης των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας, μετατροπής της σε «μετωπικό» κράτος του αμερικανοΝΑΤΟικού στρατοπέδου.

Τα αστικά ιδεολογικά επιτελεία, μάλιστα, προσπαθούν να αντιστρέψουν πλήρως την πραγματικότητα προβάλλοντας την όξυνση των κινδύνων από την εμβάθυνση της εμπλοκής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ως ασπίδα προστασίας για τα κυριαρχικά δικαιώματα και την ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου. Κάνουν πως δεν βλέπουν το πράσινο φως της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην τουρκική εισβολή στη Συρία, την έμμεση στήριξη του γγ του ΝΑΤΟ τόσο στην τουρκική εισβολή όσο και στις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις των θαλάσσιων και εναέριων συνόρων της Ελλάδας, την ανοιχτή παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ και τις τουρκικές γεωτρήσεις σε αυτήν κ.λπ.

Από την άλλη, αποκρύβουν ότι οι ΗΠΑ - όπως και κάθε καπιταλιστικό κράτος - κινούνται με κριτήριο το συμφέρον της δικής τους αστικής τάξης και σε αυτήν τη βάση προχωρούν και σε αλλαγές στις τακτικές επιλογές τους ανάλογα με τις εξελίξεις, με χαρακτηριστική την πρόσφατη διάρρηξη της μακρόχρονης συμμαχίας τους με τους Κούρδους της Συρίας. Σχολιάζοντας, μάλιστα, αυτό το γεγονός, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στην ΕΕ, Vladimir Chizhov, δήλωσε υπαινικτικά από τη Ρόδο: «Και εδώ, στη Ρόδο, μπορώ να προειδοποιήσω τους Ελληνες γι' αυτό, να σκεφτούν αν τους περιμένει παρόμοια μοίρα».

Ανταγωνισμοί που οξύνονται...

Το τελευταίο διάστημα, οι ανταγωνισμοί στη ΝΑ Μεσόγειο οξύνθηκαν με επίκεντρο την τουρκική εισβολή - με τις πλάτες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και την ανοχή της Ρωσίας - στη Συρία, ενώ την ίδια περίοδο ανακοινώθηκε από τις ΗΠΑ η εξολόθρευση του (στηριζόμενου στο παρελθόν από τις ΗΠΑ) αρχηγού του «Ισλαμικού Κράτους». Στις 9 Οκτώβρη και αφότου ο κύριος όγκος των αμερικανικών δυνάμεων είχε αποχωρήσει από την περιοχή, η Τουρκία ξεκίνησε την τρίτη και μεγαλύτερη χερσαία επίθεση στη Συρία. Στη συνέχεια, την Τουρκία επισκέφτηκαν ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, Μ. Πενς, και ο υπουργός Εξωτερικών, Μ. Πομπέο, καταλήγοντας σε συμφωνία για πενθήμερη παύση πυρός από τον τουρκικό στρατό, ενώ την τελευταία μέρα αυτής της εκεχειρίας ο Ερντογάν συνάντησε στο Σότσι της Ρωσίας τον Βλ. Πούτιν και μετά από διαπραγματεύσεις 6,5 ωρών κατέληξαν σε ρωσοτουρκικό μνημόνιο κατανόησης, που μεταξύ άλλων προέβλεπε εκεχειρία άλλων 150 ωρών. 

Παρά την εκεχειρία, δεν λείπουν οι αιματηρές επιθέσεις του τουρκικού στρατού και των μισθοφόρων του σε βάρος δυνάμεων του συριακού στρατού και των Κούρδων μαχητών των SDF, παρά την αποχώρηση των τελευταίων από την προβλεπόμενη ζώνη του ρωσοτουρκικού μνημονίου που ανακοινώθηκε στο Σότσι.

Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις με την τουρκική εισβολή θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από το πολύπλευρο παζάρι του επόμενου διαστήματος. Στις 30 Οκτώβρη έλαβε χώρα στη Γενεύη χωρίς απτά αποτελέσματα η πρώτη σύγκληση της Συριακής Συνταγματικής Επιτροπής, που έχει ως στόχο την τροποποίηση ή κατάρτιση νέου συριακού Συντάγματος και απαρτίζεται από 150 μέλη που εκπροσωπούν τη συριακή κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις της αντιπολίτευσης. 

Επίσης, στις 13 Νοέμβρη ο Ερντογάν επισκέπτεται τον Τραμπ στην Ουάσιγκτον ενώ για το Νοέμβρη σχεδιάζεται σύνοδος στο Λονδίνο μεταξύ Τουρκίας, Γερμανίας, Βρετανίας και Γαλλίας για την κατάσταση στη ΒΑ Συρία, ενώ οι εξελίξεις στην περιοχή θα συζητηθούν και στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 4 Δεκέμβρη στο Λονδίνο.

Οι παραπάνω εξελίξεις αναδεικνύουν τους συγκρουόμενους σχεδιασμούς στην περιοχή, με κάθε καπιταλιστικό κράτος να εντάσσει τις εξελίξεις στην περιοχή στο δικό του στρατηγικό σχεδιασμό, ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι η ενδοαστική αντιπαράθεση διαπερνά και το εσωτερικό πολλών καπιταλιστικών κρατών. Αυτές οι αντιθέσεις εκφράστηκαν και στην πρόσφατη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, μετά την οποία ο γγ του ΝΑΤΟ σημείωσε στους δημοσιογράφους ότι «οι σύμμαχοι εκφράζουν διαφορετικές απόψεις για το θέμα» (...).