Φίλε καπνιστή, δεν είναι πράξη αντίστασης να φυσάς τον καπνό μες στα μούτρα μου

Μήπως η κυβέρνηση κόπτεται για τη δική μας υγεία; Ούτε κατά προσέγγιση. Αν ήταν έτσι, θα φρόντιζε και για το κομμάτι της πρόληψης, χτυπώντας τη ρίζα του προβλήματος. Εφόσον δεν το κάνει αυτό, οποιαδήποτε κίνηση είναι υποκριτική ή στην καλύτερη περίπτωση τρύπα στο νερό και επιδερμική.

Ένα βασικό κίνητρο των αρχών είναι ασφαλώς το εισπρακτικό.
Βλέπουν το θέμα λογιστικά ως μια πηγή εσόδων, με κυνηγούς προστίμων που παίρνουν bonus κάθε φορά που “χτυπάν την παραβατικότητα και την ανομία”. Αυτό θα πει λειτούργημα… Κι όπου δε φτάνει το κνούτο της καταστολής, φτάνει η ρουφιανιά του καταδότη στο 1142 και το πνεύμα του χαφιέ ανάμεσά μας, ως -όχι και τόσο αμελητέο- παράπλευρο όφελος για την εξουσία.

Αυτά είναι γνωστά και είναι η ουσία του θέματος. Δεν τα γράφω ως πρόλογο, για να τα αναιρέσω στη συνέχεια, με “ναι μεν αλλά…”. Τα βάζω στην αρχή γιατί είναι το βασικό που πρέπει να προτάσσουμε, όταν μιλάμε για τον αντικαπνιστικό νόμο που τέθηκε σε ισχύ.

Αφού λοιπόν συμφωνήσουμε σε αυτά, έχοντας καταλήξει ότι είναι τα πιο σημαντικά, μπορούμε να πάμε παρακάτω. Φίλε καπνιστή, η στάση της κυβέρνησης δεν είναι άλλοθι για τη δική σου στάση.

Και αν φυσάς τον καπνό σου μες στα μούτρα μου, δεν είναι κάποια πράξη πολιτικής αντίστασης ενάντια στην κυβέρνηση και τον νόμο της, απλώς μπορεί να με στρέψεις εναντίον σου και να μπει λάθος η διαχωριστική γραμμή.

Όταν αρχίζεις να μιλάς για το αναφαίρετο δικαίωμά σου και την ελευθερία σου να καπνίζεις σε δημόσιους κλειστούς χώρους, αφενός αγνοείς το δικό μου δικαίωμα να γυρίζω σπίτι χωρίς να βρωμοκοπάνε τα ρούχα μου και να πρέπει να τα περάσω από κλίβανο, αφετέρου δε διαφέρεις ουσιαστικά από τον αστικό ορίζοντα αυτών που θεωρητικά αντιπαλεύεις.

Όταν θεωρείς πολύ πετυχημένο το αστείο που λέει πως δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές (που υποφέρουν), παρά μόνο αντιπαθητικοί αντι-καπνιστές… Ή όταν μου εξηγείς πως δεν μπορώ να μπω στη θέση σου και να σε καταλάβω, τι είναι να καπνίζεις μαζί με τον καφέ ή το ποτό σου, λες και είναι η πεμπτουσία της ζωής, αποδεικνύεις πως αδυνατείς να κάνεις μια στοιχειώδη αφαίρεση και να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο πέρα από τον εαυτό σου.

Αλλά όσο και αν προσπαθείς να ντύσεις πολιτικά και να θεωρητικοποιήσεις αυτή τη συνήθειά σου, όσο και αν προκαλείς την κοινή νοημοσύνη -και τη δική μου μαζί- με αυτά που βαφτίζεις “επιχειρήματα”, δεν πρόκειται να με κάνεις να χάσω το δάσος και να ασχοληθώ με το δέντρο.

Έχουμε καθαρό μέτωπο και στόχευση, που δε θα θολώσει με καπνούς και φούμαρα, ούτε χρειάζονται δυο κατοστάρικα και πρόστιμα για να φυσήξεις και να φύγει από μπροστά το σύννεφο.

Κι αν μάθουμε να καταλαβαινόμαστε τώρα, δε χρειάζονται περσότερα. Να δεις που πάλι σύντροφοι θα ‘μαστε στους αγώνες…

  Σφυροδρέπανος