Είναι ώρα λαϊκής κινητοποίησης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Ενα σπιράλ βύθισης του λαού και της χώρας στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή μας βρίσκεται σε κλιμακούμενη εξέλιξη τις τελευταίες μέρες, με τα γεγονότα που «τρέχουν» από ώρα σε ώρα να επιβεβαιώνουν ότι αυτό που τώρα προέχει είναι η επαγρύπνηση, η οργάνωση της πλατιάς αντιιμπεριαλιστικής δράσης και η αλληλεγγύη με τους γειτονικούς λαούς.

Η βδομάδα ξεκίνησε στον απόηχο της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και με τα ερωτήματα να πληθαίνουν για τις «δεσμεύσεις» που ανέλαβε η

κυβέρνηση ως ΝΑΤΟικός χωροφύλακας στην περιοχή. Και ολοκληρώνεται με μια σειρά από επεισόδια που σημαίνουν συναγερμό για το λαό.

Επεισόδια τα οποία σηματοδοτούν την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που περιλαμβάνουν την ένταση της τουρκικής επιθετικότητας, τα αναβαθμισμένα καθήκοντα που αναλαμβάνει η Ελλάδα στο πλαίσιο του ρόλου - «μεντεσέ» για τις ΗΠΑ στην περιοχή, τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Ιράν κ.λπ.

Εγκλωβισμός του λαού στις ιμπεριαλιστικές συμπληγάδες

Εχουμε και λέμε:

-- Κορυφαία εξέλιξη είναι η ανακοίνωση της Παρασκευής από τον Ελληνα ΥΠΕΞ, Ν. Δένδια, μετά τη συνάντησή του με τον Λίβυο στρατάρχη Χ. Χάφταρ, ότι η Ελλάδα σκοπεύει να στείλει δυνάμεις στη Λιβύη, στο πλαίσιο «μηχανισμού εκεχειρίας», δηλαδή ένοπλες. Επιβεβαιώθηκε, δηλαδή, ότι αυτό που ονόμασε η κυβέρνηση «διπλωματική ρελάνς», μετά τη μη πρόσκλησή της στη Διάσκεψη του Βερολίνου, δεν ήταν παρά ένα ακόμα βήμα στο λούκι της συμμετοχής της στα πολεμικά σχέδια στην περιοχή, και μάλιστα στο μαρτύριο που περνά ο λιβυκός λαός εδώ και κοντά δέκα χρόνια. Και αυτό την ίδια στιγμή που και η Τουρκία έχει ανακοινώσει ότι στέλνει στρατό στη Λιβύη, προσθέτοντας ακόμα ένα φιτίλι στη φλόγα του πολέμου.

-- Δημοσιεύματα, που μάλιστα δεν διαψεύδονται, κάνουν λόγο για αποστολή συστοιχίας πυραύλων «Patriot» και προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων από την Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία, για να ενισχυθεί η αεράμυνά της απέναντι στο Ιράν. Κι αυτό σε συμπλήρωμα των προκλητικών δηλώσεων στήριξης από τον Ελληνα πρωθυπουργό στον Ντ. Τραμπ, που έφτασε να επιβραβεύει τη μαφιόζικη εκτέλεση από τις ΗΠΑ του Ιρανού αξιωματούχου Σολεϊμανί, και μάλιστα σε τρίτη χώρα (στο Ιράκ), όπου διατηρεί δυνάμεις κατοχής. Μάλιστα, η εξέλιξη με την αποστολή πυραύλων στη Σαουδική Αραβία παρουσιάζεται ως «ικανοποίηση» πάγιου αιτήματος των ΗΠΑ για στήριξη των πολεμικών τους επιχειρήσεων στον Κόλπο, με αποστολή αεροσκάφους ή φρεγάτας, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει. Μπορεί να μην πάει φρεγάτα, λοιπόν, αλλά πάνε οπλικά συστήματα, υποστηρίζοντας την επιθετικότητα της Σ. Αραβίας σε βάρος λαών της περιοχής, όπως της Υεμένης.

-- Αντίστοιχες πληροφορίες κάνουν λόγο για ένταξη ελληνικής φρεγάτας στην αρμάδα του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκολ», που θα βρεθεί στην Ανατολική Μεσόγειο, υποστηρίζοντας τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Γαλλίας στη Μ. Ανατολή.

Οπως επίσης σημείωνε ο «Ριζοσπάστης» στο πρώτο θέμα του την περασμένη Τρίτη, η βαθύτερη 

εμπλοκή στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς υλοποιείται ήδη ποικιλοτρόπως: Στη Σούδα αράζει υποβρύχιο που βομβάρδιζε τη Λιβύη το 2011, στην Ελευσίνα συνεκπαιδεύονται ελληνικές με δυνάμεις των ΗΠΑ, από τη Ρόδο απογειώνονται μεταγωγικά των ΗΠΑ προς τη Μ. Ανατολή κ.ά.

Οι παραπάνω ενέργειες, που έχουν τις ευλογίες και όλων των κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου, εγκλωβίζουν το λαό στις συμπληγάδες των επικίνδυνων ανταγωνισμών. Μια εμπλοκή που βαθαίνει διαρκώς, με τις ίδιες τις εξελίξεις να αποδεικνύουν τη χρεοκοπία του εφησυχασμού που όλοι μαζί καλλιεργούν. Η ένταση της τουρκικής επιθετικότητας, η προσθήκη όλο και περισσότερων αμφισβητήσεων από την τουρκική ηγεσία στο τραπέζι, η ενθάρρυνση του Ερντογάν από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελούν επιβεβαιώσεις ότι αυτή η εμπλοκή της χώρας στο βούρκο των ανταγωνισμών όχι μόνο δεν διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα, αντίθετα μετατρέπει τη χώρα σε μαγνήτη σοβαρών κινδύνων. Και αξιοποιούνται αυτές οι εξελίξεις στο πλαίσιο των επιταχυνόμενων διεργασιών για διευθετήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο, για συνεκμετάλλευση με ΝΑΤΟική ομπρέλα.

Να τσακιστεί η θεωρία των «ωφελημάτων» και της ιμπεριαλιστικής σταθερότητας

Εδώ και τώρα πρέπει να πάρουν επιθετική απάντηση όλα τα σάπια επιχειρήματα που διακινούν κυβέρνηση, αστικά επιτελεία και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Να τσακιστεί η θεωρία περί «ανταλλαγμάτων» που τάχα απολαμβάνει ο λαός από τους βρώμικους ρόλους που αναλαμβάνει η κυβέρνηση. «Ανταλλάγματα» έχει να αναμένει η αστική τάξη, στις επιδιώξεις της να αναβαθμιστεί στην περιοχή. Ο λαός έχει μόνο να αναμένει κλιμάκωση των κινδύνων, είτε επέλθει συμβιβασμός με το πιστόλι στον κρόταφο είτε υπάρξει περαιτέρω όξυνση, που άλλωστε θα λειτουργήσει καταλυτικά στις εξελίξεις των παζαριών.

Αυτή η συζήτηση περί «ανταλλαγμάτων», που διακινεί κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, φανερώνει πόσο στοιχισμένες είναι η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή. Η μεν ΝΔ προσπαθεί να περάσει πάνω από τον πήχη που της έβαλε η περίοδος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο δε ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να θέτει «όρους», προκειμένου να ενθαρρύνει ακόμα περισσότερο τη μετατροπή της χώρας σε βάση πολεμικής εφόρμησης. Κι αυτό την ίδια στιγμή που η εφαρμογή της «Αμυντικής Συμφωνίας», η οποία φέρει τις δικές του υπογραφές, ήδη προχωράει με την επέκταση των βάσεων σε όλη την επικράτεια.

Τώρα να πάρουν διαζύγιο ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις με την «αναμονή», να πάψουν να έχουν ρόλο θεατή. Τα «μεγάλα γεγονότα» είναι ήδη σε εξέλιξη: Ισχυρά καπιταλιστικά κράτη συγκρούονται, παραδοσιακοί συσχετισμοί αλλάζουν, συμμαχίες αναδιατάσσονται, στήνονται άξονες και αντιάξονες, διακρατικές συμφωνίες αμφισβητούνται. Σε αυτήν τη «μεγάλη εικόνα» οι ελληνικές κυβερνήσεις δίνουν τα ρέστα τους, βάζοντας στον ντορβά τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ασφάλεια και σταθερότητα για το λαό προκειμένου να διευκολύνονται οι ΝΑΤΟικές επεμβάσεις στην περιοχή, να έχει όσο γίνεται περισσότερα οφέλη η αστική τάξη από τη συμμετοχή της στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Με όρους αντεπίθεσης να πάρουν απάντηση η προπαγάνδα του συστήματος, η απάτη της «ασφάλειας» που εξασφαλίζεται από το ΝΑΤΟ και τη συμμαχία με τις ΗΠΑ, από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές και τη διάθεση γης, θάλασσας και αέρα στους φονιάδες των λαών. Η αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων από πλευράς τουρκικής αστικής τάξης εντάσσεται στο παζάρι και τη σύνθετη διαπραγμάτευση ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ με την Τουρκία με στόχο την παραμονή της τελευταίας σταθερά στο «δυτικό στρατόπεδο». Στόχο που υπηρετούν και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Η λογική της συνδιαχείρισης και της συνεκμετάλλευσης δεν είναι απάντηση στον κίνδυνο της πολεμικής εμπλοκής, η «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο, που πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και τις αντιθέσεις, οξύνει τους ανταγωνισμούς και ενισχύει τους πολεμικούς κινδύνους. Μόνο τα χειρότερα μπορεί να αναμένει ο λαός από αυτές τις εξελίξεις, αν δεν βγει μαζικά και οργανωμένα στον αγώνα ενάντια στις βάσεις, αν δεν παλέψει για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Η γνήσια λαϊκή ανησυχία να γίνει αποφασιστική δράση

Σε όσους ανησυχούν μήπως «απομονωθούμε» απάντηση δίνουν οι ίδιες οι εξελίξεις: Οι λαοί είναι σήμερα πιο απομονωμένοι από ποτέ και όσο παραμένουν εγκλωβισμένοι σε αυτούς τους θανάσιμους σχεδιασμούς εντείνονται οι εχθρότητες, οι ανταγωνισμοί για τον πλούτο που καταλήγει στους μονοπωλιακούς κολοσσούς.

Ο λαός που αγωνίζεται, που διεκδικεί, που παίρνει την τύχη στα δικά του χέρια δεν είναι ποτέ μόνος του. Μόνο σε σύγκρουση με αυτόν τον επικίνδυνο δρόμο οι λαοί μπορούν να οικοδομήσουν τη μεταξύ τους αλληλεγγύη, να αναπτύξουν αμοιβαία επωφελείς σχέσεις.

Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες. Κρίσιμες για την οργάνωση της πάλης από τα κάτω, για την ένταση της συλλογικής δράσης μέσα από τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς, τις Επιτροπές Αγώνα. 

Για να μη μείνει εργάτης, αυτοαπασχολούμενος, φτωχός αγρότης, συνταξιούχος, νεολαίος με τις ανησυχίες και το φόβο για το «αύριο». Ο φόβος ξεπερνιέται μόνο στο δρόμο του αγώνα. Τα αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια που θα οργανωθούν σε όλη τη χώρα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις μπορούν να στείλουν αυτό το αποφασιστικό μήνυμα.

Αν ο «διπλωματικός πυρετός», οι «Σύνοδοι Κορυφής», τα ιμπεριαλιστικά διαβούλια, τα πολεμικά ανακοινωθέντα και οι κατά τόπους συγκρούσεις είναι τα «προεόρτια» πιο γενικευμένων εξελίξεων, οι λαϊκές αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τα προεόρτια της αποφασιστικής αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος.