Επί δύο μέρες ο λαός κυριαρχεί στην πόλη.
Η κυβέρνηση στέλνει στρατό και κτυπά τους εργαζομένους.
Πολλοί συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Ανάμεσά τους και ο Α. Μπεναρόγια.
Στις αρχές του 1921 η τιμή του ψωμιού ανέβηκε και πάλι, λόγω των σκανδαλωδών, επιπλέον εξόδων εκφόρτωσης ενός μεγάλου φορτίου αλεύρων στο λιμάνι του Βόλου.
Η «Πανεργατική Ένωση Βόλου» (ΠΕΒ) κάλεσε συλλαλητήριο στα τέλη Φλεβάρη, με ομιλητές τον Θωμά Αποστολίδη, γραμματέα της ΠΕΒ και τον Σπύρο Σταυράκη, στέλεχος της ΠΕΒ και του ΣΕΚΕ.
Τελικά αποφασίστηκε να μιλήσει και ο Αβραάμ Μπεναρόγια, εκτελεστικός επίτροπος της ΓΣΕΕ, που βρισκόταν εκείνες τις ημέρες στη Θεσσαλία, για να συμμετέχει εκ μέρους της ΓΣΕΕ στο εργατο-αγροτικό συνέδριο, στην Καρδίτσα.
Η αγανάκτηση και η προσέλευση του κόσμου ήταν πρωτοφανής, η αστυνομία εκτίμησε ότι συγκεντρώθηκαν πάνω από 10 χιλιάδες.
Στο μπαλκόνι της ΠΕΒ παρουσιάζονται οι ομιλητές και άλλα συνδικαλιστικά στελέχη, μεταξύ των οποίων, κατά την εφημερίδα «Ταχυδρόμος» υπήρχαν και πολλές γυναίκες – εργάτριες.
Πρώτος μίλησε ο Α. Μπεναρόγια, η παρουσία του οποίου, αργότερα, θα παρουσιαστεί από τους διωκτικούς μηχανισμούς ως αποδεικτικό στοιχείο μιας δήθεν οργανωμένης κήρυξης «στάσεως» από το ΣΕΚΕ, δηλαδή ότι το ΣΕΚΕ έστειλε τον Εβραίο – κομμουνιστή Αβραάμ Μπεναρόγια (ιδρυτή της Φεντερασιόν) για να κηρύξει την κομμουνιστική επανάσταση από το Βόλο.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Θωμάς Αποστολίδης, γραμματέας της Πανεργατικής και στέλεχος του ΣΕΚΕ.
Τελευταίος ομιλητής ήταν ο Σπύρος Σταυράκης, καπνεργάτης από τον Πειραιά, στέλεχος του ΣΕΚΕ και της ΠΕΒ, γνωστός για τις ρητορικές του ικανότητες και την ικανότητα να ενθουσιάζει τους εργάτες με ποιήματα.
Οι διαδηλωτές με επικεφαλής τους Μπεναρόγια, Αποστολίδη Σταυράκη και Θέο, και ένοπλη συνοδεία αστυνομίας, πορεύτηκαν στην οδό Δημητριάδος, προς την πλατεία Γεωργίου Α’ (Το σημερινό λεγόμενο πάρκο του Αγ. Κωνσταντίνου), πέρασαν μπροστά από το Φρουραρχείο και Λιμεναρχείο, χωρίς κανένα επεισόδιο, ωστόσο το πλήθος σπάει τα τζάμια του «Σκαρίμπα» εργοστασίου μακαρονιών και συνεχίζει να σπάει τζάμια καταστημάτων και γραφείων στην παραλία, στην οδό Δημητριάδος, στην Ερμού, σε όλο το κέντρο του Βόλου.
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της υπόθεσης, ήταν η δίχρονη προφυλάκιση 15 εργατών και ειδικά της συνδικαλιστικής ηγεσίας, ενώ ήταν προφανές ότι οι συνδικαλιστές όχι μόνο δεν πρωτοστάτησαν στις καταστροφές αλλά προσπάθησαν να τις αποτρέψουν.
Οι δεκαπέντε προφυλακισμένοι, Μπεναρόγια, Αποστολίδης, Παπανικολάου, Σαρόγλου, Θέος, Λέτος, Κάτσικας, Φασούλας, Τσαντός, Ρηγανάς, Φράγκος, Κανάβας, Αδαμίδης, Σταυράκης έμειναν στη φυλακή, χωρίς δίκη, με διάφορα προσχήματα. Από τους φυλακισμένους, εκτός του Μπεναρόγια, εκτελεστικού επιτρόπου της ΓΣΕΕ και του Θ. Αποστολίδη, γραμματέα της ΠΕΒ, ξεχωρίζει ο Β. Παπανικολάου, επίτροπος της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, αργότερα γραμματέας της ΠΕΒ και του «Πανεργατικού Εργατικού Κέντρου Βόλου» ο Κ. Θέος μετέπειτα βουλευτής του ΚΚΕ, Γ.Γ. της Ενωτικής ΓΣΕΕ και του Εργατικού ΕΑΜ και ο Σταυράκης, που μην αντέχοντας τα βασανιστήρια τρελαίνεται και αυτοκτονεί στη φυλακή μετά από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου