Το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα ιδρύθηκε στη Στοκχόλμη (με αρχική ονομασία "Πανελλήνια Απελευθερωτική Κίνηση"), από τον Ανδρέα Παπανδρέου που είχε καταφύγει εκεί μετά την διακοπή της κράτησής του από την Χούντα και της έκδοσης άδειας εξόδου από τη Χώρα.
Αργότερα κυκλοφόρησε το «Εγχειρίδιο και το Πολιτικό Δίκτυο Εσωτερικού» του Π.Α.Κ. Την ηγεσία
του Π.Α.Κ. εσωτερικού είχε αναλάβει ο Γιάννης Αλευράς.
Σκοπός της ίδρυσης του Π.Α.Κ. ήταν η ανατροπή της δικτατορίας, ενώ ταυτόχρονα διακήρυττε «την αποδέσμευση της χώρας από την ξένη εξάρτηση» και «την πραγματοποίηση ριζικών αλλαγών, με τελικό στόχο το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας».
Bάσει της ιδρυτικής διακήρυξής του, το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα ιδρύθηκε «για να αποτελέσει το κέντρο της δημοκρατικής αντίστασης στην Ελλάδα».
Ως καθήκον του, η διακήρυξη όριζε «τον συντονισμό της αντίστασης στην Ελλάδα» και σκοπό του «την ανατροπή της χούντας και την εγκαθίδρυση γνήσιων δημοκρατικών διαδικασιών που θα ήταν εγγύηση της πλήρους και άνευ όρων λαϊκής κυριαρχίας θεμελιώμενης σε μια μόνιμη και στερεή βάση».
Οι αντιδικτατορικές οργανώσεις
Το Μάη του 1967 ιδρύεται το ΠΑΜ (Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο) από στελέχη του ΚΚΕ, της ΕΔΑ, συνδικαλιστές, μέλη της
Νεολαίας Λαμπράκη κ.ά. Το ΠΑΜ αποτέλεσε την κορυφαία και μαζικότερη
αντιδικτατορική οργάνωση με ψυχή του τους κομμουνιστές.
Λίγες μέρες μετά την ίδρυση του ΠΑΜ ιδρύθηκε και η "Δημοκρατική Αμυνα", που ήταν
αντιστασιακή οργάνωση του Κέντρου.
Επίσης, το Φλεβάρη του '68 ιδρύθηκε το ΠΑΚ
(Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) με αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Αγώνας για την αντιδικτατορική δράση
Σ' όλη τη διάρκεια της δικτατορίας το ζητούμενο ήταν η ενότητα δράσης των αντιστασιακών οργανώσεων για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη ανατροπή της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών, για την επαναφορά και διεύρυνση της δημοκρατίας.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου οι κομμουνιστές έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους, αν και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε το Κόμμα υπήρξαν μεγάλες. Αδιάψευστος μάρτυρας της ενωτικής προσπάθειας που κατέβαλλε το ΚΚΕ είναι και ο αντιδικτατορικός "Ριζοσπάστης".
Θα σταθούμε στο "Ριζοσπάστη" του Απρίλη 1969 (φύλλο 16) και θα αναδημοσιεύσουμε ορισμένα από τα θέματά του.
Εκείνες τις μέρες που κυκλοφόρησε αυτό το φύλλο το καθεστώς συμπλήρωνε δύο χρόνια ζωής και η ενότητα δράσης εναντίον του αποκτούσε ξεχωριστή επικαιρότητα. Ολα τα κείμενα που θα παρουσιάσουμε είναι δυσεύρετα ντοκουμέντα: Το κύριο άρθρο της εφημερίδας, η πρωτομαγιάτικη προκήρυξη του κλιμακίου της ΚΕ στο εσωτερικό, η ανακοίνωση αντιστασιακών οργανώσεων καθώς και το χρονογράφημα της δεύτερης σελίδας, που με γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει τις πρώτες ώρες του δικτατορικού καθεστώτος μέσα από τη ζωή ενός απλού ανθρώπου.
Ο Παπατζής φυγαδεύθηκε μια φορά απο τον Μανιαδάκη το 1939 και την δεύτερη απο την Δικτατορία του 1967. Το ΚΚΕ βρισκόταν σε προβληματική κατάσταση. Χωρίς στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό εγκλωβισμένο στην θεωρία των Σταδίων και χωρίς ΚΝΕ και Κ.Ο απο το 1943 και 1958. Ασφαλώς και χρειάζεται η ενότητα του λαού αλλά σε ΤΑΞΙΚΗ ΒΑΣΗ μέσα απο την Κοινωνική συμμαχία. Δυστυχώς αυτό δεν υπήρχε. Το κατακτήσαμε μετά το 1991..... Σε κάθε περίπτωση άσχετα με αυτά τιμάμε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν ενάντια στην ΑΝΟΙΧΤΗ Αστική Στρατιωτική Δικτατορία του 1967. Το ΚΚΕ πάντως ήταν παράνομο απο το 1925 μέχρι το 1974 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή