Ανοσία αγέλης;

Οι κομπασμοί και οι κρυφοπανηγυρισμοί περί κυβερνητικής ικανότητας στην διαχείριση της πανδημίας δείχνει πως στους κυβερνώντες και στα στρατηγεία επικοινωνίας δεν υπάρχει μέτρο, όταν το σύστημα Υγείας παραμένει ο μεγάλος ασθενής και στους χώρους δουλειάς σφάζονται μεροκάματα και δικαιώματα! Τα τελευταία 24ωρα είναι όλο και πιο ορατή η προσπάθεια που γίνεται από κυβερνητικά χείλη, μερίδα του Τύπου, διάφορους δημοσιολόγους και
προωθητές του διαδικτύου να διαχυθεί στην “αγέλη” η αντίληψη πως η κυβέρνηση μέχρι τώρα «επιτυχώς διαχειρίζεται την κατάσταση» πως «πήρε έγκαιρα μέτρα», δεν άφησε τη χώρα «να γίνει Ιταλία» και πως μπροστά στην προστασία της ζωής τον πρωθυπουργό «δεν τον ενδιαφέρουν τα δισεκατομμύρια».

Οι σχετικές δημοσκοπήσεις ακολούθησαν τους πρόθυμους ψιθυριστές που διέσπειραν και διασπείρουν σχόλια περί «αποτελεσματικότητας», «μεθοδικότητας», «αποφασιστικότητας» και «σωστού σχεδιασμού» της κυβέρνησης, η οποία –έγραψαν εφημερίδες- είναι ικανή για τη δημόσια υγεία και «ασπίδα στην οικονομία». Ξεψάχνισαν το σοφό Βίαντα και ταύτισαν τον πρωθυπουργό με το γνωμικό “Αρχή άνδρα δείκνυσι”.

Φτάνει πια με τους κομπασμούς και τα καυχήματα! Χρειαζόμαστε 3.500 κρεβάτια ΜΕΘ και λειτουργούν 650! Λείπουν 30.000 υγειονομικοί και η κυβέρνηση προσλαμβάνει μόλις 2.000 με αποτέλεσμα να κλείνουν Περιφερειακά Ιατρεία για να μετακινηθούν αγροτικοί γιατροί και νοσηλευτές σε νοσοκομεία. Κι αντί να επιταχτούν ΤΩΡΑ οι ιδιωτικές μονάδες μοιράζουν εκατομμύρια στους κλινικάρχες όπως κάνουν και με τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι υγειονομικοί καλούνται να ράψουν μάσκες και οι εργαζόμενοι να μπούν σε ενα καθεστώς ανασφάλειας για τουλάχιστον ενάμιση μήνα και βλέπουμε. Η ασπίδα είναι για την εργοδοσία και τα δισεκατομμύρια είναι για τις τσέπες του προύχοντα. Σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ “βάζει πλάτη” και στέλνει το λογαριασμό στο ...άγνωστο.

Οι κομπασμοί και οι κρυφοπανηγυρισμοί κυβέρνησης και των υποστηρικτών της δείχνουν -πέρα από την έλλειψη μέτρου και μέτρων- πως ο νους τους είναι στο μετά. Στο πως η "αγέλη" θα αποκτήσει "ανοσία" στις σκληρές αντιλαϊκές μέρες που έρχονται μετά την πανδημία στο όνομα της «επανεκκίνησης της οικονομίας» και υπό το αφήγημα μιας «κοινωνίας ενωμένης» που στηρίζει το σχέδιο μιας «κυβέρνησης αποφασισμένης».

Μένουμε δυνατοί, δεν σωπαίνουμε. Διεκδικούμε και τώρα και μετά, καθημερινά, τη ζωή που μας αξίζει. Δεν το ψιθυρίζουμε, το λέμε δυνατά και καθαρά.