Φοίβος Τσέκερης.

Στις 15/3/2015 έφυγε από την ζωή ο  Φοίβος Τσέκερης.

Ο Φοίβος Τσέκερης γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους της Αθήνας. Από το 1938, ως μαθητής στο Πρακτικό Λύκειο, οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ και παρέμεινε στις τάξεις του ΚΚΕ για 77 χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το 1940 πέρασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της ΟΚΝΕ και του ΕΑΜ Νέων της Σπουδάζουσας. Τον Ιούλη του 1942 συνελήφθη από τους Ιταλούς, σε διαδήλωση εναντίον της πείνας. Το Μάρτη του 1943, στο μνημόσυνο του σκοτωμένου μαθητή Ωραιόπουλου, τραυματίστηκε από τους Ιταλούς στο πόδι.

Το Φλεβάρη του 1943, με την ίδρυση της ΕΠΟΝ πέρασε στις γραμμές της. Τον Ιούλη του 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς, κρατήθηκε τρεις μήνες και βασανίστηκε στην Κομαντατούρα. Από τις αρχές του 1944 ήταν διμοιρίτης, της Διμοιρίας του Μετσόβιου Πολυτεχνείου του Λόχου Σπουδαστών, ο οποίος το Δεκέμβρη του 1944 ονομάστηκε «Λόρδος Μπάιρον». Στις μάχες του Δεκέμβρη τραυματίστηκε σοβαρά και στα δύο του πόδια και παρέμεινε στο γύψο σχεδόν για τρία χρόνια.

Το 1948 εκτοπίστηκε στο Μούδρο της Λήμνου και κατόπιν στη Μακρόνησο. Απολύθηκε το 1951 και πήρε το δίπλωμα του αρχιτέκτονα το 1952. Παράλληλα με το επάγγελμά του δραστηριοποιήθηκε στον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων, το πρώτο σωματείο μετά τον Εμφύλιο, στο οποίο εξελέγη αριστερή διοίκηση. Στη μεταπολίτευση, με τη νίκη της προοδευτικής πλειοψηφίας στις πρώτες εκλογές του Τεχνικού Επιμελητηρίου, εξελέγη μέλος του Πειθαρχικού και αργότερα του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου. Παράλληλα, συνέβαλε στη δράση του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων, του οποίου υπήρξε για πολλά χρόνια πρόεδρος, ενώ συμμετείχε ενεργά στην Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, της οποίας διετέλεσε Γενικός Γραμματέας.

Σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας, καθώς και υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές για τον Δήμο Αθηναίων. Με τη συνταξιοδότησή του αφοσιώθηκε ολόψυχα στις δραστηριότητες της ΠΕΑΕΑ, καθώς και στην προσπάθεια να λειτουργήσει το «Σπίτι του Αγωνιστή».

Οι άνθρωποι που τον γνώρισαν θα τον θυμούνται για τον ήπιο και προσηνή χαρακτήρα του, τον ανιδιοτελή του προσανατολισμό στην κοινωνική και πολιτική δράση, την προσήλωσή του στις αρχές και της αξίες της Αριστεράς και τη βαθιά ταύτιση με το Κόμμα του, το ΚΚΕ. Στη ζωή του υπήρξε ένας έντιμος και σκληρά εργαζόμενος επαγγελματίας και ένας εξαιρετικός σύζυγος και πατέρας.

 

 Συζήτηση για τον Δεκέμβρη του 44