Η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης

Στην Θεσσαλονίκη, 16/4/1943, χιλιάδες λαού, αψηφώντας τα κατασταλτικά μέτρα των δυνάμεων κατοχής, κατεβαίνουν σε διαδήλωση μπροστά στη Γενική Διοίκηση με αίτημα τη ματαίωση της επιστράτευσης που κήρυξαν οι Γερμανοί.

Η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης

Τα ιστορικά ντοκουμέντα, απάντηση στους διαστρεβλωτές της ιστορικής αλήθειας

του Δημήτρη ΣΕΡΒΟΥ

Οσο κι αν προσπαθούν οι ποικιλώνυμοι αντίπαλοι της Εθνικής Αντίστασης και του Ελληνικού Λαϊκού Επαναστατικού Κινήματος να υποβιβάσουν, να μειώσουν και, τελικά, να σβήσουν τους αγώνες του λαού μας, έρχονται τα ίδια τα γεγονότα, με τη δική τους αδιάψευστη γλώσσα, να αποδώσουν την αντικειμενική αλήθεια, που, φυσικά, δεν αμφισβητείται από τους καλόπιστους ανθρώπους.

Η αναφορά γίνεται με την ευκαιρία συμπλήρωσης 59 χρόνων απ' την ημέρα (5.3.1943) που ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά έδωσε τη μάχη για τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης, σύμφωνα με την οποία οι Ελληνες ηλικίας από 16-45 χρόνων επρόκειτο να μεταφερθούν στη Γερμανία για να επανδρώσουν τις πολεμικές βιομηχανίες, αντικαθιστώντας τους Γερμανούς εργάτες, που είχαν επιστρατευθεί και σταλεί στο Ανατολικό Μέτωπο.

θα πρέπει να σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί στις 13 Φλεβάρη του 1943 η δημοσίευση στις εφημερίδες ανακοίνωσης των κατακτητών, που αναφέρει τα εξής: «Διάταξις περί γενικής υποχρεωτικής εργασίας του ελληνικού πληθυσμού.

Αρθρον 1ον. - Εκαστος κάτοικος της Ελλάδος ηλικίας από 16-46 ετών είναι υποχρεωμένος, εάν το απαιτήσουν αι περιστάσεις, να αναλάβη υποδεικνυομένην εις αυτόν εργασίαν διά γερμανικάς ή ιταλικάς υπηρεσίας... Οι άνδρες είναι υποχρεωμένοι να εργασθούν και έξω του τόπου κατοικίας των, συγκεκροτημένοι εις συμβιωτικάς ομάδας στρατοπέδου, εάν απαιτηθή το τοιούτον.

Αρθρον 2ον. - Η πρόσκλησις προς ανάληψιν εργασίας γίνεται υπό των γερμανικών στρατιωτικών υπηρεσιών απ' ευθείας ή υπό των εντεταλμένων προς τούτο ελληνικών υπηρεσιών.

Αρθρον 3ον. - Αι γερμανικαί υπηρεσίαι παρέχουν ανάλογον προς τας συνθήκας αποζημίωσιν και εφ' όσον τούτο είναι δυνατό και τροφήν(!)

Αρθρον 4ον. - Ο μη συμμορφούμενος τιμωρείται: α) με χρηματικήν ποινήν απεριόριστον, β) φυλάκισιν ή ειρκτήν, γ) στρατόπεδον καταναγκαστικών έργων.

Ο ανώτατος διοικητής Νοτιοανατολής, εντεταλμένος ταυτοχρόνως με την αρχηγίαν του στρατού».

Οι διαδηλωτές - που υπολογίζονται σε 150.000 - κατόρθωσαν να φτάσουν στο υφυπουργείο Εργασίας (υπουργός ήταν ο Καλύβας) και να καταστρέψουν τους καταλόγους Ελλήνων πολιτών, που είχαν καταρτιστεί για να παραδοθούν στους Γερμανούς.

Στις διαδηλώσεις για τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης, σκοτώθηκαν 18 νέοι και τραυματίστηκαν 130 στην Αθήνα. Ανάμεσα στα θύματα της άνανδρης αυτής επίθεσης, ήταν ο Μήτσος Γούναρης απ' τη Θεσσαλονίκη, γραμματέας της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων στη Φολέγανδρο την περίοδο του Μεταξά και ο Διον. Γονατάς, που θάφτηκαν πρόχειρα στο προαύλιο του 3ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου στους Αμπελοκήπους. Επίσης, σκοτώθηκε μια κοπέλα και τραυματίσθηκαν 30 άτομα στον Πειραιά. Τα γεγονότα δείχνουν ότι μόνον η οργανωμένη πάλη, που καθοδηγούσε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, μπόρεσε να ματαιώσει την πολιτική επιστράτευση.

Κι αυτό υπογραμμίζεται και στη γραπτή ομολογία του Αγγλου στρατηγού Ουίλσον, αρχηγού του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, ο οποίος θα υποχρεωθεί να γράψει στο βιβλίο του «Οκτώ χρόνια πέραν των θαλασσών»:

«...ΤΟ ΕΑΜ και ο υπ' αυτού δημιουργηθείς ΕΛΑΣ υποχρέωσαν τους Γερμανούς να εγκαταλείψουν τα σχέδιά των περί πολιτικής επιστρατεύσεως με την πρόκληση απεργιών και διαδηλώσεων καθ' όλην τη χώραν...».

Υστερα, μάλιστα, απ' τα γεγονότα αυτά, οι Γερμανοί έδιωξαν την ψευτοκυβέρνηση του Λογοθετόπουλου λόγω ανικανότητας και στις 7 Απρίλη 1943 εγκατέστησαν την κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη. Είναι αυτός που οργάνωσε τους ταγματασφαλίτες, που άρχισαν μαζί με την Γκεστάπο τις σφαγές, τις δολοφονίες και τις λεηλασίες. Και για την ιστορία: Το 1947, με την υπ' αριθ. 399 απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, χορηγήθηκε σύνταξη πρωθυπουργού (!!) στη χήρα του Ιωάννη Ράλλη.

Απ' τη μεγάλη διαδήλωση της 5ης Μάρτη 1943 διασώθηκε ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για τη διαμαρτυρία προς τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, 50 κορυφαίων Ελλήνων διανοουμένων της εποχής εκείνης για τη σφαγή του αθηναϊκού λαού στη μεγάλη συγκλονιστική διαδήλωση. Το πρωτότυπο του ιστορικού ντοκουμέντου με ημερομηνία 8.3.1943, φυλάσσεται στο Μουσείο Τύπου της ΕΣΗΕΑ και είναι δωρεά του δημοσιογράφου Βάσου Τσιμπιδάρου, ο οποίος τότε είχε διατελέσει γραμματέας του αρχιεπισκόπου. Κάτω απ' το κείμενο της διαμαρτυρίας, ανάμεσα σε άλλους, υπογράφουν και οι Ι. Κακριδής, Σ. Παπαδάκη, Στρ. Μυριβήλης, Φ. Κόντογλου, Μ. Καραγάτσης, Ι. Λαμπρινός, Σ. Δούκας, Κ. Παΐζη, Ν. Βρεττάκος, Ε. Αλεξίου, Α. Τερζάκης, Μ. Αυγέρης, Β. Ρώτας, Γ. Θεοτοκάς, Χ. Καρούζος, Χ. Λεβάντας, Κ. Σούκας, Ο. Περάνθης κ.ά.