Όχι της Δανία για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ

Στο δεύτερο δημοψήφισμα, 18/5/1993, στη Δανία για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το 56,8% ψηφίζει «ναι» και το 43,2% ψηφίζει «όχι».

Το αποτέλεσμα επιφέρει ένα στεναγμό ανακούφισης από τους αρχιτέκτονες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που είχαν πέσει πάνω στους Δανούς για να τους μεταπείσουν, μετά το αποτέλεσμα του πρώτου δημοψηφίσματος που είχε γίνει στις 3 Ιούνη του 1992.

Σ' εκείνο το δημοψήφισμα, το 50,7% είχε ψηφίσει «όχι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ».

Τι είναι το «Μάαστριχτ»;

Το Μάαστριχτ είναι μια μικρή κωμόπολη της Ολλανδίας. Ηταν άγνωστη στο πλατύ κοινό έως το Δεκέμβρη του 1991, τότε που οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), που τη συγκροτούσαν 12 ευρωπαϊκά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Ιρλανδία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα), συνυπέγραφαν τη Συνθήκη μετεξέλιξής της σε Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), της γνωστής πλέον Συνθήκης του Μάαστριχτ. 

Ετσι, το Μάαστριχτ έγινε διάσημο, η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση περνούσε σε μια ανώτερη ποιοτικά βαθμίδα και πάνω στους λαούς υψωνόταν νέος, πιο βαρύς ζυγός από το μεγάλο κεφάλαιο, των 12 τότε καπιταλιστικών κρατών της ΕΟΚ, προκειμένου να μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες αναπαραγωγής και συσσώρευσής του, με ολοένα αυξανόμενη την ένταση της εκμετάλλευσης, και πιο αποτελεσματικά να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής ανάμεσα στα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ, Ιαπωνία, ΕΕ.

Στην πορεία, η ΕΕ των «12» έγινε ΕΕ των «15», με την προσχώρηση των Αυστρίας, Σουηδίας και Φινλανδίας.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ συναποφασίστηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών το Φλεβάρη του 1992 (στο ελληνικό Κοινοβούλιο ψηφίστηκε τον Ιούλη του 1992, απ' όλα τα σημερινά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, χωρίς μάλιστα οι βουλευτές να τη γνωρίζουν, αφού δεν τους δόθηκε το κείμενο, κανένα κρατικό όργανο δεν την έδωσε στη δημοσιότητα, ενώ μόνο το ΚΚΕ την καταψήφισε). 

Αποτελεί το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απ' αυτήν απορρέουν και οι κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως εξειδικεύονται, συμπληρώνονται και αναπτύσσονται στην πορεία από τις Συνόδους Κορυφής, τα Συμβούλια Υπουργών της Κομισιόν, δηλαδή συνδιαμορφώνονται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών για κάθε κράτος - μέλος και εφαρμόζονται υποχρεωτικά σε κάθε κράτος - μέλος, από την κυβέρνησή του. Για την ιστορία, η Συνθήκη του Μάαστριχτ έγινε ολόκληρη γνωστή από το ειδικό ένθετο, στο οποίο τη δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» και είναι η μόνη εφημερίδα που το έκανε. 

Σύμφωνα με το άρθρο 73β της Συνθήκης του Μάαστριχτ, «απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός των κινήσεων κεφαλαίων» και με το άρθρο 102α υιοθετείται η «αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό».

Συνθήκη τουΜάαστριχτ