Ο ΔΣΕ ενεργεί επιθετικές επιχειρήσεις στην περιοχή Γρεβενών

Τμήματα του ΔΣΕ ενεργούν επιθετικές επιχειρήσεις, 7/5/1948, στην περιοχή Γρεβενών, χτύπησαν οχυρωμένες θέσεις του εχθρού στα χωριά Μικρό και Μεγάλο Σειρήνι, Μικρό και Μεγάλο Ελεύθερο και Μηλιά, με αποτέλεσμα να εξουδετερωθούν και να αιχμαλωτιστούν φρουρές τους. 

Κυβερνητικές δυνάμεις που κινήθηκαν από μια σειρά περιοχές αναχαιτίστηκαν.

Ο ένοπλος αγώνας του λαού μας στα χρόνια 1946-1949, δεν ήταν απλώς ένας αγώνας δίκαιος, συνέχεια των αγώνων της περιόδου της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στη γερμανική ιμπεριαλιστική κατοχή, ενάντια στην ένοπλη επέμβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών το Δεκέμβρη του 1944, αλλά αγώνας ταξικός, αντιιμπεριαλιστικός με την ευρύτερη διεθνιστική έννοια. Στρεφόταν όχι μόνο ενάντια στις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών για την Ελλάδα, και στο ντόπιο αντιδραστικό αστικό καθεστώς που είχε εγκαθιδρυθεί στηριγμένο στα δικά τους όπλα, αλλά και στις γενικότερες στρατηγικές επιδιώξεις τους στα Βαλκάνια, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ενα καθεστώς που οδήγησε το λαό στον ένοπλο αγώνα και στον εμφύλιο πόλεμο, αφού δεν μπορούσε διαφορετικά να εδραιώσει την αστική εξουσία. 

Ζήτημα το οποίο δε σταμάτησε να απασχολεί την πλουτοκρατία και τα κόμματά της, ούτε στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, όπως απασχολούσε επίσης και την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στην κοινωνικοπολιτική συμμαχία του ΕΑΜ. Ουσιαστικά σ' όλη την πορεία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δε βρισκόταν σε πρωτεύουσα θέση των εξελίξεων, αντικειμενικά κρινόταν το «ΠΟΙΟΣ - ΠΟΙΟΝ», στο ζήτημα της εξουσίας.

Η μελέτη και γνώση της ιστορίας του ΔΣΕ και γενικότερα της περιόδου '40 - '49 είναι, μπορούμε να πούμε χωρίς επιφυλάξεις, σχεδόν υποχρεωτική. Είναι υποχρεωτική γιατί προσφέρει άφθονα διδάγματα για τα τωρινά και κυρίως για τα μελλοντικά καθήκοντα των κομμουνιστών.

Συνεχίζουμε πιο έμπειροι και διδαγμένοι

Από όλες τις πλευρές, αριστερές, κεντρώες και δεξιές, ξορκίζεται η τρίχρονη αναμέτρηση ως αδελφοκτόνος πόλεμος, ως τρισκατάρατο κακό. Ελληνες όμως σκότωναν Ελληνες και το '45-'46. Ελληνες σκότωναν Ελληνες και τον Δεκέμβρη του '44. Ελληνες σκότωναν Ελληνες και στα χρόνια της Κατοχής. Ελληνες φυλάκιζαν, βασάνιζαν και δολοφονούσαν Ελληνες στα χρόνια του Μεταξά και πιο πριν. Ελληνες σκότωναν Ελληνες στα εκτελεστικά αποσπάσματα της δεκαετίας του '50. Ελληνες σκότωναν Ελληνες στη χούντα και στο Πολυτεχνείο.

Χτυπούν στο συναίσθημα για να κυριεύσουν το μυαλό και τη λογική. Σε όλες τις περιπτώσεις, συγκρούστηκαν δύο αντίθετοι κόσμοι. Και αυτοί οι αντίθετοι κόσμοι υπήρχαν και υπάρχουν αντικειμενικά, συγκρούονται με τον ένα ή άλλο τρόπο ούτως ή άλλως, όχι επειδή το θέλουν κάποια άκρα της κοινωνίας, ούτε επειδή το θέλουν κάποιοι βίαιοι, αιμοσταγείς και τυχοδιώκτες ηγέτες. Με ψυχολογικούς όρους δεν γράφεται ιστορία. Και δεν είναι αυτό κάτι που ισχύει τις τελευταίες δεκαετίες. Η ιστορία των κοινωνιών είναι η ιστορία της αδιάκοπης πάλης των από κάτω με τους από πάνω, που προσλαμβάνει και βίαια μέσα. Εκεί είναι που μπαίνει επί τάπητος το με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις, για πού θα τραβήξεις. Σε άλλες εποχές, με διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, αυτό εκφράστηκε με το "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Σε άλλες εποχές με το "όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα" ή με το "βροντάει ο Ολυμπος και πάλι"...

Το ΚΚΕ, με διασφαλισμένη την ιστορική του συνέχεια, περήφανο για τη συγκλονιστική ιστορία του, έμπειρο και διδαγμένο, συνεχίζει να διεξάγει σταθερά τον αγώνα για τα συμφέροντα του κόσμου της δουλειάς. Οι αρνητικοί συσχετισμοί πρέπει να αλλάξουν και θα αλλάξουν. Το ΚΚΕ μπορεί να γίνει ο φάρος της νέας και νικηφόρας αναμέτρησης για το σοσιαλισμό.

Δόξα και τιμή στον ηρωικό ΔΣΕ.

Δόξα και τιμή σε αυτούς που έπεσαν στα πεδία των μαχών.

Συνεχίζουμε