Κόπρος του Αυγείου

Η μπόχα που αναπνέει αηδιασμένος ο λαός, με την «παρέλαση» σκανδάλων και τις αλληλοκατηγορίες των αστικών κομμάτων για διαφθορά, την ώρα που από κοινού ετοιμάζονται να του φορτώσουν τα σπασμένα της νέας κρίσης, είναι η μπόχα του σάπιου συστήματος που όλοι μαζί υπηρετούν.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η διαφθορά, τα σκάνδαλα, η διαπλοκή δεν είναι ούτε «εξαίρεση» ούτε «παρέκκλιση» στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά τα «πρωτότοκα παιδιά» του.
Οτι όλα φύονται στο έδαφος της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Αυτήν την πολιτική υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.

Ολοι αυτοί, παρά τον καβγά που στήνουν με αφορμή την αποκάλυψη των διαλόγων Παππά - Μιωνή, με μεγάλη ευκολία θα προσυπέγραφαν τη διαπίστωση που ακούγεται στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνομιλίας, ότι «δεν είναι ποινικό αδίκημα ο καπιταλισμός». Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που για κάποιο λόγο ανοίγει το καπάκι του υπονόμου και βγαίνουν στην επιφάνεια τέτοιου είδους συνδιαλλαγές και παρασκηνιακά «πάρε - δώσε» ανάμεσα σε κυβερνητικά στελέχη και επιχειρηματίες.

Ούτε βέβαια προκαλεί εντύπωση το περιεχόμενο της «μυστικής» συζήτησης, που εκτείνεται από προσωπικές εξυπηρετήσεις και επιχειρηματικά «ντιλ» μέχρι επενδυτικά και πολιτικά σχέδια, που «ακουμπούν» ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς, τις σχέσεις της Ελλάδας με άλλες χώρες, την παρέμβαση ιμπεριαλιστικών κέντρων με πρώτες τις ΗΠΑ, τα παζάρια και τα ανταλλάγματα για συγκρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή.

Αυτό είναι το πολιτικό σύστημα και η διακυβέρνηση του καπιταλισμού. Μέσα από τέτοια «κανάλια» διαμορφώνονται πολιτικές αποφάσεις, οικοδομούνται δεσμοί με ισχυρά επιχειρηματικά κέντρα, «ανοίγουν πόρτες» και δίαυλοι συνεννόησης με αντίστοιχα κέντρα του εξωτερικού.

Ποιος δεν θυμάται υποψήφιους πρωθυπουργούς να κάνουν ...πασαρέλα σε «ιδρύματα» και κυβερνητικές εκδηλώσεις των ΗΠΑ, με «συνδετικό κρίκο» εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου που έχουν τις «άκρες» τους στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα; Ποιος ξεχνάει τις συζητήσεις πολιτικών με επιχειρηματίες, πίσω από κλειστές πόρτες, για «κλείσιμο λογαριασμών» και πολιτικά «ντιλ», που επέδρασαν ακόμα και στην εναλλαγή κυβερνήσεων;

Μια επανάληψη του ίδιου χιλιοπαιγμένου έργου ζούμε και σήμερα. Τα άπλυτα βγαίνουν στη φόρα στο πλαίσιο επιχειρηματικών και πολιτικών ανταγωνισμών, όμως καταγράφεται και ο προβληματισμός για την επίδραση που έχει στο λαό αυτό το «ξεκατίνιασμα». Για την αηδία και την αποστροφή που του προκαλούν τα επαναλαμβανόμενα σκάνδαλα, το ράγισμα στη βιτρίνα της «διαφάνειας» και των «θεσμών», οι «τρικλοποδιές» στη συναίνεση, που είναι απαραίτητη για να «τρέξει» πιο γρήγορα η αντιλαϊκή πολιτική.

Η σήψη και η διαφθορά για την εξυπηρέτηση αντιλαϊκών συμφερόντων είναι συστατικό της κυβερνητικής διαχείρισης του συστήματος, που έκαναν και κάνουν όλα τα κόμματα για λογαριασμό του κεφαλαίου. Εκεί πρέπει να κατευθυνθεί η αγανάκτηση που νιώθει ο λαός παρακολουθώντας αυτό το άθλιο θέαμα: Να απαιτήσει να βγουν τα άπλυτα όλων των κυβερνήσεων στη φόρα, να μην πέσει στην παγίδα των πολιτικών αντιπερισπασμών, με τους οποίους όλα τα αστικά κόμματα προσπαθούν να συγκαλύψουν τις πραγματικές ευθύνες τους και τις αιτίες της διαπλοκής.