Ο Μάνος Λοΐζος έχει αγγίξει κάθε πτυχή της ζωής μας

Ηταν μια μέρα γιορτής για το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ χτες. Γιόρταζε τα 5 χρόνια λειτουργίας του με μια ανεκτίμητη προσφορά. Η κόρη του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνη, πρόσφερε το πιάνο του αγαπημένου μας συνθέτη στο Στέκι. Παράλληλα, εκθέτονταν και άλλα μουσικά του όργανα, όπως το βιολί, το λαούτο και δύο κιθάρες του, που τον συντρόφευαν στο δημιουργικό του έργο.


Στην εκδήλωση παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Παρευρέθηκαν ακόμα η κόρη του Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνη, και η εγγονή του, Εμμανουέλα.

Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν 38 χρόνια από τον πρόωρο χαμό του, όμως τα τραγούδια του μας συντροφεύουν, παραμένουν ζωντανά στην καρδιά και το νου, στα όνειρα και τους αγώνες. «Αυτό το πιάνο θα είναι για όσους νέους επισκέπτονται το Στέκι της ΚΝΕ μια συνέχεια του Μάνου...», είχε αναφέρει συγκινημένη η Μυρσίνη Λοΐζου, κάνοντας την προσφορά. Και πράγματι, το Στέκι πέντε χρόνια τώρα αποτελεί «φάρο» στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, στο δικαίωμα στην αναψυχή, στην ανάγκη για νέα δημιουργία, στην πολιτιστική καλλιέργεια, στη γνώση. Στεγάζει δραστηριότητες που εμπνέουν, που δίνουν στίγμα κόντρα στην υποκουλτούρα, που συμβάλλουν στην ανάταση της αγωνιστικής στάσης στη νεολαία.

Ο Δ. Κουτσούμπας με την Μυρσίνη Λοΐζου

Είναι σαν να είναι μαζί μας...

Στην εκδήλωση μίλησε ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, που αφού ευχαρίστησε την Μυρσίνη Λοΐζου για την προσφορά της, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Είναι μεγάλη μας τιμή και χαρά να ακούγονται ξανά οι μελωδίες του Μάνου από το πιάνο (που έχει ακόμη σημάδι από το τσιγάρο που κρατούσε όσο έπαιζε).
Και είναι διπλή χαρά να ζωντανεύουν πάλι, καθώς νέοι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, μέσα απ' τις δραστηριότητες του Στεκιού, συνοδεία των μουσικών του οργάνων, θα τραγουδάνε όσα έγραψε. Από γενιά σε γενιά θα μένει άσβεστο το έργο του. Η ΚΝΕ και το Φεστιβάλ θα έχουν ιδιαίτερη συμβολή σε αυτό...
Είναι ιδιαίτερη στιγμή να φιλοξενούμε σήμερα στο Στέκι τις δυο κιθάρες, το λαούτο και το πρώτο του βιολί.

Την κιθάρα που ήταν η προέκταση του χεριού του, στην οποία συνέθετε και δοκίμαζε μελωδίες αλλά και με την οποία έπαιζε στις συγκλονιστικές συναυλίες στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" που έχουν μείνει στην Ιστορία.

Αλλά και το πρώτο του βιολί, που ήταν η αρχή της επαφής του με τη μουσική.

Τα μουσικά όργανα του Μ. Λοΐζου, που σήμαιναν τόσα για κείνον, δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται σε άλλο χώρο πιο ταιριαστό, από το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ. Εδώ που η Οργάνωσή μας τα τελευταία χρόνια αναπτύσσει μια πλούσια πολιτιστική - μορφωτική παρέμβαση.

Ταυτόχρονα, δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο κατάλληλος τρόπος για να γιορταστούν τα 5 χρόνια αυτής της προσπάθειας, να στηθεί κυριολεκτικά ένα τέτοιο σημείο συνάντησης, καλλιτεχνικής δημιουργίας και έκφρασης που χρόνο με τον χρόνο αγκαλιάζεται από όλο και περισσότερους νέους.

Εδώ, στο χώρο που γίνονται οι πρόβες για τις καλλιτεχνικές παραγωγές και τα αφιερώματα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στη σκηνή του οποίου ο Μάνος Λοΐζος κατέθεσε κυριολεκτικά κομμάτι της ψυχής του.

Είναι σαν να είναι μαζί μας, όταν χιλιάδες νέοι και νέες κάθε χρόνο με τη συμμετοχή τους στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ "ανασταίνουν το όνειρό του"».
Ο Ν. Αμπατιέλος αναφέρθηκε στη δουλειά που γίνεται στο Στέκι και στην προσπάθεια της ΚΝΕ «να γίνουμε ακόμα πιο ικανοί στην πολιτική - πολιτιστική παρέμβασή μας, στην ανάπτυξη πολύμορφης δραστηριότητας με συνέχεια, στην ανάδειξη του νέου προοδευτικού καλλιτεχνικού έργου. Οι πρωτοβουλίες μας επιδιώκουμε να συμβάλλουν ώστε να ενισχύεται ένα μορφωτικό ρεύμα στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, απαραίτητο εφόδιο στη διαπαιδαγώγηση του νέου σήμερα και που ταυτόχρονα θα γίνεται ρεύμα ευρύτερα στη νεολαία της χώρας μας».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στην παρουσία του Μ. Λοΐζου σε αυτά και μετέφερε τα λόγια του συνθέτη, ότι το Φεστιβάλ «συσφίγγει και στεριώνει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων».

Είπε ακόμα ότι ο Μ. Λοΐζος «έχει αγγίξει κάθε πτυχή της ζωής μας», τα τραγούδια του είναι «μια θάλασσα μελωδιών που σκορπά γνήσια συγκίνηση» και κατέληξε ότι 38 χρόνια μετά το θάνατό του, «από το Στέκι, τα Φεστιβάλ, τις καθημερινές μάχες, τις συγκεντρώσεις, τις απεργίες ποτέ δεν λείπουν τα τραγούδια του, δίνοντας θάρρος στην προσπάθεια νέων ανθρώπων να αγωνιστούν και να χτίσουν μία καλύτερη ζωή έξω από τα όρια της σημερινής βαρβαρότητας. Δίνοντας και απαντήσεις στους προβληματισμούς τους σε κατεύθυνση ριζοσπαστικοποίησης της σκέψης και της δράσης. Αυτό δηλαδή που φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι και φέρνουν για παράδειγμα στις μέρες μας τον νόμο - έκτρωμα ενάντια στις διαδηλώσεις. Ο δρόμος έχει όμως τη δική του ιστορία, και στο δρόμο θα κριθεί το δίκιο. Γιατί εκεί βρίσκεται η ελπίδα για όσους του φόβου σπάνε το νήμα και τη μιζέρια μιας ζωής».

Οπτικό και μουσικό αφιέρωμα

Η χτεσινή εκδήλωση άνοιξε με ένα σύντομο βίντεο, που είχε επιμεληθεί η Οργάνωση. Μέσα από τα λόγια του Λοΐζου, οι παρευρισκόμενοι «περιηγήθηκαν» σε στιγμές της ζωής του, στο πώς έγραψε ορισμένα έργα, στην αντίληψή του για την Τέχνη. Τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα ήταν από τα αρχεία της ΕΡΤ, του ΡΙΚ και του Κόμματος. Ξεχωριστό στιγμιότυπο του βίντεο ήταν τα συγκλονιστικά οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από το 2ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Καισαριανή, όπου μέσα σε μια πραγματική λαοπλημμύρα, όλοι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν, ανάμεσά τους και ο Μάνος Λοΐζος, πήραν τη θέση τους στη σκηνή και έγιναν μια φωνή με τον κόσμο, τραγουδώντας το «Πότε θα κάνει ξαστεριά».

Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με ένα σύντομο αφιέρωμα στο έργο του συνθέτη. Οι νέοι καλλιτέχνες που επιμελήθηκαν το πρόγραμμα έκαναν ένα όμορφο «πέρασμα» σε αγαπημένα και χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια του συνθέτη από όλη τη δημιουργική του πορεία. Μάλιστα, το πιάνο που χρησιμοποιήθηκε για τη συναυλία ήταν του Μ. Λοΐζου...

Επαιξαν οι μουσικοί Δημήτρης Ανδρονιάδης (πιάνο, ακορντεόν, ενορχηστρώσεις), Ζαχαρίας Γερασκλής (μπουζούκι), Περικλής Μαλακατές (μπάσο, κιθάρα), Παύλος Παπαναστασάτος (κιθάρα). Τραγούδησαν οι: Δημήτρης Κανέλλος, Φωτεινή Παπαδοπούλου και Κώστας Τριανταφυλλίδης.