Με το μαχαίρι στο λαιμό του ο λαός

Στον «προθάλαμο» των μαζικών πλειστηριασμών, 

κυβέρνηση – τραπεζικοί όμιλοι 

Με ενδιάμεσο κρίκο το λεγόμενο πρόγραμμα «Γέφυρα» αναφορικά με την κρατική επιδότηση «κόκκινων» αλλά και εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας εξελίσσεται η κυβερνητική επιχείρηση για τη στήριξη των εγχώριων τραπεζικών ομίλων αλλά και για τη συγκράτηση της μάζας με τα νέα
«κόκκινα» δάνεια που κάνουν την εμφάνισή τους με φόντο την εκδήλωση της νέας καπιταλιστικής κρίσης.

Το πρόγραμμα «Γέφυρα», μέσω της κρατικής επιδότησης, έρχεται να στηρίξει τα έσοδα και την κερδοφορία των τραπεζικών ομίλων, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις σε αυτό ενδέχεται να ενταχθούν δάνεια ύψους μέχρι 15 δισ. ευρώ, σε κάθε περίπτωση κάτω από τους λεόντειους όρους που επιβάλλουν οι τράπεζες.

Χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, η σχετική νομοθετική ρύθμιση προβλέπει ότι ο οφειλέτης υποχρεούται:
-- Να καταβάλλει εμπρόθεσμα το ποσό της οφειλής που βαρύνει τον ίδιο και το οποίο δεν καλύπτεται από την κρατική επιδότηση.
-- Να παρέχει πρόσβαση στα αποδεικτικά στοιχεία της επιλεξιμότητάς του (εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια) καθώς και όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που τυχόν ζητηθούν από το Δημόσιο.
-- Εάν ο οφειλέτης δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις, είτε κατά τη διάρκεια ή και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, τότε αποβάλλεται από το πρόγραμμα, ενώ παράλληλα υποχρεώνεται να επιστρέψει στο Δημόσιο ολόκληρο το ποσό της επιδότησης. Οπως ρητά προβλέπεται, σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν επιστρέψει την επιδότηση, τότε το Δημόσιο ξεκινά διαδικασίες ανάκτησης / είσπραξης της επιδότησης.
Να σημειωθεί ότι η διάρκεια της παρακολούθησης της τήρησης των υποχρεώσεων του οφειλέτη κυμαίνεται από 6 έως 18 μήνες, ανάλογα με τις διακρίσεις των οφειλών, ενώ βέβαια η συγκεκριμένη ρύθμιση με «καρότο και μαστίγιο» έρχεται να εξαναγκάσει λαϊκά νοικοκυριά να περικόψουν ακόμη και στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινότητας προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των τραπεζών.

Στα σκαριά ο Πτωχευτικός Κώδικας

Παράλληλα, κυβέρνηση και ευρωπαϊκοί «θεσμοί» συνεχίζουν τα παζάρια και την επεξεργασία των δεκάδων διατάξεων του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, που αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή το επόμενο διάστημα, προκειμένου να τεθεί σε εφαρμογή από 1/1/2021.
Με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα τα φυσικά πρόσωπα αποκτούν για πρώτη φορά την «πτωχευτική δυνατότητα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πορεία κλιμάκωσης των πλειστηριασμών απέναντι στην πρώτη κατοικία και βέβαια στην κάθε είδους περιουσία της λαϊκής οικογένειας. Η ανακήρυξη του οφειλέτη σε πτώχευση από το αρμόδιο δικαστήριο μπορεί να προέλθει και μετά από αίτηση της τράπεζας.

Σε γενικές γραμμές, μεταξύ άλλων, θα προβλέπεται πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του «οφειλέτη» προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των τραπεζών και άλλων πιστωτών. Μετά την κήρυξη της πτώχευσης και μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας ο οφειλέτης θα μπορεί να έχει πρόσβαση μόνο σε τυχόν ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν τις λεγόμενες «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», κάποια ψίχουλα δηλαδή για τα απολύτως στοιχειώδη, ενώ τυχόν άλλα εισοδήματα περιέρχονται στη λεγόμενη πτωχευτική περιουσία και βέβαια προορίζονται προς διανομή στους πιστωτές με βάση την κλίμακα κατάταξής τους.

Μετά την κήρυξη της πτώχευσης ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στον ειδικό Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης που θα συσταθεί για το σκοπό αυτό και στη συνέχεια μπορεί να έχει το δικαίωμα της διαμονής στην κατοικία του έναντι ενοικίου, θα γίνεται δηλαδή νοικάρης στο σπίτι του, με ενοίκιο που θα προσδιορίζεται με βάση την απόδοση που αντιστοιχεί προς το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο.

Η περιουσία επανέρχεται στον αρχικό ιδιοκτήτη ή στους κληρονόμους του εφόσον καταβληθεί το σύνολο των ενοικίων για ολόκληρο το προβλεπόμενο διάστημα. Παραπέρα, η τράπεζα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση και βέβαια να προχωρήσει άμεσα σε πλειστηριασμό, σε περίπτωση που ο μισθωτής - πρώην ιδιοκτήτης δεν καταβάλει έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα. Μετά από σχετική ειδοποίηση και με καταληκτική διορία ενός μήνα η καταγγελία επέρχεται αυτοδίκαια, σύμφωνα με τη σχετική διάταξη.
Εννοείται βέβαια ότι στο πλαίσιο της πτώχευσης θα εκπλειστηριαστεί κάθε άλλη ακίνητη περιουσία του οφειλέτη, ενώ και το δικαίωμα μεταβίβασης και επαναμίσθωσης προβλέπεται κάτω από τους λεόντειους όρους των τραπεζών.

Μετά την πάροδο 3ετίας, ο μισθωτής θα μπορεί να ζητήσει τη μετατροπή της σύμβασης με την τράπεζα σε μίσθωση με δικαίωμα επαναγοράς και 20ετή διάρκεια.
Για τους ευάλωτους οφειλέτες προβλέπεται η κρατική επιδότηση των δόσεων ως ανάχωμα στη διαμόρφωση νέας γενιάς «κόκκινων» δανείων. Παραπέρα, σε περίπτωση καταβολής επιδόματος στέγασης, ο δικαιούχος, όπως και στο τρέχον πρόγραμμα «Γέφυρα», παραιτείται από το τραπεζικό και φορολογικό απόρρητο, προκειμένου να διαπιστώνεται ότι διατηρούνται οι προϋποθέσεις καταβολής του (εισοδηματικά, περιουσιακά κριτήρια κ.ά.).

Επίσης, προβλέπεται η επιτάχυνση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Σε περίπτωση που κηρυχτεί άγονος, η διαδικασία επαναλαμβάνεται το αργότερο μετά 10 εργάσιμες μέρες, ενώ η τιμή πρώτης προσφοράς μειώνεται στο 1/2 της αρχικής τιμής και στο 1/3 σε περίπτωση και νέας επανάληψης.
Σε περίπτωση που δεν υπάρξει αποτέλεσμα ο επόμενος πλειστηριασμός θα έχει τιμή εκκίνησης στο 1 ευρώ, κάτι βέβαια που μπορεί να συμβεί σε περίπτωση περιουσίας που βαρύνεται με αντίστοιχης αξίας ή και με πολλαπλάσια ποσά «κόκκινων» δανείων και άλλων υποχρεώσεων που μεταφέρονται στο νέο ιδιοκτήτη.

Εάν και αυτός ο πλειστηριασμός αποβεί άγονος, επαναλαμβάνεται ακόμη μία φορά με την ίδια τιμή πρώτης προσφοράς (1 ευρώ) και αν αποβεί εκ νέου άγονος, η κυριότητα του πράγματος περιέρχεται στο Δημόσιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο φορέας στον οποίο θα μεταβιβάζονται οι πρώτες κατοικίες λαϊκών νοικοκυριών με «κόκκινα» δάνεια θα έχει καθαρά ιδιωτικό χαρακτήρα και, όπως φαίνεται, οι ιδιώτες μέτοχοι θα ενθυλακώνουν τα νοίκια που θα τους καταβάλλονται από τα νοικοκυριά, προκειμένου να διαμένουν στο σπίτι τους.

Προβλέπεται ακόμη το νέο πλαίσιο εξωδικαστικού μηχανισμού, στον οποίο πέρα από τα επιχειρηματικά χρέη εντάσσονται και οι οφειλές φυσικών προσώπων, σε τράπεζες, στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ταυτόχρονα, ο υπό διαμόρφωση Πτωχευτικός Κώδικας προβλέπει «εναλλακτικές» δυνατότητες, με λεόντειους όρους και προϋποθέσεις, μέσω διαφόρων μηχανισμών, όπως διμερείς συμφωνίες αναδιάρθρωσης δανείων με τις τράπεζες.

Συνολικά τα μέτρα που προωθούνται και εδώ αποτυπώνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, η πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό εν προκειμένω, περνάνε μέσα από την ολομέτωπη επίθεση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα που θα πληρώσουν το μάρμαρο των «αναδιαρθρώσεων» και σε ό,τι αφορά το πτωχευτικό δίκαιο.