Αγώνας για μαζικό, ενωτικό, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι, φτωχοί βιοπαλαιστές, αγρότες, νέοι και νέες.

Στις στάχτες της Μόριας αυτες τις μέρες σωπαίνουν τα παντα για να ακουστεί ο ανθρώπινος πόνος, η φρίκη , τα ουρλιαχτά της απόγνωσης χιλιάδων ψυχών. 13.000 άνθρωποι, γυναίκες και μικρά παιδιά, στοιβαγμένοι, χωρίς μέτρα υγιεινής και ασφάλειας εν μέσω πανδημίας. Η Μόρια ήταν μια υγειονομική βόμβα που περίμενε να σκάσει.


Ένα «προμελετημένο έγκλημα» των κυβερνήσεων που επιδεικτικά κώφευαν στα συνεχή αιτήματα των φορέων, των συνδικάτων, των υγειονομικών και των κατοίκων για απεγκλωβισμό των προσφύγων και αποσυμφόρηση των δομών.

Παιδάκια, ακόμα και νήπια, γέροι, ανήμποροι, γυναίκες και άντρες κοιμούνται στους δρόμους, σε χωράφια και σε νεκροταφεία. Αφού οι διάφορες ιμπεριαλιστικές ενώσεις έπεσαν σαν τα σκυλιά στις πατρίδες τους, αφού περάσαν χιλιάδες χιλιόμετρα με κάθε μέσο, ακόμα και με τα πόδια, για να γλιτώσουν από την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ και των λοιπών λύκων, αφού η θάλασσα της Μεσογείου γέμισε μικρούς Αϊλάν που πνίγηκαν με την ελπίδα για μια ανθρώπινη ζωή, αυτό που τους περίμενε ήταν κλειστές δομές- φυλακές, εγκλωβισμένοι μέσα στην ανέχεια και τις αρρώστιες. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες χθες διαδήλωναν στη Λέσβο με ένα σύνθημα: αφήστε μας να φύγουμε.

Και σαν απάντηση στο αίτημα θέλουμε να μας αφήσετε ελεύθερους, μπροστά τους βρήκαν ΜΑΤ και κλούβες. Είναι άνθρωποι που τους μποδίζουν να βαδίζουν…. Είναι άνθρωποι που τους αλυσοδένουνε.

Αλλά δεν είναι μόνοι τους. Και από το σημερινό μας συλλαλητήριο στέλνουμε την ταξική μας αλληλεγγύη, και απαιτούμε εδώ και τώρα:

Κλείσιμο όλων των hotspots στα νησιά.

Να δοθεί άσυλο σε όσους προέρχονται από χώρες που είναι εστίες πολέμου, εμφυλίων, υπό κατοχή ή είναι θύματα αντιδραστικών καθεστώτων και κινδυνεύει η ζωή τους και βεβαίως πρέπει να εξασφαλιστούν γρήγορες διαδικασίες για τα αιτήματα ασύλου μέσω πρόσληψης αναγκαίου προσωπικού.

Όσο μένουν οι πρόσφυγες και μετανάστες πρέπει να εξασφαλίζεται ιατρική περίθαλψη, εμβολιασμοί, πρόσβαση των παιδιών τους στην εκπαίδευση, χωρίς εμπλοκή των ΜΚΟ και με την απαραίτητη στελέχωση όλων των σχετικών υπηρεσιών.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να είναι έτοιμο σε κάθε στιγμή, όπως η προχθεσινή, να μπει ασπίδα προστασίας στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να μην επιτρέψει σε φασιστικά και ρατσιστικά απολειφάδια να ρίξουν το δηλητήριο τους μέσα από τα σκοτάδια που συνηθίζουν να δρουν.

Συνάδελφοι, και σήμερα απευθυνόμαστε σε όλη την εργατική τάξη, σε όλο το λαό: Κανένας μόνος του μπροστά στην πανδημία, και την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Κανένας να μη δεχτεί να πληρώσει ξανά όσα του φορτώνουν κράτος και εργοδοσία! Κάτω από αυτά τα συνθήματα βρισκόμαστε στο σημερινό μεγάλο μας συλλαλητήριο χιλιάδες, από κάθε γωνιά τη περιοχής μας, από κάθε χώρο δουλειάς, συντονίζουμε τη δράση μας, οργανώνουμε την απάντηση μας μπροστά στην πρωτοφανή επίθεση που δεχόμαστε. Όλοι εμείς απευθύνουμε γενικό κάλεσμα σε όλο το λαό για να μπει σε θέση μάχης, να βάλει μπροστά τις ανάγκες του, που η κυβέρνηση τις μετρά με βάση τα κέρδη και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Και σε αυτή την μάχη δεν περισσεύει κανείς, εδώ ανήκουν όλοι όσοι προβληματίζονται, αγωνιούν, ζουν στο πετσί τους τί σημαίνει φτώχεια, ανεργία, πόλεμοι.

Όλοι όσοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, ιδιαίτερα την περίοδο της καραντίνας, οι υγειονομικοί, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, στις αποθήκες, στα τρόφιμα, για να εξασφαλιστεί το ψωμί και η υγεία του λαού, και από αυτό τον αγώνα τους θησαύρισαν μια χούφτα παράσιτα.

Όλοι όσοι βαφτίστηκαν από την κυβέρνηση και τα μονοπώλια «ήρωες», και σήμερα είτε συνεχίζουν να δουλεύουν με πετσοκομμένα δικαιώματα είτε ως έκτακτο προσωπικό, γυρίσαν στον εφιάλτη της ανεργίας.

Όλοι όσοι κλήθηκαν να ζήσουν με επιδόματα πείνας, και τώρα βιώνουν με τα προγράμματα τύπου συνεργασία, μισή δουλειά, μισό μισθό, μισή ζωή.

Όλοι εκείνοι που εδώ και χρόνια κινούσαν με τον ιδρώτα τους τη βαριά βιομηχανία του Τουρισμού, των Μεταφορών, μιας σειράς άλλων κλάδων, και σήμερα είναι στον αέρα, χωρίς εισόδημα, σε καθεστώς αναστολής, για να σωθούν τα εκατομμύρια των αφεντικών.

Όλοι όσοι καλούνται να εργαστούν με νεωτερισμούς όπως η τηλεργασία, που από πίσω τους κρύβεται ό,τι πιο σάπιο έχει να προσφέρει στους εργαζόμενους ο σημερινός τρόπος παραγωγής, δουλειά κλεισμένος στο σπίτι, χωρίς ωράριο, ο καθένας μόνος του, αποκομμένος από τους συναδέλφους του.

Όλοι όσοι στοιβάζονται στα εργοστάσια, στις αποθήκες, στα σαράβαλα του ΟΑΣΘ, και με μια μάσκα και ένα αντισηπτικό η κυβέρνηση τους μεταθέτει την ευθύνη του σμπαραλιασμένου συστήματος υγείας, τους μιλάει για ατομική ευθύνη όσο αφορά την αντιμετώπιση της ανεργίας, ενώ νοσοκομεία παραμένουν κλειστά, οι κλίνες ΜΕΘ μετριόνται στα δάχτυλα του χεριού.

Όσοι αγανακτούν που παραμένουν κλειστά νοσοκομεία της πόλης όπως το Λοιμωδών. Που οι υγειονομικοί στα νοσοκομεία αναφοράς δουλεύουν ακούραστα για την προστασία της υγείας μας, την ίδια στιγμή που τα κενά ουσιαστικά αυξάνονται μέσα σε συνθήκες πανδημίας.

Ακόμα απευθυνόμαστε και σε όλους όσους δεν ανέχονται να παζαρεύονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας στα τραπέζια των ενεργειακών κολοσσών και στα λημέρια των λύκων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Σε όσους καταλαβαίνουν πως οι λαοί του κόσμου δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, αντίθετα τους ενώνει το ότι οι κεφαλαιοκράτες της χώρας τους, Έλληνες, Τούρκοι, Αμερικάνοι παίζουν στα ζάρια την υγεία, τα δικαιώματα, την ειρήνη των λαών.

Προφανώς, στο πλάι μας ανήκουν και όλοι όσοι σιχάθηκαν να βλέπουν το παράρτημα της συνδικαλιστικής μαφίας στην πόλη μας να φέρνει βόλτες στα γραφεία δημάρχων και υπουργών, την ίδια ώρα που στους χώρους δουλειάς η κατάσταση είναι στο κόκκινο. Όσοι δεν ανέχονται η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου και πολλών από τα σωματεία του να είναι άφαντα, να μην βγάζουν κιχ μπροστά στις αντεργατικές μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, να ζητούν άδεια από την αστυνομία για τις ζωτικές λειτουργίες του συνδικαλιστικού κινήματος.

Να μην τσιμπήσουμε στα ψέματα που μας πασάρουν κράτος και εργοδότες για να μας δέσουν χειροπόδαρα για τα συμφέροντά τους. Δεν μασάμε!

Ξέρουμε καλά πως η εθνική ομοψυχία που μας πουλάνε τελειώνει όταν έρχεται η ώρα να μοιραστεί η πίτα του πλούτου που εμείς παράγουμε και αυτοί τσεπώνουν. Μας ζητούν εθνική ομοψυχία την ίδια στιγμή που οι ίδιοι γκριζάρουν κομμάτια της πατρίδας μας, προωθούν τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Μας λένε ότι μπροστά στην κρίση είμαστε όλοι μαζί, αλλά για τα κέρδη τους δεν χωράνε ομοψυχίες και ενότητες. Πιπιλάνε την καραμέλα της ατομικής ευθύνης που πλέον έλιωσε. Αλήθεια, που είναι η ατομική ευθύνη των εργαζόμενων που ενω μαθαίνουν πως ενώ υπάρχει επιβεβαιωμένο κρούσμα στο χώρο δουλειάς τους δεν χρειάζεται να τους γίνει τεστ, ή να μπουν σε καραντίνα, επειδή δεν δουλεύαν στο 1 μέτρο από το κρούσμα.

Μας φέρνουν τα ίδια επιχειρήματα, ξαναζεσταμένα. Θέλουν για ακόμη μια φορά το λαό να πληρώσει το λογαριασμό και αυτής της κρίσης, όπως και της προηγούμενης, αλλά και της ανάπτυξής τους. Και μέχρι σήμερα ο λαός πλήρωσε δυσβάσταχτα για να εξασφαλίσουν τα παράσιτα τα κέρδη τους.

Πρώτα από όλα πλήρωσε με το αίμα εργαζόμενων, όπως της συναδέλφισσας από τη VODAFONE που πέθανε στο σπίτι της μόλις τελείωσε τη βάρδια της τηλεργασίας, όπως το συνάδελφο στο ΜΕΤΡΟ, ή στο λατομείο ΙΚΤΙΝΟΣ και τόσους ακόμα, μόνο τους τελευταίους μήνες. Όλοι τους θυσία για τα κέρδη των αφεντικών.

Και σήμερα ο πρωθυπουργός ήρθε για να επισημοποιήσει τα ήδη υπάρχοντα μέτρα, και να προαναγγείλει το νέο γύρο επίθεσης. Χιλιάδες εργαζόμενοι συνεχίζουν να είναι σε καθεστώς αναστολής. Ακόμη περισσότεροι δουλεύουν με το πρόγραμμα Συνεργασία, μισή δουλειά, με μισό μισθό. Η εντατικοποίηση σε μια σειρά χώρους έχει φτάσει στο απροχώρητο, μέσω των απλήρωτων υπερωριών, της μείωσης προσωπικού, της τηλεργασίας. Οι απολύσεις, οι εκβιασμοί για οικειοθελείς παραιτήσεις και αλλαγές συμβάσεων γίνονται κανόνας σε όλο και περισσότερους χώρους δουλειάς.

Τα έζησαν αυτά ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι της περιοχής μας, στον Τουρισμό, στα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής και της Θεσσαλόνικής, που τα προηγούμενα χρόνια έσπαγαν ρεκόρ κερδών, από τα οποία ούτε ευρώ δεν περίσσεψε για τους εργαζόμενους.
Την ίδια ακριβώς στιγμή, από το βήμα της ΔΕΘ, δίνει νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, κατά παραγγελία του ΣΕΒ, ΣΕΒΕ και άλλων εργοδοτικών ενώσεων.
Αλλά τα σπασμένα τους τα πληρώνουμε και με την υγεία μας, όπως τα επιβεβαιωμένα κρούσματα στο εργοστάσιο στα Γιαννιτσά, στη βιομηχανία τροφίμων της Χαλκιδικής, στα σούπερ μάρκετ και τις αποθήκες, στα εμπορικά. Απροστάτευτοι στους χώρους δουλειάς, πάλι για τα κέρδη των αφεντικών.

Τώρα θέλουν για τα κέρδη τους να τζογάρουν τις ζωές των παιδιών μας, αφού τα σχολεία ανοίγουν με τεράστιες ελλείψεις, με κλειστά κτήρια, με τμήματα 27 μαθητών, νήπια που στοιβάζονται σε kibo, υπόγειες αίθουσες χωρίς παράθυρα, κενά εκπαιδευτικών, καθαρίστριες, μάσκες και αντισηπτικά που μέχρι χθες δεν είχαν φτάσει στα σχολεία, "σχολικά" λεωφορεία που μεταφέρουν στοιβαγμένους, σαν σαρδέλες, μαθητές. Αυτά αποτελούν την πραγματικότητα που διαμόρφωσε και συνειδητά αποκρύπτει η κυβέρνηση

.Ξέρουμε καλά πως μας φοβούνται, τρέμουν την οργανωμένη μας αντίδραση. Για αυτό και μέσα στον πανικό της κρίσης και της πανδημίας, μέσα στο καλοκαίρι, έφεραν και ψήφισαν τον χουντικό νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Θέλουν να βάλουν το εργατικό, συνολικά το λαϊκό κίνημα στο χέρι, να μας φοβίσουν, να μας δέσουν χειροπόδαρα. Να τους τα ξαναθυμήσουμε και από εδώ. Τα συνδικάτα, όσο είναι μαζικά, ταξικά προσανατολισμένα, ενωτικά, δεν θα γίνουν του χεριού σας!! Αυτός ο νόμος θα γίνεται κουρελόχαρτο κάθε φορά που οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι φοιτητές, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι θα αποφασίζουν να βγουν στο δρόμο. Και σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση θα σας θυμίζουμε πως τέτοια νομοσχέδια θα μένουν κουρελόχαρτα στη συνείδηση του λαού. Μην τολμήσετε λοιπόν να προσπαθήσετε να αξιοποιήσετε τέτοιου είδους νόμους: θα φάτε τα μούτρα σας.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Η σημερινή μας διαδήλωση είναι ένας ακόμα κρίκος στον αγώνα που συσπειρώνει μέρα με τη μέρα και νέες δυνάμεις, και ο αγώνας αυτός τελειώνει μόνο όταν ξεμπερδέψουμε με αυτούς που για τα κέρδη τους θυσιάζουν τις ζώες μας.
Διεκδικούμε ζωή και δουλειά με δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στον 21^ο αιώνα, στην εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Συλλογικές συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις, με κατοχυρωμένα τα σύγχρονα δικαιώματά μας. Κανένας εργαζόμενος με μερική απασχόληση, με τετράωρα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Κανένας μισθός κάτω από τα 751€.

Κατάργηση των πρόσφατων αντεργατικών διατάξεων των ΠΝΠ και όλων των αντεργατικών νόμων που προστέθηκαν στους προηγούμενους, για το χτύπημα συμβάσεων, μισθών, δικαιωμάτων σε συνθήκες πανδημίας.

Μέτρα ουσιαστικής προστασίας συνολικά της υγείας του εργαζόμενου, πρώτα και κύρια από την πανδημία, αλλά και από τις εργατικές ασθένειες. Μέτρα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Δεν δεχόμαστε άλλους νεκρούς της τάξης μας για τα κέρδη των αφεντικών.
Μπροστά στο νέο κύμα της πανδημίας απαιτούμε άμεσα πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στην υγεία , πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Να ανοίξουν τώρα όλες οι δομές Υγείας που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια. Μονιμοποίηση του προσωπικού.

Πρωτόκολλα υγείας στους χώρους δουλειάς με βάση τα επιστημονικά δεδομένα των υγειονομικών, και όχι τη μεζούρα των εργοδοτών.

Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, δημόσια, υποχρεωτική. Κατάργηση του νόμου Βρούτση/Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης. Κατώτερη σύνταξη στο 80% του μισθού, στα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, στα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Καμία σύνταξη κάτω από 600 ευρώ. Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων.

Άμεση κάλυψη και επιδότηση όλων των ανέργων για όσο διαρκεί η ανεργία. Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ, δηλαδή στο 80% του κατώτατου μισθού των 751 ευρώ που διεκδικεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Να καταργηθεί το χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. Η φωνή των εργατών δεν φιμώνεται. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων δεν θα περάσει. Το δικαίωμα της απεργίας και των διαδηλώσεων είναι αδιαπραγμάτευτο.

Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους εκτός συνόρων. Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία τους. Καμία αλλαγή και επαναχάραξη συνόρων.
Να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις και στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

Κατάργηση του νόμου Αχτσιόγλου που βάζει εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράση. Κανένας συμβιβασμός με το φακέλωμα της συνδικαλιστικής δράσης μέσω του ηλεκτρονικού μητρώου.

Συνάδελφοι,

Σήμερα έγινε ακόμα ένα βήμα για να πληθαίνουν οι φωνές που εναντιώνονται στη σάπια ζωή που μας ετοιμάζουν. Ενώνουμε και εμείς τις φωνές μας με τους εργαζόμενους στις χώρες της Μεσογείου, με τους Τούρκους συναδέλφους μας που ζητούν ειρήνη και αξιοπρεπή ζωή. Ενώνουμε τις φωνές μας με τους Γάλλους εργαζόμενους που έγραψαν πάνω από την είσοδο ενός εμπορικού, τα κέρδη σας οι νεκροί μας. Ενώνουμε τις φωνές μας με τους Αμερικάνους που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στο ρατσισμό, που δεν δέχονται στην μητρόπολη του καπιταλισμού η μοίρα των εργαζόμενων μπροστά στην πανδημία να είναι οι ομαδικοί τάφοι, και γιαυτό στολίσαν ένα τοίχο με το σύνθημα ο καπιταλισμός είναι ο ιός.

Από αύριο, ο κάθε ένας από εμάς που σήμερα βρίσκεται εδώ, πρέπει να μιλήσει στους συναδελφους του για ότι τα σωματεία ξέρουν να απειθαρχούν στην αντεργατική λαίλαπα, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας. Να γίνει υπόθεση όλων μας πως θα γίνουν τα συνδικάτα, οι σύλλογοι, κάθε μαζικός λαϊκός φορέας κύτταρο οργάνωσης στο χώρο του. Πως όλο και περισσότεροι θα προβληματίζονται, θα συζητούν, θα αμφισβητούν. Καιθ στοχεύουν σε αυτούς που έχουν τη συλλογική ευθύνη, που κουβαλάνε στα χέρια τους κάθε νεκρό από την πανδημία, κάθε νέο κρούσμα, κάθε χαμένο μεροκάματο συναδέλφου. Στην μεγαλοεργοδοσία, και στο κράτος και την κυβέρνησή της.

Κανένας μόνος του, κανένας φοβισμένος. Αυτοί που πρέπει να φοβούνται είναι οι κεφαλαιοκράτες, που σπέρνουν φτώχεια, ανεργία, προσφυγιά και πολέμους. Φοβούνται τους μαζικούς, προσανατολισμένους αγώνες. Φοβούνται τα σωματεία και τα συνδικάτα μας. Φοβούνται το λαό όταν αυτός διεκδικεί, αμφισβητεί τα κέρδη τους.

Συνάδελφισες, συνάδελφοι

Να είμαστε έτοιμοι

Κάθε ώρα είναι η δίκη μας ώρα

Είναι η ωρα.... για να πατήσουν γερά μέσα σε όλους τους χώρους δουλειάς οι οργανωμένες δυνάμεις των σωματείων. Είναι η ώρα να νιώσουν στο πετσί τους οι κηφήνες μέτοχοι και βιομήχανοι τι μπορεί να κάνει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Κίνημα μαζικό, ενωτικό, ταξικά προσανατολισμένο.

Είναι η ώρα η εργατική τάξη, όλος ο λαός να πάρει την ζωή στα χέρια του. Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό.
Καλούς αγώνες!