Γεννιέται ο Μάνος Χατζιδάκις

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη, στις 23/10/1925, και ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκη από τον Μύρθιο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου και της Αλίκης Αρβανιτίδου από την Αδριανούπολη.

Υπήρξε δημιουργός ασυμβίβαστος και πρωτοπόρος, που συνέδεσε τη λόγια με τη λαϊκή μουσική, δημιουργώντας έτσι ένα «νέο» ήχο, ένα «νέο» τραγούδι που έχει τις ρίζες του τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. 

Ο Μάνος Χατζιδάκις, με την υψηλή αισθητική και την προσωπική ευαισθησία του, την οξεία κριτική ματιά του, την αγάπη του για το λαό και με την απόφασή του να μη συμβιβαστεί με την εξουσία και τις απαιτήσεις της, μπόρεσε να αποτυπώσει με κριτικό ρεαλιστικό τρόπο την ελληνική κοινωνία, καταθέτοντας ένα έργο σπουδαίο, πολύτιμο, μοναδικό. Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται δεκαοκτώ χρόνια από εκείνο το απόγευμα της 15ης Ιουνίου του 1994, που «άρχισε το ταξίδι του προς τα άστρα». Η απουσία του πικρή. Η «παρουσία» του πάντα φωτεινή. Ο Μάνος Χατζιδάκις είναι εδώ, θα είναι πάντα εδώ όσο υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν τα τραγούδια του, που διψούν για ομορφιά, που αντιστέκονται, ελπίζουν και αγωνίζονται για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Ο Μάνος Χατζιδάκις, δημιουργός που έβαλε τη σφραγίδα του στον πολιτισμό μας, υπήρξε πάνω απ' όλα κορυφαίος αναμορφωτής του ελληνικού τραγουδιού, δρομολογώντας το σε νέους μουσικούς ορίζοντες. «Το τραγούδι», έλεγε, «δεν είναι σύνθημα ή πράξη εκτονώσεως. Ούτε μαστίχα για το στόμα αθλητικών εφήβων ή συντροφιά νυχτερινή για οδηγούς ταξί και φορτηγών. Είναι μια μαγική στιγμή κι εγώ ένας πανηγυριώτης μάγος εκπρόσωπός σας -αφού γεννήθηκα τον ίδιο καιρό με σας και μες στον ίδιο χώρο- που θα φωτίσω τις κρυφές αθέατες γωνιές σας, θα σας εκπλήξω, θα σας γεμίσω ερωτήματα και μελωδίες που ίσως γεννούν δικές σας και θα μεταφερθούν στο σπίτι σας, έτσι που να κοπεί ο ύπνος σας και να χαθεί για πάντα -αν είναι δυνατόν- ο εφησυχασμός σας...».

Ο ίδιος έλεγε, πως «η τέχνη του τραγουδιού αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα... Η τέχνη υπάρχει, διότι ανατέμνει τη λειτουργία του ανθρώπου. Του κινητοποιεί τις ευαισθησίες του. Τις αληθινές του ευαισθησίες. Οχι τις επικαιρικές. Η τέχνη συμπληρώνει τον άνθρωπο, τον βοηθά να αισθανθεί, έστω και για λίγο, προς τα πού πρέπει να τείνει. Η μεγάλη τέχνη εννοώ». Και πίστευε «στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων και όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας».

Μάνος Χατζιδάκις

 Μάνος Χατζιδάκις