«Κομμουνιστικό Μανιφέστο».

Συνέρχεται, 29/11/1847, στο Λονδίνο το Δεύτερο Συνέδριο της Ένωσης Κομμουνιστών. Το Συνέδριο εγκρίνει το Καταστατικό και παίρνει απόφαση να επεξεργαστεί το Πρόγραμμα, το οποίο δούλεψαν ο Μαρξ και ο Ένγκελς και ονομάστηκε «Κομμουνιστικό Μανιφέστο».

«Οι κυρίαρχες τάξεις ας τρέμουν μπροστά στην κομμουνιστική επανάσταση! Οι προλεταριάτοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους. Αλλά θα κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο.

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ»

Ηταν Φλεβάρης του 1848, όταν τούτα τα περήφανα λόγια αντηχούσαν σαν ένα φλογερό κάλεσμα των εργατών όλων των χωρών, στον αγώνα για το γκρέμισμα του καπιταλισμού και για τη νίκη του κομμουνισμού, μέσα από το πρώτο, στην ιστορία του διεθνούς επαναστατικού εργατικού κινήματος, Πρόγραμμα Κομμουνιστικού Κόμματος, γραμμένο από τους Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς, το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος». Το κλασικό, ιστορικό έργο που γαλουχεί γενιές και γενιές κομμουνιστών, ιδιαίτερα νέων κομμουνιστών. Η επεξεργασία του, η συγγραφή του, αντανακλά το πέρασμα του εργατικού κινήματος στην ωριμότητά του, αφού για πρώτη φορά εκφράζονται σ' αυτό το έργο επεξεργασμένες η στρατηγική και η ταχτική, αλλά και οι σκοποί της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης, δηλαδή ο δρόμος εκπλήρωσης της ιστορικής της αποστολής.

Οι θεωρητικοί του Επιστημονικού Κομμουνισμού επεξεργάστηκαν αυτό το Πρόγραμμα στη συγκεκριμένη ιστορική εποχή. Και το «Μανιφέστο» συμπυκνώνει, ως αποτέλεσμα, στις τότε συνθήκες, την επιδίωξη του Καρλ Μαρξ και του Φρίντριχ Ενγκελς, ώστε το εργατικό κίνημα να συνενωθεί με την επιστημονική κοσμοθεωρία, την οποία οι ίδιοι επεξεργάζονταν. Η ενασχόλησή τους δεν ήταν απλά θεωρητική, όσο και αν αυτή η ενασχόληση αποτελούσε το κλειδί, προκειμένου όχι να ερμηνεύσουν τον κόσμο, αλλά να τον αλλάξουν. Ηταν και πραχτική μέσα στο τότε εργατικό κίνημα. Μόνο που επειδή ακριβώς ήταν αυτός ο σκοπός τους, δε ζύμωναν τις εργασίες τους στον επιστημονικό κόσμο, με τον οποίο βεβαίως όξυναν την ιδεολογική αντιπαράθεση. Αλλά τις πρόβαλλαν στην εργατική τάξη, εκεί που πρώτ' απ' όλα υπήρχαν ζωντανή δράση, διεκδικητικοί αγώνες. Στην τάξη για την οποία κατέληξαν και απέδειξαν ότι είναι ο φορέας και δημιουργός της νέας κοινωνίας, της απελευθερωμένης από την ταξική εκμετάλλευση, της κομμουνιστικής κοινωνίας. Ο Ενγκελς γράφει σχετικά μ' αυτό: «Δε σκοπεύαμε, λοιπόν, καθόλου να ψιθυρίσουμε αποκλειστικά στο αυτί του "επιστημονικού" κόσμου τα νέα επιστημονικά συμπεράσματα, εκθέτοντάς τα σε χοντρά βιβλία. Αντίθετα. Βρισκόμασταν κιόλας και οι δυο βαθιά μέσα στο πολιτικό κίνημα, είχαμε ορισμένους οπαδούς ανάμεσα στους διανοούμενους, ιδίως της δυτικής Γερμανίας, και σημαντική επαφή με το οργανωμένο προλεταριάτο. Ημασταν υποχρεωμένοι να θεμελιώσουμε επιστημονικά την άποψή μας. Αλλά ήταν εξίσου σπουδαίο για μας να κερδίσουμε με τις πεποιθήσεις μας το ευρωπαϊκό και πριν απ' όλα το γερμανικό προλεταριάτο».

Η ιστορία του «Μανιφέστου» είναι συνυφασμένη με την έως τότε πορεία των επιστημονικών μελετών και ερευνών των Μαρξ-Ενγκελς, πάνω στα ζητήματα της ιστορικής εξέλιξης, τα συμπεράσματά τους για την εναλλαγή των κοινωνιών από τη μια βαθμίδα, την κατώτερη, στην επόμενη την ανώτερη, (έχουν ήδη θεμελιώσει τον ιστορικό υλισμό), με τις πρώτες μελέτες τους για την ανάπτυξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, (απ' όπου και άρχισε η θεμελίωση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας), αλλά και τη μελέτη της πάλης των τάξεων στην εποχή εκείνη, προσεγγίζοντας την υπόθεση από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και την προοπτική χειραφέτησής της από την αστική τάξη. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν περίοδος ανόδου της αστικής τάξης, της τάξης που τότε έφερνε την πρόοδο στην κοινωνική εξέλιξη. Ολη η ως τότε πολυσύνθετη δράση τους είχε έντονο το στοιχείο της διαπάλης με τον ουτοπικό σοσιαλισμό, τα διάφορα μικροαστικά ρεύματα μέσα στο κίνημα που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα. Και που έπρεπε από τον αυθόρμητο χαρακτήρα του να περάσει στο συνειδητό. Καταστάλαγμα αυτής της πορείας περάσματος από το αυθόρμητο στο συνειδητό του εργατικού κινήματος ήταν και αυτό το αθάνατο έργο τους το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος».

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το Κομμουνιστικό Μανιφέστο