“Μια πληγή που τη λένε ΚΚΕ…”
Έτσι τιτλοφορείται το λιβελογράφημα ενός τίποτα που το λένε Σοφία Γιαννακά. Που κάποτε ήταν βουλευτής ΠΑΣΟΚ, ενώ τον περασμένο Μάρτη έβλεπε “κύματα λάθρο” ως απειλή ενάντια στη χώρα μας. Και σήμερα ξέρασε ένα μίγμα χολής και ημιμάθειας, για να μας δείξει από την πρώτη κιόλας παράγραφο πως οι πληγές που την βασανίζουν είναι οι εξής δύο: το ΚΚΕ και η Πορεία του Πολυτεχνείου.
Μεταξύ πολλών παραληρηματικών, η Γιαννακά λέει:
-Το ΚΚΕ μας έχει συνηθίσει σε ιδεολογικούς παραλογισμούς. (…) Στα πάνελ
οι συμμετέχοντες κατεβάζουν το κεφάλι ώσπου να τελειώσει το στέλεχος του ΚΚΕ
την κασέτα.
Η ίδια αντιθέτως μοιράζεται μαζί μας πρωτότυπες γνώμες, χωρίς να αναμασά την
κασέτα του Μαξίμου, και όλοι περιμένουν με αγωνία να ακούσουν τη σκέψη της.
–Υπάρχει λογικός άνθρωπος που ενοχλείται γιατί έχουμε σύμμαχο τις ΗΠΑ;
Μερικά εκατομμύρια μόνο, Σοφία. Αλλά δεν είχαν τη δική σου σοφία, να λένε
όταν ήταν νέοι “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο” και ύστερα να τρώνε λωτούς και
να παθαίνουν πολιτική αμνησία.
Βρίσκεται η χώρα μας υπό ιμπεριαλιστική κατοχή και δεν το ξέραμε;
Εκτός από τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει η μοναξιά. Και εκτός από την κατοχή, η
εξάρτηση, οι σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης κλπ. Πού να στα εξηγούμε…
-Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με τίποτα ιμπεριαλιστές και ήρθε ο
Κουτσούμπας να μας σώσει;
Καλομελέτα και έρχεται. Μάντεψε γιατί μυρίζει μπαρούτι η περιοχή μας και
ποιος ευθύνεται. Ο Κουτσούμπας σωτήρας δεν είναι. Είναι όμως αυτός που λέει
στον λαό πως μόνος του πρέπει να σωθεί και να πάψει να περιμένει εκλογικούς
σωτήρες.
–Το ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται για μια παραλλαγή της Σοβιετικής Ένωσης, της
Κίνας, της Βόρειας Κορέας το ακούμε και το ανεχόμαστε επί δεκαετίες.
Εμείς να δεις, κ. Γιαννακά, πόσα χρόνια το ακούμε και τι υπομονή κάνουμε, με
τόση πηχτή βλακεία…
-Αμίλητοι παρακολουθούμε τους «στρατιώτες» του ΠΑΜΕ να κάνουν παράλογο
ακτιβισμό.
Άραγε να εννοεί την Πρωτομαγιά, που έγινε θέμα διεθνώς, απλώς δεν τολμά να το
πει ανοιχτά;
-Για πόσο ακόμη θα δείχνουμε αυτή την ανεξήγητη επιείκεια για το ΚΚΕ, το
πιο κακομαθημένο κόμμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο, παρότι δεν πιστεύει
στις αξίες του κοινοβουλευτισμού και επιδιώκει την ανατροπή του, απαιτεί
ταυτόχρονα τον σεβασμό και την ανοχή μας;
Μα δεν ωρίμασαν επιτέλους οι συνθήκες να το θέσουν εκτός νόμου; Εμπρός στον
δρόμο που χάραξε ο Τζήμερος…
Δεν γίνεται όμως το ΚΚΕ να μιλάει στην πανδημία για τον ιμπεριαλισμό,
όταν ο εχθρός είναι ο κορωνοϊός.
Όπως είπε χτες στη Βουλή η Φώφη: ένας είναι ο εχθρός, ο κορονοϊός.
Κάθε λύση όμως είναι πολιτική, αναλόγως πού εντοπίζει κανείς τη ρίζα του
προβλήματος. Capitalism is the virus…
Ξεπερνάμε με δυσκολία τους συσχετισμούς που κάνει στη συνέχεια η Σοφία Γιαννακά με τον ΣΥΡΙΖΑ (την light νεοσταλινική εκδοχή) και τον Βαρουφάκη (όπου ο οπορτουνισμός ερωτοτροπεί κατάφωρα με τον χουλιγκανισμό -sic-) για να πάμε στην ουσία.
–Και εντέλει, ίσως συμφωνείτε μαζί μου ότι δεν απέμειναν και πολλά
σήμερα από τους εορτασμούς του Πολυτεχνείου. Το αντιαμερικανικό και το
αντιιμπεριαλιστικό κίνημα έχασαν τον λόγο ύπαρξής τους.
Μετά από αρκετά παραληρήματα, η αρθρογράφος φτάνει στο ψητό που την
ενδιέφερε εξαρχής. Ενώ αμέσως μετά φροντίζει να μας θυμίσει ποια είναι η ζημιά
που έχει κάνει η Νατοϊκή Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και η σύγχυση που έφερε στις
συνειδήσεις ενός κόσμου.
-Σήμερα είναι εντελώς τρελό, π.χ., ο Τσίπρας, μετά τις αγκαλιές με τον Τραμπ ή τον Πάιατ, να κάνει πορεία στην αμερικανική πρεσβεία.
Μετά από μερικές εκατοντάδες λέξεις, η Σοφία Γιαννακά επιβεβαίωσε πως οι πληγές που την ενοχλούν δεν είναι το μαύρο χάλι της δημόσιας υγείας, οι εκατοντάδες νεκροί, η άγρια καταστολή, η εισβολή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, και τα άλλα δεινά που φέρνει ο… Μωυσής-Μητσοτάκης και το σύστημα που υπηρετεί.
Το πρόβλημά της είναι το ΚΚΕ και η Πορεία του Πολυτεχνείου και θα ήθελε να τελειώνει μια και καλή μαζί τους -όπως ακριβώς δηλαδή και η κυβέρνηση. Η πανδημία της δίνει απλώς ένα πρόσχημα για να κρύψει το μίσος της πίσω από άλλα “επιχειρήματα”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου