Κάτω απ' τη «σκόνη»

 Στον αχυρώνα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ καβγάδισαν ξανά την Τετάρτη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή το νομοσχέδιο για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο.

Ποιος ο λόγος; Να αποδείξουν ποιος «κάνει κωλοτούμπες στα εθνικά και ποιος δείχνει σοβαρότητα», ποιος είναι «ανεύθυνος» και ποιος «υπεύθυνος», ποιος «έμεινε στις προθέσεις» και ποιος υλοποίησε τα όσα περιλαμβάνει η πολιτική της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Γιατί όλα αυτά ήταν βέβαια υποσημείωση στο «περιθώριο» της «διακομματικής σύμπλευσης μεταξύ των περισσότερων κομμάτων» που όχι άδικα διαπίστωνε ο πρωθυπουργός, μετά και τις διαβεβαιώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι «είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε όπου χρειαστεί την κυβέρνηση», με μόνη προϋπόθεση αυτή να αποδείξει πως «χειρίζεται τα εθνικά θέματα, τα Ελληνοτουρκικά πρωτίστως, με εθνική σοβαρότητα».

Γιατί πίσω από τα «ακροβατικά» και την υποτιθέμενη «αλλαγή στάσης», πίσω από τις αντιπολιτευτικές κορόνες που ανταλλάσσουν τα αστικά κόμματα, η πορεία δείχνει ολόισια στην «εθνική» στρατηγική της βαθύτερης εμπλοκής, που μεγαλώνει τους κινδύνους για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Ενας ένας άλλωστε οι «σταθμοί» αυτής της πορείας το επιβεβαιώνουν.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Το «στριπτίζ» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στον «διαβολικά καλό» Τραμπ στα εγκαίνια του Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ, τότε που η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και οι λοιποί «καλωσόριζαν» τον ΣΥΡΙΖΑ στην «εθνική» γραμμή της μετατροπής της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, κι επειδή πέταγε και τα υποκριτικά «χαϊμαλιά» του «αντιιμπεριαλισμού» που αξιοποιούσε για να εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις;

Τη ΝΑΤΟικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών, για να προχωρήσει η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Δ. Βαλκανίων και τα οφέλη που προσδοκά η αστική τάξη, με τον ΣΥΡΙΖΑ να κουνάει το δάχτυλο στη ΝΔ ότι με το «χάιδεμα» εθνικιστικών δυνάμεων και τις προεκλογικές της κορόνες υπονόμευσε τάχα την υλοποίηση της κοινής τους στρατηγικής, για την οποία σήμερα «δίνει μάχες» ως κυβέρνηση;

Τις κατηγορίες για τους χειρισμούς και για τον κατάλληλο χρόνο των «διευθετήσεων» που προωθούνται σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό; Κατηγορίες που όπως αποδεικνύει και η «μονοφωνία» των ημερών, κάθε άλλο παρά αφορούν το περιεχόμενο των διευθετήσεων, τα παζάρια δηλαδή της αστικής τάξης, τα σχέδια συνεκμετάλλευσης που προωθούν ενεργειακοί όμιλοι, την προσπάθεια θωράκισης της ΝΑΤΟικής συνοχής απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

`Η μήπως τις δηλώσεις για τους «εξοπλισμούς» μαμούθ, προηγουμένως τα «F-16», σήμερα τα «Rafale» και τις φρεγάτες, τα περί «αδιαφάνειας» και τις ενστάσεις για τη χρησιμότητά τους, που στο διά ταύτα καταλήγει στη «διακομματική» γιγάντωση των εξοπλισμών που αξιοποιούνται για τις ΝΑΤΟικές αποστολές, ακόμα και εκτός συνόρων, που κάνουν τον λαό στόχο των ανταγωνισμών και υπονομεύουν σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα;

Οταν λοιπόν η «σκόνη» από τα καβγαδάκια κατακάθεται, μένει ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός που όλοι μαζί έχουν κορόνα στο κεφάλι τους, τα συμφέροντα της αστικής τάξης που όλοι μαζί υπηρετούν. Αυτά δηλαδή που πρέπει πιο αποφασιστικά να σημαδέψει η λαϊκή πάλη, μπροστά και στις επικίνδυνες εξελίξεις που δρομολογούνται.