Πεθάνει ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι , Στάλιν

*

Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι , Στάλιν, γεννήθηκε στις 18/12/1879, πέθανε στις 5 Μαρτίου 1953.

Ο Στάλιν, επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ,(μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, συνεχιστής του Λένιν στο τεράστιο ιστορικό έργο της σοσιαλιστικής πορείας των σοβιετικών ανθρώπων, ήταν ένας από τους πιο επιφανείς ηγέτες του προλεταριάτου της ΕΣΣΔ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. 

 

Το έργο του, θεωρητικό και πρακτικό, αποτελεί παρακαταθήκη για την παγκόσμια εργατική τάξη. Ταυτόχρονα, με τη συμβολή του στα πλαίσια της δράσης του Κόμματος στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, η δράση του Στάλιν συνδέεται με τη συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το παγκόσμιο εργατικό κίνημα κατακτά νέες θέσεις στην πάλη με τον καπιταλισμό με την εγκαθίδρυση, σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας, των Λαϊκών Δημοκρατιών.

Ο Γεωργιανός Ιωσήφ Στάλιν, εντάσσεται από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία. Στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) συμμετέχει από την ίδρυσή του, το 1898. Μελετάει τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν (ήδη, είχε αρχίσει να ξεχωρίζει στους κόλπους των Ρώσων μαρξιστών)και Πλεχάνοφ. Παίρνει μέρος στην έκδοση μαρξιστικών εφημερίδων στην Υπερκαυκασία και στην προπαγάνδιση του μαρξισμού στους εργάτες της περιοχής. 

Μέλος της Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ Τιφλίδας, Καυκασιανής Ενωσης και Μπακού, στηρίζει τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την ταχτική και τη στρατηγική του, και παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1905 _ 1907. 

Στα 1912, ο Στάλιν έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», εκλαϊκεύοντας τη λενινιστική θέση, που παραμένει από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα για ένα από τα πιο δύσκολα στην επίλυσή τους προβλήματα, όπως είναι το εθνικό ζήτημα.

                                                 Ο σοβιετικός λαός αποχαιρετά τον ηγέτη του

Συμμετείχε στην καθοδήγηση της ένοπλης εξέγερσης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του στρατιωτικοεπαναστατικού κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής. Εγινε λαϊκός επίτροπος της πρώτης Σοβιετικής Κυβέρνησης. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.

Η συμβολή του στο ξεκίνημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και κυρίως στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, ήταν αποφασιστική. Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην αντιμπολσεβίκικη ταχτική και πολιτική του Τρότσκι. Μετά το θάνατο του Λένιν, ως επικεφαλής της ΚΕ του μπολσεβίκικου κόμματος, συμβάλλει αποφασιστικά στην επεξεργασία και εφαρμογή των σχεδίων της οικονομικής και πολιτιστικής, αλλά και αμυντικής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ. Διακρίνεται για την αδιάλλακτη πάλη του στην υπεράσπιση του λενινισμού, με τον αγώνα ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα, στην αριστερή αντιπολίτευση και έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην ιδεολογικοπολιτική συντριβή του τροτσκισμού. Συνέβαλε στο στέριωμα και την ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος, θεωρώντας τη θεμέλιο για την ίδια την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Σημαντική επίσης ήταν η συμβολή του στη Γ` Διεθνή, της οποίας ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. 

Μερικά από τα έργα του, μαζί με το σημαντικό για το εθνικό ζήτημα, είναι: «Για τις βάσεις του λενινισμού», «Τροτσκισμός ή λενινισμός», «Ζητήματα λενινισμού», «Ακόμα μια φορά για τη σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση στο κόμμα μας», «Για τη δεξιά παρέκκλιση στο ΠΚΚ (μπ.)», «Ζητήματα αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ», «Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» κ.ά.

                  Η τελευταία ομιλία του Στάλιν στο XIX Συνέδριο του ΚΚΣΕ στις 14 Οκτωβρίου 1952

Τάσος Λειβαδίτης, για το θάνατο του Στάλιν

Κλάφτε λαοί. Από σήμερα ο κόσμος είναι λιγότερο μεγάλος.

Ο Στάλιν πέθανε.

Ο ήσκιος απ' το μεγάλο φέρετρο του χαράζει

ένα πελώριο πένθος στα μανίκια των προλετάριων.

Από το φέρετρο που σήμερα το σηκώνουνε στους ώμους τους οι λαοί.

Ο Στάλιν ζει.

Γιατί ο Στάλιν δεν είναι ένας άνθρωπος για να μπορεί να πεθάνει

Ο Στάλιν είναι η ελπίδα και το ψωμί, είναι τ' ατσάλι και η Ειρήνη.

Ο Στάλιν είναι ποτάμι και φράγμα, υψικάμινος και σημαία.

Ο Στάλιν είναι το μεγάλο αγκωνάρι που ακουμπάει ο κόσμος.

Κοιτάχτε τον.

Νάτος

Πελώριος

Σαν ένα βουνό.

Όπου κι' αν γυρίσετε θα δείτε το πλατύ του χέρι να σας γνέφει.

Κι' οι εργάτες ανεβασμένοι στην πελώρια σκαλωσιά του ήλιου.

Με τα σφυριά τους σκαλίζουν τη μορφή του στην είσοδο της Ιστορίας.

Ο Στάλιν ζει.

Ακούστε, ακούστε λοιπόν

Μες στο γιγάντιο βήμα των λαών ακούστε τη μεγάλη καρδιά του να χτυπάει.

Κλάφτε λαοί. Από σήμερα ο κόσμος είναι λιγότερο μεγάλος.

 

Από τα απομνημονεύματα του συντρόφου Αλεξάντρ Γιεβγκένιεβιτς Γκολοβάνοφ( Александр Евгеньевич Голованов)* υπαρχηγού της πολεμικής αεροπορίας της Σοβιετικής Ένωσης

" Η λέξη "εγώ" απουσίαζε από το λεξιλόγιο του συντρόφου Στάλιν. Χρησιμοποιούσε αυτή τη λέξη μόνο όταν μιλούσε για τον εαυτό του. Εκφράσεις όπως «έδωσα την παραγγελία», «αποφάσισα» και παρόμοιες δεν υπήρχαν καθόλου, αν και όλοι γνωρίζουμε πόσο κύρος είχε ο Στάλιν και ότι ήταν αυτός, όχι ο οποιοσδήποτε, ο οποίος εκείνες τις μέρες θα μπορούσε να εκφραστεί σε πρώτο ενικό. Παντού και πάντα χρησιμοποιούσε το «εμείς». "

• Ο Αλεξάντρ Γιεβγκένιεβιτς Γκολοβάνοφ στις 3 Αυγούστου 1943 έγινε Πτέραρχος. Υπήρξε ο νεότερος σε ηλικία στην ιστορία της ΕΣΣΔ που κατείχε αυτό το αξίωμα. Στις 19 Αυγούστου 1944 προήχθη στο αξίωμα του υπαρχηγού της πολεμικής αεροπορίας , δεύτερος στην ιεραρχία πίσω από τον αρχηγό Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Νόβικοφ (Алекса́ндр Алекса́ндрович Но́виков)

 

ВЕЛИКИЙ И.В.СТАЛИН

Из воспоминаний главного маршала авиации товарища А.Голованова

Слово «я» в деловом лексиконе товарища Сталина отсутствовало. Этим словом он пользовался, лишь рассказывая лично о себе. Таких выражений, как «я дал указание», «я решил» и тому подобное, вообще не существовало, хотя все мы знаем, какой вес имел Сталин и что именно он, а не кто другой, в те времена мог изъясняться от первого лица. Везде и всегда у него были «мы».

 

7 Νοεμβρίου 1941 Ομιλία του Στάλιν στην Κόκκινη Πλατεία

O Στάλιν παρακολουθεί παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία

 Ένας νέγρος εργάτης στην ΕΣΣΔ του Στάλιν διηγείται..

*  Από την κηδεία του Στάλιν!

Το είχε τραβήξει αμερικανός διπλωμάτης, ο οποίος λίγο αργότερα απελάθηκε για κατασκοπεία!