27/05/1821
Οι Ψαριανοί πυρπολητές Δημήτριος Παπανικολής, Ιωάννης Δημουλίτσας (Πατατούκος) και Γεώργιος Καλαφάτης πυρπολούν τουρκικό δίκροτο με 74 πυροβόλα και 1000 άνδρες στο λιμάνι της Ερεσού Λέσβου.
27/05/1840
Πεθαίνει ο Ιταλός συνθέτης και βιρτουόζος του βιολιού Νικολό Παγκανίνι.
27/05/1907
Γεννιέται ο ποιητής Νίκολας Κάλας (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νικολάου Καλαμάρη).
27/05/1927
Η Βρετανία διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις της με τη Σοβιετική Ένωση, προσπαθώντας κατ’ αυτό τον τρόπο να τεθεί επικεφαλής μιας διεθνούς προσπάθειας απομόνωσής της. Ωστόσο, καμιά άλλη χώρα δεν την ακολουθεί, με αποτέλεσμα στις 3/10/1929 να αναγκαστεί να αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ.
27/05/1941
Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τα Χανιά (Μάχη της Κρήτης).
27/05/1942
Δολοφονείται ο ναζί «προτέκτορας της Τσεχίας» Ράινχαρτ Χάιντριχ. Ο Χάιντριχ, τον οποίο αποκαλούσαν «ξανθό κτήνος» και «χασάπη της Πράγας», ήταν 2ος στην ιεραρχία των SS μετά τον Χ. Χίμλερ.
Ήταν εκείνος που ετοίμασε το γενικό σχέδιο των μέτρων που απαιτούνταν για την Τελική Λύση εξόντωσης των Εβραίων. Δολοφονήθηκε από δύο άντρες της «Ελεύθερης Τσεχίας» που είχαν εκπαιδευτεί και εξοπλιστεί στη Βρετανία.
Χιλιάδες εκτελέστηκαν στη συνέχεια ως αντίποινα, ενώ μια μικρή κωμόπολη, το Λίντιτσε, θα εξαφανιστεί από το χάρτη, γινόμενη έκτοτε σύμβολο της ναζιστικής θηριωδίας.
27/05/1948
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει γράμμα προς όλες τις Κομματικές Οργανώσεις στις πόλεις και όλα τα μέλη του Κόμματος, με το οποίο καθορίζει πως δουλειά του κάθε κομμουνιστή στις πόλεις είναι να εξυπηρετεί απόλυτα το Δημοκρατικό Στρατό και το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει γράμμα προς όλες τις Κομματικές Οργανώσεις
27/05/1958
Πεθαίνει ο Κώστας Θέος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο Κ. Θέος ήταν καπνεργάτης από το Βόλο. Εκλέχθηκε πρώτη φορά στην ΚΕ του ΚΚΕ κατά το 3ο έκτακτο Συνέδριο του Κόμματος (26/11-3/12/1924), ενώ διετέλεσε επίσης Γραμματέας της Ενωτικής ΓΣΕΕ την περίοδο του Μεσοπολέμου, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ (8ο Συνέδριο 1946), Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Οργάνωσης (ΠΣΟ) το 1953, κ.α.
27/05/1963
Ωρα 1.22 πρωινή. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, μετά από πέντε μέρες άνισου αγώνα στην εντατική, χάνει τη μάχη για τη ζωή.
Είχε δεχθεί δολοφονική επίθεση στη διάρκεια συγκέντρωσης για την Ειρήνη στη Θεσσαλονίκη στις 22/5. Χτυπήθηκε με λοστό στο κεφάλι από τον Μανώλη Εμμανουηλίδη, που επενέβαινε σε τρίκυκλο το οποίο οδηγούσε ο Σπύρος Γκοτζαμάνης. Και οι δύο ήταν άνθρωποι του υποκόσμου, μέλη της αντικομμουνιστικής οργάνωσης Καρφίτσα, την οποία καθοδηγούσε η χωροφυλακή και η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν παλιός βαλκανιονίκης, υφηγητής της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, συνεργαζόμενος βουλευτής με την ΕΔΑ και ηγετική μορφή του κινήματος της Ειρήνης (αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Βαλκανική Συνεννόηση).
27/05/1963
Γίνονται τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, το οποίο δώρισε στην Ελλάδα η ΑΧΕΠΑ.
Χάρι Τρούμαν: Ένας εγκληματίας πολέμου στο κέντρο της Αθήνας
27/05/1948
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει γράμμα προς όλες τις Κομματικές Οργανώσεις στις πόλεις και όλα τα μέλη του Κόμματος, με το οποίο καθορίζει πως δουλειά του κάθε κομμουνιστή στις πόλεις είναι να εξυπηρετεί απόλυτα το Δημοκρατικό Στρατό και το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ. ....... Αφήνουμε το ότι ο λαός έπρεπε να είχε διεκδικήσει την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Το 7ο συνέδριο έπρεπε να είχε ρίξει όλο το βάρος στον ΔΣΕ τέλη 45 και όχι να φτάσουμε ΜΑΗ ΤΟΥ 1948... με καταστροφικά αποτελέσματα... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://www.ergatikosagwnas.gr/arthra/politiki/2693-plevres-tis-drasis-tou-syntonismoy-kommounistikon-dynameon..... Εχουν χάσει το μέτρημα σε ποιό οπορτουνιστικό ανάχωμα βρίσκονται χαχαχα... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την πορεία ανασυγκρότησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Θέσεις στο κεφάλαιο Γ' του δεύτερου κειμένου αναφέρονται στην κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ΔΚΚ), στη δράση και τον ρόλο του ΚΚΕ μέσα σε αυτό.
Στις Θέσεις αναφέρεται πως είναι αναγκαία η ιδεολογική - πολιτική - οργανωτική ανασυγκρότηση του ΔΚΚ, καθώς βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Πώς εκφράζεται αυτή η κρίση;
Πρώτον, με το γεγονός ότι σημαντική μερίδα ΚΚ υποκαθιστά την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού με τον σταδιακό «εξευγενισμό» του, που υποθετικά καταλήγει σταδιακά στην κατάργησή του. Με όχημα την αποδεδειγμένης χρεοκοπίας συνταγή των ενδιάμεσων - μεταρρυθμιστικών - σταδίων και τη διαχείριση του καπιταλισμού από την εργατική τάξη και κάποια «πιο προοδευτική» μερίδα της αστικής τάξης από κοινού, χαρίζεται στο εκμεταλλευτικό σύστημα πολύτιμος χρόνος ζωής, παρόλο που ο χαρακτήρας της εποχής μας, εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, έχει σημάνει τα ιστορικά όρια του πρώτου. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα από ΚΚ σε διάφορες περιοχές του κόσμου τα οποία ήταν βαθιά ριζωμένα στην εργατική τάξη της χώρας τους και στήριξαν ή συμμετείχαν στην αστική διαχείριση, δήθεν με σκοπό να αναχαιτίσουν «δεξιές, φιλελεύθερες δυνάμεις» και να επιτύχουν επιμέρους βελτιώσεις, με απώτερο ορίζοντα το πέρασμα στον σοσιαλισμό. Η ιστορική πείρα παραμένει πικρή: Φάνηκε πως «το σύστημα δεν τρώγεται από τα μέσα» και τα ΚΚ που το προσπάθησαν είτε αφομοιώθηκαν, είτε απώλεσαν τη δυναμική τους.
Ακόμα, μεγάλος αριθμός ΚΚ σε όλο τον κόσμο δεν έχει ακόμη βγάλει συμπεράσματα για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού, επομένως πρώτα και κύρια δυσκολεύεται να επεξεργαστεί θέση για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ακολουθώντας τις νομοτέλειες που τη διέπουν. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό θέμα, γιατί είναι αναπόσπαστο από τη στάση του κάθε ΚΚ ως προς την τρέχουσα ταξική πάλη, τόσο στη χώρα του όσο και διεθνώς. Σε αυτό να προσθέσουμε ότι μεγάλος αριθμός ΚΚ δεν έχει προχωρήσει ούτε σε επισταμένη εξέταση της δικής του ιστορίας, επομένως δυσκολεύεται να αξιολογήσει τον αντίκτυπο που είχε τόσο η στρατηγική που είχε επικρατήσει στο ΔΚΚ, όσο και ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε και η ανατροπή του στη δική του ιστορική πορεία, να επεξεργαστεί τις εξελίξεις με ώριμη, ταξική ματιά και να διαμορφώσει στρατηγική ως επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης στη χώρα του.
Επιπλέον, δυναμώνει η τάση διάφορα ΚΚ, μέσα στην κόντρα που διεξάγεται στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, να παίρνουν θέση υπέρ της μίας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, που βέβαια δεν τάσσεται με τα συμφέροντα των λαών. Μπορεί κανένα ΚΚ να μην αμφισβητεί ότι οι ΗΠΑ είναι ιμπεριαλιστική δύναμη, αλλά δεν είναι λίγα αυτά που αναπαράγουν διάφορα ιδεολογήματα των ιμπεριαλιστών περί «τρομοκρατίας», «δημοκρατίας», «πράσινης ανάπτυξης» κ.ο.κ. Από την άλλη, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε κόντρα με τη Ρωσία, η οποία κάποτε, όχι σήμερα, είχε σοσιαλισμό, ή την Κίνα, όπου κυβερνά ένα κόμμα που έχει τον τίτλο «κομμουνιστικό» και αναπτύσσει τον καπιταλισμό, δεν καθιστά αυτές τις δυνάμεις συμμάχους των λαών! Να θυμίσουμε πως και το ΚΚΣΕ, που κι αυτό είχε ΓΓ, ΠΓ, ΚΕ και 18 εκατομμύρια μέλη, έλεγε στα τελευταία του χρόνια πως «ανανέωνε» τον σοσιαλισμό, ωστόσο είχε από τα μέσα αλωθεί από τον οπορτουνισμό και είχε καταστεί δύναμη της αντεπανάστασης.
Συμπερασματικά, είναι σήμερα κρίσιμο ζήτημα, ειδικά όταν ανοίγουν πολλά μέτωπα, ακόμη και το ενδεχόμενο εμπόλεμης σύγκρουσης, τα ΚΚ να μπορούν να βλέπουν και να τοποθετούνται πέρα από τα προσχήματα και τις «ταμπέλες», από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, και να μην μπαίνουν κάτω από «ξένη σημαία».
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς και αυτά τα προβλήματα δεν είναι καινούργια, συνδέονται με πάγια χαρακτηριστικά της κρίσης του ΔΚΚ, που οξύνθηκε σε συνθήκες αντεπανάστασης και υποχώρησης του εργατικού κινήματος. Ομως μέσα σε αυτό το τοπίο, υπάρχει κάτι θετικό: Οτι παρ' όλες τις δυσκολίες, τους δισταγμούς, τα εμπόδια, τα πισωγυρίσματα, γίνονται σημαντικά βήματα. Ορισμένα κομμουνιστικά κόμματα προσπαθούν να κατακτήσουν επαναστατική στρατηγική. Προωθούνται πρωτοβουλίες συντονισμού και συνεργασίας μεταξύ κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων από όλο τον κόσμο, που ενισχύουν την πορεία ανασυγκρότησης του ΔΚΚ και των επιμέρους κομμάτων που το συγκροτούν. Βήματα που συμβάλλουν στον στόχο της διαμόρφωσης ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής.
Το ΚΚΕ ανέκαθεν ιεραρχούσε πολύ υψηλά τα διεθνιστικά του καθήκοντα, ενώ ανέλαβε πολύ σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες ανασυγκρότησης του ΔΚΚ μετά την αντεπανάσταση. Η πρωτοπόρα στάση του ΚΚΕ στο ΔΚΚ είναι αποτέλεσμα της προσεκτικής μελέτης των εξελίξεων με γνώμονα την κοσμοθεωρία μας, συνεχούς προβληματισμού για τη σταθερή, συνεχή και εύστοχη παρέμβαση των κομμουνιστών, σκληρής διαπάλης που δεν περιορίζει τη συνεργασία και τον συντονισμό σε μια τυπική διακήρυξη. Ολα τα παραπάνω γίνονταν και γίνονται, όχι χωρίς αδυναμίες και περιθώρια βελτίωσης, γι' αυτό και δεν χωρά κανείς εφησυχασμός.
Το ενθαρρυντικό είναι πως σε παγκόσμιο επίπεδο δημιουργείται - με ανομοιομορφίες - μια δυναμική κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων που μπαίνουν στην κοπιώδη διαδικασία να εξετάσουν τη στρατηγική τους, να προβούν σε προσαρμογές στην κατεύθυνση της υπεράσπισης του μαρξισμού - λενινισμού, της επιμονής στο επαναστατικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, της κατανόησης της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, της οικοδόμησης βαθιάς σχέσης με την εργατική τάξη της χώρας τους. Τα κόμματα αυτά στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν βγει διαλυμένα από την αντεπανάσταση, έχουν αντιμετωπίσει πολύ σημαντικούς κλυδωνισμούς στο εσωτερικό τους στην απόπειρά τους να ανακτήσουν τα επαναστατικά τους χαρακτηριστικά, όπως ακριβώς συνέβη και στο Κόμμα μας, αντιμετωπίζουν γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο την αγριότητα της αστικής εξουσίας στις χώρες τους, ωστόσο, παρόλο το κόστος, επέλεξαν να επανεξετάσουν τη στρατηγική τους και σήμερα διεξάγουν μαζί με το ΚΚΕ την πολύ σημαντική προσπάθεια ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος. Η συμβολή καθενός κόμματος, με όσες δυνάμεις διαθέτει, και όλων αυτών μαζί, είναι αναντικατάστατη. Αποδεικνύει ότι η έννοια της ενίσχυσης της επαναστατικής κατεύθυνσης του ΔΚΚ έχει περιεχόμενο και νόημα, δεν αποτελεί κενό γράμμα. Εκφράζεται στην πράξη ο προλεταριακός διεθνισμός με στήριξη στην πάλη που διεξάγει το κάθε ΚΚ στη χώρα του, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό σε περιπτώσεις διώξεων ή και ενδεχόμενων οξύνσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε επαναστατικές διεργασίες σε κάθε επιμέρους χώρα.
Επομένως, η ανασυγκρότηση του ΔΚΚ με την αξίωση να είναι ακριβώς αυτό που μαρτυρά το όνομά του και η κοσμοθεωρία του, επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δεν είναι έργο μίας πράξης, ούτε όμως και ενός μόνο κόμματος. Παρ' όλες τις δυσκολίες, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να μετράμε σημαντικά βήματα σε αυτό το κομμάτι, ακριβούς συμμάχους και τη διαβεβαίωση ότι οι μορφές συντονισμού που έχουν επιλεγεί αποδίδουν και πρέπει να συνεχίσουν και να ενισχυθούν.
Δανάη Χέλμη
Συνεργάτιδα του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή27/05/1963
ΑπάντησηΔιαγραφήΩρα 1.22 πρωινή. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, μετά από πέντε μέρες άνισου αγώνα στην εντατική, χάνει τη μάχη για τη ζωή.
Είχε δεχθεί δολοφονική επίθεση στη διάρκεια συγκέντρωσης για την Ειρήνη στη Θεσσαλονίκη στις 22/5. Χτυπήθηκε με λοστό στο κεφάλι από τον Μανώλη Εμμανουηλίδη, που επενέβαινε σε τρίκυκλο το οποίο οδηγούσε ο Σπύρος Γκοτζαμάνης. Και οι δύο ήταν άνθρωποι του υποκόσμου, μέλη της αντικομμουνιστικής οργάνωσης Καρφίτσα, την οποία καθοδηγούσε η χωροφυλακή και η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν παλιός βαλκανιονίκης, υφηγητής της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, συνεργαζόμενος βουλευτής με την ΕΔΑ και ηγετική μορφή του κινήματος της Ειρήνης (αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Βαλκανική Συνεννόηση). ....... Η Εντολή για την δολοφονία δόθηκε απο το παλάτι για το επεισόδιο που είχε η Αμπατιέλου με την Φρειδερίκη στην Αγγλία. ...Η ΕΔΑ.... το γνώριζε αλλά έριξε την ευθύνη στον Καραμανλή για να κάνει αβάντα στον ...παπατζή... δολοφόνο του λαού τον Δεκέμβρη του 1944... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ