«Η απάντηση είναι μία! Απορρίπτεται το τερατούργημα! Να αποσυρθεί!»

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

«Πάρτε πίσω το νομοσχέδιο - έκτρωμα» της κατάργησης του 8ωρου, της 10ωρης απλήρωτης δουλειάς και της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, διατρανώνουν εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς της Θεσσαλονίκης με το συλλαλητήριο που πραγματοποιούν αυτή την ώρα στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Στο βήμα βρέθηκε αρχικά ο Νίκος Ζώκας, πρόεδρος της ΕΔΥΕΘ, καταγγέλλοντας την ισραηλινή βαρβαρότητα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και καλώντας σε μαζική συμμετοχή στις εκδηλώσεις του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της χώρας μας.

Του σημερινού συλλαλητηρίου είχαν προηγηθεί παρεμβάσεις καλώντας το λαό της πόλης σε αγωνιστικό ξεσηκωμό.

«Κάτω τα χέρια από το 8ωρο - δεν είναι για παζάρια και για διάλογο» και «Σταθερή δουλειά ζητά η εργατιά, τέρμα πια στη σύγχρονη σκλαβιά», είναι τα συνθήματα που θα κυριαρχήσουν από τους διαδηλωτές, καλώντας το λαό να καταδικάσει στο δρόμο τα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ.

Μιλώντας στο αποψινό συλλαλητήριο των εργατικών σωματείων της Θεσσαλονίκης στο Άγαλμα Βενιζέλου, ο Πέτρος Σημάδης, πρόεδρος της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων Ν. Θεσσαλονίκης, ανέφερε τα εξής:

«Στέλνουμε και σήμερα την ταξική μας αλληλεγγύη στη βουτηγμένη στο αίμα Παλαιστίνη. Εκεί που το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, έχοντας στο πλάι του την ΕΕ και τις ΗΠΑ, σκοτώνει παιδιά και αμάχους, για να επιβάλει τα δικά του συμφέροντα στην περιοχή. Πάνω στα σώματα αθώων παίζεται το παιχνίδι των συμφερόντων και η ελληνική κυβέρνηση για ακόμα μια φορά είναι με το δολοφόνο και όχι με το θύμα. Ενώνουμε και εμείς τη φωνή μας με τη φωνή εκατομμυρίων εργατών από όλο τον κόσμο: Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Να σταματήσουν τώρα οι βομβαρδισμοί! Καμία στήριξη από την κυβέρνηση στους δολοφόνους Ισραήλ - ΗΠΑ.

Ο υπουργός στήριγμα της εργοδοσίας, των βιομηχάνων και των μονοπωλιακών ομίλων, Χατζηδάκης, την περασμένη Τετάρτη εξέδωσε και επίσημα "πολεμικό ανακοινωθέν", για να αρπάξει για χάρη των αφεντικών όποιο δικαίωμα είχαν αφήσει όρθιο οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και η μόνη απάντηση σε πολεμικά ανακοινωθέντα είναι πόλεμος! Αυτό διαμηνύουμε, από το περασμένο φθινόπωρο ακόμα, εκατοντάδες σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και στη μάχη αυτή όλο και πληθαίνουμε. Όλο και περισσότερα Συνδικάτα ενώνουν τη φωνή τους με τη δική μας φωνή, φουντώνει το ποτάμι που φωνάζει "Να ξηλωθεί εδώ και τώρα όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο! Κάτω τα ξερά σας από το 8ωρο!". Δώσαμε τις πρώτες απαντήσεις μας με τις πετυχημένες απεργίες το Νοέμβρη και στις 6 Μάη. Οι επόμενες να ξέρουν κυβέρνηση και εργοδοσία πως θα είναι ακόμα πιο ηχηρές!

Το έκτρωμα που παρουσιάστηκε την περασμένη βδομάδα από την κυβέρνηση, είναι ακόμα χειρότερο από τις διαρροές που ακούγονταν το προηγούμενο διάστημα. Η ουσία του βρίσκεται στο να γίνουμε ομιλούντα εργαλεία, έτοιμα για δουλειά κάθε μέρα, όλη μέρα, με ακόμα μικρότερους μισθούς, χωρίς κανένα δικαίωμα στους χώρους δουλειάς. Μια γενιά εργαζομένων που κυριολεκτικά θα πεθαίνει στους χώρους δουλειάς, διαλυμένη από την ατέλειωτη, υπερεντατικοποιημένη εργασία.

Στον πυρήνα του νομοσχεδίου βρίσκεται ο όποιος σταθερός εργάσιμος χρόνος είχε απομείνει στους χώρους δουλειάς. Με τον εργαζόμενο, ελεύθερα να συμφωνεί, δηλαδή να απειλείται από τον εργοδότη, για να δουλεύει 2 επιπλέον ώρες την ημέρα, τις οποίες όχι μόνο δεν θα πληρώνεται ως υπερωρίες, αλλά θα παίρνει… αντιπαροχή ρεπό ή άδεια, όταν βολέψει την επιχείρηση. Κανονικό πάρτι σε δεκάδες κλάδους, όπως τους συναδέλφους στον τουρισμό, που θα περνάνε τη σεζόν κυριολεκτικά για μήνες στο πόδι και τα ρεπό θα τα περιμένουν απολυμένοι. Αλλά και οι 4ωροι, όπως οι χιλιάδες εργαζόμενοι στα εμπορικά κέντρα και τα σούπερ μάρκετ, που με τον νέο νόμο, όχι μόνο θα δουλεύουν απλήρωτοι έξτρα ώρες, αλλά αυτές θα μπορούν να είναι σπαστές! Όλη μέρα στο δρόμο για 300 ευρώ! Και μας κοροϊδεύουν στα μούτρα πως το νομοσχέδιο προστατεύει τον εργαζόμενο.

Αλλά και οι υπερωρίες αυξάνονται για όλους σε 150, και μάλιστα γίνονται ακόμα πιο φθηνές για το κεφάλαιο, από 60 σε 40%. Έχουν δίκιο οι εργαζόμενοι που λένε πως με τέτοια μέτρα έχει περισσότερο νόημα ένα ράντζο στο εργοστάσιο, να μη χάνονται οι λίγες ώρες ξεκούρασης στα πήγαινε - έλα στο σπίτι.

Και μια που πλέον θα δουλεύουμε 4ήμερα σύμφωνα με τον Χατζηδάκη για να μαζεύουμε ελιές και να βλέπουμε τα παιδιά μας την Παρασκευή, ξηλώνεται πλήρως η Κυριακή μετά το Εμπόριο και σε δεκάδες άλλους κλάδους.

Και επειδή έχουν γνώση οι φύλακες, όπως κάθε φορά έτσι και τώρα, το αντεργατικό ξεσάλωμα έρχεται μαζί με το χτύπημα στα Συνδικάτα, στην οργανωμένη δράση και την όποια προστασία των εργαζομένων. Οι Επιθεωρήσεις Εργασίας που μέχρι σήμερα διέθεταν 10 εργαζόμενους για να ελέγξουν όλες τις επιχειρήσεις από τη ΒΙΠΕ της Σίνδου μέχρι τον Βαρδάρη, πλέον γίνονται Ανεξάρτητες Αρχές, δηλαδή υποβαθμίζονται ακόμη παραπάνω, γίνονται διακοσμητικά στοιχεία πάνω στο τραπέζι με το φαγοπότι των κερδών που στήνουν τα παράσιτα του κεφαλαίου με τις κυβερνήσεις τους.

Δίνεται νέο χτύπημα στην απεργία, με το ηλεκτρονικό φακέλωμα των Συνδικάτων, με τη μείωση της όποιας προστασίας είχαν οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές, που και αυτήν σήμερα κουρελόχαρτο προσπαθούσαν να την κάνουν οι όμιλοι όπως ο "Ελληνικός Χρυσός", αλλά την επέβαλαν οι ίδιοι οι εργάτες. Επιβάλλουν το 1/3 των εργαζόμενων να δουλεύει ακόμα και σε καθεστώς καθολικής απεργίας, λες και η απεργία είναι τα δελτία Τύπου της ΓΣΕΕ, δηλαδή απεργούμε αλλά… νοητά, χωρίς απεργούς. Και αν οι απεργοί περιφρουρήσουν τον αγώνα τους, η εργοδοσία έχει δικαίωμα να κινηθεί νομικά εναντίον τους που τόλμησαν να ζητήσουν τα δικαιώματά τους.

Και το κερασάκι στην τούρτα, και οι αναστολές εργασίας που γνωρίσαμε στην πανδημία μένουν με το όνομα μακροχρόνια άδεια άνευ αποδοχών, και οι απολύσεις "προστατεύονται" όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά με την πλήρη απελευθέρωσή τους, αφού ο εργοδότης δεν έχει καμιά υποχρέωση να πάρει πίσω τον εργαζόμενο που απέλυσε, ανεξάρτητα αν η απόλυση κριθεί παράνομη. Με λίγα λόγια, ένας απεργός, ένας εργαζόμενος που ζήτησε τα δεδουλευμένα του, μια εργαζόμενη που κατήγγειλε τον εργοδότη της για βία και απολύθηκε, μια έγκυος γυναίκα, δεν θα μπορούν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην εργασία.

Η ΝΔ έχει την φιλοδοξία να μείνει στην ιστορία σαν η κυβέρνηση που ξήλωσε τα ιερά και τα όσια των εργαζόμενων, κατακτήσεις 150 χρόνων, δικαιώματα που είναι ποτισμένα με το αίμα χιλιάδων εργατών, και μάλιστα με τον προκλητικό τίτλο "Δύναμη στον εργαζόμενο". Έχει μεγάλες πιθανότητες, αν και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ξεπερνούσαν η μια την άλλη στο χτύπημα των εργαζόμενων. Άλλωστε όλο το αντεργατικό νομοθέτημα της σημερινής κυβέρνησης έρχεται να στηθεί πάνω στη δουλειά των προηγούμενων. Ακόμη και το ότι προχτές, Παρασκευή, οι εμποροϋπάλληλοι μάθαμε με Υπουργική Απόφαση πως οι δύο επόμενες Κυριακές είναι εργάσιμες, δηλαδή δουλειά ακόμη και σερί 20 μέρες για κάποιους από εμάς, και αυτό στους νόμους που έφεραν τα μνημόνια και επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ πατάει. Ιδιαίτερα η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ετοίμασε το έδαφος για τη σημερινή λαίλαπα. Ποιος ξεχνάει τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στους γιατρούς; Τις 32 Κυριακές στο Εμπόριο που επεκτάθηκαν στη μισή Ελλάδα; Τους δεκάδες αντεργατικούς νόμους; Όλοι μαζί, παλιές και νέες κυβερνήσεις, υλοποιούν την περίφημη Οδηγία της ΕΕ που προβλέπει δουλειά ως 13 ώρες τη μέρα, μέχρι τα 70 και βάλε, χωρίς δικαίωμα να βγάζεις "κιχ" και με μεροκάματο πείνας.

Αυτός είναι ο δρόμος της ανάπτυξης. Δρόμος στρωμένος με σακατεμένους εργαζόμενους, με τη ζωή τους καύσιμο για τα κέρδη μιας χούφτας κηφήνων. Το ζήσαμε πριν την πανδημία, το ζήσαμε και με τους χιλιάδες νεκρούς μας τα τελευταία δύο χρόνια που το διαλυμένο σύστημα Υγείας δεν στηρίχτηκε με κανένα μέτρο, το ζήσαμε με τον τρελό χορό εκατομμυρίων που έστησαν οι έμποροι της Υγείας ακόμα και με τα εμβόλια. Σήμερα μας ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο.

Και όλα αυτά, σήμερα που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να ζούμε πολύ καλύτερα. Με εξασφαλισμένη την Υγεία μας, με νοσοκομεία με βάση τις εξελίξεις της εποχής, με τα εμβόλια ασφαλή και διαθέσιμα σε όλους τους λαούς. Με μείωση του εργάσιμου χρόνου, με πολύ μεγαλύτερες απολαβές για τους εργαζόμενους, τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου. Με χώρους δουλειάς ασφαλείς, γεμάτους εργαζόμενους με πλήρη και ολοκληρωμένα δικαιώματα.

Και έχουν στο πλάι τους τη θλιβερή ηγεσία του ΕΚΘ, που έχουν τόση σχέση με τους εργάτες και τα Συνδικάτα όση έχει και ο Χατζηδάκης. Υπερασπίζονται το νομοσχέδιο, αφού λένε πως έχει και τα θετικά του. Δίνουν συχωροχάρτι στο ξήλωμα του 8ωρου, δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα για την οργάνωση των εργαζόμενων. Αντίθετα, ετοιμάζονται για τη διαβούλευση με το υπουργείο, δηλαδή να συζητήσουμε την κρεμάλα μας. Βάζουν μπροστά νομικούς και ινστιτούτα, όταν η συζήτηση γίνεται για την απελευθέρωση των απολύσεων, για τα 10ωρα. Έδωσε χρόνο και δικαιολογίες στην κυβέρνηση για να προετοιμάσει την επίθεσή της!

Η απάντηση είναι μία!

Απορρίπτεται το τερατούργημα! Να αποσυρθεί!

Απαιτούμε εδώ και τώρα,όχι μόνο το νομοσχέδιο της κυβέρνησης να μην περάσει το κατώφλι της Βουλής, αλλά επίσης:

- Το ξήλωμα του αντεργατικού νόμου του 2011, τον οποίο καμιά κυβέρνηση δεν άγγιξε, αφού ενσωμάτωνε τη "διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου", δηλαδή το τσάκισμα του 8ωρου μέσα από τη θεσμοθέτηση της απλήρωτης δουλειάς, που σήμερα γίνεται προσπάθεια να γενικευτεί με "ατομική συμφωνία" του εργαζόμενου.

- Το ξήλωμα του νόμου του 2017 για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών, που καθιέρωσε τη 12ωρη δουλειά.

- Την κατάργηση των νόμων που περιορίζουν το δικαίωμα της απεργίας και των διαδηλώσεων.

- Την κατάργηση του "μίνι Εργασιακού" της κυβέρνησης της ΝΔ που πέρασε μέσα στην πανδημία.

- Την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, της Εθνικής Συλλογικής.

- Την κατάργηση των νόμων που διαδοχικά επέβαλαν δουλειά 32 Κυριακές το χρόνο για τους εμποροϋπαλλήλους και που σήμερα η κυβέρνηση γενικεύει για όλες τις Κυριακές σε δεκάδες ακόμα κλάδους.

Όλα τα παραπάνω εμπλουτίζουν την πρόταση νόμου την οποία έχουν επεξεργαστεί 530 Σωματεία, που αφορούσε Συλλογικές Συμβάσεις, μισθό, ωράριο, εργασιακές σχέσεις, και που οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ απέρριψαν.

Όλο το προηγούμενο διάστημα τα Σωματεία βρεθήκαμε σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, ήρθαμε σε επαφή με χιλιάδες εργαζόμενους, πολλοί από αυτούς για πρώτη φορά ίσως είναι στα μπλόκα των Σωματείων, συμμετείχαν στην πρόσφατη απεργία. Παντού ακούγεται η φράση "Κάτι πρέπει να γίνει", "Κάτι πρέπει να κάνουμε". Και η σημερινή μας συγκέντρωση αυτή την ερώτηση απαντάει. Οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς. Να μην νιώσει κανένας μόνος τους απέναντι στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση. Μας τρέμουν, συνάδελφοι! Για αυτό και ρίχνουν λάσπη και ψέμα με τη σέσουλα στα Συνδικάτα μας. Για αυτό και ψηφίζουν νόμους ενάντια στις διαδηλώσεις, στα σωματεία, στην απεργία. Ξέρουν πως το οργανωμένο εργατικό κίνημα, όπως και παλιότερα, έτσι και σήμερα, μπορεί να κάνει κουρελόχαρτο τον νόμο των εργοδοτών. Άλλωστε το δίκιο ενός νόμου δεν το καθορίζουν τα δικαστήρια, αλλά η εργατική τάξη, αυτοί που έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Και το αν θα εφαρμοστεί, δεν το ορίζουν οι κυβερνήσεις, αλλά η θέληση και η αποφασιστικότητα των εκατομμυρίων εργαζομένων. Μας λένε πως αυτά τα πράγματα ισχύουν σε άλλες χώρες εδώ και χρόνια. Στη δική μας χώρα δεν φτούρησαν ακριβώς εξαιτίας του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος. Και αυτό το κίνημα σήμερα θα μπει μπροστά για να μην περάσει το τερατούργημα της κυβέρνησης, για να ξηλωθούν και όλα τα υπόλοιπα.

Ο φόβος, το να ελπίζουμε σε σωτήρες, στα ψέματα των κυβερνήσεων δεν βγάζουν πουθενά. Το να περιμένουμε από τους εργοδότες να δείξουν κατανόηση, να είναι καλύτεροι από τους ανταγωνιστές τους, μας χαντακώνει ακόμη περισσότερο. Αποδεικνύεται πως τίποτα από αυτά δεν είναι αποτελεσματικό, δεν μας σώζει, δεν μας επιτρέπει να σηκώσουμε κεφάλι.

Αποδεικνύεται πως ο μόνος δρόμος που έχει αποτέλεσμα είναι εκείνος του αγώνα. Αγώνα που να οργανώνεται μέσα στο χώρο δουλειάς, να στοχεύει στον εργοδότη και το κράτος του, να προβάλλει τις πραγματικές ανάγκες των εργατών. Ο μόνος δρόμος είναι κάθε φορά που δέχεται ένας εργαζόμενος την επίθεση της εργοδοσίας, να στέκονται ασπίδα στο πλάι του όλοι οι συνάδελφοί του.

Σήμερα υπάρχει μαζεμένη πείρα σε κάθε χώρο από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Στον "Ελληνικό Χρυσό" που ακύρωσαν τις απολύσεις των συνδικαλιστών, στη Λέσχη του ΑΠΘ που επέβαλαν την επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων. Στα "Πράκτικερ" που δεν επέτρεψαν να λειτουργήσουν τα καταστήματα μέρα αργίας. Σε δεκάδες μικρές και μεγάλες μάχες που μόνο μέσα στις Γενικές μας Συνελεύσεις, τις συσκέψεις μας μαθαίνουμε, εκεί γεννιούνται και οργανώνονται.

Οι επόμενες μέρες να είναι ακόμα πιο δυναμικές. Να μη μείνει άνθρωπος που δεν θα μάθει για τον πόλεμο των Σωματείων ενάντια στο γύρισμα που θέλει η κυβέρνηση έναν αιώνα πίσω. Να ετοιμαζόμαστε για την επόμενη απεργιακή μάχη, με ακόμα περισσότερους απεργούς, με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.

Δεν υπάρχουν άλλα διλήμματα για εμάς, για όσους προβληματίζονται, αλλά ακόμα και σήμερα φοβούνται να κάνουν το επόμενο βήμα, το βήμα της οργάνωσης. Ή τα κέρδη τους, ή οι ζωές μας. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Σε αυτούς τους εργαζόμενους απλώνουμε το χέρι. Να φοβηθούν τη ζωή που μας ετοιμάζουν, να κάνουν την οργή τους δύναμη και να πληθύνουν τις γραμμές των Σωματείων τους.

Η κυβέρνηση και οι εργοδότες χτυπούν την εργατική τάξη στην καρδιά. Η απάντηση που τους ετοιμάζουν οι εργάτες θα είναι εκκωφαντική».